Ένα γράμμα στον καλύτερο φίλο μου που πέθανε από αυτοκτονία

Η ακόλουθη υποβολή προέρχεται από έναν ανώνυμο συγγραφέα. Δεν ήθελαν να παραβιάσουν το απόρρητο της οικογένειας και των αγαπημένων του φίλου τους.

Αγαπημένε φίλε,

Μου λείπεις.

Αλλά δεν θα σε κρίνω ποτέ για αυτό που έκανες.

Πώς θα μπορούσα όταν, επίσης, ξέρω πώς είναι να είσαι αυτοκτονικός. Όταν ξέρω επίσης πώς είναι να νιώθω παγιδευμένος και σαν να μην αξίζει η ζωή μου.

Ξέρω ότι η κοινωνία σε έκρινε για τις πράξεις σου. Όταν πέθανες, ήταν έγκλημα στην Ινδία να πεθάνεις από αυτοκτονία. Αυτό σημαίνει ότι, αν επιζούσατε, ο νόμος θα σας αντιμετώπιζε ως εγκληματία. Φαίνεται λάθος. Αντί να σας βοηθήσει, ο νόμος θα σας είχε τιμωρήσει επειδή είστε ψυχικά άρρωστοι. Σήμερα, αυτός ο νόμος έχει αλλάξει, αλλά η κοινωνική νοοτροπία σχετικά με την αυτοκτονία δεν έχει αλλάξει.

Μιλώντας για ψυχικές ασθένειες, καταλαβαίνω γιατί δεν μίλησες ανοιχτά για το πώς ένιωθες. Φαίνεται ότι ο όρος «ψυχική ασθένεια» απλά δεν υπολογίζεται στην ινδική κοινωνία.

Και φυσικά, δεν γίνεται για να γίνει paagal. Άλλωστε, “paagal άνθρωποι», όπως μας λένε, είναι άστεγοι και απεριποίητοι και φορούν κουρελιασμένα ρούχα, ενώ ζουν στους δρόμους. Δεν είναι άνθρωποι σαν «εμείς», από «καλές οικογένειες» — με χρήματα και δουλειές.

Και, θα μπορούσες να πεις, είναι χειρότερο να ζεις με μια ψυχική ασθένεια όπως η κατάθλιψη αν είσαι άντρας. Άλλωστε, οι άντρες δεν πρέπει να κλαίνε. Δεν πρέπει να παραπονεθούν. Αντίθετα, πρέπει να είναι δυνατοί. Είναι οι βράχοι των οικογενειών τους. Και ο ουρανός να μην ανακαλύψει κανείς ότι ο βράχος γκρεμίζεται από μέσα.

Αλλά, μακάρι να μου το είχες πει — είχες πει σε κάποιον για το πώς υποφέρεις, για το πώς ένιωθες συγκλονισμένος και παγιδευμένος. Και εύχομαι, πάνω από όλα, να είχατε λάβει τη βοήθεια που χρειάζεστε.

Αντίθετα, είμαι βέβαιος ότι ακούσατε τις συνήθεις προτάσεις του γάμου ως πανάκειας για την κατάθλιψη. Ο γάμος, όπως ξέρουμε και οι δύο σε αυτήν την περίπτωση, δεν είναι παρά ένας ευφημισμός για το σεξ. Εξακολουθώ να μην καταλαβαίνω γιατί, αλλά ξέρω ότι ο γάμος και τα παιδιά συχνά συνταγογραφούνται ως η θεραπεία για πολλά προβλήματα σε αυτήν την κοινωνία: βιασμό, ψυχικές ασθένειες, ομοφυλοφιλία, κατάθλιψη, μεταξύ τόσων άλλων.

Σε έκανα να γελάσεις, έτσι δεν είναι; Μου λείπει πολύ το γέλιο σου.

Ήσουν εκεί για μένα όταν η οικογένειά μου χρειαζόταν βοήθεια. Με άκουσες καθώς έκλαιγα για μήνες μετά τον χωρισμό μου. Με διαβεβαίωσες ότι θα είσαι πάντα εκεί όταν σε χρειαζόμουν. Ήσουν ο βράχος μου καθώς η ζωή που είχα σχεδιάσει για τον εαυτό μου κατέρρευσε.

Μακάρι να ήμουν το μαξιλάρι στο οποίο θα μπορούσατε να είχατε στηρίξει τα προβλήματά σας.

Είδα την οικογένειά σου και τους αγαπημένους σου να καταρρέουν όταν αυτοκτόνησες. Είχαμε δει και οι δύο τις συνέπειες των αυτοκτονιών άλλων ανθρώπων. Ο θάνατος είναι πιο σκληρός για τους ζωντανούς. Και, ο θάνατός σου βαραίνει όλους όσους σε αγαπούν. Και ναι, η ζωή εξακολουθεί να χωλαίνει. Την τελευταία φορά που μιλήσαμε, μιλήσαμε για τους ανθρώπους που χάσαμε.

Αλλά, βλέπετε, είμαστε Ινδοί. Οπότε, φυσικά, δεν μιλάμε για αυτοκτονία. Φροντίζουμε οι αυτοκτονικοί θάνατοι να μην αναφέρονται ως αυτοκτονίες στα νομικά έγγραφα. Προστατεύουμε τα μέλη της οικογένειας που πρέπει να ζουν με το στίγμα της αυτοκτονίας δημοσίως, ενώ μιλούν για τους νεκρούς με ένα μείγμα ντροπής και θλίψης ιδιωτικά. Δεν μπορούμε ποτέ να έχουμε κλείσιμο. Δεν μπορούμε ποτέ να θρηνήσουμε ή να μιλήσουμε για τις ενοχές μας.

Αλλά δεν είμαστε μόνο εμείς. Αυτό είναι ένα παγκόσμιο πρόβλημα. Η αυτοκτονία δεν επηρεάζει μόνο μια χώρα, μια θρησκεία ή ένα φύλο. Ολόκληρος ο κόσμος υποφέρει από αυτό που κανείς δεν θέλει να αντιμετωπίσει, αλλά επηρεάζει τόσους πολλούς.

Δεν θα σε κατηγορήσω ποτέ για αυτό που έκανες. Εύχομαι κάθε μέρα να μην ένιωθες ποτέ ότι έπρεπε να αφαιρέσεις τη ζωή σου για να ξεφύγεις. Ξέρω ότι δεν θα μπορούσε να ήταν μια εύκολη απόφαση, ειδικά όταν ξέρω ότι όταν δεν σε κυρίευσε η κατάθλιψη, αγαπούσες τη ζωή σου, την οικογένειά σου, το καλό φαγητό, τα λούνα παρκ και όλα όσα άφησες πίσω.

Μακάρι να μπορούσα να σε είχα βοηθήσει να αλλάξεις γνώμη. Μακάρι να μπορούσα να είχα ακούσει.

Και, στις πιο χαμηλές μου μέρες, θα ήθελα να είχα πάει μαζί σου.

Είναι σπαρακτικό αυτό γύρω 800.000 άτομα αυτοκτονεί κάθε χρόνο. Και μόλις πριν από λίγα χρόνια, η Ινδία είχε το τα υψηλότερα εκτιμώμενα ποσοστά αυτοκτονιών οποιασδήποτε άλλης χώρας. Με τη ντροπή, το στίγμα και τη γενική προδιάθεση για συγκάλυψη των αυτοκτονιών, υπάρχει καμία έκπληξη γιατί;

Ας μην ξεχνάμε τους πολλούς περισσότερους ανθρώπους εκεί έξω που σκέφτονται να αυτοκτονήσουν ή επιχειρούν να το κάνουν και να επιβιώσουν. Λαμβάνουν τη βοήθεια που χρειάζονται ή τελικά υποκύπτουν στο κοινωνικό στίγμα, νιώθοντας ντροπή, αδυναμία και πιο μόνοι από ποτέ;

Δεν πρόκειται όμως για στατιστικά στοιχεία. Είναι για ανθρώπους. Είναι για τη ζωή.

Το θέμα είναι ότι δεν σε έχω πια στη ζωή μου. Έχει να κάνει με το να νιώθω ένοχος που δεν ήξερα ότι υποφέρεις. Έχει να κάνει με το να νιώθω ένοχος που είμαι συνένοχος στον θάνατό σου. Είναι να γνωρίζουμε ότι έχουμε ένα σοβαρό πρόβλημα όταν σχεδόν ένα εκατομμύριο άνθρωποι αυτοκτονούν κάθε χρόνο, και εμείς γυρνάμε το κεφάλι μας και κοιτάμε από την άλλη πλευρά.

Έχει να κάνει με το να σταματήσουμε το στίγμα, την ντροπή και τον εξοστρακισμό των δικών μας αγαπημένων προσώπων που υποφέρουν. Είναι καιρός να μιλήσουμε για αυτοκτονία όπως μιλάμε για μολυσματικές ασθένειες, και πώς μπορούμε πραγματικά να το διορθώσουμε.

Και, είναι ότι μου λείπεις. Κάθε μέρα.

Ο καλύτερος σου φίλος

Ζητήστε αμέσως ιατρική βοήθεια εάν σκέφτεστε να ενεργήσετε με αυτοκτονικές σκέψεις. Εάν δεν βρίσκεστε κοντά σε νοσοκομείο, καλέστε το Εθνική Γραμμή Πρόληψης Αυτοκτονιών στο 800-273-8255. Έχουν εκπαιδευμένο προσωπικό διαθέσιμο για να σας μιλήσει 24 ώρες την ημέρα, επτά ημέρες την εβδομάδα.

Αυτό το άρθρο δημοσιεύθηκε αρχικά στις Περιοδικό Brown Girl.

Αυτό το άρθρο αποτελεί μέρος των προσπαθειών της Healthline να συμπεριλάβει μοναδικές προοπτικές. Η υγεία και η ευεξία αγγίζουν τη ζωή όλων και είναι σημαντικό να το αναγνωρίσουμε αυτό.