Οι μαίες αυξάνονται σε δημοτικότητα, αλλά ακόμα σε μεγάλο βαθμό παρεξηγούνται. Αυτή η σειρά τριών μερών στοχεύει να σας βοηθήσει να απαντήσετε στην ερώτηση: Τι είναι η μαία και είναι η σωστή για μένα;
Στις αρχές των 20 της, η Betty-Anne Daviss ήταν μια φυσιοπαθής που έκανε ωτοστόπ σε όλη την Κεντρική Αμερική. Όμως το 1976 η πορεία της καριέρας της άλλαξε.
Ένας μεγάλος σεισμός ισοπέδωσε πολλά από τα σπίτια στο χωριό της Γουατεμάλας στο οποίο ζούσε εκείνη την εποχή, γεγονός που έκανε αρκετές έγκυες γυναίκες να πάρουν πρόωρα τοκετό.
«Έπρεπε να μάθω πώς να πακετάρω ένα άλογο και να βγαίνω στα χωριά και να μάθω τι συνέβαινε», λέει στο Healthline. «Κάθε φορά που έφτανα, οι άνθρωποι έτρεχαν κοντά μου και με ρωτούσαν: “Είσαι μαία;” και θα έλεγα όχι, αλλά μπορώ να βοηθήσω».
Έτσι, ξεκίνησε η πρώτη της εκπαίδευση στη μαιευτική.
Ο Ντέιβις πέρασε τέσσερα χρόνια στη Γουατεμάλα, δουλεύοντας δίπλα σε ντόπιες μαίες για να μάθει τις πρακτικές τους. Από εκεί πέρασε λίγο χρόνο στην επαρχία της Αλαμπάμα βοηθώντας έγκυες με χαμηλό εισόδημα που δεν μπορούσαν να αγοράσουν γιατρό πριν έρθει στην Οττάβα του Οντάριο, στις αρχές της δεκαετίας του ’80.
Τελικά ξεκίνησε τη δική της μαιευτική, αν και θα περνούσαν αρκετά χρόνια μέχρι να αναγνωριστεί και να ρυθμιστεί το επάγγελμά της από την καναδική κυβέρνηση.
Μάθετε περισσότερα για τη μαιευτική στις Ηνωμένες Πολιτείες εδώ.
Στα 40 χρόνια από τότε που παρακολούθησε την πρώτη της γέννα στην Κεντρική Αμερική, η Ντέιβις ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο – από τις Βορειοδυτικές Περιοχές του Καναδά έως τη Γερμανία έως το Αφγανιστάν – για να μελετήσει, μεταξύ άλλων, πρακτικές τεκνοποίησης.
Πέρα από το μοναδικό ταξίδι της να γίνει μαία, αυτό που ξεχωρίζει τη Daviss από πολλούς άλλους παρόχους υγειονομικής περίθαλψης που ειδικεύονται στον τοκετό είναι η τεχνογνωσία της στον τοκετό με κολπικό βραχίονα. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να γεννήσετε ένα μωρό με τα πόδια ή το κάτω μέρος αντί για το κεφάλι κολπικά αντί με καισαρική τομή, κοινώς γνωστή ως καισαρική τομή.
Στην πραγματικότητα, η Daviss έχει βάλει ως αποστολή της να επικρατήσει και πάλι ο τοκετός με κολπική βράκα
Κατά κάποιο τρόπο, ο Daviss, ο οποίος επίσης διδάσκει στο τμήμα σπουδών γυναικών και φύλου στο Πανεπιστήμιο του Carleton στην Οτάβα, μπορεί να θεωρηθεί λίγο ριζοσπαστικός.
Πέρυσι, βοήθησε στη δημοσίευση μιας μελέτης που διαπίστωσε ότι υπήρχαν σημαντικά οφέλη για μια γυναίκα που γεννούσε βράκα σε όρθια θέση – γονατιστή, στα χέρια και στα γόνατα ή όρθια – σε σύγκριση με την ξαπλωμένη ανάσκελα.
«Γνωρίζουμε τώρα από τις μελέτες που έχουμε κάνει ότι η λεκάνη είναι δυναμική και ότι το μωρό περνάει καθώς η λεκάνη αλλάζει σχήμα. Πώς είναι που καταλήξαμε με γυναίκες ανάσκελα και ανθρώπους να πιστεύουν ότι αυτό ήταν φυσιολογικό;» Μούσες Daviss. «Αυτός είναι ένας εντελώς ανώμαλος τρόπος για να κάνεις μωρό».
Ο φόβος γύρω από τις βράκες
Όταν μια γυναίκα παρουσιάζει μια κύηση με ισχία, η οποία συμβαίνει σε
Εάν αυτό δεν λειτουργήσει, η ACOG καθόρισε το 2006 ότι η απόφαση για το αν θα γίνει τοκετός με καισαρική τομή ή τοκετός με κολπική οπή πρέπει να εξαρτάται από την εμπειρία του παρόχου.
Η Εταιρεία Μαιευτήρων και Γυναικολόγων του Καναδά έχει παρόμοια θέση σχετικά με τις δεξιότητες και την εμπειρία των ιατρών.
Η ACOG σημειώνει επίσης: «Ο τοκετός με καισαρική τομή θα είναι ο προτιμώμενος τρόπος τοκετού για τους περισσότερους γιατρούς λόγω της φθίνουσας τεχνογνωσίας στον τοκετό με κολπική οπή».
Ή, όπως το θέτει η Αμερικανική Ένωση Εγκυμοσύνης: «Οι περισσότεροι πάροχοι υγειονομικής περίθαλψης δεν πιστεύουν στην απόπειρα κολπικού τοκετού για μια θέση βραχίονα».
Για δεκαετίες, το πρότυπο περίθαλψης για βρέφη με βραχίονες ήταν ο τοκετός με καισαρική τομή, κοινώς γνωστή ως καισαρική τομή, εν μέρει χάρη στα ευρήματα μιας προηγούμενης μελέτης γνωστής ως Term Breech Trial.
Με επικεφαλής ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Τορόντο, η τυχαιοποιημένη ελεγχόμενη δοκιμή εξέτασε τα αποτελέσματα, εστιάζοντας στον μητρικό και βρεφικό θάνατο και νοσηρότητα, περισσότερων από 2.000 γυναικών με εγκυμοσύνες σε 26 χώρες μεταξύ 1997 και 2000.
Σύμφωνα με τα δεδομένα, τα βρέφη που γεννήθηκαν με προγραμματισμένη καισαρική τομή είχαν καλύτερες πιθανότητες επιβίωσης από εκείνα που γεννήθηκαν με προγραμματισμένο κολπικό τοκετό. Ανέφεραν σοβαρή νεογνική νοσηρότητα σε
Αλλά στα χρόνια από τότε που αυτή η μελέτη κυκλοφόρησε γρήγορα, αρκετοί κριτικοί, συμπεριλαμβανομένου του Daviss, έχουν εκφράσει ανησυχίες για την εγκυρότητά της
«Ήταν ένα από τα σημαντικότερα πράγματα που έβαλαν ένα καρφί στο φέρετρο των τοκετών με βράκα σε όλο τον κόσμο», λέει ο Daviss. «Δεν ήταν μόνο στη Βόρεια Αμερική. Ήταν επίσης στη Νότια Αμερική, το Ισραήλ, τη Νότια Αφρική, την Αυστραλία, τη Νέα Ζηλανδία — ήταν τρομερό».
Ένας ειδικός έγραψε στο American Journal of Obstetrics and Gynecology ότι βάσει ορισμένων παραγόντων, συμπεριλαμβανομένων των «σοβαρών ερωτημάτων σχετικά με τη συνολική τήρηση των κριτηρίων συμπερίληψης», ο «αρχικός όρος συστάσεις για τη δοκιμή breech θα πρέπει να αποσυρθεί».
Για παράδειγμα, το πρωτόκολλο υποτίθεται ότι περιελάμβανε μόνο μητέρες έγκυες με έμβρυα. Ωστόσο, υπήρχαν δύο σειρές διδύμων στις 16 περιπτώσεις περιγεννητικού θανάτου στη μελέτη.
Μία από τις ανησυχίες με τον τοκετό ενός μωρού με βράκα είναι ότι το κεφάλι του θα παγιδευτεί καθώς κατευθύνεται προς το κανάλι γέννησης. Ο Daviss λέει ότι οι γεννήσεις με βράκα τείνουν να είναι πιο δύσκολες επειδή απαιτούν περισσότερους ελιγμούς.
«Επειδή το κεφάλι είναι το τελευταίο πράγμα που βγαίνει έξω, υπάρχει μια ανησυχία ότι το μωρό θα πάρει την αναπνοή του αργότερα, και το κάνουν, το κάνουν συχνά, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι έχουμε υψηλότερα ποσοστά θνησιμότητας με τον κόλπο σε σύγκριση με την καισαρική τομή. γεννήσεις με βράκα», λέει. “[Higher mortality rates don’t] φαίνεται να ισχύει σε μέρη με καλά πρωτόκολλα και έμπειρο προσωπικό… αλλά συνεχίζει να υπάρχει μεγάλος φόβος γύρω από τοκετούς με κολπική ζιβάγκο».
Στην πραγματικότητα,
Ο Daviss λέει ότι ένα άλλο ελάττωμα με τη δοκιμή Term Breech Trial είναι ότι δεν έλαβε επαρκώς υπόψη την εμπειρία του παρόχου υγειονομικής περίθαλψης. Φάνηκε ότι προσπαθούσαν πραγματικά να ωθήσουν τον ασκούμενο να κάνει περισσότερες βράκες από ό,τι αισθάνονταν συνήθως άνετα, λέει.
Παλαιότερα, το ζιβάγκο ήταν απλώς «μια παραλλαγή του κανόνα»
Η Ντέιβις είναι η μόνη μαία στον Καναδά στην οποία παραχωρούνται προνόμια νοσοκομείων για να παρακολουθεί τοκετούς με βραχίονες χωρίς μεταφορά στη μαιευτική.
Στα 40 της χρόνια ως μαία, έχει παρακολουθήσει περισσότερες από 150 προγραμματισμένες κολπικές τοκετούς.
«Μπήκα σε αυτό σε μια εποχή που το παντελόνι δεν θεωρούνταν πολύ επικίνδυνο πράγμα», λέει. «Θεωρήθηκε μια παραλλαγή του κανόνα. Θεωρήθηκε κάτι που έπρεπε πραγματικά να ξέρεις πώς να το κάνεις και έπρεπε να έχεις τις δεξιότητες για να το κάνεις».
Μία από αυτές τις προγραμματισμένες παραδόσεις βράκα ήταν με τη μαμά της Οτάβα, Βαλ Ράιαν. Σε μια συνέντευξη του 2016 στο CBC Radio, η Ryan είπε ότι ήταν 32 εβδομάδων έγκυος όταν ανακάλυψε ότι η κόρη της ήταν βράκα. «Ήμουν πολύ νευρικός και φοβισμένος γιατί νόμιζα ότι σήμαινε αυτόματη καισαρική τομή».
“Ποιος στο ειπε αυτο?” ρωτάει ο συνεντευκτής.
«Κανείς δεν μου το είπε πραγματικά», απαντά. «Ήταν πράγματα που είχα ακούσει από άλλους… αλλά ήταν μύθος. Δεν ήθελα καισαρική τομή. Δεν ήθελα σοβαρή χειρουργική επέμβαση και όλες τις πιθανές επιπλοκές από τη χειρουργική επέμβαση. Ήθελα μια φυσική γέννα».
«Η Betty-Anne μπόρεσε να πιάσει το μωρό μου, καθώς πάει η γλώσσα, να γεννήσει το μωρό μου», συνεχίζει ο Ryan. «Και για μένα ήταν φοβερό γιατί δεν υπήρχε γιατρός στο δωμάτιο, ήταν μια πολύ όμορφη γέννα. Η ιστορία μου είναι αρκετά αντικλιματική. Δεν υπάρχει δράμα, άγχος, γιατροί».
Κάθε μητέρα έχει διαφορετική άποψη για το ποια είναι η ιδανική εμπειρία τοκετού, λέει ο Daviss. Στόχος της είναι να βοηθήσει τις γυναίκες να ενημερωθούν περισσότερο για τις επιλογές τους, πράγμα που σημαίνει να μοιράζονται πληροφορίες βασισμένες σε στοιχεία.
Εξάλλου, η καισαρική τομή είναι μια σημαντική χειρουργική επέμβαση που συνοδεύεται από τους δικούς της κινδύνους. Δεν είναι «τετριμμένο θέμα» για τις γυναίκες, λέει. Το 2016,
Σε πολλά νοσοκομεία, το ποσοστό καισαρικής τομής είναι πολύ υψηλότερο από το μέσο όρο και συχνά μπορεί να αποφευχθεί. Στην Καλιφόρνια, τα ποσοστά καισαρικής τομής για μητέρες χαμηλού κινδύνου ποικίλλουν από 12 τοις εκατό έως 70 τοις εκατό.
Ο Ντέιβις εργάζεται επίσης για να βοηθήσει τους γιατρούς να αισθανθούν άνετα με το ζιβάγκο και πάλι. Ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο φιλοξενώντας εργαστήρια και παρουσιάσεις σχετικά με τον τοκετό με βράκα σε νοσοκομεία και συνέδρια.
«Το θέμα του παντελονιού είναι ένα θέμα που αγγίζει πραγματικά ζητήματα δεξιοτήτων, πολιτικής και ιεραρχίας —όχι μόνο στα νοσοκομεία αλλά στην κοινωνία— και τη ζήτηση των καταναλωτών και τις πραγματικές επιθυμίες των μητέρων», λέει ο Daviss.
«Η γέννηση υποτίθεται ότι είναι κάτι όπου καλωσορίζεις κάποιον στον κόσμο που θα είναι το καμάρι και η χαρά σου. Το να αναλαμβάνετε αυτή τη γέννηση με τρόπο που να αισθάνεστε εκτός ελέγχου επειδή οι ασκούμενοι θέλουν να έχουν τον έλεγχο λόγω του φόβου τους, σημαίνει ότι δουλεύουμε ανηφόρα. Νομίζω ότι αν μπορούσαμε να γυρίσουμε όλοι μαζί και να κατεβούμε το λόφο μαζί, θα λειτουργούσε καλύτερα».
Διαβάστε για το πώς οι μαίες αυξάνονται σε δημοτικότητα. Αργότερα αυτή την εβδομάδα, το τελευταίο μέρος της σειράς μας θα διερευνήσει πώς οι μαίες κάνουν πολύ περισσότερα από το να «πιάνουν μωρά» — παρέχουν ουσιαστική φροντίδα σε γυναίκες χωρίς παιδιά.
Η Kimberly Lawson είναι πρώην συντάκτρια εφημερίδων που έγινε ανεξάρτητη συγγραφέας με έδρα τη Γεωργία. Η γραφή της, η οποία καλύπτει θέματα που κυμαίνονται από την υγεία των γυναικών έως την κοινωνική δικαιοσύνη, έχει παρουσιαστεί στα περιοδικά O, Broadly, Rewire.News, The Week και άλλα. Όταν δεν πηγαίνει το μικρό της σε νέες περιπέτειες, γράφει ποίηση, κάνει γιόγκα και πειραματίζεται στην κουζίνα. Ακολούθησέ την Κελάδημα.
Discussion about this post