Κατανόηση του μη ομιλούντος αυτισμού

Ποια είναι τα συμπτώματα του αυτισμού που δεν μιλάει;

Το κύριο σύμπτωμα του αυτισμού που δεν μιλάει είναι η αδυναμία να μιλήσει καθαρά ή χωρίς παρεμβολές.

Τα αυτιστικά άτομα μπορεί να δυσκολεύονται να μιλήσουν ή να συνεχίσουν μια συνομιλία με ένα άλλο άτομο, αλλά εκείνοι που δεν μιλούν δεν μιλούν καθόλου.

Υπάρχουν διάφοροι λόγοι για αυτό. Μπορεί να οφείλεται στο ότι έχουν απραξία του λόγου, μια διαταραχή που επηρεάζει ορισμένες εγκεφαλικές οδούς. Μπορεί να επηρεάσει την ικανότητα ενός ατόμου να πει αυτό που θέλει σωστά.

Μπορεί επίσης να οφείλεται στο ότι δεν έχουν αναπτύξει δεξιότητες λεκτικής επικοινωνίας. Μερικά παιδιά μπορεί να χάσουν τις λεκτικές τους δεξιότητες καθώς τα συμπτώματα της πάθησης επιδεινώνονται και γίνονται πιο αισθητά.

Μερικά αυτιστικά παιδιά μπορεί επίσης να έχουν ηχολαλία, η οποία τα κάνει να επαναλαμβάνουν λέξεις ή φράσεις ξανά και ξανά. Μπορεί να κάνει την επικοινωνία δύσκολη.

Άλλα συμπτώματα του αυτισμού

Άλλα συμπτώματα που δεν σχετίζονται με την επικοινωνία μπορούν να χωριστούν σε 3 κύριες κατηγορίες:

• Κοινωνικός. Τα αυτιστικά άτομα έχουν συχνά δυσκολίες με την κοινωνική αλληλεπίδραση. Μπορεί να είναι ντροπαλοί και αποτραβηγμένοι. Μπορεί να αποφεύγουν την οπτική επαφή και να μην απαντούν όταν φωνάζουν το όνομά τους. Μερικοί αυτιστικοί άνθρωποι μπορεί να μην προσέχουν τον προσωπικό χώρο των άλλων, ενώ κάποιοι μπορεί να αντιστέκονται πλήρως σε κάθε σωματική επαφή. Αυτά τα συμπτώματα μπορεί να τους κάνουν να νιώθουν απομόνωση, κάτι που μπορεί τελικά να οδηγήσει σε άγχος και κατάθλιψη.
• Συμπεριφορική. Η ρουτίνα μπορεί να είναι σημαντική για ένα αυτιστικό άτομο. Οποιαδήποτε διακοπή στο καθημερινό τους πρόγραμμα μπορεί να τους αναστατώσει, ακόμα και να τους επιδεινώσει. Ομοίως, μερικοί αναπτύσσουν εμμονικά ενδιαφέροντα και περνούν ώρες προσηλωμένοι σε ένα συγκεκριμένο έργο, βιβλίο, θέμα ή δραστηριότητα. Δεν είναι επίσης ασυνήθιστο, ωστόσο, τα αυτιστικά άτομα να έχουν μικρή διάρκεια προσοχής και να μετακινούνται από τη μια δραστηριότητα στην άλλη. Τα συμπτώματα συμπεριφοράς κάθε ατόμου διαφέρουν.
• Αναπτυξιακή. Τα αυτιστικά άτομα αναπτύσσονται με διαφορετικούς ρυθμούς. Μερικά παιδιά μπορεί να αναπτυχθούν με τυπικό ρυθμό για αρκετά χρόνια και μετά να αντιμετωπίσουν μια οπισθοδρόμηση γύρω στα 2 ή 3 ετών. Άλλοι μπορεί να εμφανίσουν καθυστερημένη ανάπτυξη σε νεαρή ηλικία που συνεχίζεται στην παιδική και εφηβική ηλικία.

Τα συμπτώματα του αυτισμού συχνά βελτιώνονται με την ηλικία. Καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν, τα συμπτώματα μπορεί να γίνουν λιγότερο σοβαρά και ενοχλητικά. Το παιδί σας μπορεί επίσης να γίνει λεκτικό με παρέμβαση και θεραπεία.

Τι προκαλεί τον αυτισμό;

Οι ερευνητές δεν γνωρίζουν ακόμη τι προκαλεί τον αυτισμό. Ωστόσο, έχουν καλύτερη κατανόηση ορισμένων παραγόντων που μπορεί να παίζουν ρόλο.

• Γονική ηλικία. Τα παιδιά που γεννιούνται από μεγαλύτερους γονείς μπορεί να έχουν περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν αυτισμό.
• Προγεννητική έκθεση. Οι περιβαλλοντικές τοξίνες και η έκθεση σε βαρέα μέταλλα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μπορεί να παίξουν κάποιο ρόλο.
• Οικογενειακό ιστορικό. Τα παιδιά που έχουν αυτιστικό μέλος της οικογένειας είναι πιο πιθανό να αναπτύξουν αυτισμό.
• Γενετικές μεταλλάξεις και διαταραχές. Το σύνδρομο εύθραυστου Χ και η κονδυλώδης σκλήρυνση συνδέονται και τα δύο με υψηλότερα ποσοστά αυτισμού.
• Πρόωρος τοκετός. Τα παιδιά με χαμηλό βάρος γέννησης μπορεί να είναι πιο πιθανό να αναπτύξουν την πάθηση.
• Χημικές και μεταβολικές ανισορροπίες. Μια διαταραχή στις ορμόνες ή τις χημικές ουσίες μπορεί να εμποδίσει την ανάπτυξη του εγκεφάλου, η οποία θα μπορούσε να οδηγήσει σε αλλαγές στις περιοχές του εγκεφάλου που σχετίζονται με τον αυτισμό.

Εμβόλια μην προκαλέσει αυτισμό.

Το 1998, μια αμφιλεγόμενη μελέτη πρότεινε μια σχέση μεταξύ του αυτισμού και του εμβολίου ιλαράς, παρωτίτιδας και ερυθράς (MMR). Ωστόσο, πρόσθετη έρευνα κατέρριψε αυτή την αναφορά. Στην πραγματικότητα, οι ερευνητές πίσω από τη μελέτη του 1998 την απέσυραν το 2010.

Πώς γίνεται η διάγνωση του μη ομιλούντος αυτισμού;

Η διάγνωση του αυτισμού που δεν μιλάει είναι μια διαδικασία πολλαπλών φάσεων.

Ένας παιδίατρος μπορεί να είναι ο πρώτος επαγγελματίας υγείας που θα εξετάσει ένα παιδί για ΔΑΦ. Οι γονείς, βλέποντας απροσδόκητα συμπτώματα όπως η έλλειψη ομιλίας, μπορεί να φέρουν τις ανησυχίες τους στον γιατρό του παιδιού τους.

Ο ιατρός μπορεί να ζητήσει μια ποικιλία εξετάσεων που θα μπορούσαν να βοηθήσουν στον αποκλεισμό άλλων πιθανών αιτιών. Αυτά περιλαμβάνουν:

• μια φυσική εξέταση
• ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΑΙΜΑΤΟΣ
• απεικονιστικές εξετάσεις όπως μαγνητική τομογραφία ή αξονική τομογραφία

Ορισμένοι παιδίατροι μπορεί να παραπέμψουν τα παιδιά σε έναν αναπτυξιακό-συμπεριφορικό παιδίατρο. Αυτοί οι γιατροί ειδικεύονται στη θεραπεία παθήσεων όπως ο αυτισμός.

Αυτός ο ιατρός μπορεί να ζητήσει πρόσθετες εξετάσεις και αναφορές, οι οποίες θα μπορούσαν να περιλαμβάνουν:

• πλήρες ιατρικό ιστορικό για το παιδί και τους γονείς
• μια ανασκόπηση της εγκυμοσύνης της μητέρας και τυχόν επιπλοκών ή ζητημάτων που προέκυψαν κατά τη διάρκεια αυτής
• μια ανάλυση χειρουργικών επεμβάσεων, νοσηλειών ή ιατρικών θεραπειών που είχε το παιδί από τη γέννησή του

Τέλος, μπορεί να χρησιμοποιηθούν ειδικές για τον αυτισμό τεστ για την επιβεβαίωση της διάγνωσης. Αρκετές δοκιμές, συμπεριλαμβανομένου του Προγράμματος Παρατήρησης Διαγνωστικής Αυτισμού, Δεύτερη Έκδοση (ADOS-2) και της Κλίμακας Βαθμολόγησης Αυτισμού Gilliam, Τρίτη Έκδοση (GARS-3), μπορούν να χρησιμοποιηθούν με παιδιά που δεν μιλούν.

Αυτά τα τεστ βοηθούν τους επαγγελματίες υγείας να προσδιορίσουν εάν ένα παιδί πληροί τα κριτήρια για αυτισμό.

Ποια είναι τα πρώιμα σημάδια του αυτισμού;

Σύμφωνα με έρευνα του 2007, περίπου το 30 με 38 τοις εκατό των γονέων με αυτιστικά παιδιά αναφέρουν ότι πρωτοπαρατήρησαν συμπτώματα πριν από τα πρώτα γενέθλια του παιδιού τους. Η πλειοψηφία – περίπου το 80 τοις εκατό – είδε συμπτώματα σε 24 μήνες.

Τα πρώιμα σημάδια του αυτισμού περιλαμβάνουν:

• δεν ανταποκρίνεται στο όνομά τους από 12 μηνών
• να μην γελάνε ή να γελάνε μαζί με τους γονείς τους μέχρι την ηλικία των 12 μηνών
• δεν δείχνει αντικείμενα ενδιαφέροντος από 14 μηνών
• δεν παίζει να προσποιείται από 18 μηνών
• αποφεύγοντας την οπτική επαφή ή προτιμώντας να μείνετε μόνοι
• δεν πληρούν τα αναπτυξιακά ορόσημα για την ομιλία και τη γλώσσα
• επαναλαμβάνοντας λέξεις ή φράσεις ξανά και ξανά
• αναστατώνονται από μικρές αλλαγές στο πρόγραμμά τους
• κουνώντας τα χέρια τους ή κουνώντας το σώμα τους για άνεση

Ποιες είναι οι επιλογές υποστήριξης;

Η υποστήριξη για τον αυτισμό εστιάζει σε θεραπείες και συμπεριφορικές παρεμβάσεις που βοηθούν ένα άτομο να ξεπεράσει τα πιο δύσκολα συμπτώματα και αναπτυξιακές καθυστερήσεις.

Τα παιδιά που δεν μιλούν πιθανότατα θα χρειάζονται καθημερινή βοήθεια καθώς μαθαίνουν να ασχολούνται με άλλους. Οι θεραπείες για παιδιά που δεν μιλούν θα επικεντρωθούν στο να τα βοηθήσουν να αναπτύξουν γλωσσικές και επικοινωνιακές δεξιότητες. Όπου είναι δυνατόν, οι επαγγελματίες υγείας μπορεί επίσης να προσπαθήσουν να αναπτύξουν δεξιότητες ομιλίας.

Η υποστήριξη για τον αυτισμό που δεν μιλάει μπορεί να περιλαμβάνει:

• Εκπαιδευτικές παρεμβάσεις. Τα αυτιστικά παιδιά συχνά ανταποκρίνονται καλά σε εξαιρετικά δομημένες και εντατικές συνεδρίες που διδάσκουν συμπεριφορές προσανατολισμένες στις δεξιότητες. Αυτά τα προγράμματα βοηθούν τα παιδιά να μάθουν κοινωνικές δεξιότητες και γλωσσικές δεξιότητες ενώ παράλληλα εργάζονται για την εκπαίδευση και την ανάπτυξη.
• Φαρμακευτική αγωγή. Δεν υπάρχει φάρμακο ειδικά για τον αυτισμό, αλλά ορισμένα φάρμακα μπορεί να είναι χρήσιμα για ορισμένες σχετικές καταστάσεις και συμπτώματα. Αυτό περιλαμβάνει το άγχος, την κατάθλιψη και την ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή προσωπικότητας. Ομοίως, τα αντιψυχωσικά φάρμακα μπορεί να βοηθήσουν σε σοβαρά προβλήματα συμπεριφοράς και τα φάρμακα για τη ΔΕΠΥ μπορεί να βοηθήσουν στη μείωση των παρορμητικών συμπεριφορών και της υπερκινητικότητας.
• Οικογενειακή συμβουλευτική. Οι γονείς και τα αδέλφια ενός αυτιστικού παιδιού μπορούν να επωφεληθούν από τη θεραπεία ένας προς έναν. Αυτές οι συνεδρίες μπορούν να σας βοηθήσουν να μάθετε να αντιμετωπίζετε τις προκλήσεις του αυτισμού που δεν μιλάει.

Πού να βρείτε βοήθεια εάν πιστεύετε ότι το παιδί σας μπορεί να είναι αυτιστικό

Εάν πιστεύετε ότι το παιδί σας είναι αυτιστικό, αυτές οι πηγές μπορεί να είναι χρήσιμες:

• Ο παιδίατρος του παιδιού σας. Κλείστε ένα ραντεβού για να δείτε το γιατρό του παιδιού σας το συντομότερο δυνατό. Σημειώστε ή καταγράψτε συμπεριφορές που σας αφορούν. Όσο νωρίτερα ξεκινήσετε τη διαδικασία εύρεσης απαντήσεων, τόσο καλύτερα εξοπλισμένοι είστε εσείς και ο γιατρός σας για να σχεδιάσετε ένα σχέδιο υποστήριξης για το παιδί σας.
• Μια τοπική ομάδα υποστήριξης. Πολλά νοσοκομεία και γραφεία παιδιάτρων φιλοξενούν ομάδες υποστήριξης για γονείς παιδιών με παρόμοιες προκλήσεις. Ρωτήστε το νοσοκομείο σας εάν μπορείτε να συνδεθείτε με διαθέσιμες ομάδες στην περιοχή σας.

Ποια είναι η προοπτική για τα άτομα που δεν μιλούν;

Έχει γίνει πολλή δουλειά για την εύρεση των σωστών τύπων υποστήριξης για τον αυτισμό. Η έγκαιρη παρέμβαση είναι ο καλύτερος τρόπος για να βοηθήσετε κάθε παιδί να έχει τις μεγαλύτερες πιθανότητες για μελλοντική επιτυχία.

Εάν υποψιάζεστε ότι το παιδί σας παρουσιάζει πρώιμα σημάδια αυτισμού, μιλήστε αμέσως με τον παιδίατρό του. Εάν δεν αισθάνεστε ότι οι ανησυχίες σας λαμβάνονται σοβαρά υπόψη, σκεφτείτε μια δεύτερη γνώμη.

Η πρώιμη παιδική ηλικία είναι μια εποχή μεγάλων αλλαγών, αλλά κάθε παιδί που αρχίζει να οπισθοδρομεί όσον αφορά τα αναπτυξιακά ορόσημα θα πρέπει να το δει ένας επαγγελματίας. Με αυτόν τον τρόπο, η υποστήριξη μπορεί να τοποθετηθεί αμέσως, εάν είναι απαραίτητο.