Ποιοι είναι οι διαφορετικοί τύποι καρκίνου του οισοφάγου;

Ο καρκίνος του οισοφάγου είναι ένας σπάνιος καρκίνος που ξεκινά από τα κύτταρα που επενδύουν τον οισοφάγο. Οι συνήθεις τύποι καρκίνου του οισοφάγου περιλαμβάνουν το αδενοκαρκίνωμα και το ακανθοκυτταρικό καρκίνωμα.

Ο οισοφάγος είναι ένας κοίλος σωλήνας που συνδέει το λαιμό και το στομάχι. Είναι μέρος του πεπτικού σας συστήματος. Όταν ορισμένοι τύποι κυττάρων στην επένδυση του οισοφάγου αναπτύσσονται γρήγορα, πρόκειται για καρκίνο του οισοφάγου.

Σχετικά με 1% από όλους τους καρκίνους που διαγιγνώσκονται στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι καρκίνοι του οισοφάγου. Η Αμερικανική Αντικαρκινική Εταιρεία εκτιμά ότι θα υπάρξουν 21.560 νέες διαγνώσεις το 2023, με 17.030 σε άνδρες και 4.530 σε γυναίκες.

Οι δύο κύριοι τύποι καρκίνου του οισοφάγου είναι το αδενοκαρκίνωμα και το ακανθοκυτταρικό καρκίνωμα, που αποτελούν το 95% των περιπτώσεων. Ο τύπος κυττάρου όπου ξεκινά ο καρκίνος καθορίζει τον τύπο του καρκίνου.

Σχετικά με 80% των καρκίνων του οισοφάγου στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι τα αδενοκαρκινώματα. Αλλά το ακανθοκυτταρικό καρκίνωμα είναι περισσότερο κοινός μεταξύ των Αφροαμερικανών.

Ακολουθεί μια επισκόπηση των τύπων καρκίνου του οισοφάγου και των θεραπειών τους.

Αδενοκαρκίνωμα

Τα αδενοκαρκινώματα ξεκινούν από τα αδενικά κύτταρα του οισοφάγου. Τα αδενικά κύτταρα απελευθερώνουν υγρά όπως βλέννα στο πεπτικό σύστημα. Αυτοί οι καρκίνοι εμφανίζονται συνήθως στο κάτω μέρος της οισοφαγικής οδού, πιο κοντά στο στομάχι.

Ερευνητές πιστεύουν ότι μπορεί να υπάρχει σύνδεση μεταξύ των αδενοκαρκινωμάτων του οισοφάγου και καταστάσεων όπως η ΓΟΠΝ και η παχυσαρκία. Μια πάθηση που ονομάζεται οισοφάγος Barrett, η οποία αλλάζει τα κύτταρα στο κάτω μέρος του οισοφάγου, μπορεί οδηγω στον καρκίνο του οισοφάγου. Ο οισοφάγος Barrett μπορεί να είναι αποτέλεσμα γαστρικής παλινδρόμησης.

Ακανθοκυτταρικό καρκίνωμα

Τα ακανθοκυτταρικά καρκινώματα ξεκινούν από τα κύτταρα της επένδυσης του οισοφάγου. Τα πλακώδη κύτταρα βρίσκονται στο εσωτερική επιφάνεια των οργάνων και στην εξωτερική επιφάνεια του δέρματος. Όταν γίνονται καρκινικοί στον οισοφάγο, οι όγκοι σχηματίζονται συνήθως στο άνω και μεσαίο τμήμα της οισοφαγικής οδού, αν και μπορούν να σχηματιστούν οπουδήποτε.

Τα ακανθοκυτταρικά καρκινώματα του οισοφάγου συνδέονται με παράγοντες κινδύνου όπως το κάπνισμα και η κατανάλωση αλκοόλ.

Σπάνιοι τύποι καρκίνου του οισοφάγου

Εκτός από το αδενοκαρκίνωμα και το ακανθοκυτταρικό καρκίνωμα, μπορεί να εμφανιστούν και άλλοι σπάνιοι τύποι καρκίνου του οισοφάγου. Αυτοί οι καρκίνοι δεν εμφανίζονται συχνά αλλά μπορούν περιλαμβάνω:

Τα λεμφώματα εμφανίζονται στους αδένες του λεμφικού συστήματος.
Τα σαρκώματα εμφανίζονται στους συνδετικούς ιστούς του σώματος, όπως οι μύες και οι τένοντες.
Τα μελανώματα ξεκινούν από τα μελανοκύτταρα του σώματος.

Μερικές φορές, ένα αδενοκαρκίνωμα αναπτύσσεται στο τμήμα της πεπτικής οδού όπου ο οισοφάγος ενώνεται με το στομάχι. Αυτή η περιοχή ονομάζεται γαστροοισοφαγική συμβολή. Οι γιατροί αντιμετωπίζουν αυτούς τους όγκους το ίδιο με τους όγκους του οισοφάγου.

Συμπτώματα καρκίνου του οισοφάγου

Ο καρκίνος του οισοφάγου συχνά δεν έχει συμπτώματα στα αρχικά στάδια. Καθώς εξελίσσεται, μπορεί να εμφανίσετε:

πόνος ή δυσκολία κατά την κατάποση
ακούσια απώλεια βάρους
καούρα
συχνός πνιγμός ενώ τρώει
εμετός
τροφή που επανέρχεται στον οισοφάγο
πόνος στο στήθος
χρόνιος βήχας

Ήταν αυτό χρήσιμο;

Πρόγνωση καρκίνου του οισοφάγου

Ο καρκίνος του οισοφάγου έχει 5ετή σχετική επιβίωση 21,7% στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ωστόσο, τα ποσοστά επιβίωσης βασίζονται σε δεδομένα από το 2013-2019 που υπολογίζεται κατά μέσο όρο σε μεγάλες ομάδες ανθρώπων. Το ποσοστό 5ετούς σχετικής επιβίωσης για καρκίνους που δεν έχουν εξαπλωθεί πέρα από τον οισοφάγο κατά τη στιγμή της διάγνωσης είναι 48,8%.

Σύμφωνα με α μελέτη 2018 που εξέτασε τα αρχεία 14.394 ατόμων με καρκίνο του οισοφάγου στην Ταϊβάν, το συνολικό ποσοστό επιβίωσης ήταν χαμηλότερο για εκείνους με όγκους στο άνω τρίτο του οισοφάγου σε σύγκριση με το κατώτερο ή το μεσαίο τρίτο. Οι όγκοι στο άνω τρίτο του οισοφάγου είναι συνήθως ακανθοκυτταρικά καρκινώματα, αλλά μπορούν να σχηματιστούν οπουδήποτε στον οισοφαγικό σωλήνα.

Είναι διαφορετική η θεραπεία για τους τύπους καρκίνου του οισοφάγου;

Οι θεραπευτικές επιλογές είναι οι ίδιες για το ακανθοκυτταρικό καρκίνωμα και το αδενοκαρκίνωμα του οισοφάγου. Όλα περιλαμβάνουν την αφαίρεση καρκινικού ιστού ή τη θανάτωση καρκινικών κυττάρων. Ανάλογα με το στάδιο του καρκίνου, οι γιατροί μπορούν συνιστώ μία ή συνδυασμός θεραπειών όπως:

χειρουργική επέμβαση
ακτινοβολία
χημειοθεραπεία
συνδυασμός χημειοθεραπείας και ακτινοβολίας (χημειοακτινοβολία)
θεραπεία με λέιζερ
ηλεκτροπηξία (ηλεκτρικό ρεύμα)
ανοσοθεραπεία

Η πιο κοινή θεραπεία για τον καρκίνο του οισοφάγου είναι ένας τύπος χειρουργικής επέμβασης που ονομάζεται οισοφαγεκτομή. Κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας αφαιρείται το καρκινικό τμήμα του οισοφάγου. Στη συνέχεια, το στομάχι επανασυνδέεται με το υπόλοιπο τμήμα του άνω οισοφάγου.

Σε πρώιμο στάδιο του καρκίνου, μια θεραπευτική επιλογή μπορεί να είναι η ενδοσκοπική εκτομή. Αυτό περιλαμβάνει την αφαίρεση του καρκινικού ιστού χωρίς να κόψει ένα τμήμα του οισοφάγου. Ένας χειρουργός τοποθετεί έναν λεπτό σωλήνα στον οισοφάγο μέσω του στόματος ή μια μικρή τομή στο δέρμα και αφαιρεί τον καρκινικό ιστό μέσω του σωλήνα χρησιμοποιώντας χειρουργικά εργαλεία.

Οι νεότερες θεραπείες για τον καρκίνο του οισοφάγου περιλαμβάνουν θεραπεία με μονοκλωνικά αντισώματα, έναν τύπο στοχευμένης θεραπείας όπου πρωτεΐνες του ανοσοποιητικού συστήματος στόχος ένα συγκεκριμένο τμήμα ενός καρκινικού κυττάρου. Αυτός ο τύπος θεραπείας βρίσκεται ακόμη σε κλινικές δοκιμές.

Ο καρκίνος του οισοφάγου είναι σπάνιος και οφείλεται περίπου 1% όλων των διαγνώσεων καρκίνου στις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι δύο πιο συνηθισμένοι τύποι είναι το αδενοκαρκίνωμα και το ακανθοκυτταρικό καρκίνωμα.

Αν και πρόκειται για διαφορετικούς τύπους όγκων, οι θεραπευτικές επιλογές είναι ίδιες και για τους δύο. Τα περισσότερα άτομα θα υποβληθούν αρχικά σε χειρουργική επέμβαση για τη θεραπεία του καρκίνου του οισοφάγου. Νεότερες θεραπείες όπως η θεραπεία με μονοκλωνικά αντισώματα βρίσκονται σε κλινικές δοκιμές, αλλά μπορεί να προσφέρουν νέες ελπίδες για τα άτομα με την πάθηση.