Έχω παλέψει με έλλειψη σιδήρου για το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου. Ως παιδί, ποτέ δεν το σκέφτηκα τίποτα γιατί θεωρούσα την κούραση και την εξάντληση ως μια φυσιολογική εμπειρία. Πώς θα περίμενα να νιώσω διαφορετικά όταν αυτό ήταν το μόνο που ήξερα ποτέ;
Ήμουν περίπου 8 ετών όταν άρχισα να αισθάνομαι για πρώτη φορά συμπτώματα έλλειψης σιδήρου. Τα συμπτώματα περιελάμβαναν κόπωση, αϋπνία, ανήσυχα πόδια, εύθραυστα νύχια, κρύα χέρια και πόδια, ζάλη, χλωμό δέρμα και ταχυπαλμία. Μερικές φορές, η αναιμία γινόταν εξουθενωτική επειδή η εξάντληση και η κόπωση ήταν τόσο σοβαρές.
Χρειάστηκαν αρκετά χρόνια για να νιώσω άνετα με τη διαχείριση της αναιμίας. Το ταξίδι μου περιελάμβανε πολλαπλές διαγνώσεις, πειραματισμούς με διάφορα σχέδια θεραπείας, ακόμη και χειρουργική επέμβαση.
Με τον χρόνο, την υπομονή, την υπεράσπιση του εαυτού και τη βοήθεια αγαπημένων προσώπων, νιώθω ότι έφτασα σε μια καλή ισορροπία υγείας και ευτυχίας. Αυτή είναι η ιστορία μου.
Λήψη διάγνωσης
Ήταν η μητέρα μου που παρατήρησε πρώτη την έλλειψη ενέργειας σε σύγκριση με άλλα 8χρονα.
Τις περισσότερες μέρες, γυρνούσα σπίτι από το σχολείο και έπαιρνα έναν υπνάκο αντί να παίζω ραντεβού με φίλους. Η εύθραυστη, χλωμή εμφάνισή μου συνδυάστηκε με τους τοίχους του σπιτιού μου. Ήταν ένα ξεκάθαρο σημάδι ότι κάτι δεν πήγαινε καλά.
Η μητέρα μου με έφερε να δω τον οικογενειακό μας γιατρό. Έκανα μια εξέταση αίματος που έδειξε ότι ο σίδηρος μου ήταν σημαντικά χαμηλός, ειδικά για κάποιον στην ηλικία μου. Με έστειλαν στο σπίτι με συνταγή για καθημερινά χάπια σιδήρου.
Αυτά τα χάπια σιδήρου έπρεπε να με σηκώσουν ξανά στα πόδια μου και να νιώσω ξανά σαν τον εαυτό μου.
Αλλά δεν ήταν έτσι. Η ενέργειά μου παρέμεινε χαμηλή και με την πάροδο του χρόνου άρχισαν να εμφανίζονται άλλα συμπτώματα, όπως έντονο κοιλιακό άλγος. Η μητέρα μου μπορούσε να πει ότι κάτι δεν πήγαινε καλά.
Αναζητώντας μια δεύτερη γνώμη
Περίπου ένα χρόνο μετά τη διάγνωση της έλλειψης σιδήρου μου, η μητέρα μου με πήγε σε έναν γαστρεντερολόγο σε ένα παιδιατρικό νοσοκομείο για μια δεύτερη γνώμη, μαζί με περισσότερες εξετάσεις.
Μετά από όλα τα συμπτώματα και την αναμονή, διαγνώστηκα με τη νόσο του Crohn, μια φλεγμονώδη νόσο του εντέρου. Η έλλειψη σιδήρου ήταν ένα από τα πολλά ζητήματα που αποδείχθηκε ότι ήταν συμπτώματα της νόσου του Crohn.
Μόλις διαγνώστηκα με τη νόσο του Crohn, άρχισα την κατάλληλη θεραπεία με διάφορα είδη φαρμάκων. Τα επίπεδα σιδήρου μου άρχισαν να επανέρχονται στο φυσιολογικό και άρχισα να ευδοκιμώ ως έφηβος.
Όταν η αναιμία έγινε εξουθενωτική
Μέχρι να ενηλικιωθώ, είχα υποστεί δύο εκτομές εντέρου λόγω της νόσου του Crohn. Λίγο μετά τη δεύτερη εκτομή, άρχισα να βιώνω ξόρκια ακραίας ζάλης. Μερικές μέρες, δεν μπορούσα να σηκωθώ από το κρεβάτι γιατί ένιωθα ότι όλο το δωμάτιο στριφογύριζε.
Δεν μου πέρασε από το μυαλό ότι τα συμπτώματά μου θα μπορούσαν ενδεχομένως να σχετίζονται με έλλειψη σιδήρου. Επίσης, δεν είχα σκεφτεί ότι είχα χάσει ένα μεγάλο μέρος του εντέρου μου, όπου ο σίδηρος απορροφάται στον οργανισμό. Μετά από μια εβδομάδα σοβαρών ζαλάδων που με άφησαν ξαπλωμένο στο πάτωμα του μπάνιου, επικοινώνησα με τον γιατρό μου.
Προς έκπληξή μου, η εξέταση αίματος αποκάλυψε ότι τα επίπεδα σιδήρου μου είχαν πέσει τρομερά. Τότε ήταν που οι γιατροί μου είπαν ότι είχα αναιμία. Ανησύχησαν πολύ και μου είπαν ότι χρειαζόμουν άμεση ιατρική περίθαλψη.
Εύρεση ενός σχεδίου θεραπείας που λειτουργεί
Άρχισα να λαμβάνω θεραπείες για να επαναφέρω τα επίπεδα σιδήρου μου στο φυσιολογικό. Η νόσος του Crohn ήταν η κύρια αιτία της ανεπάρκειας σιδήρου και της δυσαπορρόφησης. Έχοντας αυτό κατά νου, η ομάδα των γιατρών μου αποφάσισε ότι οι ενδοφλέβιες εγχύσεις σιδήρου θα ήταν η καλύτερη θεραπευτική μου επιλογή.
Μπορεί να ακούγεται τρομακτικό, αλλά έχει γίνει μέρος της καθημερινής μου ρουτίνας. Στην αρχή έπρεπε να πηγαίνω στο ιατρείο έγχυσης μια φορά την εβδομάδα για να τα παραλάβω. Η όλη διαδικασία θα διαρκούσε περίπου 3 με 3 1/2 ώρες.
Για μένα, οι παρενέργειες περιελάμβαναν ήπιους πονοκεφάλους, κόπωση και μεταλλική γεύση στο στόμα μου. Μερικές φορές ήταν δύσκολο να ανταπεξέλθεις, αλλά τα αποτελέσματα με τον καιρό άξιζαν σίγουρα τον κόπο. Χρειάστηκαν περίπου 4 έως 6 εβδομάδες εβδομαδιαίων εγχύσεων για να προσαρμοστεί το σώμα μου στη θεραπεία και να επανέλθουν τα επίπεδα σιδήρου μου στο φυσιολογικό.
Μετά από κάποιες δοκιμές και λάθη για να καταλάβω τι λειτούργησε για το σώμα μου, έκανα εγχύσεις σιδήρου κάθε 3 έως 4 μήνες. Με αυτό το σχέδιο θεραπείας, τα επίπεδα σιδήρου μου παρέμειναν σταθερά, χωρίς πλέον να πέφτουν δραματικά. Το νέο πρόγραμμα όχι μόνο βοήθησε να κρατήσω τα επίπεδα ενέργειάς μου ψηλά, αλλά μου έδωσε περισσότερο χρόνο για να κάνω τα πράγματα που αγαπώ.
Από τότε που άρχισα να λαμβάνω τακτικές εγχύσεις σιδήρου, ήταν πολύ πιο εύκολο να διαχειριστώ την αναιμία και να πλοηγηθώ στην πολυάσχολη καθημερινότητα. Απολαμβάνω έναν αρκετά πολυάσχολο τρόπο ζωής ως νηπιαγωγός και μου αρέσει να περπατάω σε μονοπάτια πεζοπορίας τα Σαββατοκύριακα. Το να έχω την ενέργεια να κάνω τα πράγματα που αγαπώ είναι πολύ σημαντικό για μένα, και τελικά νιώθω ότι μπορώ να το κάνω αυτό.
Έχοντας υπάρξει ασθενής για 20 χρόνια, έχω μάθει τη σημασία του να υποστηρίζω την υγεία και την ευημερία μου. Η πλοήγηση στη ζωή με έλλειψη σιδήρου μπορεί να είναι προκλητική και εξαντλητική, αλλά ένα σχέδιο θεραπείας που έγινε για εμένα και το σώμα μου μου έδωσε την ευκαιρία να ζήσω μια φυσιολογική ζωή. Αυτό έκανε όλη τη διαφορά.
Η Krista Deveau είναι νηπιαγωγός από την Αλμπέρτα του Καναδά. Ζει με τη νόσο του Crohn από το 2001 και παλεύει με έλλειψη σιδήρου για το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της. Το 2018, η νόσος του Crohn την οδήγησε να υποβληθεί σε κολεκτομή που άλλαξε τη ζωή της. Ξύπνησε από το χειρουργείο με μια σακούλα οστομίας συνδεδεμένη στο στομάχι της για να μαζέψει τα απόβλητά της. Τώρα, είναι μια παθιασμένη υποστηρικτής της στομίας και της φλεγμονώδους νόσου του εντέρου, που μοιράζεται την ιστορία της για το πώς είναι να ζεις με μια χρόνια ασθένεια και μια αναπηρία και να ευημερείς παρά τις προκλήσεις. Μπορείτε να ακολουθήσετε την ιστορία της στο Instagram @my.gut.instinct.
Discussion about this post