Θεραπείες για το λέμφωμα μη Hodgkin

Το λέμφωμα μη Hodgkin αναφέρεται σε μια ομάδα περισσότερων από 85 διαφορετικών καρκίνων του αίματος που επηρεάζουν έναν τύπο λευκών αιμοσφαιρίων που ονομάζονται λεμφοκύτταρα. Αυτά τα κύτταρα περαιτέρω διαιρούνται κυρίως σε Β κύτταρα και Τ κύτταρα και ο ρόλος τους είναι να αμύνονται έναντι επιβλαβών παθογόνων όπως βακτήρια, ιοί και άλλους ξένους παράγοντες.

Αν και υπάρχουν πολλές παραλλαγές του λεμφώματος μη Hodgkin, τρεις συγκεκριμένοι τύποι είναι οι πιο συνηθισμένοι στις Ηνωμένες Πολιτείες:

• διάχυτο λέμφωμα μεγάλων Β-κυττάρων
• θυλακιώδες λέμφωμα

• χρόνια λεμφοκυτταρική λευχαιμία/μικρό λεμφοκυτταρικό λέμφωμα

Υπό συνήθεις συνθήκες, τα υγιή Β κύτταρα και τα Τ κύτταρα ωριμάζουν, παράγουν στον μυελό των οστών σας και αργότερα απελευθερώνονται στο αίμα σας. Το βασικό πρόβλημα στο μη-Hodgkin λέμφωμα περιλαμβάνει την υπερπαραγωγή λεμφοκυττάρων που είναι συχνά ελαττωματικά και μπορεί τελικά να συσσωρευτούν μεταξύ τους.

Αν και τα ειδικά πρωτόκολλα θεραπείας ποικίλλουν ανάλογα με τον τύπο του λεμφώματος, η θεραπεία μπορεί γενικά να περιλαμβάνει οποιοδήποτε από τα ακόλουθα:

• ενεργητική επιτήρηση (χωρίς πραγματική θεραπεία, απλώς παρακολούθηση)
• χημειοθεραπεία
• ανοσοθεραπεία
• στοχευμένες θεραπείες
• ακτινοθεραπεία
• μεταμόσχευση βλαστοκυττάρων
• χειρουργική επέμβαση

Συνήθως, θα έχετε μια συζήτηση με τον ογκολόγο σας σχετικά με την καλύτερη προσέγγιση. Η συγκεκριμένη θεραπεία μπορεί συχνά να περιλαμβάνει συνδυασμό αυτών των προσεγγίσεων, αλλά εξαρτάται από διάφορους παράγοντες όπως ο τύπος του καρκίνου, το στάδιο του καρκίνου και τα συμπτώματα.

Ποια είναι η πιο κοινή θεραπεία για το λέμφωμα non-Hodgkin;

ο Το συνηθέστερο Η θεραπεία για το λέμφωμα μη Hodgkin είναι ένας συνδυασμός χημειοθεραπείας και ανοσοθεραπείας, επίσης γνωστή ως χημειοανοσοθεραπεία.

Η χημειοθεραπεία περιλαμβάνει την από του στόματος ή ενδοφλέβια (IV) χορήγηση φαρμάκων που είναι τοξικά για τα κύτταρά σας. Αυτά μπορεί να δίνονται σε συγκεκριμένα πρωτόκολλα, όπως το γνωστό πρωτόκολλο R-CHOP, το οποίο είναι ακρωνύμιο για πέντε φάρμακα που χρησιμοποιούνται για χημειοθεραπεία. Αυτά τα φάρμακα περιλαμβάνουν:

• rituximab (Rituxan)
• κυκλοφωσφαμίδη
• υδροχλωρική δοξορουβικίνη
• βινκριστίνη (Oncovin, Vincasar PFS)
• πρεδνιζολόνη

Ανοσοθεραπεία περιλαμβάνει τη χρήση ουσιών που πιστεύεται ότι βοηθούν το ανοσοποιητικό σας σύστημα να καταστρέψει τα καρκινικά κύτταρα. Υπάρχουν διάφοροι τύποι ανοσοθεραπειών, όπως φάρμακα μονοκλωνικών αντισωμάτων ή τα νεότερα Θεραπεία CAR-Tτο οποίο χρησιμοποιεί τα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος του σώματός σας για να καταστρέψει τα καρκινικά κύτταρα.

Πολλά πρωτόκολλα χημειοανοσοθεραπείας χορηγούνται σε κύκλους. Αυτό σημαίνει ότι θα λάβετε θεραπεία για μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο πριν από μια περίοδο ανάπαυσης χωρίς θεραπεία.

Στο πρωτόκολλο CHOP, υπάρχουν 5 ημέρες θεραπείας ακολουθούμενες από 3 εβδομάδες ανάπαυσης. Η πρώτη ημέρα περιλαμβάνει ενδοφλέβια χορήγηση κάθε φαρμάκου, η οποία διαρκεί αρκετές ώρες. Οι επόμενες 4 ημέρες αποτελούνται από καθημερινά δισκία πρεδνιζολόνης που λαμβάνονται από το στόμα. Είναι σύνηθες να έχετε 6-8 κύκλους συνολικά πριν ολοκληρώσετε αυτό το πρωτόκολλο.

Υπάρχουν πολλοί τύποι πρωτοκόλλων χημειοθεραπείας και το R-CHOP είναι μόνο ένας τύπος. Η χημειοθεραπεία δεν χρησιμοποιείται πάντα και μερικές φορές αντικαθίσταται με μονοκλωνικά αντισώματα όπως το Gazyva.

Επιπλέον, το λέμφωμα στα στάδια 1 και 2 μπορεί αποκλειστικά ξεκινήστε με ακτινοθεραπεία. Εάν δεν έχετε σημεία ή συμπτώματα, ο ογκολόγος σας θα σας προτείνει μια προσέγγιση «εγρήγορσης αναμονής» (ενεργητική επιτήρηση).

Η θεραπεία του λεμφώματος μη Hodgkin είναι επιθετική και συνήθως προκαλεί διάφορες παρενέργειες που μπορεί να περιλαμβάνουν οποιοδήποτε από τα ακόλουθα:

• ναυτία
• εμετός
• πυρετός
• λοιμώξεις
• καρδιακές δυσκολίες
• κούραση
• αγονία
• αλλαγές βάρους
• απώλεια μαλλιών
• μώλωπες
• αιμορραγία ούλων ή αιμορραγία από τη μύτη
• δύσπνοια
• φλεγμονή της ουροδόχου κύστης
• μούδιασμα των άκρων
• δυσκοιλιότητα

Οι συγκεκριμένες ανεπιθύμητες ενέργειες που θα εμφανίσετε θα ποικίλλουν ανάλογα με τις θεραπείες που λαμβάνετε και την ατομική σας ανοχή.

Το εκτιμώμενο ποσοστό 5ετούς σχετικής επιβίωσης του λεμφώματος μη Hodgkin είναι περίπου 74%. Αυτό το ποσοστό συγκρίνει την αναλογία των ατόμων με μη-Hodgkin λέμφωμα που πέθαναν προς την αναλογία των ατόμων χωρίς καρκίνο που πέθαναν σε διάστημα 5 ετών.

Το σχετικό ποσοστό επιβίωσης εξαρτάται από διάφορους παράγοντες, ιδιαίτερα από το στάδιο του καρκίνου τη στιγμή της διάγνωσης. Τα μεταγενέστερα στάδια έχουν συνήθως χαμηλότερα ποσοστά σχετικής επιβίωσης αλλά όχι κατά πολύ. Εάν λάβετε μια διάγνωση στο στάδιο 1, το ποσοστό επιβίωσής σας θα ήταν περίπου 86% σε σύγκριση με 64% στο στάδιο 4.

Γενικά, αυτά είναι υψηλά στατιστικά στοιχεία επιβίωσης και αυξάνονται σταθερά με τα χρόνια. Ένα πιο ακριβές ποσοστό επιβίωσης συχνά υπολογίζεται χρησιμοποιώντας τους ακόλουθους παράγοντες:

• ηλικία
• στάδιο
• συμπτώματα και τη συνολική λειτουργία
• επίπεδο ενός ενζύμου που ονομάζεται LDH
• έκταση της συμμετοχής των λεμφαδένων

Μπορείτε να θεραπευτείτε πλήρως από το λέμφωμα non-Hodgkin;

Αν και δεν μπορεί να ειπωθεί με βεβαιότητα ότι η θεραπεία μπορεί να θεραπεύσει το λέμφωμα non-Hodgkin, δεν είναι ασυνήθιστο να εμφανιστεί ύφεση για μήνες ή χρόνια μετά τη θεραπεία.

Εάν δεν φαίνεται να υπάρχουν δείκτες που να δείχνουν ότι ο καρκίνος είναι ακόμα ενεργός μετά τη θεραπεία, μπορεί να θεωρηθεί σε ύφεση. Θα παρακολουθείτε τον ογκολόγο σας σε τακτική βάση για να βεβαιωθείτε ότι δεν υπάρχουν σημάδια επιστροφής του καρκίνου.

Ενώ υπάρχουν πολλοί τύποι λεμφώματος non-Hodgkin, όλοι μοιράζονται κοινές θεραπευτικές στρατηγικές που επικεντρώνονται στην καταστροφή των καρκινικών κυττάρων και στην αποκατάσταση της υγείας.

Η πρόοδος στην ιατρική επιστήμη έχει προσφέρει μια ποικιλία επιλογών θεραπείας, από συνδυασμούς χημειοθεραπείας και ανοσοθεραπείας έως καινοτόμες θεραπείες CAR-T. Με ένα σημαντικό ποσοστό επιβίωσης, ειδικά όταν διαγνωστεί έγκαιρα, οι πιθανότητές σας να αντιμετωπίσετε περιόδους ύφεσης μετά τη θεραπεία είναι υψηλές.

Η συνεχής έρευνα και οι προσεγγίσεις με επίκεντρο τον ασθενή έχουν συμβάλει σημαντικά στη θετική τροχιά των ποσοστών επιβίωσης και της ποιότητας ζωής για άτομα με διάγνωση αυτής της πάθησης. Πολλές περισσότερες θεραπείες λεμφώματος αναμένονται στον ορίζοντα, κάνοντας το μέλλον πιο ενθαρρυντικό.