Τα 11 στάδια της απώλειας των μαλλιών σας

1. Το στάδιο υλοποίησης.

Πολλοί από τους φίλους μου με τον καρκίνο του μαστού μου είπαν ότι η άμεση αντίδρασή τους στη διάγνωση ήταν «Θα χάσω τα μαλλιά μου;» πρώτα, και «Θα πεθάνω;» δεύτερος. Είναι απολύτως φυσιολογικό γιατί, εννοώ, οι ταινίες μας δίδαξαν ότι η χημειοθεραπεία = φαλάκρα και ένα ατελείωτο φεστιβάλ, σωστά; Είμαι μια νοσοκόμα της πραγματικής ζωής και ένας πιθανός υπεραντιδραστής, οπότε έλεγα: «Πεθαίνω! Πεθαίνω! Θα πεθάνω σήμερα;» Μετά, περίπου μια ώρα μετά την παρέλαση του φόβου μου, η κομμωτή-θεία μου είπε: «Μπορώ να σου φέρω ένα καλό σαμπουάν και κοντίσιονερ που μπορεί να σε βοηθήσει να διατηρήσεις τα μαλλιά σου».

2. Το στάδιο της αδιαφορίας.

Η άμεση απάντησή μου – που με έμεινε μέχρι που άρχισα να χάνω τα μαλλιά μου – ήταν «Ποιος νοιάζεται;» Παιδιά, ήθελα απλώς να το βγάλω ζωντανό από αυτό το πράγμα, και αν έπρεπε να πληρώσουν τα μαλλιά μου το τίμημα, ας είναι. Βασικά χώρισα με τα μακριά, υπέροχα, πυκνά μαλλιά μου εκείνη τη στιγμή. “Δεν είσαι εσύ; είμαι εγώ», του είπα με το χτύπημα του καρπού. «Ω, και BTW, δεν σημαίνεις τίποτα για μένα! Και δεν το έκανες ποτέ!»

3. Το στάδιο των τόσων ματιών.

Εδώ είναι το θέμα. Όταν λέτε στους ανθρώπους ότι έχετε καρκίνο, ειδικά ως νεαρή γυναίκα, πηγαίνουν κατευθείαν στη συζήτηση για την τριχόπτωση, δεν πειράζει τι μπορεί να κάνει η χημειοθεραπεία σε ολόκληρο το σώμα σας ή τον καρκίνο που προσπαθεί να σας σκοτώσει. Παίρνετε πολλά: «Μπορεί να μην χάσετε τα μαλλιά σας. Ξέρεις ότι δεν το κάνουν όλοι. Η μαμά της μπέιμπι σίτερ της γειτόνισσας της αδερφής μου δεν το έκανε» και «Έχω ακούσει ότι αν χρησιμοποιείτε αυτό το ειδικό σαμπουάν και βουρτσίζετε τα μαλλιά σας μόνο τα μεσάνυχτα τη νύχτα της πανσελήνου όταν η παλίρροια είναι υψηλή και φοράτε κόκκινο βερνίκι νυχιών , δεν θα χάσεις τα μαλλιά σου».

4. Το στάδιο της κάθαρσης.

Διαγνώστηκα με καρκίνο τον Απρίλιο, ξεκίνησα χημειοθεραπεία τον Ιούνιο και έχασα τα μαλλιά μου τον Ιούλιο. Αλλά στις αρχές Μαΐου, δύο ολόκληρους μήνες πριν χάσω τα μαλλιά μου, κάλεσα την ξαδέρφη μου και της έδωσα όλες τις προμήθειες για τα μαλλιά μου. Όταν της έδωσα για πρώτη φορά το μπουκάλι μου με τον ακριβό θερμικό ορό styling, με κοίταξε τρομοκρατημένη. «Πάρε το», γέλασα. «Δεν είναι ότι θα το χρειάζομαι πια».

«Δεν νομίζω ότι μπορώ να το αντέξω αυτό», είπε. «Αυτό είναι περίεργο». Αλλά εξακολουθούσα να χώριζα με τα μαλλιά μου, και ως τιμωρία, για τους επόμενους δύο μήνες, αντιμετώπιζα τα μαλλιά μου σαν χάλια.

5. Η περιπετειώδης σκηνή.

Είπα στον εαυτό μου ότι θα μπορούσα να κάνω το χάσιμο των μαλλιών μου διασκεδαστικό δοκιμάζοντας όλα τα κουρέματα που πάντα φοβόμουν να δοκιμάσω. Λοιπόν, πρώτα, πήρα κτυπήματα. Όχι, όχι για μένα. Μετά το έκοψα πιο κοντά. Ναι, ούτε αυτό μου άρεσε πολύ. Αφού άρχισα πραγματικά να αραιώνω, πήγα για το pixie cut. Ω, τόσο άσχημα. Καθόλου διασκεδαστικό. Υπάρχει λόγος που κράτησα τα μαλλιά μου μακριά και ίσια. Μου φάνηκε καλό.

6. Το θλιβερό στάδιο.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη στιγμή που τα μαλλιά μου άρχισαν να με κουράζουν. Ήταν ακριβώς τη στιγμή που ετοιμαζόμουν να διαβάσω ένα βιβλίο πριν τον ύπνο στο τρίχρονο παιδί μου. Έβγαλα τη θήκη για την αλογοουρά μου για να ξαπλώσω μαζί της και ήρθαν περίπου 25 τρίχες. Πήγα να τα πετάξω και έδωσα στα μαλλιά μου άλλο ένα πέρασμα, και περισσότερα μαλλιά πήδηξαν καράβι. Έπρεπε να γυρίσω πίσω για να διαβάσω αυτό το βιβλίο, αλλά δεν ένιωσα τίποτα άλλο παρά λυπημένος εκείνο το βράδυ.

7. Η σκηνή που είναι τόσο γελοία, είναι ξεκαρδιστική.

Δεν μπορώ να σου πω πόσο ξεκαρδιστικό είναι να βγάζεις γροθιές τρίχες και να αφήνεις τον άνεμο να τα πάρει, όπως θα έσκαγε η πικραλίδα, ενώ κάνεις μια βόλτα με τον καλύτερό σου φίλο. Όπως, πραγματικά με έκανε να γελάσω. Είναι επίσης πολύ διασκεδαστικό να αφήνεις χνούδι στο κεφάλι σου. Ή να βάζετε την κόρη σας να βγάζει παιχνιδιάρικα κομμάτια μαλλιών ενώ πίνετε ένα μπουκάλι στην αγκαλιά σας. Για να δεις επιτέλους ότι πρέπει να ξυρίσεις το κεφάλι σου, μήπως πνιγεί σε μια θάλασσα από τα πεσμένα μαλλιά σου, ενώ σέρνεται στο πάτωμα του σαλονιού.

8. Το στάδιο του freaking the eff out!

Αυτό το στάδιο ξεκίνησε τη στιγμή που συνειδητοποίησα ότι ήρθε η ώρα να ξυρίσω το κεφάλι μου (μετά από ένα ιδιαίτερα φραγμένο ντους αποχέτευσης) και διήρκεσε λίγο λιγότερο από μια εβδομάδα. Αυτό το στάδιο μοιάζει με όταν ο πρώην σας αποκτά νέο σύντροφο. Είναι σαν, πάνω από πάνω από. Για αληθινά. Τα κυριότερα σημεία του ήταν το κλάμα, η κακία του συζύγου μου, ο λυγμός στον καθρέφτη, η άρνηση να φύγω από το σπίτι και – πιθανότατα κυρίως επειδή βρισκόμουν επίσης σε μια πρώιμη εμμηνόπαυση που προκλήθηκε από χημειοθεραπεία – ω-πολύ-πολύ περισσότερο το κλάμα τα πεσμένα μου μαλλιά.

9. Το στάδιο του κρύου.

Το κεφάλι σου κρυώνει, πραγματικά, πολύ χωρίς μαλλιά. Θα χρειαστείτε κυριολεκτικά μερικά νυχτερινά ποτά. Οι οποίοι γνώριζαν? Λοιπόν, ο παππούς μου μάλλον ήξερε…

10. Η σκηνή που όλα είναι αστεία και πάλι.

Μια μέρα, περίπου μια εβδομάδα αφότου έχασα τα μαλλιά μου, κοιτάχτηκα στον καθρέφτη και συνειδητοποίησα ότι έμοιαζα κάπως στον Βόλντεμορτ –φαλακρός και μισοπεθαμένος– και ήταν ξεκαρδιστικό. Επιστρέφω συνέχεια στον καθρέφτη και έβρισκα νέους ανθρώπους. Britney Spears, περ. 2007. Dr. Evil. GI Jane. Αυτό, τελικά και συχνά, με οδήγησε στο να έρθω τον σύζυγό μου και να τον φρικάρω κάνοντας την καλύτερη μου εντύπωση στο Gollum. Αν δεν μπορείς να γελάσεις με το φαλακρό σου κεφάλι, ποιος μπορεί;

11. Το τελικό στάδιο: αναγέννηση.

Έρχεται ένα σημείο που τα χημειο φάρμακα τελικά βγαίνουν από το σύστημά σας και τα μαλλιά σας αρχίζουν να επανέρχονται. Καλωσορίζεις το απαίσιο μικρό buzz cut, και αυτό είναι μια βλεφαρίδα που κατασκοπεύω; Αλλά τότε συνειδητοποιείτε ότι και οι υπόλοιπες τρίχες του σώματός σας μεγαλώνουν ξανά. Δηλαδή πρέπει να ξυρίσω ξανά τα πόδια μου;;

Και τότε είναι που ξέρεις ότι έχεις περάσει από αυτό το πράγμα και έχεις φτάσει στην άλλη πλευρά. Έτσι, χτυπάς τον εαυτό σου στην πλάτη, αρνείσαι να ξυρίσεις τις μασχάλες σου για πάρα πολύ καιρό και τελικά παραδίνεσαι και κλαις απαλά στο ξυράφι σου ενώ ξαναμαθαίνεις το επισφαλές άθλημα που είναι το ξύρισμα των γονάτων σου.