Η σχέση μωρού-φροντιστή είναι σημαντική για την ανάπτυξη του μωρού και την κατανόηση του κόσμου.
Τα μωρά και τα μικρά παιδιά βασίζονται στους φροντιστές για την ευημερία τους και μαθαίνουν επίσης πρώιμες κοινωνικές δεξιότητες παρατηρώντας τον τρόπο που ο φροντιστής τους ανταποκρίνεται σε αυτά και σε άλλους.
Ο τρόπος με τον οποίο ένας φροντιστής αλληλεπιδρά με ένα μωρό ή ένα μικρό παιδί μπορεί να επηρεάσει τον τύπο του στυλ προσκόλλησης που αναπτύσσει το παιδί.
Η αγχώδης προσκόλληση είναι ένας από τους τέσσερις τύπους στυλ προσκόλλησης. Τα άτομα που έχουν αναπτύξει μια αγχώδη προσκόλληση μπορεί να δυσκολεύονται να νιώσουν ασφάλεια στις σχέσεις τους. Ως μικρά παιδιά, μπορεί να προσκολλώνται στους φροντιστές ή να γίνουν απαρηγόρητοι όταν ένας φροντιστής φεύγει.
Ως ενήλικες, μπορεί να είναι επιρρεπείς στη ζήλια ή σε άλλες ανασφάλειες σχετικά με τις σχέσεις. Η αγχώδης προσκόλληση μπορεί επίσης να ονομαστεί αμφίθυμη προσκόλληση.
Τι είναι η θεωρία της προσκόλλησης;
Η θεωρία της προσκόλλησης είναι ένα μοντέλο που δημιουργήθηκε από ψυχολόγους τη δεκαετία του 1960. Το μοντέλο δημιουργήθηκε για να βοηθήσει στην περιγραφή του τρόπου με τον οποίο τα βρέφη και οι ενήλικες συνδέονται με τους άλλους σε συναισθηματικό επίπεδο.
Σύμφωνα με τη θεωρία, ένα πρότυπο προσκόλλησης καθιερώνεται κατά την πρώιμη παιδική ηλικία με βάση τον τρόπο με τον οποίο οι ανάγκες ενός βρέφους ικανοποιούνται από τους φροντιστές του.
Το στυλ προσκόλλησης που αναπτύσσετε στην πρώιμη παιδική ηλικία θεωρείται ότι επηρεάζει δια βίου:
- την ικανότητά σας να επικοινωνείτε τα συναισθήματα και τις ανάγκες σας στους συνεργάτες, τους φίλους και την οικογένειά σας
- πώς αντιδράτε στη σύγκρουση
- πώς διαμορφώνετε προσδοκίες για τις σχέσεις σας
Τα στυλ προσκόλλησης μπορούν επίσης να κατηγοριοποιηθούν ευρέως ως ασφαλή ή ανασφαλή. Η αγχώδης προσκόλληση είναι μια μορφή ανασφαλούς προσκόλλησης.
Το στυλ προσκόλλησης με το οποίο μεγαλώσατε δεν εξηγεί τα πάντα για τις σχέσεις σας και το ποιος είστε ως ενήλικας, αλλά η κατανόηση του μπορεί να σας βοηθήσει να εξηγήσετε τα μοτίβα που παρατηρείτε στις σχέσεις.
Τι προκαλεί την αγχώδη προσκόλληση;
Οι ερευνητές δεν είναι απολύτως βέβαιοι τι προκαλεί ένα άτομο να αναπτύξει έναν συγκεκριμένο τύπο προσκόλλησης, αν και το στυλ και οι συμπεριφορές των γονέων μπορεί να παίζουν κάποιο ρόλο.
Σε περιπτώσεις όπου οι άνθρωποι αναπτύσσουν έναν αγχώδη τύπο προσκόλλησης, η ασυνεπής ανατροφή των παιδιών μπορεί να είναι ένας παράγοντας που συμβάλλει.
Ένας γονέας με ασυνεπείς γονεϊκές συμπεριφορές μπορεί να είναι περιποιητικός και συντονισμένος μερικές φορές, αλλά αναίσθητος, συναισθηματικά μη διαθέσιμος ή αντιπαθητικός (ψυχρός ή επικριτικός) άλλες φορές.
Οι γονείς μπορεί επίσης να είναι αργοί ή ασυνεπείς στην ανταπόκριση σε σημάδια αγωνίας στο μωρό τους. Για παράδειγμα, το να μην σηκώνετε ένα μωρό που κλαίει για να αποφύγετε το «χαλασμό» του παιδιού μπορεί στην πραγματικότητα να οδηγήσει στην ανάπτυξη αγχώδους προσκόλλησης προς τον φροντιστή.
Οι ασυνεπείς συμπεριφορές ενός γονέα ή ενός φροντιστή μπορεί να προκαλέσουν σύγχυση και ανασφάλεια στο παιδί, καθώς δεν γνωρίζει ποια συμπεριφορά να περιμένει.
Ένα παιδί που έχει αναπτύξει μια ανήσυχη προσκόλληση προς έναν φροντιστή μπορεί να συμπεριφέρεται «κολλημένο» ή «κλαψούρισμα» απέναντί του για να προσπαθήσει να ικανοποιήσει τις ανάγκες του.
Η γενετική μπορεί επίσης να παίζει ρόλο στην αγχώδη προσκόλληση.
Σημάδια αγχώδους προσκόλλησης
Τόσο τα παιδιά όσο και οι ενήλικες μπορεί να εμφανίσουν σημάδια αγχώδους προσκόλλησης. Ένα παιδί που έχει αναπτύξει αγχώδη προσκόλληση με τον φροντιστή του μπορεί να φαίνεται ιδιαίτερα ανήσυχο όταν χωρίζεται από αυτόν τον φροντιστή. Μπορεί επίσης να είναι δύσκολο να παρηγορηθούν μετά την επιστροφή του φροντιστή.
Στην ενήλικη ζωή, ένα άτομο που ανέπτυξε αγχώδη προσκόλληση μπορεί να χρειάζεται συνεχή επιβεβαίωση και στοργή από τον σύντροφό του. Μπορεί επίσης να έχουν πρόβλημα να είναι μόνοι ή ελεύθεροι.
Σημάδια αγχώδους προσκόλλησης στα παιδιά
- κλάμα που δεν παρηγορείται εύκολα
- αναστατώνεται πολύ όταν φεύγει ένας φροντιστής
- προσκολλώνται στις φιγούρες προσκόλλησης τους
- εξερευνώντας λιγότερο από παιδιά παρόμοιας ηλικίας
- φαίνεται γενικά ανήσυχος
- δεν αλληλεπιδρά με αγνώστους
- έχοντας προβλήματα στη ρύθμιση και τον έλεγχο των αρνητικών συναισθημάτων
- επιδεικνύοντας επιθετική συμπεριφορά και κακές αλληλεπιδράσεις με συνομηλίκους
Σημάδια αγχώδους προσκόλλησης σε ενήλικες
Ως ενήλικας, το αγχώδες στυλ προσκόλλησης μπορεί να εμφανιστεί ως εξής:
- δυσκολία εμπιστοσύνης στους άλλους
- χαμηλή αυτοεκτίμηση
- ανησυχείτε ότι οι σύντροφοί σας θα σας εγκαταλείψουν
- λαχτάρα εγγύτητας και οικειότητας
- υπερβολική εξάρτηση στις σχέσεις
- απαιτεί συχνή διαβεβαίωση ότι οι άνθρωποι νοιάζονται για εσάς
- να είσαι υπερβολικά ευαίσθητος στις ενέργειες και τις διαθέσεις ενός συντρόφου
- να είσαι πολύ συναισθηματικός, παρορμητικός, απρόβλεπτος και κυκλοθυμικός
Οι ενήλικες και οι νεαροί ενήλικες που αναπτύσσουν αγχώδη προσκόλληση μπορεί να διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο για αγχώδεις διαταραχές.
Σε μια μελέτη του 2015 σε 160 εφήβους και νεαρούς ενήλικες, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι ένα ιστορικό συναισθηματικής παραμέλησης (αντιπάθειας) κατά την παιδική ηλικία συνδέθηκε με αγχώδεις διαταραχές αργότερα στη ζωή.
Αυτές οι διαταραχές μπορεί να περιλαμβάνουν:
- κοινωνική φοβία
- γενικευμένη αγχώδης διαταραχή
- κρίσεις πανικού
Αυτές οι αγχώδεις διαταραχές εμφανίζονται πιο συχνά στις γυναίκες παρά στους άνδρες. Η κατάθλιψη είναι μια άλλη κατάσταση που μπορεί να προκύψει.
Διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο ορισμένα παιδιά;
Ορισμένες παιδικές εμπειρίες μπορεί να αυξήσουν την πιθανότητα κάποιος να αναπτύξει αυτό το στυλ προσκόλλησης, όπως:
- πρόωρο χωρισμό από γονέα ή φροντιστή
- μια ταραγμένη παιδική ηλικία, συμπεριλαμβανομένης της σωματικής ή σεξουαλικής κακοποίησης
- περιπτώσεις παραμέλησης ή κακομεταχείρισης
- φροντιστές που τους χλεύαζαν ή ενοχλούνταν όταν βρίσκονταν σε στενοχώρια
Πώς η αγχώδης προσκόλληση επηρεάζει τις σχέσεις;
Μπορεί να δυσκολεύεστε να αισθάνεστε ασφαλείς σε οποιοδήποτε είδος σχέσης – συμπεριλαμβανομένων εκείνων με την οικογένεια, τους φίλους και τους συντρόφους – εάν έχετε αναπτύξει αυτό το είδος προσκόλλησης.
Μπορεί να διαπιστώσετε ότι οι σχέσεις είναι τακτικά:
- αγχωτικό
- Συναισθηματική
- αρνητικός
- ασταθής
Μπορεί επίσης να νιώθετε ανασφάλεια στις σχέσεις και να έχετε έντονο φόβο απόρριψης ή εγκατάλειψης.
Σε μια πρώιμη
Πώς μπορείτε να βοηθήσετε έναν σύντροφο με αγχώδη προσκόλληση;
Εάν είστε σε σχέση με κάποιον που έχει μεγαλώσει με αγχώδη προσκόλληση, υπάρχουν μερικά πράγματα που μπορείτε να κάνετε για να τον κάνετε να αισθάνεται πιο ασφαλής:
- δώστε τους διαρκή διαβεβαίωση ότι νοιάζεστε για αυτούς
- να είστε συνεπείς στο να τους δίνετε προσοχή
- ακολουθήστε τις υποσχέσεις και τις δεσμεύσεις
- ενθαρρύνετε την αυτογνωσία και τον αυτοστοχασμό για να τα βοηθήσετε να ξεπεράσουν τις αγχώδεις συμπεριφορές τους
Μπορείτε να αλλάξετε το στυλ προσκόλλησης;
Μπορεί να μην μπορείτε να αλλάξετε τον τύπο προσκόλλησης που αναπτύξατε στην παιδική σας ηλικία, αλλά μπορείτε να εργαστείτε για να αισθάνεστε πιο ασφαλείς με τον εαυτό σας και τις σχέσεις σας. Αυτό μπορεί να χρειαστεί πολλή συνειδητή προσπάθεια και αυτογνωσία, αλλά το έχετε αυτό.
Εδώ είναι μερικά βήματα που μπορείτε να κάνετε:
- Εξασκηθείτε να γνωρίζετε πώς αλληλεπιδράτε στις σχέσεις σας.
- Αγγίξτε τη βάση με τα συναισθήματα που νιώθετε όταν νιώθετε άγχος ή ανασφάλεια σε μια σχέση και πώς αντιδράτε σε τέτοια συναισθήματα.
- Χρησιμοποιήστε γνωσιακή συμπεριφορική θεραπεία ή ασκήσεις ενσυνειδητότητας, όπως ο διαλογισμός, που μπορεί να σας βοηθήσουν να ρυθμίσετε και να ανταποκριθείτε με διαφορετικούς τρόπους σε αυτά τα συναισθήματα.
Ένας θεραπευτής ή ένας σύμβουλος σχέσεων μπορεί επίσης να βοηθήσει.
Μπορείτε να αποτρέψετε την αγχώδη προσκόλληση;
Συμβουλές για γονείς και φροντιστές
Τα βρέφη μπορούν να αρχίσουν να αναμένουν συγκεκριμένες αντιδράσεις του φροντιστή στην αγωνία τους ήδη από την ηλικία των 6 μηνών.
Ως γονέας ή φροντιστής, μπορείτε να βοηθήσετε στην αποφυγή αγχώδους προσκόλλησης ή άλλων ανασφαλών μορφών προσκόλλησης ανταποκρινόμενοι με συνέπεια στη στενοχώρια του μωρού σας με ευαίσθητους και στοργικούς τρόπους.
Αυτή η στρατηγική ονομάζεται «οργανωμένη» και «ασφαλής». Ένα παιδί θα ξέρει τι να κάνει όταν βρίσκεται σε δυσφορία, επειδή ο φροντιστής του ανταποκρίνεται σταθερά στις ανάγκες του.
Συμβουλές για ενήλικες με ιστορικό αγχώδους προσκόλλησης
Εξασκηθείτε στην επικοινωνία των αναγκών σας με σαφή, άμεσο τρόπο. Αφήστε τους ανθρώπους που έχουν σχέσεις μαζί σας να ξέρουν τι χρειάζεστε.
Η αλλαγή του τρόπου επικοινωνίας σας μπορεί να είναι πρόκληση. Η συνεργασία με έναν θεραπευτή ή έναν σύμβουλο σχέσεων μπορεί να βοηθήσει.
Αποψη
Τα παιδιά που ζουν με φροντιστές που είναι αμελείς, καταχρηστικοί ή συναισθηματικά μη διαθέσιμοι είναι πιο πιθανό να αναπτύξουν αγχώδη προσκόλληση.
Αυτό το στυλ προσκόλλησης μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο για αγχώδεις διαταραχές και χαμηλή αυτοεκτίμηση αργότερα στη ζωή και να έχει αρνητικό αντίκτυπο στις σχέσεις.
Ως ενήλικας, μπορεί να είστε σε θέση να αναδιαρθρώσετε τις σκέψεις σας για να σας βοηθήσουν να προχωρήσετε προς ένα πιο ασφαλές στυλ προσκόλλησης. Αυτό θα χρειαστεί έναν συνδυασμό αυτογνωσίας, υπομονής και συνειδητής προσπάθειας.
Η εργασία μαζί με έναν θεραπευτή μπορεί επίσης να βοηθήσει να σπάσει το μοτίβο της αγχώδους προσκόλλησης.
Discussion about this post