Πόσο συχνή είναι η ενδοοικογενειακή βία;

Οι ειδικοί πιστεύουν ότι τα στατιστικά στοιχεία δείχνουν χαμηλότερα από τα πραγματικά στοιχεία λόγω των διαφόρων συστημικών, νομικών, κοινωνικών και συναισθηματικών εμποδίων στην αναφορά.

«Η ενδοοικογενειακή βία όλων των ειδών είναι απίστευτα ελλιπής αναφορά», λέει ο Giordano. «Ως εκ τούτου, είναι δύσκολο να προσδιοριστεί με ακρίβεια πόσο διαδεδομένο είναι».

«Οι επιζώντες μπορεί να μην αναφέρουν για πολλούς λόγους», λέει. Για παράδειγμα:

• φόβος για το τι θα μπορούσε να κάνει ο θύτης εάν τον καταγγείλει
• έλλειψη γνώσης των διαθέσιμων πόρων για υποστήριξη
• αισθήματα ντροπής, αμηχανίας ή ταπείνωσης για αυτό που συνέβη
• έλλειψη πρόσβασης σε τηλέφωνο, υπολογιστή ή άλλους τρόπους επικοινωνίας με τη βοήθεια
• οικονομική εξάρτηση από τον καταχραστή
• έλλειψη πίστης στο σύστημα ποινικής δικαιοσύνης

«Είναι περίπλοκο όταν ένα άτομο εξακολουθεί να θέλει ή να αισθάνεται υποχρεωμένο να προστατεύσει τον θύτη του, ο οποίος είναι αγαπημένος του πρόσωπο», εξηγεί η ψυχοθεραπεύτρια Courtney Glashow, LCSW, ιδιοκτήτρια του Anchor Therapy στο Hoboken του New Jersey.

Οι επιζώντες που ανήκουν σε ιστορικά περιθωριοποιημένες ομάδες μπορεί να είναι ιδιαίτερα απρόθυμοι να αναφέρουν. Οι μετανάστες χωρίς έγγραφα, για παράδειγμα, μπορεί να μην καλούν την αστυνομία από φόβο ότι αυτό θα οδηγήσει στην απέλασή τους.

Τρανς άτομα ή άτομα που δεν συμμορφώνονται με το φύλο μπορεί να μην ζητούν βοήθεια λόγω αύξησης επικυρωμένη από το κράτος βία ενάντια στις ΛΟΑΤΚΙΑ+ κοινότητες.

«Επιπλέον, ορισμένοι άνδρες μπορεί να μην αναφέρουν ενδοοικογενειακή βία επειδή προέρχονται από μια κουλτούρα ή πίστη που ντροπιάζει τους άντρες επειδή έχουν κακοποιηθεί», λέει η Gillis.

«Παρά τα εμπόδια που εμποδίζουν την ακριβή αναφορά, τα στατιστικά στοιχεία που έχουμε προσφέρουν σημαντικές προοπτικές για την εμφάνιση και τις επιπτώσεις της ενδοοικογενειακής βίας», λέει ο Giordano.

Στοιχεία από τον Εθνικό Συνασπισμό κατά της Ενδοοικογενειακής Βίας υποδηλώνουν ότι 1 στις 4 γυναίκες και 1 στους 9 άνδρες έχουν βιώσει κάποια μορφή σωματικής βίας, σεξουαλικής κακοποίησης ή καταδίωξης από οικείο σύντροφο.

Δεν είναι σαφές εάν αυτά τα στοιχεία περιλαμβάνουν πληθυσμούς cisgender και transgender.

Ωστόσο, μια ανασκόπηση του 2020 διαπίστωσε ότι τα διεμφυλικά άτομα είχαν 1,7 φορές περισσότερες πιθανότητες να βιώσουν βία από τον σύντροφο σε σχέση με τα άτομα cisgender.

«Ενώ η βία από τους συντρόφους μπορεί να επηρεάσει άνδρες και γυναίκες, τις περισσότερες φορές οι γυναίκες γίνονται στόχος σοβαρής σωματικής κακοποίησης και σεξουαλικής επίθεσης», λέει ο Giordano.

Είναι πιθανό ότι η ευρεία συσχέτιση της βίας από στενούς συντρόφους με γυναίκες είναι ένα από τα πράγματα που εμποδίζουν τους άνδρες και τα άτομα άλλων φύλων να αναφέρουν την κακοποίησή τους, σημειώνει ο Glashow.

Οι προκαταλήψεις και οι διακρίσεις σε βάρος των κοινοτήτων LGBTQIA+ μπορεί επίσης να συμβάλουν σε δυσκολίες στην αναφορά της ενδοοικογενειακής βίας ή στην πρόσβαση στην υποστήριξη, παρά το γεγονός ότι διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο βίας από στενό σύντροφο.

Στοιχεία από το 2010 διαπίστωσε ότι το 26% των ομοφυλόφιλων ανδρών, το 37% των αμφιφυλόφιλων ανδρών, το 44% των λεσβιών γυναικών και το 61% των αμφιφυλόφιλων γυναικών βιώνουν βία από στενό σύντροφο.

Μερικοί προτείνουν οι εκτιμήσεις ότι τουλάχιστον 1 στα 7 παιδιά στις Ηνωμένες Πολιτείες έχει βιώσει κακοποίηση ή παραμέληση τον περασμένο χρόνο.

Σύμφωνα με την Εθνική Παιδική Συμμαχία, τα παιδιά είναι τα πιο ευάλωτα κατά τον πρώτο χρόνο της ζωής τους.

Τα βρέφη αποτελούν περίπου το 15% των επιζώντων παιδικής κακοποίησης, με περίπου το 28% των επιζώντων παιδικής κακοποίησης κάτω των 2 ετών.

Τα παιδιά των Ινδιάνων της Αμερικής, της Αλάσκας και των Αφροαμερικανών βιώνουν επίσης δυσανάλογα υψηλά επίπεδα κακοποίησης.

«Οι ενήλικες που χρησιμοποιούν βία κατά των συντρόφων τους μπορεί επίσης να έχουν μεγαλύτερη τάση να κακοποιούν και να παραμελούν τα δικά τους παιδιά», εξηγεί η Gillis.

«Τα παιδιά που γίνονται μάρτυρες βίας από τους συντρόφους είναι πιο πιθανό να έχουν ποικίλα άσχημα αποτελέσματα, συμπεριλαμβανομένης της εμφάνισης βίαιων τάσεων, της ανάπτυξης προβλημάτων ψυχικής υγείας και της διαιώνισης της βίας σε επόμενες σχέσεις», λέει ο Giordano.

Αυτό μερικές φορές είναι γνωστό ως τραύμα μεταξύ γενεών ή κύκλος κακοποίησης.

«Η κακοποίηση ηλικιωμένων δεν αναφέρεται τόσο συχνά όσο άλλες μορφές κακοποίησης», λέει ο Glashow. Αυτό είναι πιθανό επειδή τα άτομα που το βιώνουν εξαρτώνται από τους δράστες για πρόσβαση στον έξω κόσμο και άλλες μορφές φροντίδας.

Οι δράστες μπορεί επίσης να εμποδίσουν τους ηλικιωμένους να έχουν κατ’ ιδίαν επισκέψεις με άλλους, περιορίζοντας την ικανότητα ενός ηλικιωμένου να αναφέρει τι τους συμβαίνει.

«Η κακοποίηση ηλικιωμένων μπορεί επίσης να είναι δύσκολο να εντοπιστεί», λέει ο Glashow. «Για παράδειγμα, η οικονομική κακοποίηση σε βάρος ενός ηλικιωμένου μπορεί να περάσει απαρατήρητη επειδή είναι σύνηθες για τα μέλη της οικογένειας ή τους φροντιστές να έχουν πρόσβαση στους τραπεζικούς τους λογαριασμούς».

«Αν ένα ενήλικο παιδί είναι καταχρηστικό προς τον ηλικιωμένο γονέα του, πιθανότατα είναι επίσης καταχρηστικό και στις άλλες οικογενειακές του σχέσεις», λέει ο Glashow.

Μερικοί άνθρωποι μπορεί να πιστεύουν ότι οι επιζώντες της παιδικής κακοποίησης μπορεί να είναι πιο πιθανό να κάνουν κακοποίηση ηλικιωμένων εναντίον των δραστών αργότερα στη ζωή τους. Αλλά ο Glashow λέει ότι αυτό δεν ισχύει.

«Μπορείς να είσαι δέκτης βίας ως παιδί ή μάρτυρας βίας ως παιδί και να μην γίνεις βίαιος στην ενήλικη ζωή», λέει.

Μπορεί να είναι τρομακτικό να αναγνωρίζετε πρότυπα ενδοοικογενειακής βίας στη ζωή σας ή στη ζωή κάποιου που αγαπάτε.

Δεν χρειάζεται να επωμιστείτε μόνοι σας το βάρος αυτού του φόβου και της γνώσης. Πολλοί πόροι είναι διαθέσιμοι για τους επιζώντες ενδοοικογενειακής βίας και για όσους θέλουν να βοηθήσουν τους επιζώντες στη ζωή τους.

• Εθνική γραμμή βοήθειας για την ενδοοικογενειακή κακοποίηση (800-799-7233): Αυτή η δωρεάν, εμπιστευτική, 24/7 ανοιχτή γραμμή σας συνδέει με κάποιον που μπορεί να σας βοηθήσει να διαμορφώσετε ένα σχέδιο παιχνιδιού. Οι συνήγοροι έχουν πρόσβαση σε παρόχους υπηρεσιών και καταφύγια σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες.

• The Eldercare Locator (1-800-677-1116): Αυτή η ανοιχτή γραμμή είναι μια δημόσια υπηρεσία της Αμερικανικής Διοίκησης για τη Γήρανση που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την αναφορά κακοποίησης ηλικιωμένων και να σας βοηθήσει να βρείτε την κατάλληλη φροντίδα για τους ηλικιωμένους.

• Love Is Respect (National Dating Abuse Hotline): Προσφέρει στους νεαρούς ενήλικες την ευκαιρία να συνομιλήσουν στο Διαδίκτυο, να καλέσουν ή να στείλουν γραπτά μηνύματα με υποστηρικτές σχετικά με ραντεβού, ασφάλεια και υγιείς σχέσεις.

• Break the Cycle: Αυτός ο οργανισμός χρησιμοποιεί ιστολόγια, πληροφορίες και εκδηλώσεις για να βοηθήσει τους νέους ηλικίας 12 έως 24 ετών να δημιουργήσουν υγιείς σχέσεις.

• DomesticShelters.org: Αυτή η βάση δεδομένων με δυνατότητα αναζήτησης μπορεί να σας βοηθήσει να βρείτε καταφύγια και κοντινές υπηρεσίες ασφαλείας.

• Η Αμερικανική Ακαδημία Ψυχιατρικής Παιδιών και Εφήβων: Αυτό το κέντρο διαθέτει ένα διαδικτυακό Κέντρο Πόρων Τραύματος και Παιδικής Κακοποίησης που παρέχει πληροφορίες για όλες τις ερωτήσεις σας σχετικά με την εύρεση φροντίδας, την αναφορά παραμέλησης και πολλά άλλα.

Η Gabrielle Kassel (αυτή/η) είναι μια queer παιδαγωγός σεξ και δημοσιογράφος ευεξίας που δεσμεύεται να βοηθά τους ανθρώπους να αισθάνονται το καλύτερο που μπορούν στο σώμα τους. Εκτός από το Healthline, η δουλειά της έχει εμφανιστεί σε εκδόσεις όπως Shape, Cosmopolitan, Well+Good, Health, Self, Women’s Health, Greatist και πολλά άλλα! Στον ελεύθερο χρόνο της, η Γκάμπριελ μπορεί να βρεθεί να προπονεί το CrossFit, να κάνει ανασκόπηση προϊόντων αναψυχής, να κάνει πεζοπορία με το κόλεϊ της συνόρων ή να ηχογραφεί επεισόδια του podcast που συνδιοργανώνει με το όνομα Bad In Bed. Ακολουθήστε την στο Instagram @Gabriellekassel.