Κλοπή

Αιτίες κλοπής

Κλεπτομανία

Η κλεπτομανία, ή η καταναγκαστική κλοπή, είναι μια κοινή αιτία κλοπής που πολλοί ξεχνούν. Αυτός ο τύπος κλοπής αφορά έναν ψυχολογικό καταναγκασμό αντί για την επιθυμία να κερδίσουμε ή να κερδίσουμε κάτι υλικό ή οικονομικό, όπως ορίζεται από το Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, 5η Έκδοση.

Η κλεπτομανία είναι μια επαναλαμβανόμενη αποτυχία να αντισταθείς στην παρόρμηση για κλοπή. Στις περισσότερες περιπτώσεις κλεπτομανίας, το άτομο κλέβει πράγματα που δεν χρειάζεται. Τα κλεμμένα αντικείμενα έχουν συχνά μικρή έως καθόλου αξία και συχνά μπορούσαν να αντέξουν οικονομικά το αντικείμενο αν είχαν αποφασίσει να πληρώσουν. Αυτό είναι σε αντίθεση με τις περισσότερες περιπτώσεις εγκληματικής κλοπής, όπου τα αντικείμενα κλέβονται είτε από ανάγκη είτε επειδή είναι πολύ ακριβά ή πολύτιμα.

Τα άτομα με κλεπτομανία αισθάνονται έντονες παρορμήσεις για κλοπή, με άγχος, ένταση και διέγερση να οδηγούν στην κλοπή και αισθάνονται ευχαρίστηση και ανακούφιση κατά τη διάρκεια της κλοπής. Πολλοί κλεπτομανείς αισθάνονται επίσης ενοχές ή τύψεις αφού τελειώσει η πράξη της κλοπής, αλλά αργότερα δεν μπορούν να αντισταθούν στην παρόρμηση.

Τα άτομα με κλεπτομανία συνήθως κλέβουν αυθόρμητα και μόνα τους, ενώ οι περισσότερες εγκληματικές κλοπές σχεδιάζονται εκ των προτέρων και μπορεί να περιλαμβάνουν άλλο άτομο.

Σε αντίθεση με την εγκληματική κλοπή, τα αντικείμενα που κλέβουν τα άτομα με κλεπτομανία θα χρησιμοποιηθούν σπάνια. Πιθανότατα θα τα κρύψουν, θα τα πετάξουν έξω ή θα τα δώσουν σε φίλους και συγγενείς.

Άλλες αιτίες κλοπής

Πολλοί άλλοι παράγοντες εκτός από την κλεπτομανία μπορούν να κάνουν ένα άτομο να κλέψει. Μερικοί άνθρωποι κλέβουν ως μέσο για να επιβιώσουν λόγω οικονομικής δυσπραγίας. Άλλοι απλώς απολαμβάνουν τη βιασύνη της κλοπής ή κλέβουν για να καλύψουν ένα συναισθηματικό ή σωματικό κενό στη ζωή τους.

Η κλοπή μπορεί να οφείλεται στη ζήλια, τη χαμηλή αυτοεκτίμηση ή την πίεση των συνομηλίκων. Κοινωνικά ζητήματα όπως το αίσθημα αποκλεισμού ή παράβλεψης μπορούν επίσης να προκαλέσουν κλοπή. Οι άνθρωποι μπορεί να κλέβουν για να αποδείξουν την ανεξαρτησία τους, για να δράσουν εναντίον της οικογένειας ή των φίλων τους ή επειδή δεν σέβονται τους άλλους ή τον εαυτό τους.

Παράγοντες κινδύνου που μπορεί να προκαλέσουν κλεπτομανία

Διαφορετικοί παράγοντες μπορούν να συμβάλουν στην κλεπτομανία. Η γενετική και η βιολογία μπορεί να ευθύνονται για ένα μέρος των βασικών αιτιών, οι οποίες περιλαμβάνουν:

• έχοντας άλλες ψυχικές ασθένειες, όπως διπολική διαταραχή, αγχώδεις διαταραχές, διαταραχές χρήσης ουσιών ή διαταραχές προσωπικότητας (Η σχέση φαίνεται να είναι ισχυρότερη με την ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή.)
• προβλήματα με χαμηλά επίπεδα σεροτονίνης, που οδηγούν σε αύξηση των παρορμητικών συμπεριφορών
• σχέσεις με εθιστικές διαταραχές, καθώς η κλοπή μπορεί να απελευθερώσει τη ροή της ντοπαμίνης που γίνεται εθιστική
• μια ανισορροπία στο σύστημα οπιοειδών του εγκεφάλου, το οποίο ελέγχει τις ορμές
• οικογενειακό ιστορικό κλεπτομανίας ή εθισμού
• είναι γυναίκες, καθώς τα δύο τρίτα των ατόμων που έχουν διαγνωστεί με κλεπτομανία είναι γυναίκες
• τραύμα στο κεφάλι, σαν διάσειση

Το ψυχολογικό τραύμα, ιδιαίτερα το τραύμα σε νεαρή ηλικία, μπορεί επίσης να συμβάλει στην ανάπτυξη της κλεπτομανίας. Η οικογενειακή δυσλειτουργία μπορεί επίσης να προκαλέσει τα παιδιά να κλέβουν, κάτι που μπορεί να δημιουργήσει το έδαφος για τάσεις κλεπτομανίας όταν συνδυάζεται με άλλες διαταραχές διάθεσης ή εθισμού.

Κλοπή σε παιδιά έναντι ενηλίκων

Στα παιδιά

Ενώ οι γονείς μπορεί να το βρουν ενοχλητικό, δεν είναι συνηθισμένο τα μικρά παιδιά να κλέβουν μικρά πράγματα χωρίς να το γνωρίζουν καλύτερα. Τα μικρά παιδιά, ειδικά εκείνα κάτω των 5 ετών, είναι επιρρεπή στο να παίρνουν πράγματα που τα ενθουσιάζουν. Όταν παρατηρήσετε το μικρό παιδί ή το παιδί σας να κλέβει, μπορείτε να τους διδάξετε ότι είναι λάθος.

Υπάρχουν διάφοροι λόγοι για τους οποίους τα μεγαλύτερα παιδιά μπορεί να κλέβουν και σπάνια είναι από ανάγκη. Μερικές φορές τα μεγαλύτερα παιδιά κλέβουν ως επίδειξη θάρρους ή εξυπνάδας, προσπαθώντας να εντυπωσιάσουν τους συνομηλίκους τους. Σε ορισμένες περιπτώσεις, θα το κάνουν ακόμη και για να παίξουν ή να τραβήξουν την προσοχή.

Σύμφωνα με την Αμερικανική Ακαδημία Ψυχιατρικής Παιδιών και Εφήβων, όταν η κλοπή σε μεγαλύτερα παιδιά είναι επίμονη, μπορεί να υποδηλώνει προβλήματα συμπεριφοράς ή συναισθηματικής ανάπτυξης. Αυτό μπορεί να προκληθεί από μια ασταθή ζωή στο σπίτι ή γενετικούς παράγοντες που μπορούν να προκαλέσουν τέτοια προβλήματα. Τα παιδιά που έχουν σταθερά προβλήματα με την κλοπή συχνά δυσκολεύονται να εμπιστευτούν τους άλλους και μπορεί να κατηγορήσουν τη συμπεριφορά τους σε άλλους ανθρώπους.

Σε ενήλικες

Οι ενήλικες έχουν συχνά πολύ διαφορετικούς λόγους για να κλέβουν από τα παιδιά. Οι ενήλικες είναι πιο πιθανό να κλέψουν από οικονομική ανάγκη παρά τα παιδιά. Αυτό συχνά αποτελεί ένα μεγάλο μέρος της εγκληματικής κλοπής.

Μερικές φορές οι ενήλικες κλέβουν χωρίς δικαίωμα. Αυτές είναι συχνά πολύ, πολύ μικρές κλοπές, όπως κλοπή κουτιών με χαρτομάντιλα ή μια βελούδινη ρόμπα (ακόμη και στρώματα) από ένα δωμάτιο ξενοδοχείου ή ένα συρραπτικό από τη δουλειά. Το άτομο μπορεί να αισθάνεται ότι πληρώνει αρκετά για το δωμάτιο του ξενοδοχείου ή ότι έχει δουλέψει αρκετά σκληρά για να το “κερδίσει”.

Η κλεπτομανία είναι επίσης αιτία κλοπής σε ενήλικες. Προκαλεί κλοπή συχνά μικρών, ασήμαντων αντικειμένων που δεν χρειάζεται αυτός που το έκλεψε. Είναι μια διαταραχή ελέγχου των παρορμήσεων και το άτομο που κλέβει συχνά το μετανιώνει πάρα πολύ αφού τελειώσει.

Λήψη βοήθειας για κλοπή

Όταν η κλοπή είναι επαναλαμβανόμενη ή γίνεται χωρίς τύψεις, ενοχές ή κατανόηση του αντίκτυπου, μπορεί να είναι σημάδι άλλων προβλημάτων. Αυτά μπορεί να περιλαμβάνουν οικογενειακά προβλήματα, προβλήματα ψυχικής υγείας ή παραβατικότητα. Τα παιδιά που κλέβουν συχνά δυσκολεύονται να κάνουν και να κρατήσουν φίλους, έχουν κακές σχέσεις με ενήλικες ή έχουν προβλήματα με την εμπιστοσύνη.

Εάν τα συναισθηματικά ή ψυχικά προβλήματα υγείας μπορεί να είναι ο λόγος για την κλοπή, ένα παιδί μπορεί να ωφεληθεί αν επισκεφτεί έναν θεραπευτή ή έναν επαγγελματία ψυχικής υγείας.

Θεραπεία για την κλεπτομανία

Η κλεπτομανία είναι εξαιρετικά δύσκολο να αντιμετωπιστεί μόνη της, επομένως η λήψη ιατρικής βοήθειας είναι απαραίτητη για τους περισσότερους που την αντιμετωπίζουν. Η θεραπεία συνήθως περιλαμβάνει έναν συνδυασμό ψυχοθεραπείας και φαρμάκων, τα οποία μπορούν να αντιμετωπίσουν τις αιτίες και τις αιτίες.

Η γνωσιακή συμπεριφορική θεραπεία χρησιμοποιείται πιο συχνά για τη θεραπεία της κλεπτομανίας. Με αυτό το είδος θεραπείας, ο θεραπευτής σας θα σας βοηθήσει να μάθετε να σταματάτε την επιβλαβή συμπεριφορά και να αντιμετωπίζετε τη γνώση που τις προκαλεί. Στη γνωστική θεραπεία, ο θεραπευτής σας μπορεί να χρησιμοποιήσει:

• συστηματική απευαισθητοποίηση, στο οποίο εξασκείτε τεχνικές χαλάρωσης για να μάθετε να ελέγχετε τις ορμές για κλοπή
• κρυφή ευαισθητοποίηση, στο οποίο φαντάζεστε τον εαυτό σας να κλέβει και μετά να αντιμετωπίζει αρνητικές συνέπειες όπως τη σύλληψη

Μπορεί να συνταγογραφούνται φάρμακα για την αντιμετώπιση σχετικών διαταραχών της διάθεσης ή της ψυχικής υγείας, όπως η κατάθλιψη ή η ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή. Ο γιατρός σας μπορεί να συνταγογραφήσει έναν εκλεκτικό αναστολέα επαναπρόσληψης σεροτονίνης ή ένα φάρμακο εθισμού που εξισορροπεί τα οπιοειδή για να εξισορροπήσει τη χημεία του εγκεφάλου που προκαλεί τις ορμές για κλοπή.

Ενώ η κλεπτομανία δεν μπορεί να θεραπευτεί, μπορεί να αντιμετωπιστεί. Απαιτείται συνεχής θεραπεία και προσοχή για την αποφυγή υποτροπών της κλεπτομανίας. Εάν τα πάτε καλά κάτω από τη θεραπεία και αρχίσετε να αισθάνεστε παρορμήσεις για κλοπή, κλείστε ένα ραντεβού με τον θεραπευτή ή την ομάδα υποστήριξης το συντομότερο δυνατό.