Κατανόηση Δεξιοτήτων Αυτορρύθμισης

Τι είναι η ψυχολογία αυτορρύθμισης;

Στον κόσμο της εκπαίδευσης και της ψυχολογίας, ο αυτοέλεγχος και η αυτορρύθμιση χρησιμοποιούνται συχνά μαζί, αλλά στην πραγματικότητα διαφέρουν αρκετά ως προς το τι σημαίνουν.

Ο αυτοέλεγχος είναι μια ενεργητική συμπεριφορά. Θεωρείται πρωτίστως κοινωνική δεξιότητα. Όταν πρόκειται για παιδιά, ο αυτοέλεγχος αφορά την αναστολή των παρορμήσεων.

Η αυτορρύθμιση, ωστόσο, επιτρέπει στα παιδιά να διαχειρίζονται τις συμπεριφορές, τις κινήσεις του σώματος και τα συναισθήματά τους, ενώ παράλληλα εστιάζουν στο έργο τους.

Όταν οι δεξιότητες αυτορρύθμισης λειτουργούν, ένα παιδί μπορεί να εντοπίσει την αιτία, να μειώσει την ένταση της παρόρμησης και πιθανώς να ξέρει πώς να αντισταθεί ενεργώντας σε αυτήν.

Με μια ευρύτερη έννοια, η κατοχή δεξιοτήτων αυτορρύθμισης είναι αυτό που επιτρέπει στα παιδιά να έχουν αυτοέλεγχο.

Η Δρ Roseann Capanna-Hodge, ειδικός στην παιδιατρική ψυχική υγεία και συγγραφέας, περιγράφει την αυτορρύθμιση ως την ικανότητά μας να βάζουμε φρένο και να παραμείνουμε στην πορεία επιδιώκοντας έναν στόχο ή όταν ολοκληρώνουμε μια εργασία.

Με άλλα λόγια, όταν πρόκειται για τον έλεγχο των συμπεριφορών μας, η αυτορρύθμιση αφορά το πάτημα των φρένων ή την αλλαγή ταχυτήτων, όποια κι αν είναι η κατάσταση.

«Η συναισθηματική ρύθμιση έχει να κάνει με το να είσαι σε μια ισορροπημένη συναισθηματική κατάσταση, έτσι ώστε να μην αντιδράς τόσο έντονα ή να μην αντιδράς αρκετά σε πιο δύσκολες καταστάσεις», λέει η Capanna-Hodge.

Αυτό σημαίνει ότι ένα παιδί είναι πιο ήρεμο και αντιδρά λιγότερο έντονα σε απαιτήσεις και στρεσογόνους παράγοντες.

Πώς μαθαίνουν τα παιδιά την αυτορρύθμιση;

Ερευνα επισημαίνει τα ευρήματα ότι η πλειονότητα των παιδιών φαίνεται να επιδεικνύουν γρήγορα κέρδη στις δεξιότητες αυτορρύθμισης της συμπεριφοράς από την ηλικία των 3 έως 7 ετών, και ακόμη περισσότερο κατά την προσχολική ηλικία.

Η γνώση του τρόπου με τον οποίο τα παιδιά αποκτούν αυτές τις δεξιότητες είναι αυτό που βοηθά τους γονείς να τις διδάξουν και να τις ενισχύσουν στο σπίτι.

«Τα παιδιά μαθαίνουν να ρυθμίζουν τα συναισθήματα και τις συμπεριφορές τους μέσω μιας διαδικασίας δοκιμής και λάθους», λέει η Capanna-Hodge.

«Το πώς προσεγγίζουν την επίλυση προβλημάτων και μαθαίνουν από τα λάθη τους και τις αντιδράσεις που λαμβάνουν από τους άλλους έχει να κάνει πολύ με το πώς μαθαίνουν να αυτορυθμίζονται», προσθέτει.

Για παράδειγμα, τα νήπια βασίζονται στους γονείς τους για να τα βοηθήσουν να πλοηγηθούν σε καταστάσεις που απαιτούν συμπεριφορική, συναισθηματική και κοινωνική ρύθμιση. Μαθαίνουν αυτές τις δεξιότητες με την πάροδο του χρόνου.

Ένας από τους αγαπημένους τρόπους της Capanna-Hodge για να διδάξει δεξιότητες αυτορρύθμισης είναι να δημιουργήσει μια διαδρομή με εμπόδια που δημιουργεί ένα μείγμα σωματικών προκλήσεων και διασκέδασης. Με μια διαδρομή με εμπόδια, τα παιδιά μαθαίνουν να ανέχονται το άγχος, να σκέφτονται εκ των προτέρων και να λύνουν προβλήματα, ενώ διασκεδάζουν.

Ο Christopher Kearney, ειδικός στην κλινική παιδοψυχολογία και καθηγητής ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο της Νεβάδα, στο Λας Βέγκας, λέει ότι τα παιδιά μαθαίνουν φυσικά την αυτορρύθμιση.

Το κάνουν καθώς ωριμάζουν και έχουν περισσότερες εμπειρίες χειρισμού διαφορετικών καταστάσεων, καθώς και όταν λαμβάνουν ανατροφοδότηση από άλλους σχετικά με το πώς να συμπεριφέρονται κατάλληλα και να εκφράζονται σε διάφορες καταστάσεις.

Για τη διδασκαλία της αυτορρύθμισης, ο Kearney λέει ότι μέθοδοι όπως η ανατροφοδότηση, το παιχνίδι ρόλων, η εκγύμναση χαλάρωσης και η εκτεταμένη εξάσκηση σε απρόβλεπτες και κυμαινόμενες συνθήκες βοηθούν να διδάξουν στα παιδιά τις δεξιότητες που χρειάζονται για να ρυθμίζουν τα συναισθήματα και τη συμπεριφορά.

Οι γονείς παίζουν σημαντικό ρόλο στη διδασκαλία των δεξιοτήτων αυτορρύθμισης. Γι’ αυτό ο Capanna-Hodge λέει ότι είναι απίστευτα σημαντικό για τους γονείς να αφήνουν τα παιδιά να εξερευνήσουν το περιβάλλον τους και να επιχειρήσουν να λύσουν προβλήματα μόνα τους.

Ταυτόχρονα, οι γονείς θα πρέπει να καθοδηγούν και να παρέχουν θετική ανατροφοδότηση στην προσπάθεια του παιδιού να διαχειριστεί τις συμπεριφορές και τα συναισθήματά του.

Η Capanna-Hodge χρησιμοποιεί αυτό το παράδειγμα: «Είδα ότι ήταν πολύ απογοητευτικό για σένα, αλλά περίμενες τη σειρά σου και κοίτα τι ωραία περάσατε».

Τι προκαλεί διαταραχή ή μειωμένη αυτορρύθμιση σε παιδιά και εφήβους;

Σύμφωνα με την Capanna-Hodge, η ύπαρξη ενός κλινικού ή νευρολογικού προβλήματος, καθώς και οι περιορισμένες ευκαιρίες για ανεξάρτητη πρακτική, είναι δύο λόγοι για τους οποίους τα παιδιά ή οι έφηβοι αγωνίζονται με την αυτορρύθμιση.

Εξηγεί ότι καταστάσεις όπως η ΔΕΠΥ, το άγχος, ο αυτισμός, οι μαθησιακές δυσκολίες κ.λπ., όλα επηρεάζουν τον τρόπο με τον οποίο ο εγκέφαλος ρυθμίζει τα εγκεφαλικά του κύματα. Αυτό με τη σειρά του επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο κάποιος αυτορυθμίζει τη συμπεριφορά και τα συναισθήματα.

«Αυτές οι συνθήκες μπορεί να κάνουν πιο δύσκολο για κάποιον όχι μόνο να πατήσει τα φρένα σε καταστάσεις όπου το ενδιαφέρον του είναι χαμηλό, αλλά μπορεί επίσης να επηρεάσει την ικανότητά του να αναγνωρίζει ακόμη και πότε χρειάζεται», εξηγεί ο Capanna-Hodge.

Ο Kearney επισημαίνει ότι ορισμένα παιδιά γεννιούνται με μια ιδιοσυγκρασία που είναι ιδιαίτερα αντιδραστική σε νέες ή νέες καταστάσεις. Αυτά τα παιδιά συχνά αναστατώνονται πιο εύκολα και παραμένουν αναστατωμένα περισσότερο από τα περισσότερα παιδιά της ηλικίας τους.

Οφέλη από τη βελτίωση των δεξιοτήτων αυτορρύθμισης

Υπάρχουν τόσα πολλά οφέλη από τη βελτίωση των δεξιοτήτων αυτορρύθμισης ενός παιδιού. Το πιο σημαντικό, λέει ο Capanna-Hodge, θα μπορούσε να είναι η βελτίωση της ανοχής στο στρες.

«Σε έναν κόσμο γεμάτο άγχος, όλο και περισσότερα παιδιά αντιμετωπίζουν προβλήματα με την αυτορρύθμιση και χωρίς την ικανότητα να ρυθμίζουν τις συμπεριφορές και τα συναισθήματά σας, όχι μόνο θα βιώσετε περισσότερο άγχος, αλλά είναι πιο πιθανό να αντιδράτε στο άγχος ξανά και ξανά. », εξηγεί η Capanna-Hodge.

Τούτου λεχθέντος, όταν διδάσκετε τον εγκέφαλο να αυτορυθμίζεται, μπορείτε να εστιάσετε καλύτερα και να είστε ήρεμοι.

Αυτό που σημαίνει για το παιδί σας, εξηγεί, είναι ότι θα είναι:

• πιο συνδεδεμένο
• ένας καλύτερος, ανεξάρτητος επίλυσης προβλημάτων
• πιο χαρούμενοι, αφού ο εγκέφαλος και το σώμα τους μπορούν να ρυθμιστούν και να μην αντιδρούν τόσο πολύ

Ερευνα δείχνει ότι ο ρόλος της αυτορρύθμισης, συμπεριλαμβανομένων των εκτελεστικών λειτουργιών καθώς και των ικανοτήτων κοινωνικής και συναισθηματικής ρύθμισης, μπορεί να κάνει σημαντική διαφορά στη σχολική ετοιμότητα και στην πρόωρη σχολική επίδοση.

Αυτή η έρευνα ευθυγραμμίζεται με τη γνώμη των ειδικών του Kearney ότι η καλύτερη αυτορρύθμιση επιτρέπει την καλύτερη λειτουργία σε κοινωνικά και ακαδημαϊκά περιβάλλοντα, όπως:

• εμπλοκή σε συνομιλίες
• εστιάζοντας σε εργασίες
• να συνεργάζεται και να παίζει καλά με άλλους
• κάνω φίλους

Συμβουλές για τους γονείς για να βοηθήσουν στη διαχείριση και να διδάξουν στα παιδιά δεξιότητες αυτορρύθμισης

Οι γονείς είναι ένας από τους δασκάλους με τη μεγαλύτερη επιρροή στη ζωή του παιδιού τους, ειδικά όταν πρόκειται για δεξιότητες αυτορρύθμισης.

Το Child Mind Institute λέει ότι ένας τρόπος με τον οποίο οι γονείς μπορούν να διδάξουν την αυτορρύθμιση είναι να απομονώσουν την ικανότητα που θέλετε να διδάξετε και στη συνέχεια να εξασκήσουν.

Το Duke Center for Child and Family Policy for the Administration for Children and Families, το οποίο διεξήγαγε εργασία και έρευνα σχετικά με την προώθηση της αυτορρύθμισης στα πρώτα 5 χρόνια της ζωής, λέει ότι υπάρχουν ευρείες κατηγορίες υποστήριξης ή από κοινού ρύθμισης που επιτρέπουν στον ενήλικα να βοηθήστε το παιδί να αναπτύξει δεξιότητες αυτορρύθμισης.

συμβουλές για τη διδασκαλία των δεξιοτήτων αυτορρύθμισης

• Παρέχετε μια ζεστή, ανταποκρινόμενη σχέση. Όταν συμβαίνει αυτό, τα παιδιά αισθάνονται παρηγοριά σε περιόδους στρες. Αυτό περιλαμβάνει τη διαμόρφωση στρατηγικών αυτοηρεμίας και την παροχή σωματικής και συναισθηματικής άνεσης όταν το παιδί σας είναι στρεσαρισμένο.
• Δομήστε το περιβάλλον έτσι ώστε η αυτορρύθμιση να είναι διαχειρίσιμη. Αυτό περιλαμβάνει την παροχή συνεπών ρουτινών και δομής.
• Διδάξτε και εκπαιδεύστε δεξιότητες αυτορρύθμισης παρέχοντας ευκαιρίες για εξάσκηση και μέσω μοντελοποίησης και διδασκαλίας. Αυτό περιλαμβάνει διδασκαλία κανόνων κατάλληλων για την ηλικία, ανακατεύθυνση και χρήση αποτελεσματικών στρατηγικών διαχείρισης θετικής συμπεριφοράς.
• Σκόπιμα μοντέλο, παρακολούθηση και εκπαίδευση στοχευμένων δεξιοτήτων αυτορρύθμισης. Ειδικά για τα παιδιά προσχολικής ηλικίας, είναι ιδιαίτερα σημαντικό να δίνεται έμφαση σε δεξιότητες όπως η αναμονή, η επίλυση προβλημάτων, η ηρεμία και η έκφραση συναισθημάτων.

Επιπλέον, η Kearney εξηγεί ότι οι γονείς μερικές φορές ενθαρρύνουν την έλλειψη αυτορρύθμισης στο παιδί τους υποχωρώντας σε εκρήξεις θυμού ή αποτυγχάνοντας να καθοδηγήσουν ένα παιδί σε δύσκολες συνθήκες. Αυτό επιτρέπει στο παιδί να αποφεύγει καταστάσεις που προκαλούν άγχος.

Η αναγνώριση των πράξεών σας και του τρόπου με τον οποίο επηρεάζουν τη διαδικασία είναι το κλειδί για την εύρεση νέων τρόπων διδασκαλίας στο παιδί σας.

Όταν εκπαιδεύετε τα παιδιά σε μια δύσκολη κατάσταση παρέχοντας θετική υποστήριξη και κατάλληλη ανατροφοδότηση, μαθαίνουν να προσαρμόζουν τη συμπεριφορά τους. Τελικά αποκτούν τις απαραίτητες δεξιότητες για να χειρίζονται προκλήσεις χωρίς τη βοήθειά σας.

Η παροχή ενός ασφαλούς και υποστηρικτικού περιβάλλοντος στο παιδί σας για να μάθει και να εξασκήσει δεξιότητες αυτορρύθμισης είναι το κλειδί για να το βοηθήσει να βιώσει την επιτυχία στη ζωή του. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα εάν αντιμετωπίζουν αισθητηριακή υπερφόρτωση ή προβλήματα με την εκτελεστική λειτουργία.

Ως γονιός, ένας από τους ρόλους σας είναι να βοηθήσετε το παιδί σας να εργαστεί πάνω στην αυτογνωσία και να παρέχετε ανατροφοδότηση, ώστε να μπορεί να βρει νέους τρόπους για να αντιμετωπίσει την απογοήτευση.