Δευτερογενής υπογονιμότητα: Τι σημαίνει και τι μπορείτε να κάνετε

Τι είναι η δευτερογενής υπογονιμότητα;

Υπάρχουν δύο τύποι υπογονιμότητας: πρωτοπαθής και δευτεροπαθής. Η πρωτοπαθής υπογονιμότητα περιγράφει ότι δεν μπορείς να μείνεις έγκυος, συνήθως μετά από 1 χρόνο προσπάθειας — ή 6 μήνες, εάν είναι 35 ετών και άνω.

Όσοι αντιμετωπίζουν δευτερογενή υπογονιμότητα, από την άλλη πλευρά, έχουν πρόβλημα να συλλάβουν αφού μείνουν επιτυχώς έγκυες τουλάχιστον μία φορά πριν.

Ακριβώς όπως η πρωτογενής υπογονιμότητα, η δευτερογενής υπογονιμότητα μπορεί να συμβεί λόγω ενός προβλήματος σε οποιοδήποτε σημείο της φυσικής – και κάπως περίπλοκης – διαδικασίας που απαιτείται για να μείνετε έγκυος. Η γονιμότητά σας μπορεί να αλλάξει ακόμα και μετά τη γέννηση ενός παιδιού. (Και του συντρόφου σας μπορεί επίσης να αλλάξει με τον καιρό – περισσότερα σε ένα δευτερόλεπτο.)

Ενδέχεται να προκύψει πρόβλημα με ένα ή περισσότερα από τα παρακάτω βήματα:

1. ωορρηξία (απελευθερώνεται το ωάριο)

2. γονιμοποίηση του ωαρίου με σπέρμα

3. ταξίδι του γονιμοποιημένου ωαρίου στη μήτρα

4. εμφύτευση του γονιμοποιημένου ωαρίου στη μήτρα

Τώρα, υπάρχει ένας μακρύς κατάλογος ασθενειών και καταστάσεων – καθώς και η απογοητευτική «ανεξήγητη υπογονιμότητα» – που μπορεί να προκαλέσει προβλήματα. Πριν όμως τα συζητήσουμε, είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι και οι δύο γυναίκες και οι άνδρες μπορούν να συμβάλουν στην υπογονιμότητα.

Αυτό το άρθρο εστιάζει στις γυναίκες, αλλά υπάρχει τόσο θηλυκός όσο και αρσενικός παράγοντας 35 τοις εκατό ζευγαριών που αντιμετωπίζουν υπογονιμότητα. Και στο 8 τοις εκατό των περιπτώσεων, είναι μόνο ένας ανδρικός παράγοντας.

Τι προκαλεί δευτερογενή υπογονιμότητα;

Η πρωτοπαθής και δευτερογενής υπογονιμότητα συχνά μοιράζονται τα ίδια αίτια. Το πιο σημαντικό πράγμα που πρέπει να γνωρίζετε είναι ότι, στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων, η υπογονιμότητα είναι Δεν είναι λάθος σου. Γνωρίζουμε ότι αυτό δεν διευκολύνει την αντιμετώπιση, αλλά μπορεί να σας βοηθήσει να νιώσετε μεγαλύτερη δύναμη για να βρείτε λύσεις βασισμένες σε στοιχεία που μπορεί να σας βοηθήσουν να συλλάβετε με επιτυχία.

Εδώ είναι μερικές από τις πιο κοινές αιτίες της υπογονιμότητας γενικά, οι οποίες συνήθως σχετίζονται και με τη δευτερογενή υπογονιμότητα.

Διαταραχές ωορρηξίας

Το μεγαλύτερο μέρος της γυναικείας υπογονιμότητας οφείλεται σε διαταραχές της ωορρηξίας. Στην πραγματικότητα, 40 τοις εκατό των γυναικών με υπογονιμότητα δεν έχουν σταθερή ωορρηξία. Τα προβλήματα με την ωορρηξία μπορεί να προκληθούν από διάφορες καταστάσεις και παράγοντες, όπως:

• σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών (PCOS)
• πρωτοπαθής ωοθηκική ανεπάρκεια (POI)
• μειωμένη παραγωγή αυγών που σχετίζεται με τη γήρανση

• θυρεοειδή ή άλλες ενδοκρινικές διαταραχές που επηρεάζουν την παραγωγή ορμονών

• ορισμένοι παράγοντες του τρόπου ζωής, όπως το βάρος, η διατροφή και η κατάχρηση αλκοόλ ή ναρκωτικών

Μία από τις πιο κοινές αιτίες γυναικείας υπογονιμότητας είναι το PCOS, το οποίο κάνει τις ωοθήκες ή τα επινεφρίδια να παράγουν πάρα πολλές ορμόνες που εμποδίζουν τις ωοθήκες να απελευθερώσουν ωάρια. Μπορεί επίσης να προκαλέσει την ανάπτυξη κύστεων στις ωοθήκες που μπορεί να παρεμποδίσουν περαιτέρω την ωορρηξία.

Τα καλά νέα είναι ότι υπάρχουν αποτελεσματικές θεραπείες για το PCOS. Στην πραγματικότητα, η θεραπεία με φάρμακα (περισσότερα για αυτό παρακάτω) μπορεί να οδηγήσει σε επιτυχημένες εγκυμοσύνες έως και 70 τοις εκατό των γυναικών με ΣΠΩ.

Προβλήματα με τη μήτρα ή τις σάλπιγγες

Δομικά προβλήματα μπορεί να επηρεάσουν την ικανότητά σας να μείνετε έγκυος. Για παράδειγμα, εάν υπάρχει απόφραξη στις σάλπιγγες, το σπέρμα και το ωάριο ενδέχεται να μην μπορούν να συναντηθούν. Η μήτρα μπορεί επίσης να έχει δομικό ή ιστικό ελάττωμα που εμποδίζει την εμφύτευση.

Ακολουθούν ορισμένες ειδικές καταστάσεις που επηρεάζουν τις σάλπιγγες ή τη μήτρα.

• ενδομητρίωση
• ινομυώματα της μήτρας ή πολύποδες
• ουλές της μήτρας
• ανωμαλία στο σχήμα της μήτρας, όπως η μονόκερη μήτρα

Η ενδομητρίωση είναι σημαντικό να επισημανθεί, επειδή επηρεάζει έως και το 10 τοις εκατό των γυναικών.

Επιπλέον, αυτό κριτική 2010 Η ενδομητρίωση και η υπογονιμότητα μοιράζονται μια συναρπαστική σχέση — το 25 έως 50 τοις εκατό των γυναικών με υπογονιμότητα έχουν ενδομητρίωση.

Η δευτερογενής υπογονιμότητα λόγω ενδομητρίωσης μπορεί να προκύψει μετά από καισαρική τομή ή χειρουργική επέμβαση μήτρας, όταν τα κύτταρα της μήτρας μπορεί να λανθασθούν και τα συμπτώματα αρχίσουν ή αυξηθούν.

Ουλή καισαρικής τομής

Εάν είχατε τοκετό με καισαρική τομή με προηγούμενη εγκυμοσύνη, είναι πιθανό να έχετε ουλές στη μήτρα, που ονομάζονται ισθμοκήλη. Μια ισθμοκήλη μπορεί να οδηγήσει σε φλεγμονή στη μήτρα που επηρεάζει την εμφύτευση.

ΕΝΑ Μελέτη περίπτωσης 2019 περιγράφει πώς η ισθμοκήλη μπορεί να αντιμετωπιστεί επιτυχώς για την προώθηση της ενισχυμένης γονιμότητας. Σε αυτή την περίπτωση, η γυναίκα έλαβε επιτυχώς σύλληψη μέσω εξωσωματικής γονιμοποίησης (IVF) αφού η ισθμοκήλη επιλύθηκε με χειρουργική επέμβαση.

Λοιμώξεις

Οι λοιμώξεις – συμπεριλαμβανομένων των σεξουαλικά μεταδιδόμενων λοιμώξεων – μπορούν να προκαλέσουν φλεγμονώδη νόσο της πυέλου. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε ουλές και απόφραξη των σαλπίγγων. Μια λοίμωξη από τον ιό των ανθρώπινων θηλωμάτων (HPV) (και οι θεραπείες της) μπορεί επίσης να επηρεάσει την βλέννα του τραχήλου της μήτρας και να μειώσει επίσης τη γονιμότητα.

Τα καλά νέα: Όσο πιο γρήγορα αντιμετωπιστεί η μόλυνση, τόσο λιγότερη θα επηρεαστεί η γονιμότητα.

Αυτοάνοσες διαταραχές

Η σχέση μεταξύ αυτοάνοσων διαταραχών και υπογονιμότητας δεν είναι πλήρως κατανοητή. Γενικά, οι αυτοάνοσες διαταραχές προκαλούν το σώμα να επιτεθεί σε υγιείς ιστούς. Αυτό θα μπορούσε να περιλαμβάνει και αναπαραγωγικούς ιστούς.

Αυτοάνοσες διαταραχές όπως ο Χασιμότο, ο λύκος και η ρευματοειδής αρθρίτιδα μπορεί να επηρεάσουν τη γονιμότητα προκαλώντας φλεγμονή στη μήτρα και τον πλακούντα. Και τα φάρμακα που θεραπεύουν αυτές τις διαταραχές μπορεί επίσης να συμβάλλουν.

Ηλικία

Γνωρίζουμε ότι αυτό είναι ένα ευαίσθητο θέμα, αλλά δυστυχώς, δεν υπάρχει τρόπος να το παρακάμψουμε. Η επιστήμη λέει αυτή την ηλικία κάνει παίζουν ρόλο στη γονιμότητα. Αυτό μελέτη 2018 συσχετίζεται η ηλικία ως στατιστικά σημαντικός παράγοντας δευτερογενούς υπογονιμότητας σε σύγκριση με την πρωτοπαθή υπογονιμότητα. Στη μελέτη, ο μέσος όρος ηλικίας των ζευγαριών ήταν υψηλότερος μεταξύ αυτών που αντιμετώπιζαν δευτερογενή υπογονιμότητα.

Βιολογικά, η γονιμότητα κορυφώνεται γύρω στα 20 για τις γυναίκες και αρχίζει να μειώνεται στην ηλικία των 30 ετών — με σημαντική μείωση μέχρι την ηλικία των 40 ετών. Αυτό δεν σημαίνει ότι μια επιτυχημένη εγκυμοσύνη κλίση συμβαίνουν σε πιο προχωρημένες μητρικές ηλικίες. Απλώς μπορεί να διαρκέσει περισσότερο ή να είναι πιο δύσκολο.

Ανεξήγητοι λόγοι

Είναι η απάντηση που καμία γυναίκα δεν θέλει να ακούσει, αλλά μερικές φορές (και δυστυχώς συνήθως) οι γιατροί δεν μπορούν να βρουν έναν διαγνώσιμο λόγο για δευτερογενή υπογονιμότητα. Μετά από μπαταρίες δοκιμών, θεραπειών και τόσες πολλές «δοκιμές», γνωρίζουμε ότι μπορεί να είναι εύκολο να χάσουμε την ελπίδα.

Αλλά να έχετε κατά νου ότι το σώμα σας μπορεί να αλλάξει, νέες ιατρικές γνώσεις μπορούν να προκύψουν και το μέλλον μπορεί να κρατήσει όλα όσα ελπίζατε. Επομένως, συνεργαστείτε με το γιατρό σας για να μην αφήσετε κανένα βήμα πάνω στο ταξίδι σας για να συλλάβετε.

Θεραπείες για δευτερογενή υπογονιμότητα

Εάν προηγουμένως συλλάβατε εύκολα, όλα αυτά μπορεί να αισθάνονται πολύ τρομακτικά και άγνωστα – και περίπλοκα. Αλλά η θεραπεία για τη στειρότητα ξεκινά πρώτα με τον εντοπισμό της αιτίας της. Έτσι, ο γιατρός σας μπορεί να συστήσει κάποιες εξετάσεις. Αυτές οι δοκιμές μπορεί να περιλαμβάνουν:

• εξετάσεις αίματος για να δείτε τα επίπεδα των ορμονών σας
• τεστ ωορρηξίας
• μια πυελική εξέταση
• Ακτινογραφίες για να δείτε τις σάλπιγγες σας
• διακολπικό υπερηχογράφημα
• άλλες εξετάσεις για να δείτε τη μήτρα και τον τράχηλό σας

Εάν οι εξετάσεις σας επανέλθουν χωρίς κόκκινες σημαίες, ο γιατρός σας μπορεί να προτείνει να εξετάσει τις εξετάσεις για την ανδρική υπογονιμότητα. (Συγγνώμη, κυρίες: Είναι γεγονός της ζωής ότι μπαίνουμε πρώτα στο μικροσκόπιο.)

Μόλις μάθετε την αιτία, ο γιατρός σας μπορεί να αναπτύξει ένα σχέδιο θεραπείας για να αυξήσει τις πιθανότητες σύλληψης. Εδώ είναι μερικές κοινές θεραπείες για τη στειρότητα στις γυναίκες.

Φάρμακα

Συχνά χρησιμοποιούνται φάρμακα για την ομαλοποίηση των ορμονών. Άλλες φορές, συνιστώνται φάρμακα που ενισχύουν τη γονιμότητα για να βοηθήσουν στην τόνωση της ωορρηξίας.

Επειδή το PCOS είναι μια τόσο κοινή αιτία υπογονιμότητας, αξίζει να αναφέρουμε ότι η θεραπεία μπορεί να περιλαμβάνει φάρμακα που βοηθούν στην τόνωση της ωορρηξίας εκτός από παρεμβάσεις στον τρόπο ζωής, όπως η επίτευξη υγιούς βάρους εάν ο γιατρός σας αποφασίσει ότι το βάρος είναι ένας παράγοντας.

Χειρουργική επέμβαση

Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να χρειαστεί χειρουργική επέμβαση. Υπάρχουν πολλές αποτελεσματικές χειρουργικές επεμβάσεις που μπορεί να αντιμετωπίσουν ζητήματα όπως τα ινομυώματα της μήτρας, οι ουλές της μήτρας ή η προχωρημένη ενδομητρίωση. Πολλές από αυτές τις επεμβάσεις εκτελούνται ελάχιστα επεμβατικά.

Η υστεροσκόπηση χρησιμοποιείται για τη διάγνωση και τη θεραπεία ανωμαλιών της μήτρας, όπως πολύποδες και ενδομητρίωση. Η λαπαροσκόπηση είναι μια μέθοδος που βοηθά στη διάγνωση της υπογονιμότητας όταν άλλα μέτρα ήταν ανεπιτυχή και μπορεί να χρησιμοποιηθεί με την υστεροσκόπηση ως αποτελεσματική θεραπεία.

Η χειρουργική επέμβαση ακούγεται τρομακτική, αλλά το να σας λένε ότι υπάρχει μια χειρουργική λύση για τη στειρότητά σας είναι στην πραγματικότητα αρκετά ενθαρρυντικά νέα.

Προηγμένη τεχνολογία αναπαραγωγής (ART)

Μια επιτυχημένη εγκυμοσύνη μπορεί να περιλαμβάνει ART. Δύο από τις πιο κοινές είναι η ενδομήτρια σπερματέγχυση (IUI) και η εξωσωματική γονιμοποίηση.

Με την IUI, το σπέρμα συλλέγεται και στη συνέχεια εισάγεται στη μήτρα τη στιγμή της ωορρηξίας. Στην εξωσωματική γονιμοποίηση συλλέγονται τα ωάρια μιας γυναίκας καθώς και το σπέρμα. Σε ένα εργαστήριο, το ωάριο γονιμοποιείται με το σπέρμα όπου αναπτύσσονται σε έμβρυα. Στη συνέχεια, ένα έμβρυο (ή περισσότερα από ένα) εμφυτεύεται στη μήτρα μιας γυναίκας.

Αυτές οι μέθοδοι μπορεί να είναι ελπιδοφόρες. ο Έκθεση ποσοστών επιτυχίας της κλινικής γονιμότητας του CDC για το 2017 έδειξε ότι 284.385 κύκλοι ART που πραγματοποιήθηκαν στις Ηνωμένες Πολιτείες το 2017 είχαν ως αποτέλεσμα 68.908 γεννήσεις ζωντανών και 78.052 μωρά που γεννήθηκαν (ναι, αυτό σημαίνει πολλά πολλαπλάσια!). Αυτό είναι ένα ποσοστό επιτυχίας 24 τοις εκατό.

Συμβουλές για την αντιμετώπιση της δευτερογενούς υπογονιμότητας

Η αντιμετώπιση της δευτερογενούς γονιμότητας μπορεί να είναι δύσκολη. Ατελείωτα ραντεβού με γιατρό, εξετάσεις, διαδικασίες και φάρμακα. Αυπνες νύχτες. Χρόνος και ενέργεια μακριά από το μικρό σας. Ενοχές επειδή θέλουν άλλη μια εγκυμοσύνη όταν πολλές γυναίκες αγωνίζονται να έχουν ακριβώς αυτό. Στρες ανάμεσα σε εσάς και τον σύντροφό σας. Θλίψη όταν σε προσκαλούν ακόμα αλλο ντους μωρών — και ενοχές που νιώθετε ακόμα και έτσι.

Η λίστα δεν τελειώνει ποτέ. Ορίστε λοιπόν μερικές συμβουλές που θα σας βοηθήσουν να αντεπεξέλθετε.

• Αποφύγετε να κατηγορήσετε τον εαυτό σας ή τον σύντροφό σας. Στις περισσότερες περιπτώσεις, το δευτερεύον δεν προκύπτει από οτιδήποτε έχετε κάνει εσείς ή ο σύντροφός σας. Μείνετε συγκεντρωμένοι με τον γιατρό σας στην παρούσα κατάστασή σας και στους τρόπους που βασίζονται σε στοιχεία για να την ξεπεράσετε.

• Μείνε θετικός. Αναζητήστε ιστορίες επιτυχίας — υπάρχουν τόσες πολλές εκεί έξω. Ψάξτε στο προσωπικό σας δίκτυο ή στις ομάδες υποστήριξης για να βρείτε άλλες γυναίκες που έχουν παρόμοιες εμπειρίες με την υπογονιμότητα. Συνδεθείτε μαζί τους και μοιραστείτε τις ιστορίες σας. Μάθετε τι έχουν κάνει, με ποιους γιατρούς έχουν συνεργαστεί και τι συνέβαλε στην επιτυχημένη εγκυμοσύνη τους.

• Συνδεθείτε με τον σύντροφό σας. Το άγχος της υπογονιμότητας μπορεί να επηρεάσει αρνητικά ακόμα και την πιο υγιή σχέση. Αφιερώστε χρόνο για να συνδεθείτε με τον σύντροφό σας. Μιλήστε για τα συναισθήματά σας, εκφράστε τις ανησυχίες σας και εργαστείτε μαζί με ένα σχέδιο για να προχωρήσετε μπροστά, νιώθοντας ευθυγραμμισμένοι. Θα είστε και οι δύο πιο δυνατοί για να διανύσετε αυτόν τον δύσκολο δρόμο, αν το κάνετε δίπλα-δίπλα.

• Εστιάστε σε αυτό που μπορείτε να ελέγξετε. Υπάρχουν πολλά πράγματα στον έλεγχό σας για να βελτιώσετε τη γονιμότητά σας. Ένα από αυτά είναι η αυτοφροντίδα. Πάρτε ενεργό μέρος στη διαχείριση του άγχους σας, ζώντας τον πιο υγιεινό τρόπο ζωής και αναζητώντας νέες και καινοτόμες λύσεις που θα μπορούσαν να σας βοηθήσουν να συλλάβετε. Φέρτε νέες ιδέες και γνώσεις στον γιατρό σας για συζήτηση.

• Βρείτε την υποστήριξή σας. Κάθε άτομο που περνάει από υπογονιμότητα χρειάζεται ένα σταθερό σύστημα υποστήριξης. Εμπιστευτείτε αυτούς που εμπιστεύεστε και πάντα μιλήστε με το γιατρό σας εάν αισθάνεστε συμπτώματα κλινικής κατάθλιψης, όπως απελπισία και απόγνωση.

Η δευτερογενής υπογονιμότητα μπορεί να έχει σωματικό και συναισθηματικό αντίκτυπο σε οποιονδήποτε, συμπεριλαμβανομένου εσάς, του συντρόφου σας και των αγαπημένων σας. Είναι σημαντικό να μιλήσετε με το γιατρό σας σχετικά όλα των ανησυχιών, των αγώνων και των στόχων σας.

Με αυτόν τον τρόπο, μπορείτε να καθοδηγηθείτε στους σωστούς πόρους που μπορούν να σας βοηθήσουν στο ταξίδι σας για να συλλάβετε ξανά. Μείνετε δυνατοί (είναι εντάξει και να κλάψετε), στηριχτείτε στα δίκτυα υποστήριξής σας, αναζητήστε εμπνευσμένες ιστορίες επιτυχίας και ποτέ χάνω ελπίδα.