Κατανόηση της Παιδικής Σκολίωσης

Η σκολίωση είναι μια άτυπη πλάγια καμπυλότητα των οστών της σπονδυλικής στήλης. Όλες οι υγιείς σπονδυλικές στήλες έχουν κάποια καμπύλη, αλλά η σκολίωση συμβαίνει όταν υπάρχει μια πλευρική (πλάγια) καμπυλότητα μεγαλύτερη από 10 μοίρες, όπως μετράται στις ακτίνες Χ.

Οι επαγγελματίες υγείας διαγιγνώσκουν συχνότερα τη σκολίωση σε παιδιά κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης στα πρώτα χρόνια της εφηβείας, αλλά διαφορετικοί τύποι σκολίωσης μπορούν να εμφανιστούν σε οποιαδήποτε ηλικία. Η σκολίωση στα παιδιά αναφέρεται και ως παιδιατρική σκολίωση.

Τα περισσότερα παιδιά με σκολίωση δεν θα χρειαστούν θεραπεία.

Η σκολίωση συνήθως δεν είναι επώδυνη. Τούτου λεχθέντος, μπορείτε να παρατηρήσετε τα εξής:

• Ο ένας ώμος ή το ισχίο φαίνεται ψηλότερα από τον άλλο.
• Το κεφάλι ή ο κορμός του παιδιού φαίνεται στριμμένο στη μία πλευρά.
• Όταν το παιδί σκύβει προς τα εμπρός, η μία πλευρά της πλάτης του φαίνεται ψηλότερα από την άλλη.

Οι ειδικοί χωρίζουν την παιδιατρική σκολίωση σε τρεις κύριους τύπους:

• Ιδιοπαθής: Αυτός είναι ο πιο κοινός τύπος σκολίωσης (80-85% όλων των περιπτώσεων σκολίωσης). Ο όρος «ιδιοπαθής» σημαίνει ότι έχει άγνωστη αιτία.
• Συγγενής σκολίωση: Αυτός είναι ο λιγότερο κοινός τύπος σκολίωσης. Προκαλείται από την ακανόνιστη ανάπτυξη των οστών της σπονδυλικής στήλης πριν γεννηθεί ένα μωρό.
• Νευρομυϊκή: Αυτός ο τύπος προκαλείται από άλλες νευρολογικές ή μυοσκελετικές παθήσεις, όπως η εγκεφαλική παράλυση ή η μυϊκή δυστροφία.

Η γενετική πιθανότατα παίζει κάποιο ρόλο στην εμφάνιση της σκολίωσης. Η πάθηση που μπορεί να εμφανιστεί σε οικογένειες και μπορεί να σχετίζεται με ορισμένα γενετικά σύνδρομα. Αλλά δεν έχει βρεθεί καμία γενετική αιτία σκολίωσης.

Οι γιατροί μπορούν να διαγνώσουν τη σκολίωση με φυσική εξέταση και ακτινογραφίες της σπονδυλικής στήλης.

Αν και κάποια καμπυλότητα της σπονδυλικής στήλης είναι χαρακτηριστική, οι πλευρικές καμπύλες άνω των 10 μοιρών θεωρούνται σκολίωση.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, ο γιατρός μπορεί να ζητήσει πρόσθετες απεικονιστικές εξετάσεις για να διευκρινιστεί η διάγνωση.

Ένας γιατρός θα συστήσει μια θεραπεία με βάση τον τύπο της σκολίωσης που έχει το παιδί σας, την ηλικία και το δυναμικό ανάπτυξης του παιδιού σας και τη σοβαρότητα της καμπυλότητας της σπονδυλικής στήλης.

Όταν χρειάζεται θεραπεία, συνήθως περιλαμβάνει νάρθηκες, χειρουργική επέμβαση ή και τα δύο. Το παιδί σας θα δει έναν ειδικό, όπως έναν ορθοπεδικό, για να βοηθήσει στη διαχείριση της θεραπείας.

Οι επιλογές θεραπείας για τη σκολίωση περιλαμβάνουν:

• Δείτε και περιμένετε: Για πολλά παιδιά, η ήπια εφηβική Ιδιοπαθής σκολίωση δεν απαιτεί καμία θεραπεία πέρα ​​από τη στενή παρακολούθηση και τις τακτικές ακτινογραφίες.
• Στηρίζων: Ένας γιατρός μπορεί να συστήσει νάρθηκες εάν το παιδί σας έχει σημαντικό δυναμικό ανάπτυξης ύψους και ιδιοπαθή σκολίωση περίπου 20-40 μοιρών ή καμπύλη που εξελίσσεται γρήγορα.
• Χειρουργική Σκολίωσης: Οι επαγγελματίες υγείας μπορεί να εξετάσουν το ενδεχόμενο χειρουργικής επέμβασης σκολίωσης για πιο σοβαρές καμπύλες, συνήθως μεγαλύτερες από 45 μοίρες. Ένα παιδί μπορεί επίσης να χρειαστεί χειρουργική επέμβαση όταν η σκολίωση σχετίζεται με άλλες νευροκινητικές διαταραχές ή δομικές διαφορές στα οστά της σπονδυλικής στήλης που υπάρχουν από τη γέννηση.

Αν και ένας γιατρός μπορεί να συστήσει φυσικοθεραπεία σε ορισμένες περιπτώσεις, γενικά δεν έχει αποδειχθεί ότι βοηθάει άτομα με σκολίωση.

Για την ιδιοπαθή σκολίωση, τον πιο κοινό τύπο, οι παράγοντες κινδύνου περιλαμβάνουν:

• Ηλικία: Η σκολίωση ξεκινά συνήθως στην πρώιμη εφηβεία.
• Φύλο: Η σκολίωση είναι ελαφρώς πιο συχνή και σημαντικά πιο πιθανό να εξελιχθεί σε άτομα που έχουν οριστεί ως γυναίκες κατά τη γέννηση από ό,τι σε αυτά που έχουν οριστεί άνδρες.
• Οικογενειακό ιστορικό: Οικογενειακό ιστορικό σκολίωσης βρίσκεται περίπου στο 30% των παιδιών με εφηβική ιδιοπαθή σκολίωση.
• Γενεσιολογία: Δεν έχει εντοπιστεί μεμονωμένη γενετική αιτία της σκολίωσης, αλλά πιθανώς εμπλέκονται γενετικοί παράγοντες κινδύνου. Αν και τα περισσότερα παιδιά με σκολίωση δεν έχουν οικογενειακό ιστορικό της διαταραχής, περίπου το ένα τρίτο έχουν. Σε πανομοιότυπα δίδυμα ζεύγη όπου το ένα δίδυμο έχει ιδιοπαθή σκολίωση, το άλλο δίδυμο έχει 73% πιθανότητα να επηρεαστεί επίσης.

Τα περισσότερα παιδιά με σκολίωση μπορούν να συμμετέχουν σε δραστηριότητες κατάλληλες για την ηλικία τους χωρίς περιορισμό και μπορεί να μην χρειάζονται καμία θεραπεία πέρα ​​από την παρατήρηση και τη στενή παρακολούθηση.

Μόνο ένα μικρό ποσοστό των παιδιών με τον πιο κοινό τύπο σκολίωσης θα χρειαστούν θεραπεία με σιδεράκια. Λιγότεροι ακόμη θα χρειαστούν τελικά χειρουργική επέμβαση.

Μετά τη θεραπεία, το παιδί σας μπορεί γενικά να επιστρέψει στις συνήθεις δραστηριότητές του μόλις εγκριθεί από το γιατρό του.

Επειδή υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί τύποι καμπυλών σκολίωσης, η συνολική προοπτική του παιδιού σας εξαρτάται από:

• το είδος της σκολίωσης που έχουν
• την ηλικία τους
• τη σοβαρότητα και τη θέση της καμπυλότητας της σπονδυλικής στήλης

Υποχωρεί η παιδική σκολίωση;

Σπάνια, οι εξαιρετικά ήπιες καμπύλες ιδιοπαθούς σκολίωσης μπορεί να βελτιωθούν από μόνες τους, αλλά αυτό δεν είναι σύνηθες.

Συχνότερα, οι έφηβοι μπορεί να αναπτύξουν ήπιες καμπύλες σκολίωσης, τις οποίες οι γιατροί θα παρακολουθούν στενά σε όλη την περίοδο ανάπτυξης του εφήβου. Μπορεί να μην χρειαστούν ποτέ θεραπεία.

Μόλις ο έφηβος γίνει ψηλότερος, οι πιο ήπιες καμπύλες (λιγότερες από 30 μοίρες) γενικά δεν προοδεύουν ούτε προκαλούν περαιτέρω προβλήματα. Αλλά η καμπυλότητα δεν φεύγει.

Οι πιο σημαντικές σκολιωτικές καμπύλες είναι πιο πιθανό να προχωρήσουν. Καμπύλες μεγαλύτερες από 50 μοίρες μπορεί ακόμη και να συνεχίσουν να προοδεύουν όταν το παιδί σας τελειώσει με την ανάπτυξη. Ο γιατρός του παιδιού σας μπορεί να σας βοηθήσει να κατανοήσετε τους κινδύνους και τα πιθανά αποτελέσματα για το παιδί σας.

Σε ποια ηλικία μπορεί να διορθωθεί η σκολίωση;

Η σκολίωση τείνει να εξελίσσεται με την πάροδο του χρόνου, με εκτοξεύσεις ύψους. Ωστόσο, οι περισσότερες σκολίωση δεν απαιτούν διορθωτική θεραπεία, όπως χειρουργική επέμβαση.

Το στήριγμα για να σταματήσει ή να επιβραδύνει την εξέλιξη της καμπύλης σκολίωσης είναι μια θεραπεία για ορισμένους τύπους σκολίωσης.

Για να δουλέψουν καλά, οι γιατροί συνήθως συνιστούν να στηρίζονται ενώ το παιδί σας εξακολουθεί να αναπτύσσεται ενεργά και δεν είναι ακόμη σκελετικά ώριμο. Ο γιατρός του παιδιού σας μπορεί να βοηθήσει στον προσδιορισμό της σκελετικής του ωριμότητας.

Η απόφαση για τη διόρθωση της χειρουργικής επέμβασης σκολίωσης εξαρτάται περισσότερο από τον τύπο της σκολίωσης που έχει ένα παιδί και τη σοβαρότητα της καμπυλότητας παρά από την ηλικία του.

Μερικά παιδιά που γεννιούνται με συγγενή σκολίωση μπορεί να χρειαστούν διορθωτική χειρουργική επέμβαση πολύ νωρίς στην παιδική ηλικία. Οι περισσότεροι έφηβοι με ιδιοπαθή σκολίωση δεν θα χρειαστούν χειρουργική επέμβαση, αλλά εκείνοι που το χρειάζονται μπορεί να μην το χρειαστούν μέχρι πιο κοντά στην ενηλικίωση.

Πόσο σοβαρή είναι η σκολίωση στα παιδιά;

Η μεγάλη πλειοψηφία των παιδιών με σκολίωση, ιδιαίτερα με ιδιοπαθή σκολίωση, δεν θα χρειαστεί θεραπεία και δεν θα έχουν σοβαρές επιπλοκές.

Μερικές φορές, οι καμπύλες σκολίωσης μπορεί να προκαλέσουν ανησυχίες με πόνο στην πλάτη ή την εικόνα του εαυτού του καθώς το παιδί μεγαλώνει.

Λιγότερο συχνά, οι καμπύλες σκολίωσης γίνονται αρκετά σοβαρές ώστε να κινδυνεύουν να εξελιχθούν σε όλη την ενήλικη ζωή. Θα μπορούσαν επίσης να προκαλέσουν προβλήματα με τη λειτουργία των πνευμόνων. Σε αυτές τις πιο σοβαρές περιπτώσεις, η χειρουργική επέμβαση σκολίωσης μπορεί να βοηθήσει.

Η σκολίωση είναι μια άτυπη πλάγια καμπυλότητα της σπονδυλικής στήλης που εμφανίζεται περίπου 1-3% των παιδιών.

Ο πιο κοινός τύπος σκολίωσης είναι η εφηβική ιδιοπαθής σκολίωση. Συνήθως ξεκινά στα τέλη της παιδικής ηλικίας ή στις αρχές της εφηβείας. Οι ειδικοί δεν έχουν εντοπίσει μια συγκεκριμένη αιτία αυτού του τύπου σκολίωσης, αν και μπορεί να εμφανιστεί σε οικογένειες.

Τα περισσότερα άτομα με σκολίωση δεν χρειάζονται θεραπεία. Ωστόσο, εάν η καμπυλότητα της σπονδυλικής στήλης εξελίσσεται στις ακτινογραφίες ή είναι σοβαρή, ένας γιατρός μπορεί να σας παραπέμψει σε έναν ειδικό της σπονδυλικής στήλης που μπορεί να βοηθήσει στη θεραπεία της πάθησης.

Όταν χρειάζεται, η σκολίωση μπορεί συχνά να αντιμετωπιστεί με σιδεράκια. Μερικές φορές, οι γιατροί συστήνουν χειρουργική επέμβαση σκολίωσης για τη σταθεροποίηση της σπονδυλικής στήλης και τη διόρθωση της καμπυλότητας.

Η μεγάλη πλειονότητα των παιδιών με σκολίωση ενηλικιώνονται χωρίς σοβαρή λειτουργική βλάβη.