Το πώς βλέπουμε τον κόσμο διαμορφώνει ποιοι επιλέγουμε να είμαστε — και το να μοιραζόμαστε συναρπαστικές εμπειρίες μπορεί να πλαισιώσει τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφερόμαστε ο ένας στον άλλο, προς το καλύτερο. Αυτή είναι μια ισχυρή προοπτική.
Μέχρι τώρα, η θετικότητα του σώματος είναι αναμφισβήτητα mainstream. Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν ακούσει κάποια επανάληψη του ή έχουν δει το hashtag στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Επιφανειακά, ίσως πιστεύετε ότι πρόκειται για αγάπη για τον εαυτό και αποδοχή του σώματος. Αλλά αυτή η τρέχουσα ερμηνεία έχει όρια – όρια σε σχέση με το μέγεθος του σώματος, το σχήμα, το χρώμα και πολλές άλλες πτυχές της ταυτότητας ενός ατόμου – και αυτά τα όρια υπάρχουν επειδή η #bodypositivity έχει ξεχάσει σε μεγάλο βαθμό τις πολιτικές της ρίζες από την αποδοχή του λίπους.
Η αποδοχή λίπους, η οποία ξεκίνησε τη δεκαετία του 1960 ως National Association to Advance Fat Acceptance, υπάρχει μέσα από διαφορετικά κύματα και μορφές για περίπου 50 χρόνια. Επί του παρόντος, η αποδοχή του λίπους είναι ένα κίνημα κοινωνικής δικαιοσύνης που στοχεύει να κάνει την καλλιέργεια σώματος πιο περιεκτική και ποικιλόμορφη, σε όλες τις μορφές της.
Και εδώ είναι η αλήθεια: Η θετικότητα του σώματος με βοήθησε αρχικά να θέλω να αλλάξω τον τρόπο που έβλεπα το σώμα μου. Μου έδωσε ελπίδα ότι θα ήταν εντάξει να το κάνω. Μόλις παρατήρησα ότι οι #bodypositivity influencers με έκαναν να νιώθω ανεπαρκής, ότι το σώμα μου ήταν πολύ για να είμαι πραγματικά εντάξει, άρχισα να αναρωτιέμαι αν ανήκω ή όχι εκεί.
Εάν η θετικότητα του σώματος πρόκειται να κάνει αυτό που έπρεπε πάντα να κάνει, πρέπει να περιλαμβάνει την αποδοχή του λίπους.
Για να σε δουν, πρέπει να είσαι η ιδέα της κοινωνίας για ένα «καλό λιπαρό»
Η αναζήτηση #bodypositivity ή #bopo στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δείχνει πού διαφέρουν οι δύο κινήσεις. Τα hashtags δίνουν κυρίως φωτογραφίες γυναικών, κυρίως γυναικών με τους πιο προνομιούχους σωματότυπους: αδύνατες, λευκές και cis. Αν και περιστασιακά εμφανίζεται μια τάση μεγαλύτερου σώματος, αυτά τα παραδείγματα δεν συμπληρώνουν αποτελέσματα αναζήτησης.
Αυτή η πράξη κεντραρίσματος ενός προνομιούχου σώματος, ενός που μπορεί να μοιάζει με το δικό σας ή του #bopo influencer, δεν είναι εγγενώς προβληματική, αλλά η διαμόρφωση ενός προνομιούχου σώματος αποκεντρώνει τους χοντρούς ανθρώπους και τα πραγματικά περιθωριοποιημένα σώματα ακόμη πιο μακριά από τη συζήτηση.
Ο καθένας μπορεί να έχει αρνητικές εμπειρίες ή συναισθήματα γύρω από το σώμα του, αλλά δεν είναι το ίδιο με τη συστημική διάκριση που αντιμετωπίζουν τα λιπώδη σώματα. Το αίσθημα του να σε αφήνουν συνεχώς έξω ή να σε κρίνουν για το μέγεθος του σώματός σου δεν είναι το ίδιο με το να μην αγαπάς το δέρμα σου ή να νιώθεις άνετα στο σώμα σου. Ισχύουν και τα δύο, απλά δεν είναι ίδια γιατί ο αυτόματος σεβασμός που δίνει η κοινωνία στα αδύναμα σώματα δεν υπάρχει για τους χοντρούς.
Και οι διακρίσεις γίνονται πιο έντονες όσο το σώμα παχαίνει.
Παρά το γεγονός ότι το μέγεθος του σώματος ή η εμφάνιση δεν είναι καλοί δείκτες υγείας, η κοινωνία έχει υψηλότερες προσδοκίες από τους παχιούς ανθρώπους να είναι «καλοί λιπαροί».
Ως παχύ διαιτολόγο, οι άνθρωποι είναι λιγότερο πιθανό να με πάρουν στα σοβαρά από έναν πιο αδύνατο διαιτολόγο
Οι ικανότητες και οι γνώσεις μου αμφισβητούνται, τόσο σιωπηρά όσο και ρητά λόγω του μεγέθους του σώματός μου. Οι πελάτες και άλλοι επαγγελματίες αμφισβήτησαν την ικανότητά μου να παρέχω φροντίδα και αποφάσισαν να μην συνεργαστούν μαζί μου.
Και όταν τα χοντρά σώματα σαν το δικό μου εμφανίζονται θετικά, υπάρχει συχνά αντίδραση από τους ακόλουθους ή τα τρολ – άτομα που ακολουθούν hashtags και προσπαθούν να δυσφημήσουν πράγματα που εμφανίζονται κάτω από αυτά. Είναι ευάλωτο να δημοσιεύετε φωτογραφίες του σώματός σας εάν είναι παχύ. Το να μιλάς για το πώς είναι δυνατό να είσαι υγιής σε οποιοδήποτε μέγεθος είναι συναισθηματικά εξαντλητικό. Όσο μεγαλύτερο είναι το σώμα σας, τόσο πιο περιθωριοποιημένοι είστε και τόσο περισσότερο κινδυνεύετε να παρενοχληθείτε.
Μερικοί άνθρωποι που επηρεάζουν το λίπος θα αισθάνονται πίεση να αποδείξουν την υγεία τους μιλώντας για τα αποτελέσματα των εξετάσεων αίματος, δείχνοντας ότι τρώνε μια σαλάτα ή μιλώντας για τη ρουτίνα άσκησής τους προκειμένου να απαντήσουν προληπτικά σε ερωτήσεις «αλλά υγεία;». Με άλλα λόγια, παρά το γεγονός ότι το μέγεθος του σώματος ή η εμφάνιση δεν είναι καλοί δείκτες υγείας, η κοινωνία έχει υψηλότερες προσδοκίες από τα παχύσαρκα άτομα να είναι «καλά λιπαρά».
Ενώ η αστυνομία υγείας του πληκτρολογίου και οι αυτόκλητες συμβουλές της βλάπτουν τόσο τους αδύνατους όσο και τους χοντρούς ανθρώπους, τα σχόλιά τους θα προκαλέσουν ένα διαφορετικό είδος ντροπής και στιγματισμού για τους χοντρούς ανθρώπους. Οι αδύνατοι άνθρωποι παίρνουν περισσότερα σχόλια στα σχόλια για την υγεία, ενώ οι παχύσαρκοι συχνά διαγιγνώσκονται μόνο στις φωτογραφίες, υποθέτοντας ότι έχουν μια ποικιλία παθήσεων υγείας. Αυτό μεταφράζεται και εκτός οθόνης και στο ιατρείο: Τα παχύσαρκα άτομα καλούνται να χάσουν βάρος για σχεδόν οποιοδήποτε πρόβλημα υγείας, ενώ τα αδύνατα άτομα είναι πιο πιθανό να λάβουν ιατρική φροντίδα.
Εφόσον πιστεύουμε ότι η αλλαγή και η αποδοχή εξαρτάται αποκλειστικά από το άτομο (όπως η επιδίωξη της απώλειας βάρους), το προετοιμάζουμε για αποτυχία.
Μια άλλη πτυχή του «να είσαι παχύς με τον σωστό τρόπο» είναι να έχεις μια αδυσώπητη θετική προσωπικότητα
Οι θετικές επιρροές στο σώμα συχνά τείνουν να μιλούν για το ότι αγαπούν το σώμα τους, ότι είναι χαρούμενοι στο σώμα τους ή νιώθουν «σέξι» για πρώτη φορά. Αυτά είναι υπέροχα πράγματα και είναι εκπληκτικό να το νιώθεις σε ένα σώμα που μισούσες για πολύ καιρό.
Ωστόσο, η μετατροπή αυτής της θετικότητας σε κυρίαρχο χαρακτηριστικό ή απαίτηση του κινήματος προσθέτει ένα άλλο αδύνατο πρότυπο για να ανταποκριθεί κανείς. Πολύ λίγοι άνθρωποι βιώνουν πραγματικά συνεχή και ακλόνητη αγάπη για τον εαυτό τους, και ακόμη λιγότεροι άνθρωποι σε περιθωριοποιημένα σώματα το βιώνουν αυτό σε τακτική βάση. Ένα άτομο που κάνει ενεργά τη δουλειά για να αλλάξει τις πεποιθήσεις του για το σώμα του κάνει καταπληκτική και θεραπευτική δουλειά, αλλά σε έναν κόσμο που προωθεί μια λιποφοβική κουλτούρα, αυτό το ταξίδι μπορεί να νιώθει μοναξιά.
Όταν η αγάπη του εαυτού είναι προτεραιότητα, δεν λαμβάνει υπόψη τα καθημερινά μηνύματα του στιγματισμού και της λιποφοβίας
Η θετικότητα του σώματος είναι ένα εξαιρετικό σημείο εισόδου για πολλούς ανθρώπους στην αποδοχή του λίπους και στη βαθύτερη εργασία αποδοχής του εαυτού τους. Το μήνυμα της αγάπης του εαυτού είναι ένα σημαντικό μέρος της ατομικής εργασίας γιατί η αλλαγή μιας κουλτούρας απαιτεί αποφασιστικότητα και ανθεκτικότητα. Είναι δύσκολο να μην πιστέψεις μια κουλτούρα που λατρεύει να επισημαίνει τα ελαττώματα σου, αλλά αυτή η καθημερινή πίεση είναι επίσης γιατί η #bodypositivity από μόνη της δεν αρκεί.
Οι διακρίσεις και η λιποφοβία είναι επιβλαβείς για τον καθένα μας.
Πότε
Όλες αυτές οι εμπειρίες λειτουργούν παράλληλα και καλλιεργούν μια κουλτούρα που τιμωρεί τα παχιά σώματα. Είναι πιθανό να αντιμετωπίσετε χαμηλότερες αμοιβές, ιατρική μεροληψία, εργασιακές διακρίσεις, κοινωνική απόρριψη και σωματική ντροπή μεταξύ πολλών άλλων πραγμάτων. Και το να είσαι χοντρός δεν είναι προστατευμένη τάξη.
Εφόσον πιστεύουμε ότι η αλλαγή και η αποδοχή εξαρτάται αποκλειστικά από το άτομο (όπως η επιδίωξη της απώλειας βάρους), το προετοιμάζουμε για αποτυχία. Μόνο ένα άτομο μπορεί να είναι τόσο ανθεκτικό απέναντι στην κοινωνική απόρριψη, τις μεροληπτικές πεποιθήσεις και τις περιορισμένες πρακτικές.
Εάν η θετικότητα του σώματος πρόκειται να κάνει αυτό που έπρεπε πάντα να κάνει, πρέπει να περιλαμβάνει την αποδοχή του λίπους. Πρέπει να συμπεριλάβει εκείνους σε περιθωριοποιημένα σώματα και φορείς που δεν είναι πλέον πολιτιστικά αποδεκτοί. Οι κύκλοι αποδοχής λίπους επικεντρώνονται στα παχιά σώματα, επειδή όλα τα σώματα δεν αντιμετωπίζονται ισότιμα στους καθημερινούς μας χώρους — ιατρικά γραφεία, χαρακτήρες ταινιών και τηλεοπτικών προγραμμάτων, επωνυμίες και διαθεσιμότητα ρούχων, εφαρμογές γνωριμιών, αεροπλάνα, εστιατόρια, για να αναφέρουμε μερικά.
Η αλλαγή ξεκίνησε με επωνυμίες όπως η Dove και η Aerie, ακόμη και καταστήματα όπως το Madewell και το Anthropologie, που γίνονται όλο και πιο περιεκτικά. Το τελευταίο άλμπουμ της Lizzo έκανε το ντεμπούτο του στο Νο. 6 των charts του Billboard. Η τηλεοπτική εκπομπή “Shrill” μόλις ανανεώθηκε για δεύτερη σεζόν στο Hulu.
Πόσο αδύνατοι άνθρωποι μπορούν να είναι σύμμαχοι για μια αλλαγή κουλτούρας
Μόνο όταν κάποιος που μόλις είχα ακολουθήσει, στις προσπάθειές μου να δώσω ελπίδα στον εαυτό μου, ήξερα ότι η αποδοχή του λίπους θα ήταν δύσκολη, αλλά δυνατή — και δυνατή για το σώμα μου τώρα.
Αυτό το άτομο αγάπησε πραγματικά την παχιά κοιλιά του και όλες τις ραγάδες χωρίς να ζητά συγγνώμη και να δικαιολογεί. Δεν μίλησαν για τα «ελαττώματα», αλλά για το πώς ήταν η κουλτούρα που τους είχε οδηγήσει να μισήσουν τον εαυτό τους στην αρχή.
Ήξερα ότι ο αγώνας για τον παχύ ακτιβισμό θα μπορούσε να καταστήσει διαθέσιμους χώρους για όλους, να καταστήσει δυνατή την ύπαρξη σε οποιοδήποτε σώμα, έτσι ίσως μια μέρα οι άνθρωποι δεν θα χρειαζόταν να ντρέπονται να νιώθουν ότι απλά δεν ταιριάζουν.
Ίσως μπορούν να αποφύγουν την αίσθηση ότι το σώμα τους σημαίνει ότι πρέπει να βυθιστούν στην αφάνεια επειδή όλα σχετικά με αυτό είναι πάρα πολλά και να μην έχουν τον αντίκτυπο που θα μπορούσαν στον κόσμο. Ίσως αυτές οι εμπειρίες να τελειώσουν. Ίσως μια μέρα, μπορέσουν να φορέσουν τέτοια ρούχα απλά ταιριάζει τους.
Και πιστεύω ότι κάθε άτομο με προνόμια μπορεί να επικεντρώσει και να προωθήσει φωνές σε αντίθεση με τις δικές του. Μοιράζοντας τη «σκηνή» της δουλειάς σας με τους ανθρώπους που βιώνουν τις περισσότερες διακρίσεις και περιθωριοποίηση, μπορείτε να αλλάξετε την κουλτούρα. Η αλλαγή ξεκίνησε με επωνυμίες όπως η Dove και η Aerie, ακόμη και καταστήματα όπως το Madewell και το Anthropologie, που γίνονται όλο και πιο περιεκτικά. Το τελευταίο άλμπουμ της Lizzo έκανε το ντεμπούτο του στο Νο. 6 των charts του Billboard. Η τηλεοπτική εκπομπή “Shrill” μόλις ανανεώθηκε για δεύτερη σεζόν στο Hulu.
Θέλουμε αλλαγή. Το αναζητούμε και το προσπαθούμε, και μέχρι στιγμής, είχαμε πρόοδο — αλλά το να κεντράρουμε περισσότερες από αυτές τις φωνές θα μας ελευθερώσει όλους ακόμη περισσότερο.
Εάν βρίσκεστε στο κίνημα του θετικού σώματος και θέλετε επίσης να επικεντρώσετε τον ακτιβισμό του λίπους, δουλέψτε για να γίνετε σύμμαχος. Η συμμαχία είναι ένα ρήμα και οποιοσδήποτε μπορεί να είναι σύμμαχος στα κινήματα των παχυλών ακτιβιστών και της αποδοχής. Χρησιμοποιήστε τη φωνή σας όχι μόνο για να σηκώσετε τους άλλους, αλλά και για να βοηθήσετε να αντισταθείτε σε αυτούς που προκαλούν ενεργά κακό σε άλλους.
Η Amee Severson είναι εγγεγραμμένη διαιτολόγος της οποίας το έργο επικεντρώνεται στη θετικότητα του σώματος, την αποδοχή του λίπους και τη διαισθητική διατροφή μέσω ενός φακού κοινωνικής δικαιοσύνης. Ως ιδιοκτήτης του Prosper Nutrition and Wellness, η Amee δημιουργεί έναν χώρο για τη διαχείριση της διαταραγμένης διατροφής από ουδέτερη άποψη βάρους. Μάθετε περισσότερα και ρωτήστε για τις υπηρεσίες στον ιστότοπό της, prospernutritionandwellness.com.
Discussion about this post