Όταν η σύζυγός του διαγνώστηκε με καρκίνο του μαστού σταδίου 3, ο Ντέιβ Μιλς έγινε σύντροφος, προστάτης, μετρητής χαπιών, συνήγορος, διοργανωτής – και ίσως πάνω από όλα, ο μεγαλύτερος θαυμαστής της.
Ο Ντέιβ Μιλς ήταν μόλις έτοιμος να πάρει το τρένο του από τη δουλειά, όταν η 42χρονη σύζυγός του τηλεφώνησε για να του πει ότι είχε καρκίνο του μαστού.
«Σε όλη μου τη διαδρομή προς το σπίτι, η σκέψη που μου περνούσε συνέχεια στο μυαλό ήταν «Η γυναίκα μου έχει καρκίνο του μαστού». Ήταν πολύ ζοφερό και σουρεαλιστικό», θυμάται ο Ντέιβ.
Αυτό έγινε τον Μάρτιο του 2018. Η σύζυγός του Μαίρη έκανε μαστογραφία τον προηγούμενο χρόνο και της είπαν να επιστρέψει σε λιγότερο από ένα χρόνο για παρακολούθηση λόγω του πυκνού ιστού του μαστού της.
«Όταν γύρισε πίσω, ένιωθε ένα εξόγκωμα εκεί μέσα, αλλά δεν ήταν σίγουρη αν επρόκειτο για καρκίνο ή κάποιο άλλο είδος ανάπτυξης. Η μαστογραφία και άλλες σαρώσεις εκείνο το απόγευμα επιβεβαίωσαν τον καρκίνο», λέει ο Dave.
Σε ηλικία 64 ετών, η Μαίρη διαγνώστηκε με καρκίνο σταδίου 3 θετικό στο HER2 στο αριστερό της στήθος. Ο όγκος στο στήθος της είχε διάμετρο περίπου 10 εκατοστά.
«Πρέπει να ξεπεράσεις τη θλίψη πολύ γρήγορα γιατί υπάρχει πολλή δουλειά να κάνεις και πολλά να σκεφτείς».
Αν και ο καρκίνος της Μαίρης δεν θεωρείται γενετικός, έχει μακρά ιστορία καρκίνου στην οικογένειά της.
Ο πατέρας της πέθανε από καρκίνο σε ηλικία 52 ετών, η γιαγιά της από την πλευρά του πατέρα της πέθανε από καρκίνο του μαστού σε νεαρή ηλικία και η μεγαλύτερη αδερφή της παλεύει αυτή τη στιγμή με τον καρκίνο του παχέος εντέρου στο τελευταίο στάδιο. Τόσο η μητέρα της όσο και η γιαγιά της έπαθαν καρκίνο του μαστού στα 90 τους.
Μέχρι αυτή τη διάγνωση, η πιο σοβαρή ασθένεια που αντιμετώπισε η Μαρία ήταν το IBS.
«Πρέπει να ξεπεράσεις τη θλίψη πολύ γρήγορα γιατί υπάρχει πολλή δουλειά να κάνεις και πολλά να σκεφτείς», θυμάται ο Dave. «Είχαμε μια εκ νέου βαθμονομημένη ζωή σε εκείνο το σημείο επειδή η θεραπεία ξεκίνησε περίπου λιγότερο από ένα μήνα μετά τη διάγνωσή της. Δεν είχαμε πολύ χρόνο να το μασήσουμε πολύ».
Ξεπερνώντας τη θεραπεία
Η Μαίρη πήρε αμέσως άδεια από τη δασκάλα της στην προσχολική ηλικία και μπήκε σε τρεις μήνες έντονης χημειοθεραπείας.
Υποβλήθηκε σε 3ωρη χημειοθεραπεία κάθε τρίτη Δευτέρα από τον Απρίλιο έως τα μέσα Ιουλίου.
«Ήταν σχεδόν άρρωστη όλη την ώρα. Ο συνδυασμός του IBS και της θεραπείας την άφησε πολύ άρρωστη με ναυτία και διάρροια, δυσκοιλιότητα και όλα όσα ακούτε για όπως η απώλεια βάρους και μαλλιών», λέει ο Dave. «Ακόμα και τις δύο εβδομάδες που υποτίθεται ότι είσαι κάπως καλά, δεν ήταν ποτέ. Ένιωσε σοβαρό πόνο στα οστά την εβδομάδα μετά τη χημειοθεραπεία».
Η Μαίρη εμφάνισε επίσης νευροπάθεια στο δεξί της πόδι, κάτι που την εμπόδισε να οδηγήσει.
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο Ντέιβ είναι ευγνώμων που ο εργοδότης του του επέτρεψε να εργάζεται από το σπίτι τέσσερις ημέρες την εβδομάδα.
Η Μαίρη ολοκλήρωσε τη θεραπεία της στις 16 Ιουλίου και τον Αύγουστο υποβλήθηκε σε μία μόνο μαστεκτομή χωρίς αποκατάσταση.
«Αυτή ήταν μια απόφαση που επρόκειτο να πάρει και θα την υποστήριζα ό,τι κι αν γινόταν, αλλά πραγματικά καταλάβαινα γιατί δεν ήθελε [have reconstruction]. Ο χειρουργός αμφισβήτησε λίγο αυτό και αν ήθελε πραγματικά να μείνει ίσια στη μία πλευρά του στήθους της. Μετά από όλες τις παρενέργειες της χημειοθεραπείας, δεν ήθελε να υποβληθεί σε άλλη χειρουργική επέμβαση και περισσότερη ανάρρωση και κατάλαβα απόλυτα γιατί», λέει ο Dave.
«Ήταν πολύ δυνατή με τη μαστεκτομή. Πραγματικά έχει προχωρήσει με όλα αυτά και αυτό με έχει διευκολύνει. Πραγματικά δεν πίστευα ότι θα μπορούσα να θαυμάζω ή να αγαπώ τη γυναίκα μου περισσότερο από εμένα, αλλά μετά από όλα αυτά, το κάνω. Την αποκαλώ πολεμίστρια μου», λέει.
Η παθολογία της Mary μετά τη χειρουργική επέμβαση δεν έδειξε σημάδια καρκίνου στον ιστό του μαστού και στους λεμφαδένες, οπότε ο Dave λέει ότι, όσο γνωρίζουν, είναι απαλλαγμένη από καρκίνο.
«Κάπως θαύμα αφού οι γιατροί έμειναν ακόμη και έκπληκτοι. Περίμεναν να έχουν κάποια παραμονή του», λέει ο Dave.
Αυτή τη στιγμή η Μαίρη υποβάλλεται σε καθημερινή προληπτική ακτινοθεραπεία 6 εβδομάδων και θα λαμβάνει έγχυση Herceptin κάθε τρεις εβδομάδες μέχρι τον Απρίλιο του 2019. Από τότε, θα κάνει ετήσιες σαρώσεις των μαστών της.
«Επιστρέφουμε στην κανονικότητα. Μπορεί να τρώει, να ασκείται και να οδηγεί ξανά», λέει ο Dave.
«Το άτομο που υποβάλλεται σε θεραπεία είναι σε πολύ ευάλωτη θέση. Πρέπει να είσαι δυνατός και σταθερός για αυτούς».
Συμβουλές για συνεργάτες
Όταν η Μαίρη διαγνώστηκε, ο Ντέιβ επικοινώνησε με μια συνάδελφο που πέρασε από καρκίνο του μαστού για να πάρει συμβουλές για το τι έκανε ο σύζυγός της για εκείνη.
Λέει ότι τα παρακάτω αποδείχθηκαν πολύ χρήσιμα για τη Μαίρη και τον ίδιο.
Γίνε ομάδα
Ενώ οι άνδρες μπορεί να νοσήσουν από καρκίνο του μαστού, το ποσοστό είναι μικρό.
Στην πραγματικότητα, το
«Στο μεγαλύτερο μέρος, αυτό δεν είναι κάτι που μπορείτε να ζήσετε προσωπικά. [When men] να πάθετε καρκίνο του μαστού, δεν είναι το ίδιο γιατί οι άνδρες έχουν στήθος, [but] δεν έχουν πραγματικά στήθος και δεν είναι μεγάλο μέρος της ζωής τους. Οπότε είναι δύσκολο να βάλεις τον εαυτό σου μέσα [your wife’s] μέρος γιατί αυτό δεν είναι κάτι που μπορεί να σου συμβεί», λέει ο Dave.
Ωστόσο, πιστεύει ότι το να ενεργεί ως συμπαίκτης της Mary ήταν ένας πολύ καλός τρόπος για να δείξει υποστήριξη.
«Της άφησα τις αποφάσεις και ήμουν περισσότερο σε λειτουργία υποστήριξης, αλλά [would make it a point] να πει «πρέπει να περάσουμε τη θεραπεία». Πάντα «εμείς» αντί για «εσείς», λέει.
Συνηγορείτε και οργανώστε
Ο Ντέιβ ανέλαβε το ρόλο του συνήγορου της Μαίρης μόλις διαγνώστηκε.
«Όχι τόσο πολύ που θα μπεις μέσα [doctor’s offices] και μαλώνοντας, αλλά τις περισσότερες φορές πήγαινα εκεί και απλώς άκουγα και ήμουν ο συλλέκτης πληροφοριών γιατί όταν είσαι ασθενής, το μυαλό σου πηγαίνει σε πολλά μέρη», εξηγεί.
Ο Ντέιβ λέει ότι η Μαίρη ανέπτυξε «χημειοεγκέφαλο» και είχε πρόβλημα να θυμηθεί τι της ειπώθηκε.
«Έτσι θα προσπαθούσα να ακούσω και να θυμηθώ όλα όσα ειπώθηκαν και επίσης να της υπενθυμίσω να αναφέρει πράγματα που ανέφερε ότι ήθελε να μιλήσει [doctors] σχετικά με.”
Η Μαίρη δυσκολευόταν επίσης να παρακολουθεί τη λήψη φαρμάκων, οπότε ο Ντέιβ άφησε όλα τα χάπια της στον πάγκο για να τα πάρει.
«Όταν παίρνετε τόσο έντονη θεραπεία όσο η Μαίρη, πρέπει να πάρετε ορισμένα χάπια συγκεκριμένες ημέρες και ώρες, συμπεριλαμβανομένου ενός χαπιού κατά της ναυτίας που έπρεπε να πάρει στις 3 τα ξημερώματα, και θα σηκωνόμουν να δώσω σε αυτήν», λέει ο Ντέιβ.
«Αν το μπερδέψεις, οι παρενέργειες θα είναι χειρότερες, οπότε πρέπει πραγματικά να μείνεις πάνω από τα χάπια», προσθέτει.
Έγραψε επίσης όλα τα ραντεβού του γιατρού της σε ένα ημερολόγιο. «Ήμουν σχεδόν σαν εκτελεστικός γραμματέας», λέει.
Παρέχετε συναισθηματική υποστήριξη
Όταν οι σωματικές απαιτήσεις της χημειοθεραπείας επηρέασαν τη Mary, ο Dave λέει ότι η παροχή συναισθηματικής υποστήριξης σε αυτήν ήταν ζωτικής σημασίας.
«Είναι πραγματικά δύσκολο να περάσεις από χημειοθεραπεία… όταν έχεις πολύ κακές παρενέργειες όπως η γυναίκα μου. Απλώς ακούστε τους και αφήστε τους να σας πουν τα πάντα για το πόσο άσχημα νιώθουν και όλα τα συμπτώματα που έχουν και ενθαρρύνετέ τους ελαφρά λέγοντάς τους «Ξέρω ότι είναι πολύ δύσκολο, αλλά ξέρω ότι μπορείτε να το κάνετε και να το ξεπεράσετε»». εξηγεί.
Ο στόχος του Dave ήταν να παραμείνει δυνατός και σταθερός.
«Το άτομο που υποβάλλεται σε θεραπεία είναι σε πολύ ευάλωτη θέση. Πρέπει να είστε δυνατοί και σταθεροί για αυτούς. Ο σύζυγός σας χρειάζεται πραγματικά να βασιστεί σε εσάς ακόμα και στα πολύ χαμηλά του σημεία. Όταν δεν είναι σίγουροι ότι μπορούν να περάσουν δύο ακόμη μήνες χημειοθεραπείας, πρέπει να είσαι δυνατός και παρήγορος», λέει.
Κρατήστε τα πράγματα κανονικά
Παρά την κατάσταση, ο Ντέιβ έθεσε ως προτεραιότητα να προσπαθήσει να διατηρήσει την καθημερινότητά τους όσο πιο οικεία γίνεται.
“[Try] να έχεις μερικά κομμάτια από την κανονική σου πλάτη. Ακόμα κι αν παρακολουθείτε απλώς τηλεοπτικές εκπομπές που σας αρέσουν», λέει.
«Προσπαθήστε να μην κάνετε τη ζωή σας αποκλειστικά με χημειοθεραπεία, αν και μπορεί να είναι δύσκολο όταν η γυναίκα σας περνάει από χημειοθεραπεία και [she] έχει τόσο ισχυρές παρενέργειες όπως η Mary», λέει ο Dave.
Αναζητήστε συγκεκριμένη βοήθεια
Όταν ένας σύντροφος αρρωσταίνει, οι ευθύνες που μοιραστήκατε βαρύνουν εσάς, συμπεριλαμβανομένων των αγορών παντοπωλείου, του πλυσίματος ρούχων, του πλυσίματος των πιάτων και πολλά άλλα.
«Απλώς πρέπει να παραμείνετε οργανωμένοι», συμβουλεύει ο Dave.
Ένας τρόπος που το έκανε αυτό ήταν να ζητήσει βοήθεια. Παρέταξε ανθρώπους για να βοηθήσουν τις μέρες που έπρεπε να πάει στη δουλειά ή τις άλλες μέρες που δεν μπορούσε να είναι σπίτι.
«Έχουμε δύο μεγάλες κόρες και μια από τις αδερφές της Μαίρης που ζουν στην περιοχή και ζήτησα βοήθεια. Αλλά κράτησα αυτόν τον κύκλο των ανθρώπων αρκετά μικρό», λέει ο Dave.
«Υπάρχουν μερικοί φίλοι από τους οποίους θα ζητούσα να την οδηγήσουν στο ραντεβού σε έναν γιατρό… ή να πάρουν ένα φάρμακο… αλλά ήμουν πολύ αυστηρός φύλακας γιατί ρωτούσα μόνο ανθρώπους που εμπιστεύομαι και τους έλεγα μετά το ραντεβού, «Χρειάζομαι να την πάρεις σπίτι. Μην την πας για μεσημεριανό γεύμα ή μην πάτε σε ένα πάρκο και να καθίσετε και να μιλήσετε, πρέπει να πάει σπίτι και να κοιμηθεί — ακόμα κι αν θέλει να σας μιλήσει. Μπορώ να εμπιστευτώ ότι το κάνεις αυτό για μένα;»
Ο Ντέιβ εξέτασε επίσης επισκέπτες.
«Θα έλεγα στους ανθρώπους να μην εμφανίζονται στο σπίτι μας απροειδοποίητα και ότι «εκτιμούμε τη σκέψη, αλλά η γυναίκα μου γενικά δεν είναι για επισκέπτες. Δεν θέλω να είμαι στην πόρτα και να σου λέω ότι δεν μπορείς να μπεις μέσα», λέει ο Ντέιβ. «Η γυναίκα μου ξεκαθάρισε ότι δεν ήθελε να συμμετάσχει σε μια ομάδα υποστήριξης ή να μιλήσει γι’ αυτήν [what she was going through] με πολύ κόσμο».
Να προσέχεις τον εαυτό σου
Από τότε που διαγνώστηκε η Mary, ο Dave άρχισε να φροντίζει τον εαυτό του περισσότερο από ποτέ.
«Ξέρω ότι δεν μπορείς να φροντίσεις κάποιον άλλο αν δεν φροντίζεις τον εαυτό σου. Φρόντισα να κοιμάμαι αρκετά και να γυμνάζομαι, είτε πηγαίνω στο γυμναστήριο είτε περπατάω το πρωί και το βράδυ. Και έφαγα καλά», λέει ο Ντέιβ.
«Η αδερφή της Μαίρης πλήρωσε πράγματι για να παραδίδουν φαγητό στο σπίτι μας δύο φορές την εβδομάδα και ήταν για δύο άτομα, αλλά η γυναίκα μου δεν μπορούσε να φάει τίποτα, οπότε το έκανα για 4 ημέρες».
Ο Ντέιβ δεν ήθελε επίσης να αρρωστήσει και να το περάσει στη Μαίρη επειδή το ανοσοποιητικό της σύστημα ήταν αδύναμο.
Μιλήστε με άλλους συνεργάτες
Η μόνη λύπη που έχει ο Dave είναι ότι δεν μίλησε με άλλους άνδρες των οποίων οι γυναίκες πέρασαν από καρκίνο του μαστού.
«Τα τελευταία 20 ή 30 χρόνια, υπήρχαν αρκετές γυναίκες που γνωρίζουμε που είχαν καρκίνο του μαστού. Είχα ελάχιστη συζήτηση με [their husbands] με τα χρόνια, αλλά κυρίως για το πώς [their wives were] πράξη. Πραγματικά δεν είχα μιλήσει πολύ σε βάθος για το πώς τα πήγαιναν», λέει ο Dave. «Κοιτάζοντας πίσω, εύχομαι να το έκανα».
Η Cathy Cassata είναι μια ανεξάρτητη συγγραφέας που ειδικεύεται σε ιστορίες γύρω από την υγεία, την ψυχική υγεία και την ανθρώπινη συμπεριφορά. Έχει την ικανότητα να γράφει με συναισθήματα και να συνδέεται με τους αναγνώστες με διορατικό και ελκυστικό τρόπο. Διαβάστε περισσότερα από τη δουλειά της εδώ.
Discussion about this post