Μπορεί ένα τσίμπημα μέλισσας να μολυνθεί;

Συμπτώματα

Το ίδιο το τσίμπημα είναι συνήθως επώδυνο. Το δηλητήριο μπορεί να προκαλέσει πρήξιμο και ακόμη περισσότερο πόνο, αν και συνήθως όχι περισσότερο από αυτό που μπορεί να αντιμετωπιστεί με κρύες κομπρέσες και ένα παυσίπονο χωρίς ιατρική συνταγή.

Ερυθρότητα και πρήξιμο είναι κοινά στο σημείο οποιουδήποτε τσιμπήματος μέλισσας. Αυτά δεν σημαίνουν απαραίτητα μόλυνση. Στην πραγματικότητα, ένα τσίμπημα μέλισσας σπάνια μολύνεται.

Όταν συμβεί μόλυνση, τα σημάδια είναι τα ίδια όπως για τις περισσότερες λοιμώξεις. Τα συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν:

• πρήξιμο
• ερυθρότητα
• αποστράγγιση πύου
• πυρετός
• πόνος
• δυσφορία
• κρυάδα

Η δυσκολία στην κατάποση και την αναπνοή καθώς και το πρήξιμο των λεμφαγγείων έχουν επίσης συσχετιστεί με λοίμωξη από τσίμπημα μέλισσας.

Τα συμπτώματα μπορεί να εμφανιστούν 2 έως 3 ημέρες μετά το τσίμπημα. Σε μια αναφορά, τα σημάδια εμφανίστηκαν λίγο λιγότερο από δύο εβδομάδες μετά το τσίμπημα.

Συμπτώματα έκτακτης ανάγκης

Η αναφυλαξία είναι η πιο ευρέως γνωστή σοβαρή αντίδραση σε τσίμπημα μέλισσας. Σε ένα μικρό αριθμό ανθρώπων, το δηλητήριο της μέλισσας μπορεί να τους προκαλέσει σοκ. Με το σοκ, η αρτηριακή σας πίεση πέφτει και η αναπνοή γίνεται δύσκολη. Η σωστή απάντηση είναι μια δόση επινεφρίνης και ένα άμεσο ταξίδι στο τμήμα επειγόντων περιστατικών του νοσοκομείου.

Αιτίες

Το πώς ένα τσίμπημα μέλισσας μπορεί να προκαλέσει μόλυνση είναι ασαφές. Οι μέλισσες είναι δομικά περίπλοκες. Μπορεί να συλλάβουν μολυσματικούς οργανισμούς και να τους περάσουν κατά την έγχυση δηλητηρίου. Όταν σας τσιμπήσουν, το κεντρί παραμένει μέσα σας και ακόμη και συνεχίζει να τρυπώνει μετά το τσίμπημα, αυξάνοντας την πιθανότητα εισαγωγής μόλυνσης.

Επειδή οι λοιμώξεις που σχετίζονται με τσιμπήματα μελισσών είναι τόσο σπάνιες, οι περισσότερες γνώσεις σχετικά με αυτές προέρχονται από αναφορές περιπτώσεων μεμονωμένων ατόμων. Για παράδειγμα, ένα άρθρο στο Clinical Infectious Diseases αναφέρει ότι ένας 71χρονος άνδρας πέθανε μετά από τσίμπημα από μέλισσα. Η αυτοψία έδειξε την παρουσία του Streptococcus pyogenes βακτήρια. Σε άλλη αναφορά, ένα τσίμπημα μέλισσας στο μάτι εισήγαγε μόλυνση στον κερατοειδή. Μια καλλιέργεια τέσσερις ημέρες μετά το τσίμπημα παρήγαγε τους βακτηριακούς οργανισμούς Acinetobacter lwoffii και Ψευδομόνας.

Αλλο μελέτη εξέτασε μολυσμένα τσιμπήματα και τσιμπήματα —όχι αποκλειστικά τσιμπήματα μέλισσας— που αντιμετωπίστηκαν στα τμήματα έκτακτης ανάγκης. Ευαίσθητο στη μεθικιλλίνη και ανθεκτικό στη μεθικιλλίνη Η ασθένεια του σταφυλοκοκου (MRSA) ήταν η αιτία περίπου των τριών τετάρτων των λοιμώξεων.

Παράγοντες κινδύνου

Οποιαδήποτε αδυναμία στο ανοσοποιητικό σας σύστημα σας θέτει σε μεγαλύτερο κίνδυνο μόλυνσης μετά από τσίμπημα από μέλισσα. Ενημερώστε τον πάροχο υγειονομικής περίθαλψης εάν έχετε κάποια πάθηση που μειώνει το ανοσοποιητικό σας. Οποιαδήποτε λοίμωξη χωρίς θεραπεία μπορεί να προκαλέσει σημαντικές επιπλοκές, ακόμη και θάνατο. Είναι σημαντικό να αναζητήσετε ιατρική βοήθεια για οτιδήποτε άλλο εκτός από ένα απλό τσίμπημα.

Διάγνωση

Ζητήστε ιατρική βοήθεια για οποιοδήποτε τσίμπημα που προκαλεί μεγάλη, τοπική αντίδραση ή αυξανόμενο πόνο. Μπορεί να σημαίνει ή όχι μόλυνση. Μερικές φορές, μια σοβαρή αντίδραση μπορεί να μιμηθεί τη μόλυνση.

Ένας γιατρός μπορεί να καλλιεργήσει οποιαδήποτε έκκριση από το σημείο για να βοηθήσει να προσδιορίσει εάν υπάρχει λοίμωξη. Τα συμπτώματα μπορεί να είναι αρκετά για να συνταγογραφήσει ο γιατρός αντιβιοτικά, ακόμη και χωρίς καλλιέργεια.

Θεραπεία

Μπορείτε να αντιμετωπίσετε μια μεγάλη, τοπική αντίδραση ανυψώνοντας την περιοχή, εφαρμόζοντας κρύες κομπρέσες και λαμβάνοντας μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα ή ΜΣΑΦ για τον πόνο. Εάν η αντίδραση περιλαμβάνει κνησμό, τα αντιισταμινικά μπορεί να βοηθήσουν. Για σοβαρό οίδημα, ο γιατρός σας μπορεί να προτείνει πρεδνιζόνη από το στόμα για 2 ή 3 ημέρες.

Οι λοιμώξεις από τσίμπημα αντιμετωπίζονται ανάλογα με τον συγκεκριμένο μολυσματικό οργανισμό. Για παράδειγμα, το οφθαλμικό τραύμα που περιγράφηκε παραπάνω αντιμετωπίστηκε με ωριαίες οφθαλμικές σταγόνες κεφαζολίνης και γενταμυκίνης και μετά με οφθαλμικές σταγόνες πρεδνιζόνης.

Για S. aureus, οι λοιμώξεις θα πρέπει να αντιμετωπίζονται με από του στόματος αντισταφυλοκοκκικές πενικιλίνες. Σε άτομα που είναι ευαίσθητα στην πενικιλίνη μπορεί να χορηγηθούν τετρακυκλίνες. Οι λοιμώξεις από MRSA θα πρέπει να αντιμετωπίζονται με τριμεθοπρίμη-σουλφαμεθοξαζόλη, κλινδαμυκίνη ή δοξυκυκλίνη.

Η θεραπεία για την πρόληψη του τετάνου δεν είναι δικαιολογημένη σε περίπτωση τσιμπήματος μέλισσας.

Σπιτικές θεραπείες για τσιμπήματα μέλισσας: Τι λειτουργεί; »

Αποψη

Μια λοίμωξη είναι πιθανό να υποχωρήσει μέσα σε λίγες μέρες. Ο γιατρός σας θα σας δώσει λεπτομέρειες σχετικά με το τι να περιμένετε και τι να κάνετε σε περίπτωση που η λοίμωξη διαρκέσει περισσότερο από το αναμενόμενο. Αν δεν έχετε κάποιο είδος αδυναμίας του ανοσοποιητικού συστήματος, δεν έχετε ιδιαίτερο κίνδυνο μόλυνσης εάν τσιμπήσετε ξανά.

Πρόληψη

Απλά βήματα μπορούν να βοηθήσουν στη μείωση του κινδύνου προβλήματος μετά από τσίμπημα μέλισσας.

Διαβάστε περισσότερα: Πρώτες βοήθειες για δαγκώματα και τσιμπήματα »