Είμαι νέος, ανοσοκατεσταλμένος και θετικός στον COVID-19

Να μείνω ή να φύγω?

Πριν από σχεδόν ένα χρόνο, τα ξαδέρφια μου σχεδίασαν ένα ταξίδι για τις αρχές Μαρτίου στην Κόστα Ρίκα για να γιορτάσουν τον επερχόμενο γάμο της ξαδέρφης μας. Όταν τελικά το ταξίδι κυκλοφόρησε, σκεφτήκαμε ότι υπήρχε μικρή εξάπλωση στην κοινότητα και ότι ο COVID-19 ήταν κυρίως μια ασθένεια των ταξιδιωτών έναν ωκεανό μακριά, οπότε δεν ακυρώσαμε.

Μια ομάδα 17 από εμάς περάσαμε ένα υπέροχο Σαββατοκύριακο μαθαίνοντας σερφ, οδηγώντας ATV μέχρι έναν καταρράκτη και κάνοντας γιόγκα στην παραλία. Δεν ξέραμε ότι οι περισσότεροι από εμάς σύντομα θα είχαμε COVID-19.

Κατά τη διαδρομή μας με το αεροπλάνο για το σπίτι, μάθαμε ότι ένα από τα ξαδέρφια μας είχε άμεση επαφή με έναν φίλο που βρέθηκε θετικός στον COVID-19. Λόγω της πιθανής έκθεσής μας και των διεθνών ταξιδιών, όλοι αποφασίσαμε να μπούμε σε καραντίνα στα σπίτια μας μόλις προσγειωθούμε. Η αδερφή μου, η Μισέλ, και εγώ μείναμε στο παιδικό μας σπίτι αντί να επιστρέψουμε στα διαμερίσματά μας.

Η εμπειρία μου με το COVID-19

Δύο μέρες στην καραντίνα μας, η Μισέλ έπεσε με χαμηλό πυρετό, ρίγη, πόνους στο σώμα, κόπωση, πονοκεφάλους και πόνο στα μάτια. Είπε ότι το δέρμα της ένιωθε ευαίσθητο σαν κάθε άγγιγμα να προκαλεί σοκ ή μυρμήγκιασμα σε όλο της το σώμα. Αυτό κράτησε για 2 ημέρες προτού βουλώσει και χάσει την όσφρησή της.

Την επόμενη μέρα, ανέπτυξα χαμηλό πυρετό, ρίγη, πόνους στο σώμα, κόπωση και πονόλαιμο. Κατέληξα με έλκη στο λαιμό μου που αιμορραγούσαν και οξύ πονοκέφαλο, παρόλο που σχεδόν ποτέ δεν είχα πονοκεφάλους. Έχασα την όρεξή μου και σύντομα μπόρεσα υπερβολικά σε σημείο που κανένα αποσυμφορητικό χωρίς συνταγή ή κατσαρόλα neti δεν έδινε καμία ανακούφιση.

Αυτά τα συμπτώματα ήταν ενοχλητικά, αλλά πολύ ήπια σε σύγκριση με αυτά που ακούμε τώρα για βαρέως πάσχοντες ασθενείς σε αναπνευστήρες. Αν και η ενέργειά μου ήταν φτωχή, εξακολουθούσα να μπορώ να βγαίνω έξω για μια μικρή βόλτα τις περισσότερες μέρες και να παίζω παιχνίδια με την οικογένειά μου.

Δύο μέρες μετά την ασθένεια, έχασα εντελώς την αίσθηση της γεύσης και της όσφρησης, κάτι που με έκανε να σκεφτώ ότι είχα λοίμωξη στο ιγμόρειο. Η απώλεια της αίσθησης ήταν τόσο σοβαρή που δεν μπορούσα να εντοπίσω ούτε έντονες μυρωδιές όπως ξύδι ή οινόπνευμα εντριβής. Το μόνο πράγμα που μπορούσα να δοκιμάσω ήταν αλάτι.

Την επόμενη μέρα, ήταν παντού η είδηση ​​ότι η απώλεια γεύσης και όσφρησης ήταν κοινά συμπτώματα του COVID-19. Ήταν εκείνη ακριβώς η στιγμή που συνειδητοποίησα ότι η Μισέλ και εγώ πιθανότατα πολεμούσαμε τον COVID-19, την ασθένεια που στοίχιζε ​​ζωές τόσο σε νέους όσο και σε ηλικιωμένους.

Η διαδικασία του τεστ για τον COVID-19

Λόγω του ταξιδιωτικού μας ιστορικού, των συμπτωμάτων και της ανοσοκαταστολής μου, η Μισέλ και εγώ προκριθήκαμε για τεστ COVID-19 στην πολιτεία μας.

Επειδή έχουμε διαφορετικούς γιατρούς, μας έστειλαν σε δύο διαφορετικές τοποθεσίες για εξετάσεις. Ο μπαμπάς μου με οδήγησε στο γκαράζ του νοσοκομείου, όπου μια γενναία νοσοκόμα ήρθε στο παράθυρο του αυτοκινήτου μου, φορώντας μια ολόσωμη τουαλέτα, μάσκα N95, προστατευτικά για τα μάτια, γάντια και ένα καπέλο Patriots.

Το τεστ ήταν μια βαθιά μπατονέτα και στα δύο ρουθούνια μου που έκανε τα μάτια μου να δακρύζουν από ενόχληση. Επτά λεπτά αφότου φτάσαμε στην περιοχή δοκιμών οδήγησης, ήμασταν στο δρόμο για το σπίτι.

Η Μισέλ υποβλήθηκε σε εξετάσεις σε διαφορετικό νοσοκομείο που χρησιμοποίησε μπατονέτα στο λαιμό. Λιγότερο από 24 ώρες αργότερα, έλαβε κλήση από τον γιατρό της ότι βρέθηκε θετική στον COVID-19. Ξέραμε ότι πιθανότατα ήμουν επίσης θετικός και ήμασταν ευγνώμονες που είχαμε τεθεί σε καραντίνα από τη στιγμή που βγήκαμε από το αεροπλάνο.

Πέντε ημέρες μετά την εξέταση, έλαβα μια κλήση από τον γιατρό μου ότι ήμουν επίσης θετικός στον COVID-19.

Αμέσως μετά, μια νοσοκόμα δημόσιας υγείας κάλεσε με αυστηρές οδηγίες να απομονωθούμε στο σπίτι. Μας είπαν να μένουμε στα υπνοδωμάτιά μας, ακόμη και για τα γεύματα, και να απολυμαίνουμε πλήρως το μπάνιο μετά από κάθε χρήση. Μας δόθηκε επίσης εντολή να μιλάμε με αυτήν τη νοσοκόμα καθημερινά για τα συμπτώματά μας μέχρι να τελειώσει η περίοδος απομόνωσής μας.

Η διαδικασία αποθεραπείας μου

Μια εβδομάδα μετά την ασθένειά μου, παρουσίασα πόνο στο στήθος και δύσπνοια με την προσπάθεια. Μόλις ανέβαινα μισή σκάλα με τραβούσε εντελώς. Δεν μπορούσα να πάρω μια βαθιά ανάσα χωρίς να βήξω. Ένα μέρος του εαυτού μου ένιωθε ανίκητο επειδή είμαι νέος, σχετικά υγιής και σε βιολογικό με πιο στοχευμένη, παρά συστηματική, ανοσοκαταστολή.

Ένα άλλο μέρος του εαυτού μου φοβόταν τα αναπνευστικά συμπτώματα. Κάθε βράδυ, για μιάμιση εβδομάδα, έμενα κοκκινίλες και η θερμοκρασία μου ανέβαινε. Παρακολούθησα προσεκτικά τα συμπτώματά μου σε περίπτωση που επιδεινωνόταν η αναπνοή μου, αλλά μόνο βελτιώθηκαν.

Τρεις εβδομάδες μετά την ασθένεια, ο βήχας και η συμφόρηση τελικά λύθηκαν, κάτι που με ενθουσίασε πέρα ​​από το πιστεύω. Καθώς η συμφόρηση εξαφανίστηκε, η αίσθηση της γεύσης και της όσφρησης άρχισαν να επιστρέφουν.

Η ασθένεια της Michelle πήρε μια πιο ήπια πορεία, καθώς αντιμετώπισε συμφόρηση και απώλεια όσφρησης για 2 εβδομάδες, αλλά χωρίς βήχα ή δύσπνοια. Η όσφρηση και η γεύση μας έχουν πλέον επιστρέψει στο 75% περίπου του φυσιολογικού. Έχασα 12 κιλά, αλλά η όρεξή μου επανήλθε δυναμικά.

Είμαστε εξαιρετικά ευγνώμονες που η Μισέλ και εγώ κάναμε πλήρη ανάρρωση, ειδικά λόγω της αβεβαιότητας του κινδύνου μου από τη λήψη βιολογικού. Αργότερα ανακαλύψαμε ότι τα περισσότερα από τα ξαδέρφια μας στο ταξίδι αρρώστησαν επίσης με COVID-19, με διάφορα συμπτώματα και διάρκεια της νόσου. Ευτυχώς, όλοι ανέρρωσαν πλήρως στο σπίτι.

Πώς επηρέασε το COVID-19 τη θεραπεία της νόσου του Crohn

Σε μερικές εβδομάδες, θα λάβω την επόμενη έγχυσή μου σύμφωνα με το πρόγραμμα. Δεν χρειάστηκε να σταματήσω τη φαρμακευτική αγωγή μου και να διακινδυνεύσω μια έξαρση του Crohn και το φάρμακο δεν φαινόταν να επηρεάζει αρνητικά την πορεία μου για τον COVID-19.

Μεταξύ της Μισέλ και εμένα, βίωσα περισσότερα συμπτώματα και τα συμπτώματα κράτησαν περισσότερο, αλλά αυτό μπορεί να σχετίζεται ή να μην σχετίζεται με την ανοσοκαταστολή μου.

Ο Διεθνής Οργανισμός για τη Μελέτη της Φλεγμονώδους Νόσου του Εντέρου (IOIBD) έχει δημιουργήσει οδηγίες για τη φαρμακευτική αγωγή κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Οι περισσότερες από τις οδηγίες συνιστούν να παραμείνετε στην τρέχουσα θεραπεία σας και να προσπαθήσετε να αποφύγετε ή να μειώσετε την πρεδνιζόνη εάν είναι δυνατόν. Όπως πάντα, μιλήστε με το γιατρό σας για τυχόν ανησυχίες.

Τι έπεται?

Η ασημένια επένδυση για μένα είναι ελπίζω κάποια ανοσία στον ιό, ώστε να μπορώ να ενώσω τις δυνάμεις μου και να βοηθήσω τους συναδέλφους μου στην πρώτη γραμμή.

Οι περισσότεροι από εμάς που έχουμε προσβληθεί από τον COVID-19 θα ανακάμψουμε πλήρως. Το τρομακτικό είναι ότι δεν μπορούμε πάντα να προβλέψουμε ποιος θα αρρωστήσει βαριά.

Πρέπει να ακούσουμε τα πάντα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (CDC) και άλλοι παγκόσμιοι ηγέτες υγείας λένε. Αυτός είναι ένας πολύ σοβαρός ιός και δεν πρέπει να παίρνουμε την κατάσταση ελαφρά.

Ταυτόχρονα, δεν πρέπει να ζούμε με φόβο. Πρέπει να συνεχίσουμε να αποστασιοποιούμαστε σωματικά ενώ παραμένουμε κοινωνικά κοντά, να πλένουμε καλά τα χέρια μας και θα το ξεπεράσουμε μαζί.

Η Τζέιμι Χόριγκαν είναι τεταρτοετής φοιτήτρια ιατρικής μόλις λίγες εβδομάδες πριν από την έναρξη της πρακτικής εξειδίκευσης στην εσωτερική ιατρική. Είναι παθιασμένη υπέρμαχος της νόσου του Crohn και πιστεύει πραγματικά στη δύναμη της διατροφής και του τρόπου ζωής. Όταν δεν φροντίζει ασθενείς στο νοσοκομείο, μπορείτε να τη βρείτε στην κουζίνα. Για μερικές απίθανες συνταγές χωρίς γλουτένη, paleo, AIP και SCD, συμβουλές για τον τρόπο ζωής και για να παρακολουθείτε το ταξίδι της, φροντίστε να την ακολουθήσετε στο ιστολόγιό της, στο Instagram, στο Pinterest, στο Facebook και Κελάδημα.