Επιδράσεις μακροχρόνιας χρήσης βενζοδιαζεπίνης

Τα αποτελέσματα της μακροχρόνιας χρήσης βενζοδιαζεπίνης περιλαμβάνουν την εξάρτηση από τα ναρκωτικά και τη νευροτοξικότητα, καθώς και την πιθανότητα δυσμενών επιδράσεων στη γνωστική λειτουργία, τη σωματική υγεία και την ψυχική υγεία. Η μακροχρόνια χρήση είναι η χρήση σε 3 μήνες ή περισσότερο. Οι βενζοδιαζεπίνες είναι γενικά αποτελεσματικές όταν χρησιμοποιούνται θεραπευτικά βραχυπρόθεσμα, αλλά ακόμη και τότε ο κίνδυνος εξάρτησης μπορεί να είναι σημαντικά υψηλός. Υπάρχουν σημαντικοί σωματικοί, ψυχικοί και κοινωνικοί κίνδυνοι που σχετίζονται με τη μακροχρόνια χρήση βενζοδιαζεπινών. Αν και το άγχος μπορεί προσωρινά να αυξηθεί ως σύμπτωμα στέρησης, υπάρχουν ενδείξεις ότι η μείωση ή η απόσυρση από τις βενζοδιαζεπίνες μπορεί μακροπρόθεσμα να οδηγήσει σε μείωση των συμπτωμάτων άγχους. Λόγω αυτών των αυξανόμενων σωματικών και διανοητικών συμπτωμάτων από τη μακροχρόνια χρήση βενζοδιαζεπινών, συνιστάται αργή απόσυρση για μακροχρόνιους χρήστες. Ωστόσο, δεν αντιμετωπίζουν όλοι προβλήματα με τη μακροχρόνια χρήση.

Μερικά από τα συμπτώματα που θα μπορούσαν ενδεχομένως να προκύψουν ως αποτέλεσμα της απόσυρσης από τις βενζοδιαζεπίνες μετά από μακροχρόνια χρήση περιλαμβάνουν συναισθηματική θόλωση, συμπτώματα που μοιάζουν με γρίπη, αυτοκτονία, ναυτία, πονοκεφάλους, ζάλη, ευερεθιστότητα, λήθαργο, προβλήματα ύπνου, διαταραχή μνήμης, αλλαγές προσωπικότητας , επιθετικότητα, κατάθλιψη, κοινωνική επιδείνωση καθώς και δυσκολίες στην απασχόληση, ενώ άλλοι δεν έχουν καμία παρενέργεια από τη μακροχρόνια χρήση βενζοδιαζεπίνης. Η απότομη ή ταχεία διακοπή των βενζοδιαζεπινών μπορεί να είναι επικίνδυνη. κατά την απόσυρση συνιστάται σταδιακή μείωση της δοσολογίας, υπό επαγγελματική επίβλεψη.

Ενώ οι βενζοδιαζεπίνες είναι πολύ αποτελεσματικές βραχυπρόθεσμα, οι ανεπιθύμητες ενέργειες που σχετίζονται με τη μακροχρόνια χρήση, συμπεριλαμβανομένων μειωμένων γνωστικών ικανοτήτων, προβλημάτων μνήμης, μεταβολών της διάθεσης και υπερδοσολογίας όταν συνδυάζονται με άλλα φάρμακα, μπορεί να κάνουν την αναλογία κινδύνου-οφέλους μη ευνοϊκή. Επιπλέον, οι βενζοδιαζεπίνες έχουν ενισχυτικές ιδιότητες σε ορισμένα άτομα και ως εκ τούτου θεωρούνται εθιστικά ναρκωτικά, ειδικά σε άτομα που έχουν συμπεριφορά «αναζήτησης ναρκωτικών». Επιπλέον, μια σωματική εξάρτηση μπορεί να αναπτυχθεί μετά από μερικές εβδομάδες ή μήνες χρήσης. Πολλές από αυτές τις ανεπιθύμητες ενέργειες που σχετίζονται με τη μακροχρόνια χρήση βενζοδιαζεπινών αρχίζουν να δείχνουν βελτιώσεις τρεις έως έξι μήνες μετά την απόσυρση.

Άλλες ανησυχίες σχετικά με τις επιδράσεις που σχετίζονται με τη μακροχρόνια χρήση βενζοδιαζεπίνης, σε ορισμένες, περιλαμβάνουν κλιμάκωση της δόσης, κατάχρηση βενζοδιαζεπίνης, ανοχή και εξάρτηση από τη βενζοδιαζεπίνη και προβλήματα απόσυρσης της βενζοδιαζεπίνης. Τόσο η φυσιολογική ανοχή όσο και η εξάρτηση μπορεί να σχετίζονται με την επιδείνωση των ανεπιθύμητων ενεργειών που σχετίζονται με τις βενζοδιαζεπίνες. Ο αυξημένος κίνδυνος θανάτου έχει συσχετιστεί με μακροχρόνια χρήση βενζοδιαζεπινών σε αρκετές μελέτες. Ωστόσο, άλλες μελέτες δεν έχουν βρει αυξημένη θνησιμότητα. Λόγω αντικρουόμενων ευρημάτων σε μελέτες σχετικά με τις βενζοδιαζεπίνες και τους αυξημένους κινδύνους θανάτου, συμπεριλαμβανομένου του καρκίνου, συνιστάται περαιτέρω έρευνα για μακροχρόνια χρήση βενζοδιαζεπινών και κινδύνου θνησιμότητας. το μεγαλύτερο μέρος της διαθέσιμης έρευνας έχει διεξαχθεί σε συνταγογραφούμενους χρήστες, ακόμη και λιγότερα είναι γνωστά για τους παράνομους χρήστες. Η μακροχρόνια χρήση βενζοδιαζεπινών είναι αμφιλεγόμενη και έχει προκαλέσει σημαντική συζήτηση στο ιατρικό επάγγελμα. Οι απόψεις σχετικά με τη φύση και τη σοβαρότητα των προβλημάτων με τη μακροχρόνια χρήση βενζοδιαζεπινών διαφέρουν από εμπειρογνώμονα σε ειδικό και ακόμη και από χώρα σε χώρα. Ορισμένοι ειδικοί αμφισβητούν ακόμη και αν υπάρχει πρόβλημα με τη μακροχρόνια χρήση βενζοδιαζεπινών.

Συμπτώματα μακροχρόνιας χρήσης βενζοδιαζεπίνης

Οι επιπτώσεις της μακροχρόνιας χρήσης βενζοδιαζεπίνης μπορεί να περιλαμβάνουν την αναστολή, τη μειωμένη συγκέντρωση και τη μνήμη, την κατάθλιψη, καθώς και τη σεξουαλική δυσλειτουργία. Οι μακροπρόθεσμες επιδράσεις των βενζοδιαζεπινών μπορεί να διαφέρουν από τις ανεπιθύμητες ενέργειες που παρατηρούνται μετά από οξεία χορήγηση βενζοδιαζεπινών. Μια ανάλυση των ασθενών με καρκίνο διαπίστωσε ότι εκείνοι που έλαβαν ηρεμιστικά ή υπνωτικά δισκία είχαν σημαντικά χαμηλότερη ποιότητα ζωής σε όλες τις μετρήσεις που πραγματοποιήθηκαν, καθώς και μια χειρότερη κλινική εικόνα της συμπτωματολογίας. Η επιδείνωση των συμπτωμάτων όπως κόπωση, αϋπνία, πόνος, δύσπνοια και δυσκοιλιότητα βρέθηκε σε σύγκριση με εκείνους που δεν έλαβαν ηρεμιστικά ή υπνωτικά δισκία. Τα περισσότερα άτομα που διακόπτουν επιτυχώς την υπνωτική θεραπεία μετά από βαθμιαία μείωση και δεν λαμβάνουν βενζοδιαζεπίνες για 6 μήνες έχουν λιγότερα σοβαρά προβλήματα ύπνου και άγχους, είναι λιγότερο αναξιοπαθούντα και έχουν γενική αίσθηση βελτιωμένης υγείας κατά την παρακολούθηση 6 μηνών. Η χρήση βενζοδιαζεπινών για τη θεραπεία του άγχους έχει βρεθεί ότι οδηγεί σε σημαντική αύξηση του κόστους της υγειονομικής περίθαλψης λόγω ατυχημάτων και άλλων ανεπιθύμητων ενεργειών που σχετίζονται με τη μακροχρόνια χρήση βενζοδιαζεπινών.

Γνωστική κατάσταση

Η μακροχρόνια χρήση βενζοδιαζεπίνης μπορεί να οδηγήσει σε γενικευμένη εξασθένηση της γνώσης, συμπεριλαμβανομένης της παρατεταμένης προσοχής, της λεκτικής μάθησης και της μνήμης και των ψυχοκινητικών, οπτικοακουστικών και οπτικοακουστικών ικανοτήτων. Έχουν βρεθεί παροδικές αλλαγές στον εγκέφαλο χρησιμοποιώντας μελέτες νευροαπεικόνισης, αλλά δεν έχουν βρεθεί ανωμαλίες στον εγκέφαλο σε ασθενείς που έλαβαν μακροχρόνια θεραπεία με βενζοδιαζεπίνες. Όταν οι χρήστες βενζοδιαζεπίνης σταματούν τη μακροχρόνια θεραπεία με βενζοδιαζεπίνη, η γνωστική τους λειτουργία βελτιώνεται τους πρώτους έξι μήνες, αν και τα ελλείμματα μπορεί να είναι μόνιμα ή να διαρκέσουν περισσότερο από έξι μήνες για να επιστρέψουν στην έναρξη. Στους ηλικιωμένους, η μακροχρόνια θεραπεία με βενζοδιαζεπίνη αποτελεί παράγοντα κινδύνου για την ενίσχυση της γνωστικής μείωσης, αν και η σταδιακή απόσυρση σχετίζεται με βελτιωμένη γνωστική κατάσταση. Μια μελέτη της αλπραζολάμης διαπίστωσε ότι η χορήγηση της αλπραζολάμης σε 8 εβδομάδες είχε ως αποτέλεσμα ελλείμματα που ήταν ανιχνεύσιμα μετά από αρκετές εβδομάδες αλλά όχι μετά από 3,5 χρόνια.

Επίδραση στον ύπνο

Η αρχιτεκτονική του ύπνου μπορεί να επηρεαστεί αρνητικά από την εξάρτηση από τη βενζοδιαζεπίνη. Πιθανές ανεπιθύμητες ενέργειες στον ύπνο περιλαμβάνουν πρόκληση ή επιδείνωση της αναπνοής με διαταραχή του ύπνου. Όπως το αλκοόλ, οι βενζοδιαζεπίνες χρησιμοποιούνται συνήθως για τη θεραπεία της αϋπνίας βραχυπρόθεσμα (τόσο συνταγογραφούμενες όσο και αυτοθεραπευόμενες), αλλά επιδεινώνουν τον ύπνο μακροπρόθεσμα. Παρόλο που οι βενζοδιαζεπίνες μπορούν να βάλουν τους ανθρώπους στον ύπνο, ενώ κοιμούνται, τα φάρμακα διαταράσσουν την αρχιτεκτονική του ύπνου, μειώνοντας τον χρόνο ύπνου, καθυστερημένο και μειωμένο ύπνο REM, αυξημένη δραστηριότητα άλφα και βήτα, μειωμένα σύμπλοκα Κ και δραστηριότητα δέλτα και μειωμένο βαθύ ύπνο αργού κύματος Τα στάδια NREM 3 και 4, το πιο αποκαταστατικό μέρος του ύπνου τόσο για ενέργεια όσο και για διάθεση).

Ψυχική και σωματική υγεία

Η μακροχρόνια χρήση βενζοδιαζεπινών μπορεί να έχει παρόμοια επίδραση στον εγκέφαλο με το αλκοόλ και επίσης εμπλέκεται σε κατάθλιψη, άγχος, διαταραχή μετά το τραυματικό στρες (PTSD), μανία, ψύχωση, διαταραχές του ύπνου, σεξουαλική δυσλειτουργία, παραλήρημα και νευρογνωστική διαταραχές. Ωστόσο, μια μελέτη του 2016 δεν διαπίστωσε καμία σχέση μεταξύ της μακροχρόνιας χρήσης και της άνοιας. Όπως με το αλκοόλ, οι επιδράσεις της βενζοδιαζεπίνης στη νευροχημεία, όπως τα μειωμένα επίπεδα σεροτονίνης και νορεπινεφρίνης, πιστεύεται ότι ευθύνονται για τις επιδράσεις τους στη διάθεση και το άγχος. Επιπλέον, οι βενζοδιαζεπίνες μπορούν έμμεσα να προκαλέσουν ή να επιδεινώσουν άλλα ψυχιατρικά συμπτώματα (π.χ. διάθεση, άγχος, ψύχωση, ευερεθιστότητα) επιδεινώνοντας τον ύπνο (δηλ. Διαταραχή ύπνου που προκαλείται από βενζοδιαζεπίνη).

Η μακροχρόνια χρήση βενζοδιαζεπίνης μπορεί να οδηγήσει στη δημιουργία ή επιδείνωση συνθηκών σωματικής και ψυχικής υγείας, οι οποίες βελτιώνονται μετά από έξι ή περισσότερους μήνες αποχής. Μετά από μια περίοδο περίπου 3 έως 6 μηνών αποχής μετά την ολοκλήρωση ενός σχήματος σταδιακής μείωσης, γίνονται εμφανείς βελτιώσεις στην ψυχική και σωματική ευεξία. Για παράδειγμα, μια μελέτη για υπνωτικούς χρήστες σταδιακά αποσύρθηκε από το υπνωτικό φάρμακο που ανέφερε μετά από έξι μήνες αποχής ότι είχαν λιγότερο σοβαρά προβλήματα ύπνου και άγχους, ήταν λιγότερο αναξιοπαθούντα και είχαν ένα γενικό αίσθημα βελτιωμένης υγείας. Όσοι παρέμειναν σε υπνωτικό φάρμακο δεν είχαν βελτιώσεις στην αϋπνία, το άγχος ή τη γενική βαθμολογία της υγείας τους. Μια μελέτη διαπίστωσε ότι τα άτομα που είχαν αποσυρθεί από τις βενζοδιαζεπίνες έδειξαν σημαντική μείωση στη χρήση ιατρικών και ψυχικών υπηρεσιών.

Περίπου οι μισοί από τους ασθενείς που παρακολουθούν υπηρεσίες ψυχικής υγείας για καταστάσεις όπως διαταραχές άγχους όπως διαταραχή πανικού ή κοινωνική φοβία μπορεί να είναι το αποτέλεσμα εξάρτησης από το αλκοόλ ή τη βενζοδιαζεπίνη. Μερικές φορές οι διαταραχές άγχους προηγούνται της εξάρτησης από το αλκοόλ ή τη βενζοδιαζεπίνη, αλλά η εξάρτηση από το αλκοόλ ή τη βενζοδιαζεπίνη συχνά δρα για να διατηρήσει τις διαταραχές άγχους και συχνά σταδιακά τις επιδεινώνει. Πολλοί άνθρωποι που είναι εθισμένοι στο αλκοόλ ή συνταγογραφούνται βενζοδιαζεπίνες αποφασίζουν να σταματήσουν όταν τους εξηγείται ότι έχουν την επιλογή μεταξύ της συνεχιζόμενης κακής ψυχικής υγείας ή της διακοπής και της ανάρρωσης από τα συμπτώματά τους. Σημειώθηκε ότι επειδή κάθε άτομο έχει ένα ατομικό επίπεδο ευαισθησίας στο αλκοόλ ή στα ηρεμιστικά υπνωτικά φάρμακα, αυτό που ένα άτομο μπορεί να ανεχθεί χωρίς κακή υγεία θα προκαλέσει σε κάποιον πάσχει πολύ κακή υγεία και ότι ακόμη και η μέτρια κατανάλωση αλκοόλ σε ευαίσθητα άτομα μπορεί να προκαλέσει σύνδρομα άγχους αναπήδησης και διαταραχή ύπνου. Ένα άτομο που πάσχει από τις τοξικές επιδράσεις του αλκοόλ ή των βενζοδιαζεπινών δεν θα επωφεληθεί από άλλες θεραπείες ή φάρμακα καθώς δεν αντιμετωπίζει τη βασική αιτία των συμπτωμάτων. Η ανάκαμψη από την εξάρτηση από τη βενζοδιαζεπίνη τείνει να διαρκεί πολύ περισσότερο από την ανάκτηση από το αλκοόλ, αλλά οι άνθρωποι μπορούν να ανακτήσουν την προηγούμενη καλή υγεία τους. Μια ανασκόπηση της βιβλιογραφίας σχετικά με τα υπνωτικά φάρμακα βενζοδιαζεπίνης κατέληξε στο συμπέρασμα ότι αυτά τα φάρμακα προκαλούν αδικαιολόγητο κίνδυνο για το άτομο και τη δημόσια υγεία. Οι κίνδυνοι περιλαμβάνουν εξάρτηση, ατυχήματα και άλλες δυσμενείς επιπτώσεις. Η σταδιακή διακοπή των υπνωτικών οδηγεί σε βελτιωμένη υγεία χωρίς επιδείνωση του ύπνου.

Οι καθημερινοί χρήστες βενζοδιαζεπινών διατρέχουν επίσης μεγαλύτερο κίνδυνο εμφάνισης ψυχωτικής συμπτωματολογίας, όπως αυταπάτες και ψευδαισθήσεις. Μια μελέτη διαπίστωσε ότι από 42 ασθενείς που έλαβαν θεραπεία με αλπραζολάμη, έως και το ένα τρίτο των μακροχρόνιων χρηστών του φαρμάκου βενζοδιαζεπίνης αλπραζολάμη (Xanax) αναπτύσσουν κατάθλιψη. Μελέτες έχουν δείξει ότι η μακροχρόνια χρήση βενζοδιαζεπινών και των αγωνιστών βενζοδιαζεπίνης υποδοχέα βενζοδιαζεπίνης Z σχετίζονται με την πρόκληση κατάθλιψης, καθώς και με σημαντικά αυξημένο κίνδυνο αυτοκτονίας και συνολικό αυξημένο κίνδυνο θνησιμότητας.

Η μακροχρόνια χρήση βενζοδιαζεπινών μπορεί να προκαλέσει αντιληπτικές διαταραχές και αποπροσωποποίηση σε ορισμένα άτομα, ακόμη και σε άτομα που λαμβάνουν σταθερή ημερήσια δοσολογία, και μπορεί επίσης να γίνει παρατεταμένο χαρακτηριστικό στέρησης του συνδρόμου στέρησης βενζοδιαζεπίνης.