Διαταραχή άγχους αποχωρισμού

Συμπτώματα διαταραχής άγχους αποχωρισμού

Τα συμπτώματα του SAD εμφανίζονται όταν ένα παιδί χωρίζεται από τους γονείς ή τους φροντιστές. Ο φόβος του χωρισμού μπορεί επίσης να προκαλέσει συμπεριφορές που σχετίζονται με το άγχος. Μερικές από τις πιο κοινές συμπεριφορές περιλαμβάνουν:

• προσκολλώνται στους γονείς
• ακραίο και έντονο κλάμα
• άρνηση να κάνει πράγματα που απαιτούν χωρισμό
• σωματικές ασθένειες, όπως πονοκέφαλοι ή έμετος
• βίαιες, συναισθηματικές εκρήξεις θυμού
• άρνηση να πάει στο σχολείο
• κακή σχολική επίδοση
• αποτυχία αλληλεπίδρασης με υγιή τρόπο με άλλα παιδιά
• αρνούμενος να κοιμηθεί μόνος
• εφιάλτες

Παράγοντες κινδύνου για διαταραχή άγχους αποχωρισμού

Το SAD είναι πιο πιθανό να εμφανιστεί σε παιδιά με:

• οικογενειακό ιστορικό άγχους ή κατάθλιψης
• ντροπαλές, συνεσταλμένες προσωπικότητες
• χαμηλή κοινωνικοοικονομική κατάσταση
• υπερπροστατευτικούς γονείς
• έλλειψη κατάλληλης γονικής αλληλεπίδρασης
• προβλήματα με τα παιδιά της ηλικίας τους

Το SAD μπορεί επίσης να συμβεί μετά από ένα αγχωτικό γεγονός της ζωής, όπως:

• μετακόμιση σε νέο σπίτι
• αλλαγή σχολείων
• διαζύγιο
• ο θάνατος ενός στενού μέλους της οικογένειας

Πώς γίνεται η διάγνωση της διαταραχής άγχους αποχωρισμού;

Τα παιδιά που παρουσιάζουν τρία ή περισσότερα από τα παραπάνω συμπτώματα μπορεί να διαγνωστούν με SAD. Ο γιατρός σας μπορεί να ζητήσει πρόσθετες εξετάσεις για να επιβεβαιώσει τη διάγνωση.

Ο γιατρός σας μπορεί επίσης να σας παρακολουθεί να αλληλεπιδράτε με το παιδί σας. Αυτό δείχνει εάν το στυλ ανατροφής σας επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο το παιδί σας αντιμετωπίζει το άγχος.

Πώς αντιμετωπίζεται η διαταραχή άγχους αποχωρισμού;

Η θεραπεία και η φαρμακευτική αγωγή χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία της SAD. Και οι δύο μέθοδοι θεραπείας μπορούν να βοηθήσουν ένα παιδί να αντιμετωπίσει το άγχος με θετικό τρόπο.

Θεραπεία

Η πιο αποτελεσματική θεραπεία είναι η γνωσιακή συμπεριφορική θεραπεία (CBT). Με τη CBT, τα παιδιά διδάσκονται τεχνικές αντιμετώπισης του άγχους. Κοινές τεχνικές είναι η βαθιά αναπνοή και η χαλάρωση.

Η θεραπεία αλληλεπίδρασης γονέα-παιδιού είναι ένας άλλος τρόπος αντιμετώπισης του SAD. Έχει τρεις κύριες φάσεις θεραπείας:

• Αλληλεπίδραση κατευθυνόμενη από το παιδί (CDI), που εστιάζει στη βελτίωση της ποιότητας της σχέσης γονέα-παιδιού. Περιλαμβάνει ζεστασιά, προσοχή και έπαινο. Αυτά βοηθούν στην ενίσχυση του αισθήματος ασφάλειας του παιδιού.

• Αλληλεπίδραση κατευθυνόμενη από γενναιότητα (BDI), το οποίο εκπαιδεύει τους γονείς σχετικά με το γιατί το παιδί τους νιώθει άγχος. Ο θεραπευτής του παιδιού σας θα αναπτύξει μια σκάλα γενναιότητας. Η σκάλα δείχνει καταστάσεις που προκαλούν αγχώδη συναισθήματα. Καθιερώνει ανταμοιβές για θετικές αντιδράσεις.

• Αλληλεπίδραση κατευθυνόμενη από τους γονείς (PDI), το οποίο διδάσκει στους γονείς να επικοινωνούν καθαρά με το παιδί τους. Αυτό βοηθά στη διαχείριση της κακής συμπεριφοράς.

Το σχολικό περιβάλλον είναι άλλο ένα κλειδί για την επιτυχημένη θεραπεία. Το παιδί σας χρειάζεται ένα ασφαλές μέρος για να πάει όταν αισθάνεται άγχος. Θα πρέπει επίσης να υπάρχει ένας τρόπος για το παιδί σας να επικοινωνεί μαζί σας εάν είναι απαραίτητο κατά τη διάρκεια των σχολικών ωρών ή άλλες φορές που λείπει από το σπίτι. Τέλος, ο δάσκαλος του παιδιού σας θα πρέπει να ενθαρρύνει την αλληλεπίδραση με άλλους συμμαθητές. Εάν έχετε ανησυχίες για την τάξη του παιδιού σας, μιλήστε με τον δάσκαλο, την αρχή ή έναν σύμβουλο καθοδήγησης.

φαρμακευτική αγωγή

Δεν υπάρχουν συγκεκριμένα φάρμακα για το SAD. Τα αντικαταθλιπτικά χρησιμοποιούνται μερικές φορές σε μεγαλύτερα παιδιά με αυτήν την πάθηση εάν άλλες μορφές θεραπείας είναι αναποτελεσματικές. Αυτή είναι μια απόφαση που πρέπει να εξεταστεί προσεκτικά από τον γονέα ή τον κηδεμόνα του παιδιού και τον γιατρό. Τα παιδιά πρέπει να παρακολουθούνται στενά για παρενέργειες.

Επιδράσεις της διαταραχής άγχους αποχωρισμού στην οικογενειακή ζωή

Η συναισθηματική και κοινωνική ανάπτυξη επηρεάζονται σοβαρά από το SAD. Η πάθηση μπορεί να αναγκάσει ένα παιδί να αποφύγει εμπειρίες ζωτικής σημασίας για την κανονική ανάπτυξη.

Το SAD μπορεί επίσης να επηρεάσει την οικογενειακή ζωή. Μερικά από αυτά τα προβλήματα μπορεί να περιλαμβάνουν:

• οικογενειακές δραστηριότητες που περιορίζονται από αρνητική συμπεριφορά
• γονείς με ελάχιστο έως καθόλου χρόνο για τον εαυτό τους ή ο ένας για τον άλλον, με αποτέλεσμα να απογοητεύονται
• αδέρφια που ζηλεύουν την επιπλέον προσοχή που δίνεται στο παιδί με ΕΔΕ

Εάν το παιδί σας έχει SAD, μιλήστε με το γιατρό σας σχετικά με τις θεραπευτικές επιλογές και τους τρόπους με τους οποίους μπορείτε να βοηθήσετε στη διαχείριση της επίδρασής του στην οικογενειακή ζωή.