Η ρευματοειδής αρθρίτιδα (ΡΑ) μπορεί να είναι δύσκολο να διαγνωστεί και μερικές φορές δύσκολο να αντιμετωπιστεί. Ενώ τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (ΜΣΑΦ) και τα περιστασιακά κορτικοστεροειδή συχνά κρατούν μακριά τον πόνο και το πρήξιμο, μερικές φορές μπορεί να είναι ανεπαρκή κατά τη διάρκεια μιας έξαρσης.
Τα τροποποιητικά της νόσου αντιρευματικά φάρμακα (DMARDs) επιτυγχάνουν να καταστέλλουν την ανοσολογική αντίδραση που προκαλεί φλεγμονή σε πολλούς ανθρώπους. Αλλά τα DMARDs μπορεί να σταματήσουν να λειτουργούν, για λόγους που δεν είναι πάντα σαφείς.
Τα βιολογικά φάρμακα προσφέρουν ελπίδα σε πολλούς με ΡΑ. Όπως τα DMARD, συνεργάζονται με το ανοσοποιητικό σας σύστημα για να εμποδίσουν τη φλεγμονή, αν και τα βιολογικά είναι πιο στοχευμένα. Ωστόσο, τα βιολογικά δεν είναι πάντα επιτυχημένα.
Η εμπειρία του καθενός με τις θεραπείες ΡΑ ποικίλλει. Διαβάστε πώς δύο άτομα με ΡΑ αντιμετώπισαν τα εξελισσόμενα συμπτώματά τους και δείτε τι έκαναν για να επιτύχουν ανακούφιση από τα συμπτώματα όταν η θεραπεία σταμάτησε να λειτουργεί.
Μαθαίνοντας να είσαι προσαρμοστικός
Ενώ τα ΜΣΑΦ λειτουργούν γρήγορα για να σταματήσουν τον πόνο, τα DMARD συνήθως χρειάζονται αρκετές εβδομάδες. Ωστόσο, αυτό δεν ίσχυε για τη Βέρα Νάνι.
Η Nani διαγνώστηκε με ΡΑ το 1998. Δεν ήξερε τι να περιμένει όταν ο γιατρός της την ξεκίνησε με DMARD. «Ήταν το 2005 όταν έκανα την πρώτη μου θεραπεία. Ο ρευματολόγος μου δήλωσε ότι είναι πιο πιθανό να έχει αποτέλεσμα σε μια ή δύο εβδομάδες. Το επόμενο πρωί, ξύπνησα και σηκώθηκα από το κρεβάτι όπως παλιά, πριν αναπτυχθεί η ΡΑ. Πόσο υπέροχο ένιωθα να νιώθω ξανά φυσιολογικός!»
Αλλά όπως συμβαίνει μερικές φορές με τις θεραπείες RA, ο Nani σταμάτησε να λειτουργεί. Ακόμη χειρότερα, παρόλο που το φάρμακο δεν τη βοηθούσε, αντιμετώπιζε παρενέργειες. «Για χρόνια, κάθε άλλη θεραπεία, η πλάτη μου άρχισε να πονάει. Μερικές φορές δεν μπορούσα να περπατήσω. Μετά άρχισα να εμφανίζω λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος». Χρόνια μετά από αυτές τις ενοχλήσεις, η ασφάλιση της Nani άλλαξε και ξαφνικά το συνταγογραφημένο DMARD της δεν καλύπτονταν πλέον. «Τώρα πιστεύω ότι ήταν για το καλύτερο», λέει.
Αλλά για την ανακούφιση από τον πόνο, τώρα βασίζεται μόνο στην ιβουπροφαίνη και την περιστασιακή ένεση στεροειδών. «Παλεύω με τον πόνο», παραδέχεται. Δύο μικρά παιδιά της γειτονιάς συχνά περνούν για να απαλύνουν τον πόνο της τρίβοντας αιθέρια έλαια στις πονεμένες αρθρώσεις της. Είναι αξιοσημείωτο ότι η Νάνι συνεχίζει να κατασκευάζει οχυρά και παιδότοπους για τα πολλά εγγόνια της όταν ο πόνος της είναι λιγότερο έντονος.
Εύρεση ύφεσης μέσω τροποποιήσεων του τρόπου ζωής
Ο Clint Paddison έχει ΡΑ που βρίσκεται τώρα σε ύφεση. Έλαβε θεραπεία που περιελάμβανε τη μεθοτρεξάτη DMARD όταν ο γιατρός του είπε ότι αυτό δεν ήταν αρκετό. «Γνώριζα ότι η μέγιστη δόση μου μεθοτρεξάτης δεν λειτουργούσε όταν μου είπαν ότι θα έπρεπε να συνεχίσω με ακόμη πιο επιθετικά ανοσοκατασταλτικά φάρμακα ή μια συνδυαστική θεραπεία», λέει ο Paddison.
Δεν ήταν μια επιλογή που ήταν διατεθειμένος να κάνει. Ο Paddison επιτέθηκε στη ρευματοειδή αρθρίτιδα του μέσω δίαιτας και άσκησης και λέει ότι οι εξετάσεις αίματος του επιβεβαιώνουν τώρα ότι το σώμα του είναι απαλλαγμένο από φλεγμονώδεις δείκτες.
Παρά την αυτοαποκαλούμενη επιτυχία του Paddison, αυτή δεν είναι η σωστή επιλογή για όλους και ορισμένοι γιατροί πιστεύουν ότι δεν είναι ασφαλής. «Καμία διατροφική τροποποίηση από μόνη της δεν αναμένεται να ελέγξει τη ρευματοειδή αρθρίτιδα», λέει ο Alan Schenk, MD, ρευματολόγος στο Saddleback Memorial Medical Center, Laguna Hills, Καλιφόρνια. «Ωστόσο, η εξάλειψη των κορεσμένων λιπαρών, η αποφυγή της παχυσαρκίας και ο έλεγχος της χοληστερόλης μπορούν να μειώσουν τη φλεγμονή και να μετριάσουν τους σχετικούς κινδύνους καρδιαγγειακών παθήσεων».
Το takeaway
Τα κακά νέα είναι ότι δεν υπάρχει ακόμα θεραπεία για τη ΡΑ. Τα καλά νέα είναι ότι η έρευνα για τη ΡΑ και η ανάπτυξη φαρμάκων προχωρά με ταχείς ρυθμούς. Τα DMARD και τα βιολογικά προστατεύουν τις αρθρώσεις από βλάβες και επιτρέπουν στα άτομα με ΡΑ να έχουν ενεργό ζωή. Αυτά τα φάρμακα δεν συνεχίζουν πάντα να δρουν, αλλά η ιδέα ότι το πεδίο προχωρά δίνει ελπίδα.
Discussion about this post