Χιλιάδες άνθρωποι που θρηνούν μήνες ή χρόνια μετά από έναν καταστροφικό χωρισμό αφήνουν φωνητικά μηνύματα ως μέρος ενός νέου podcast.
Η άλλη πλευρά της θλίψης είναι μια σειρά για τη δύναμη της απώλειας που αλλάζει τη ζωή. Αυτές οι ισχυρές ιστορίες πρώτου προσώπου εξερευνούν τους πολλούς λόγους και τρόπους που βιώνουμε τη θλίψη και πλοηγούμαστε σε μια νέα κανονικότητα.
Λίγα χρόνια μετά τον τυφώνα Κατρίνα, ο Όλιβερ Μπλανκ, καλλιτέχνης, σχεδιαστής και μουσικός, ζούσε στη Νέα Ορλεάνη. Στη γειτονιά Bywater όπου παρέμειναν τα απομεινάρια της καταστροφής της καταιγίδας, ο Blank θυμάται ότι περπατούσε δίπλα σε έναν τοίχο και είδε τις λέξεις “Τι θα έλεγες σε αυτόν που έφυγε;” γραμμένο με όμορφα γράμματα. Κτυπημένος από την ερώτηση, την σημείωσε σε ένα σημειωματάριο.
Το 2014, ο Blank προσεγγίστηκε από τη Sarah Urist Green για να δημιουργήσει ένα διαδραστικό έργο τέχνης για το “The Art Assignment”, μια εβδομαδιαία ψηφιακή παραγωγή στο PBS που φιλοξενείται από τον Green. Αναπολώντας τη φράση που είδε στον τοίχο στη Νέα Ορλεάνη, ο Blank είχε μια ιδέα: Οι άνθρωποι καλούσαν έναν αριθμό τηλεφώνου, αφήνοντας ένα μήνυμα με την απάντησή τους στην ερώτηση, “Τι θα έλεγες σε αυτόν που έφυγε;”
«Περιμέναμε μερικές εκατοντάδες κλήσεις, αλλά λάβαμε χιλιάδες μηνύματα από καλούντες σε όλο τον κόσμο», λέει ο Blank. Ακούγοντας τα συναισθηματικά μηνύματα των καλούντων, ο Blank ένιωσε υπεύθυνος να μοιραστεί περισσότερες από τις ιστορίες τους.
Τον Μάιο, μετέτρεψε το καλλιτεχνικό έργο σε ένα podcast, «The One Who Got Away», και μάλιστα συνέθεσε μουσική για να συνοδεύει κάθε επεισόδιο.
Ενώ οι καλούντες αφήνουν συναισθηματικά μηνύματα για διάφορους τύπους απώλειας, η θλίψη πιάνει τους περισσότερους καθώς αγωνίζονται να αποχαιρετήσουν μια χαμένη αγάπη.
«Ήσουν αυτός, αυτός που έφυγε. Ο τέλειος άντρας μου. Και κάποιος θα περάσει την υπόλοιπη ζωή του κοιτάζοντας το όμορφο πρόσωπό σας. Και δεν θα είμαι εγώ». — Ένας τηλεφωνητής στο “The One Who Got Away”
Το να περάσεις έναν χωρισμό μπορεί να είναι τραυματικό. Παρόμοια με άλλα τραύματα, όπως ο θάνατος ενός αγαπημένου προσώπου, οι χωρισμοί μπορούν να προκαλέσουν συντριπτική και μακροχρόνια θλίψη. Αλλά πώς θρηνούμε αυτές τις απώλειες, ειδικά όταν το άτομο μπορεί ακόμα να εμφανίζεται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ή να συνδέεται με φίλους ή συναδέλφους;
Πριν από κάθε επεισόδιο του podcast, ο Blank εξετάζει αυτά τα υπαρξιακά ερωτήματα. Στο δεύτερο επεισόδιο, μιλά για την έννοια του αποχαιρετισμού και λέει, «Το μόνο που έχουμε ποτέ είναι η ανάμνηση του χρόνου μας ο ένας με τον άλλον». Σκέφτεται επίσης τον δικό του πόνο, μοιράζοντας ότι απώθησε το άτομο που αγαπούσε περισσότερο.
Η Healthline κάθισε με τον Blank και τον ρώτησε πώς το podcast βοηθά τους καλούντες να επεξεργαστούν τη θλίψη του χωρισμού.
Με ποιους τρόπους οι χωρισμοί είναι σαν τη θλίψη;
Παρόμοια με τον θάνατο, μπορούμε να κουβαλάμε μαζί μας τη θλίψη του χωρισμού για μήνες, ακόμη και χρόνια.
Γύρω στο επεισόδιο 3 του podcast, ο μακροχρόνιος σύντροφός μου χώρισε μαζί μου. Η δουλειά στο podcast αύξησε την εμπειρία αυτού που περνούσα. Ένιωσα μια βαθιά απώλεια. Είχα αποσυνδεθεί και η θλίψη μου ενισχύθηκε. Αυτό που βοήθησε ήταν το άκουσμα των μηνυμάτων που είχαν αφήσει οι καλούντες. Μου θύμισε ότι και άλλοι είχαν περάσει κάτι παρόμοιο.
Όταν οι άνθρωποι μιλούν για χωρισμό, χρησιμοποιούν συχνά την ίδια γλώσσα όπως όταν πεθαίνει κάποιος. Νομίζω ότι οφείλεται στο ότι έχουμε ένα σχετικά περιορισμένο εύρος λέξεων για επικοινωνία όταν πρόκειται για απώλεια.
Αλλά το podcast φώτισε ότι ακόμα κι αν οι άνθρωποι είναι βαθιά πληγωμένοι και αισθάνονται σπασμένοι, επιβιώνουν.
«Κάθε βράδυ είσαι στα όνειρά μου και έχει φτάσει στο σημείο που δεν θέλω να ξυπνήσω». — Ένας τηλεφωνητής στο “The One Who Got Away”
Το συναίσθημα του ατόμου που δεν υπάρχει στη ζωή σας είναι ποτέ ξανά το ίδιο με αυτό που δεν υπάρχει καθόλου;
Συχνά, με ένα χωρισμό και όταν κάποιος πεθαίνει, αναζητούμε το κλείσιμο γιατί νιώθουμε άβολα με τη θλίψη. Με αυτόν τον τρόπο οι απώλειες είναι παρόμοιες.
Χάνουμε κάποιον που ήταν ενσωματωμένος στη ζωή μας. Δεν ξυπνάμε πια για να δούμε το πρόσωπο αυτού του ατόμου δίπλα μας το πρωί. Δεν μπορούμε πλέον να καλέσουμε αυτό το άτομο για συνομιλία για λίγες στιγμές σε μια κουραστική μέρα. Οι επέτειοι αποκτούν μια νέα, ισχυρή σημασία. Και μπορεί να μην επισκεφθείτε ποτέ ξανά τα μέρη που μοιραστήκατε μαζί.
Αλλά με έναν χωρισμό, η ταλαιπωρία μπορεί να μεγεθυνθεί με έναν ιδιαίτερο τρόπο, γιατί ξέρετε ότι το άλλο άτομο είναι ακόμα κάπου εκεί έξω. Με τη σειρά μας, μπορούμε να επιμείνουμε πως η χαμένη μας αγάπη είναι να ζεις χωρίς εμάς.
«Είσαι το πρώτο και μοναδικό άτομο που ερωτεύτηκα ποτέ, και φοβάμαι ότι δεν θα νιώσω ποτέ ξανά έτσι. Όσο κι αν προσπαθώ, δεν μπορώ να σε ξεχάσω. Δεν μπορώ.” — Ένας τηλεφωνητής στο “The One Who Got Away”
Πώς τα social media δυσκολεύουν τους ανθρώπους να προχωρήσουν μετά από έναν χωρισμό;
Ο θεραπευτής μου κάποτε με συμβούλεψε να μην τσεκάρω τη ροή κοινωνικής δικτύωσης του πρώην μου.
Ακόμη και όταν μια σχέση τελειώνει, είτε πρόκειται για μια μακρινή φιλία είτε για μια στενή συνεργασία, το ψηφιακό αποτύπωμα παραμένει. Οι τροφές μας γίνονται μια αναπαράσταση του ατόμου που χάσαμε. Και όμως, στην πραγματικότητα, βλέπουμε μόνο μια επιμελημένη ματιά της ζωής τους. Από αυτή τη ματιά υφαίνουμε φαντασιώσεις, πιστεύοντας ότι οι αφηγήσεις μας είναι αληθινές.
«Έχει περάσει ένας χρόνος και δεν μπορώ να δω τον εαυτό μου με κανέναν άλλο. Πιστεύω ότι η αγάπη έρχεται μια φορά στη ζωή και όταν φύγει, έχει φύγει. Θέλω να σε μισήσω που μου το έκανες αυτό. Αλλά δεν μπορώ.” — Ένας τηλεφωνητής στο “The One Who Got Away”
Πώς βοηθά το podcast τους ανθρώπους να επεξεργαστούν τη θλίψη τους;
Το “The One Who Got Away” μπορεί να είναι ένα είδος κάθαρσης τόσο για τους καλούντες όσο και για τους ακροατές. Οι άνθρωποι μπορούν να καλέσουν τον αριθμό, 718-395-7556, και να απαντήσουν στην ερώτηση, “Τι θα έλεγες σε αυτόν που έφυγε;”
Όταν καλούν, υπάρχει συχνά ένα είδος κοινής χρήσης που είναι δωρεάν και άμεση. Οι καλούντες ξεχνούν την κατασκευή, εμένα, την εκπομπή και τους ακροατές. Τείνουν να μιλούν απευθείας σε αυτόν που ξέφυγε. Είναι ακατέργαστο, ειλικρινές και συναισθηματικό. Πιστεύω ότι ακούω συχνά μια ανακούφιση και απελευθέρωση μέχρι το τέλος της κλήσης.
Έχω ακούσει από συνδρομητές ότι το “The One Who Got Away” είναι πολύ διαφορετικό από άλλα podcast. Δεν είναι κάτι που πρέπει να ακούτε ενώ τρέχετε ή περπατάτε τον σκύλο. Δεν θα με πείραζε αν ήταν, αλλά έχω ακούσει ότι η εκπομπή ζητάει λίγο περισσότερο από τον ακροατή. Παρόλο που διαρκεί μόνο 25 λεπτά, είναι βαθιά υποβλητικό.
Ο κόσμος μου στέλνει μήνυμα ότι συγκινούμαι μέχρι δακρύων ακούγοντας κάθε επεισόδιο. Άλλοι δημιουργούν έργα τέχνης και ποίηση ως απάντηση. Και μετά, υπάρχουν κάποιοι που σιγά σιγά μαζεύουν το κουράγιο να τηλεφωνήσουν και να αφήσουν το δικό τους μήνυμα.
Θέλετε να διαβάσετε περισσότερες ιστορίες από ανθρώπους που περιηγούνται σε μια νέα κανονικότητα καθώς αντιμετωπίζουν απροσδόκητες, που αλλάζουν τη ζωή και μερικές φορές ταμπού στιγμές θλίψης; Δείτε ολόκληρη τη σειρά εδώ.
Η Juli Fraga είναι αδειούχος ψυχολόγος με έδρα το Σαν Φρανσίσκο. Αποφοίτησε με PsyD από το Πανεπιστήμιο του Βόρειου Κολοράντο και παρακολούθησε μεταδιδακτορική υποτροφία στο UC Berkeley. Παθιασμένη με την υγεία των γυναικών, προσεγγίζει όλες τις συνεδρίες της με ζεστασιά, ειλικρίνεια και συμπόνια. Δείτε τι κάνει Κελάδημα.
Discussion about this post