Ποια είναι τα σημεία και τα συμπτώματα της λευχαιμίας στους ενήλικες;

Ποια είναι τα πιο κοινά σημάδια λευχαιμίας στους ενήλικες;

Μερικά από τα πιο κοινά συμπτώματα λευχαιμίας που αντιμετωπίζουν οι ενήλικες πριν από τη διάγνωση περιλαμβάνουν:

• κούραση
• πυρετός και νυχτερινές εφιδρώσεις
• εύκολος μώλωπας ή αιμορραγία
• πόνος στις αρθρώσεις ή στα οστά
• συχνές λοιμώξεις
• ανεξήγητη απώλεια βάρους
• δυσκολία στην αναπνοή

Κούραση

Η κούραση είναι μια ακραία μορφή κόπωσης. Όλοι βιώνουμε κούραση από καιρό σε καιρό. Όμως η κόπωση που προκαλείται από λευχαιμία ή άλλους τύπους καρκίνου είναι επίμονη και μπορεί να επηρεάσει την ικανότητά σας να συμβαδίζετε με τις καθημερινές δραστηριότητες.

Η λευχαιμία μπορεί να επηρεάσει την ικανότητα του σώματος να παράγει νέα κύτταρα αίματος. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει ερυθρά αιμοσφαίρια, τα οποία είναι σημαντικά για τη μεταφορά οξυγόνου σε όλο το σώμα.

Η κόπωση από λευχαιμία συμβαίνει συχνά λόγω αναιμίας, η οποία είναι έλλειψη ερυθρών αιμοσφαιρίων. Σε αυτή την περίπτωση, η κόπωση εμφανίζεται επειδή τα όργανα και οι ιστοί του σώματος δεν λαμβάνουν το οξυγόνο που χρειάζονται για να λειτουργήσουν αποτελεσματικά.

Πυρετός και νυχτερινές εφιδρώσεις

Τα άτομα με λευχαιμία μπορεί συχνά να εμφανίσουν πυρετό, όταν η θερμοκρασία του σώματος είναι υψηλότερη από το κανονικό. Αυτό μπορεί επίσης να οδηγήσει σε νυχτερινές εφιδρώσεις, όταν εμφανίζεται αισθητή εφίδρωση κατά τη διάρκεια του ύπνου.

Ο πυρετός είναι ένας από τους τρόπους ανταπόκρισης του οργανισμού στη μόλυνση, επομένως είναι πιθανό να είναι ο τρόπος του οργανισμού να προσπαθεί να σκοτώσει τα κύτταρα της λευχαιμίας. Η λευχαιμία αυξάνει επίσης τον κίνδυνο λοιμώξεων, οι οποίες μπορεί να οδηγήσουν σε πυρετό και νυχτερινές εφιδρώσεις.

Εύκολο μώλωπες ή αιμορραγία

Οι επιπτώσεις της λευχαιμίας μπορεί επίσης να οδηγήσουν σε χαμηλότερα επίπεδα αιμοπεταλίων, τα οποία είναι σημαντικά για την πήξη του αίματος. Εξαιτίας αυτού, ορισμένα άτομα με λευχαιμία μπορεί να εμφανίσουν:

• εύκολος μώλωπας ή αιμορραγία
• ματωμένα ούλα
• συχνές ρινορραγίες
• βαριές εμμηνορροϊκές περιόδους
• μικρές κόκκινες ή μοβ κηλίδες στο δέρμα (πετέχειες)

Πόνος στα οστά ή στις αρθρώσεις

Σε ορισμένες περιπτώσεις, κύτταρα λευχαιμίας μπορεί να αρχίσουν να συσσωρεύονται στις αρθρώσεις ή κοντά στην επιφάνεια του οστού. Όταν αυτά τα κύτταρα συσσωρεύονται σε αυτές τις περιοχές, μπορεί να συσσωρευτεί πίεση και να γίνει αισθητός ο πόνος.

Συχνές λοιμώξεις

Η λευχαιμία μπορεί να επηρεάσει τον αριθμό των υγιών λευκών αιμοσφαιρίων στο σώμα. Επειδή αυτά τα κύτταρα είναι σημαντικά για την απόκριση σε μια λοίμωξη, ένα άτομο με λευχαιμία μπορεί να διαπιστώσει ότι εμφανίζει πιο συχνές ή επαναλαμβανόμενες λοιμώξεις.

Ανεξήγητη απώλεια βάρους

Εάν έχετε χάσει βάρος χωρίς να προσπαθήσετε, αυτό μπορεί να είναι σημάδι μιας υποκείμενης κατάστασης υγείας, όπως η λευχαιμία. Αυτό μπορεί να οφείλεται σε μερικούς παράγοντες.

Πρώτον, η παραγωγή μεγάλων ποσοτήτων λευχαιμικών κυττάρων μπορεί να καταναλώσει ενέργεια που κανονικά θα αποθηκευόταν ως λίπος. Δεύτερον, η λευχαιμία μπορεί να προκαλέσει απώλεια της όρεξης, η οποία μπορεί να σας κάνει να τρώτε λιγότερο από το κανονικό

Είναι καλή ιδέα να μιλήσετε με έναν επαγγελματία υγείας εάν έχετε χάσει περισσότερο από το 5 τοις εκατό του σωματικού σας βάρους σε διάστημα 6 μηνών έως ενός έτους.

Δυσκολία στην αναπνοή

Η δύσπνοια είναι ένα άλλο σύμπτωμα λευχαιμίας που σχετίζεται με την αναιμία. Δεδομένου ότι η αναιμία προκαλεί έλλειψη ερυθρών αιμοσφαιρίων, λιγότερο οξυγόνο μεταφέρεται σε όλο το σώμα.

Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε δύσπνοια. Είναι ο τρόπος του σώματός σας να προσπαθεί να πάρει αρκετό οξυγόνο στους πνεύμονες.

Πρόσθετα συμπτώματα

Μερικά επιπλέον συμπτώματα που μπορεί να εμφανίσει ένας ενήλικας με λευχαιμία περιλαμβάνουν:

• χλωμό δέρμα
• αίσθημα ζάλης ή ζάλης
• απώλεια της όρεξης
• διογκωμένοι λεμφαδένες
• πονοκεφάλους
• διευρυμένο ήπαρ ή σπλήνα
• κοιλιακή δυσφορία

• ναυτία ή έμετο

• μούδιασμα

Λευχαιμία σε ενήλικες ηλικίας 18 έως 24 ετών

Ο πιο κοινός τύπος λευχαιμίας σε παιδιά και νεαρούς ενήλικες είναι η οξεία λεμφοκυτταρική λευχαιμία (ALL). Σύμφωνα με την Αμερικανική Αντικαρκινική Εταιρείαο κίνδυνος ΟΛΛ είναι υψηλότερος όταν ένα παιδί είναι κάτω των 5 ετών και μειώνεται αργά μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’20.

Στο ALL, ο μυελός των οστών παράγει πάρα πολλά λευκά αιμοσφαίρια, που ονομάζονται λεμφοκύτταρα. Ενώ τα υγιή λεμφοκύτταρα είναι σημαντικά για την απόκριση σε λοιμώξεις, τα μη φυσιολογικά δεν λειτουργούν τόσο αποτελεσματικά.

Ο αυξανόμενος αριθμός μη φυσιολογικών λεμφοκυττάρων σημαίνει επίσης ότι τα υγιή κύτταρα του αίματος παραγκωνίζονται. Το ALL είναι ένας οξύς τύπος λευχαιμίας που μπορεί να επιδεινωθεί γρήγορα εάν δεν εντοπιστεί και αντιμετωπιστεί.

Μερικά κοινά σημάδια ΟΛΛ σε νεαρούς ενήλικες περιλαμβάνουν:

• πονοκεφάλους
• αισθήματα κόπωσης ή αδυναμίας
• εύκολος μώλωπας ή αιμορραγία
• δυσκολία στην αναπνοή
• πυρετός ή νυχτερινές εφιδρώσεις
• πόνος στα οστά ή στις αρθρώσεις

Λευχαιμία σε ενήλικες ηλικίας 25 έως 49 ετών

Η οξεία μυελογενή λευχαιμία (AML) είναι ο πιο κοινός τύπος λευχαιμίας σε ενήλικες ηλικίας 25 έως 49 ετών. Αμερικανική Αντικαρκινική Εταιρεία σημειώνει ότι εξακολουθεί να είναι γενικά ασυνήθιστο πριν από την ηλικία των 45 ετών.

Στην ΟΜΛ, ο μυελός των οστών παράγει πάρα πολλά από έναν ανώριμο τύπο αιμοσφαιρίου που ονομάζεται μυελοβλάστη. Αυτοί οι μυελοβλάστες δεν εξελίσσονται σε υγιή αιμοσφαίρια.

Οι επιδράσεις της ΟΜΛ μπορεί να επηρεάσουν την παραγωγή υγιών αιμοσφαιρίων, που μπορεί να περιλαμβάνουν ερυθρά αιμοσφαίρια και αιμοπετάλια. Ο αυξανόμενος αριθμός μυελοβλαστών μπορεί επίσης να αρχίσει να παραγκωνίζει τα υγιή κύτταρα του αίματος. Όπως ΟΛΟΙ, η AML μπορεί να εξελιχθεί γρήγορα χωρίς θεραπεία.

Μερικά κοινά σημάδια ΟΜΛ στους ενήλικες είναι:

• συχνές λοιμώξεις
• αισθήματα κόπωσης ή αδυναμίας
• εύκολος μώλωπας ή αιμορραγία
• δυσκολία στην αναπνοή
• πυρετός ή νυχτερινές εφιδρώσεις
• πόνος στα οστά ή στις αρθρώσεις

Λευχαιμία σε ενήλικες ηλικίας 50 έως 64 ετών

Η AML είναι επίσης κοινή σε αυτήν την ηλικιακή ομάδα. Επιπλέον, ένας άλλος τύπος λευχαιμίας που μπορεί να είναι κοινός σε αυτό το ηλικιακό εύρος είναι η χρόνια λεμφοκυτταρική λευχαιμία (ΧΛΛ).

Η ΧΛΛ είναι παρόμοια με την ΟΛΛ στο ότι ο μυελός των οστών παράγει πάρα πολλά ανώμαλα λεμφοκύτταρα. Ωστόσο, η ΧΛΛ εξελίσσεται πιο αργά. Εξαιτίας αυτού, πολλά άτομα με ΧΛΛ δεν θα εμφανίσουν σημαντικά συμπτώματα κατά τη στιγμή της διάγνωσής τους.

Μερικά κοινά σημάδια ΟΜΛ ή ΧΛΛ σε ενήλικες ηλικίας 50 έως 64 ετών είναι:

• αισθήματα κόπωσης ή αδυναμίας
• εύκολος μώλωπας ή αιμορραγία
• δυσκολία στην αναπνοή
• πυρετός ή νυχτερινές εφιδρώσεις
• πόνος στα οστά ή στις αρθρώσεις
• συχνές λοιμώξεις

Λευχαιμία σε ενήλικες ηλικίας 65 ετών και άνω

Η ΧΛΛ είναι επίσης ένας από τους πιο συνηθισμένους τύπους λευχαιμίας σε ενήλικες ηλικίας 65 ετών και άνω. Μάλιστα, σύμφωνα με το Αμερικανική Αντικαρκινική Εταιρείαη μέση ηλικία διάγνωσης της ΧΛΛ είναι τα 70 έτη.

Ένας άλλος τύπος λευχαιμίας που μπορεί να παρατηρηθεί σε αυτήν την ηλικιακή ομάδα είναι η χρόνια μυελογενής λευχαιμία (ΧΜΛ). Ενώ η μέση ηλικία διάγνωσης είναι τα 64, η Αμερικανική Αντικαρκινική Εταιρεία σημειώνει ότι σχεδόν οι μισές περιπτώσεις διαγιγνώσκονται σε άτομα ηλικίας 65 ετών και άνω.

Στη ΧΜΛ, πάρα πολλά αναπτυσσόμενα κύτταρα του αίματος γίνονται ένας τύπος κυττάρου που ονομάζεται κοκκιοκύτταρο. Παρόμοια με τους άλλους τύπους λευχαιμίας που έχουμε συζητήσει, αυτά τα μη φυσιολογικά κοκκιοκύτταρα μπορούν να παραγκωνίσουν τα υγιή κύτταρα του αίματος.

Όπως και η ΧΛΛ, η ΧΜΛ εξελίσσεται αργά. Είναι πιθανό τα άτομα με ΧΜΛ να μην έχουν συμπτώματα ή να έχουν μόνο ασαφή, μη ειδικά συμπτώματα τη στιγμή της διάγνωσης.

Μερικά κοινά σημάδια λευχαιμίας σε ενήλικες ηλικίας 65 ετών και άνω μπορεί να περιλαμβάνουν:

• ανεξήγητη απώλεια βάρους
• διογκωμένοι λεμφαδένες
• αισθήματα κόπωσης ή αδυναμίας
• εύκολος μώλωπας ή αιμορραγία
• δυσκολία στην αναπνοή
• πυρετός ή νυχτερινές εφιδρώσεις

Υπάρχουν ορισμένα συμπτώματα που πρέπει να γνωρίζουν οι γυναίκες;

Εκτός από τα συμπτώματα που συζητήσαμε παραπάνω, υπάρχουν επίσης ορισμένα συμπτώματα που πρέπει να γνωρίζουν οι γυναίκες. Εάν η λευχαιμία προκαλεί ανησυχία, είναι σημαντικό οποιοδήποτε από αυτά τα συμπτώματα να αξιολογηθεί από έναν επαγγελματία υγείας.

Επειδή η λευχαιμία μπορεί να επηρεάσει την παραγωγή αιμοπεταλίων, τα άτομα με λευχαιμία μπορεί να αιμορραγούν πιο εύκολα. Οι γυναίκες με λευχαιμία μπορεί να διαπιστώσουν ότι εμφανίζουν:

• βαρύτερες εμμηνορροϊκές περιόδους από το κανονικό
• σημαντική κηλίδα μεταξύ των περιόδων

Επιπλέον, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι ορισμένα συμπτώματα λευχαιμίας μπορεί να είναι παρόμοια με αυτά της εμμηνόπαυσης. Αυτά μπορεί να περιλαμβάνουν πράγματα όπως:

• νυχτερινές εφιδρώσεις
• εξάψεις
• κούραση

Η εγκυμοσύνη μπορεί επίσης να κρύψει μερικά από τα πιθανά συμπτώματα της λευχαιμίας. Για παράδειγμα, η κόπωση είναι πολύ συχνή κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, αλλά μερικές φορές μπορεί επίσης να είναι ένα πιθανό σημάδι λευχαιμίας.

Ποιοι είναι οι παράγοντες κινδύνου για την ανάπτυξη λευχαιμίας ως ενήλικας;

Υπάρχουν αρκετοί παράγοντες κινδύνου που συνδέονται με την ανάπτυξη λευχαιμίας. Αυτά μπορεί να περιλαμβάνουν:

• Σωματικό σεξ. Οι άνδρες είναι πιο πιθανό να εμφανίσουν λευχαιμία από τις γυναίκες.
• Ηλικία. Με εξαίρεση τα ALL, ο κίνδυνος εμφάνισης άλλων τύπων λευχαιμίας αυξάνεται καθώς το άτομο μεγαλώνει.
• Οικογενειακό ιστορικό. Το να έχει ένα στενό μέλος της οικογένειας, όπως ένας γονέας ή ένας αδερφός, με λευχαιμία μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο ενός ατόμου.
• Προηγούμενη θεραπεία καρκίνου. Είναι πιθανό τα άτομα που έχουν υποβληθεί σε χημειοθεραπεία ή ακτινοθεραπεία για άλλο τύπο καρκίνου να διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο να αναπτύξουν λευχαιμία.
• Κάπνισμα. Το κάπνισμα τσιγάρων μπορεί να είναι ένας παράγοντας κινδύνου για την ανάπτυξη ΟΜΛ.
• Περιβαλλοντικές εκθέσεις. Η έκθεση σε ακτινοβολία ή βιομηχανικές χημικές ουσίες όπως το βενζόλιο αυξάνει τον κίνδυνο λευχαιμίας ενός ατόμου.
• Ορισμένες αιματολογικές διαταραχές. Ορισμένοι τύποι αιματολογικών διαταραχών, όπως τα μυελοδυσπλαστικά σύνδρομα, μπορούν να αυξήσουν τον κίνδυνο λευχαιμίας.
• Μερικές γενετικές διαταραχές. Η ύπαρξη ορισμένων τύπων γενετικών διαταραχών, όπως το σύνδρομο Down ή το σύνδρομο Fanconi, μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο λευχαιμίας.

Πότε να δείτε γιατρό

Τα συμπτώματα της λευχαιμίας μπορεί να είναι παρόμοια με εκείνα άλλων πιο κοινών καταστάσεων υγείας. Εξαιτίας αυτού, μερικές φορές μπορεί να είναι δύσκολο να γνωρίζουμε πότε να προγραμματίσετε ένα ιατρικό ραντεβού.

Σε γενικές γραμμές, είναι καλή ιδέα να μιλήσετε με έναν επαγγελματία υγείας εάν παρατηρήσετε συμπτώματα που θα μπορούσαν να υποδηλώνουν λευχαιμία, ιδιαίτερα εάν έχετε οποιονδήποτε από τους παράγοντες κινδύνου που αναφέρονται παραπάνω.

Ακολουθούν ορισμένα σημάδια ότι μπορεί να είναι καιρός να προγραμματίσετε ένα ιατρικό ραντεβού:

• Επίμονα συμπτώματα. Ορισμένα συμπτώματα λευχαιμίας μπορεί να είναι επίμονα, πράγμα που σημαίνει ότι δεν υποχωρούν ή υποτροπιάζουν συχνά. Μερικά παραδείγματα περιλαμβάνουν κόπωση, δύσπνοια και λοιμώξεις.
• Ανεξήγητα συμπτώματα. Πολλά συμπτώματα λευχαιμίας μπορεί να συμβούν χωρίς προφανή αιτία ή εξήγηση. Παραδείγματα περιλαμβάνουν πράγματα όπως πυρετός, νυχτερινές εφιδρώσεις και ακούσια απώλεια βάρους.
• Νέες αλλαγές. Είναι πιθανό η λευχαιμία να προκαλέσει νέες, αισθητές αλλαγές στο σώμα ενός ατόμου. Παραδείγματα περιλαμβάνουν εύκολους μώλωπες, βαρύτερες περιόδους σε άτομα που έχουν κόλπους ή διογκωμένους λεμφαδένες.

Ένας επαγγελματίας υγείας μπορεί να πραγματοποιήσει μια φυσική εξέταση και εξετάσεις αίματος για να σας βοηθήσει να πάρετε μια ιδέα για το τι μπορεί να προκαλεί τα συμπτώματά σας. Εάν υπάρχει υποψία λευχαιμίας, θα ζητήσουν πρόσθετες εξετάσεις, όπως βιοψία μυελού των οστών.

Υπάρχουν διάφοροι τύποι λευχαιμίας. Τα περισσότερα από αυτά είναι πιο κοινά σε ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας παρά σε νεότερα άτομα. Ωστόσο, ορισμένοι τύποι λευχαιμίας, όπως η ALL, είναι πιο συχνοί σε παιδιά και νεαρούς ενήλικες.

Πολλά από τα συμπτώματα της λευχαιμίας είναι παρόμοια με εκείνα άλλων καταστάσεων υγείας, όπως κόπωση, πυρετός και δύσπνοια. Είναι επίσης πιθανό τα συμπτώματα να ποικίλλουν ανάλογα με τον τύπο της λευχαιμίας ή την ηλικία σας.

Μιλήστε με έναν επαγγελματία υγείας εάν έχετε συμπτώματα που συνάδουν με λευχαιμία — ειδικά εάν είναι επίμονα ή δεν μπορούν να εξηγηθούν από άλλη πάθηση. Μπορούν να γίνουν συγκεκριμένες εξετάσεις για να διαπιστωθεί τι μπορεί να τις προκαλεί.