Πρόωρο μωρό: Αξιολόγηση από γιατρό

Μόλις το μωρό σας γεννηθεί, τοποθετείται σε ένα θερμαντικό σώμα (ένα κάρο με ένα στρώμα από πάνω και μια πηγή θερμότητας από πάνω) και στεγνώνει γρήγορα. Στη συνέχεια, η ομάδα εκτελεί μερικές ή όλες τις διαδικασίες που περιγράφονται παρακάτω. Αυτά γίνονται στην αίθουσα τοκετού ή σε παρακείμενο χώρο με ειδικό εξοπλισμό και εφόδια για τα βρέφη που κινδυνεύουν.

Όλα τα μωρά γεννιούνται με βλέννα και υγρό στη μύτη, το στόμα και το λαιμό τους. Η αναρρόφηση βοηθά στην απομάκρυνση αυτής της βλέννας και του υγρού, έτσι ώστε το μωρό να αρχίσει να αναπνέει. Υπάρχουν δύο τύποι εξοπλισμού που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για αναρρόφηση: μια λαστιχένια αναρρόφηση λαμπτήρα, η οποία αναρροφά απαλά τις περισσότερες εκκρίσεις από το στόμα ή τη μύτη του μωρού ή ένας καθετήρας που συνδέεται με μια μηχανή αναρρόφησης. Ο λεπτός, πλαστικός καθετήρας μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη μύτη, το στόμα και το λαιμό του μωρού.

Τα περισσότερα πρόωρα ή χαμηλού βάρους μωρά χρειάζονται οξυγόνο. Η μέθοδος παροχής οξυγόνου εξαρτάται από τον τρόπο αναπνοής του μωρού και το χρώμα του.

• Εάν το μωρό αναπνέει, αλλά δεν γίνεται ροζ αμέσως μέσα σε λίγα λεπτά μετά τη γέννηση, ένα μέλος της ομάδας κρατά μια ροή οξυγόνου πάνω από τη μύτη και το στόμα του μωρού. Αυτό ονομάζεται οξυγόνο με εμφύσησηΤο Αργότερα, το οξυγόνο μπορεί να δοθεί μέσω μιας μάσκας που ταιριάζει στη μύτη και το στόμα του μωρού ή μέσω μιας διαφανούς, πλαστικής κουκούλας που ταιριάζει στο κεφάλι.
• Εάν το μωρό δεν αναπνέει καλά, ένα μέλος της ομάδας τοποθετεί μια μάσκα (συνδεδεμένη με μια φουσκωτή τσάντα και μια πηγή οξυγόνου) πάνω από τη μύτη και το στόμα του μωρού. Καθώς το μέλος της ομάδας αντλεί την τσάντα, το μωρό λαμβάνει αέρα εμπλουτισμένο με οξυγόνο, καθώς και κάποια πίεση από το σάκο, που βοηθά στο φούσκωμα των πνευμόνων του μωρού. Αυτό ονομάζεται σακκόπανο.

Μετά το σάκο, ένα μωρό συνήθως σχεδόν αμέσως αρχίζει να αναπνέει μόνο του, κλαίει, γίνεται ροζ και κινείται. Στη συνέχεια, το μέλος της ομάδας σταματά να κάνει σακούλες, κρατά οξυγόνο στο πρόσωπο του μωρού και παρακολουθεί το μωρό για συνεχή βελτίωση.

Μερικές φορές ένα μωρό χρειάζεται ακόμα περισσότερη βοήθεια από το σάκο. Σε αυτήν την περίπτωση, ένα μέλος της ομάδας θα τοποθετήσει ένα σωλήνα (που ονομάζεται ενδοτραχειακός σωλήνας) στην αναπνοή του μωρού (τραχεία). Αυτή η διαδικασία ονομάζεται ενδοτραχειακή διασωλήνωση.

Για να διασωληνώσει ένα μωρό, το μέλος της ομάδας χρησιμοποιεί έναν ειδικό φακό, που ονομάζεται λαρυγγοσκόπιο, για να δει το λαιμό του μωρού. Ένας πλαστικός ενδοτραχειακός σωλήνας τοποθετείται μεταξύ των φωνητικών χορδών του μωρού, κάτω από τον λάρυγγα και τέλος στην τραχεία. Ο σωλήνας στη συνέχεια συνδέεται με μια τσάντα που πιέζεται για να φουσκώσει τους πνεύμονες του μωρού.

Μόλις το μωρό αρχίσει να αναπνέει, ο καρδιακός ρυθμός συνήθως αρχίζει να αυξάνεται. Εάν αυτό δεν συμβεί, ένα μέλος της ομάδας αρχίζει να πιέζει ρυθμικά την καρδιά του μωρού (ονομάζεται καρδιακό μασάζ ή θωρακικές συμπιέσεις). Αυτές οι συμπιέσεις αντλούν αίμα μέσω της καρδιάς και του σώματος του μωρού.

Εάν το σάκο του μωρού για να το βοηθήσει να αναπνεύσει και το οξυγόνο και η συμπίεση της καρδιάς δεν βελτιώσουν την κατάσταση του μωρού μετά από ένα ή δύο λεπτά, το μωρό λαμβάνει ένα υγρό φάρμακο που ονομάζεται επινεφρίνη (ονομάζεται επίσης αδρεναλίνη)Το Το φάρμακο χορηγείται στον ενδοτραχειακό σωλήνα για παράδοση στους πνεύμονες, όπου απορροφάται γρήγορα στο αίμα. Μια άλλη μέθοδος για τη χορήγηση επινεφρίνης είναι η τομή στον ομφάλιο λώρο, η εισαγωγή ενός μικρού πλαστικού καθετήρα (σωλήνα) στην ομφαλική φλέβα και η έγχυση του φαρμάκου μέσω του καθετήρα.

Τα μωρά που είναι πολύ πρόωρα κινδυνεύουν να αναπτύξουν μια πνευμονική πάθηση που ονομάζεται σύνδρομο αναπνευστικής δυσχέρειας ή RDS. Αυτό το σύνδρομο εμφανίζεται λόγω έλλειψης μιας ουσίας που ονομάζεται επιφανειοδραστική ουσία. Το επιφανειοδραστικό διατηρεί τους πνεύμονες σωστά φουσκωμένους. Όταν ένα μωρό γεννιέται πολύ πρόωρα, οι πνεύμονες δεν έχουν ακόμη αρχίσει να παράγουν επιφανειοδραστική ουσία. Ευτυχώς, η επιφανειοδραστική ουσία παρασκευάζεται πλέον τεχνητά και μπορεί να χορηγηθεί σε βρέφη για τα οποία οι γιατροί υποπτεύονται ότι δεν κάνουν ακόμη επιφανειοδραστική ουσία από μόνα τους.

Για τη χορήγηση επιφανειοδραστικού, το μωρό σας τοποθετείται στην αριστερή του πλευρά, του χορηγείται η μισή δόση επιφανειοδραστικού μέσω του ενδοτραχειακού σωλήνα και, στη συνέχεια, «σάκος»; για περίπου 30 δευτερόλεπτα. Στη συνέχεια, η διαδικασία επαναλαμβάνεται στη δεξιά πλευρά. Η χορήγηση επιφανειοδραστικού σε δύο στάδια όπως αυτό βοηθά στην ομοιόμορφη κατανομή του επιφανειοδραστικού σε όλους τους πνεύμονες. Το επιφανειοδραστικό μπορεί να χορηγηθεί στην αίθουσα τοκετού ή στο ΜΕΘ. (Ένα μωρό μπορεί να απαιτήσει έως και τέσσερις δόσεις επιφανειοδραστικού, με διαφορά αρκετών ωρών στο NICU.)

Οι γιατροί αξιολογούν τακτικά τη γενική κατάσταση του μωρού μετρώντας την απόδοση σε πέντε κατηγορίες: καρδιακό ρυθμό, αναπνευστική προσπάθεια, χρώμα, μυϊκό τόνο και αντανακλαστική ευερεθιστότητα (η απάντηση του μωρού στην αναρρόφηση). Αυτό λέγεται το Σκορ ΆπγκαρΤο Κάθε κατηγορία βαθμολογείται από 0 έως 2 (0 είναι η χειρότερη βαθμολογία και 2 η καλύτερη) και στη συνέχεια οι αριθμοί αθροίζονται, για μέγιστη βαθμολογία 10. Η βαθμολογία υπολογίζεται συνήθως για όλα τα μωρά όταν το μωρό είναι ενός λεπτού και ηλικίας πέντε λεπτών. Εάν το μωρό απαιτεί συνεχή ανάνηψη, η ομάδα μπορεί να εκχωρήσει βαθμολογίες Apgar πέραν των πέντε λεπτών.

Το παρακάτω γράφημα δείχνει τι ψάχνει η ομάδα κατά την εκχώρηση βαθμολογιών Apgar.

Η βαθμολογία Apgar από 7 έως 10 θεωρείται καλή. Ένα μωρό που λαμβάνει βαθμολογία 4 έως 6 απαιτεί βοήθεια και ένα μωρό με βαθμολογία 0 έως 3 χρειάζεται πλήρη ανάνηψη. Τα πρόωρα μωρά μπορεί να λάβουν χαμηλότερες βαθμολογίες Apgar απλά επειδή είναι κάπως ανώριμα και δεν μπορούν να ανταποκριθούν με δυνατό κλάμα και επειδή ο μυϊκός τους τόνος είναι συχνά κακός.

Αφού η ομάδα νεογνών ολοκληρώσει αυτές τις διαδικασίες, θα δείτε σύντομα το μωρό σας και στη συνέχεια θα πάει στη μονάδα εντατικής θεραπείας νεογνών (ΜΕΘ).