Όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε για τη διαταραχή της διαταραχής της διάθεσης (DMDD)

Συμπτώματα DMDD

Η DMDD ταξινομείται ως καταθλιπτική διαταραχή. Το κοινό χαρακτηριστικό όλων των καταθλιπτικών διαταραχών είναι η κλινικά σημαντική έκπτωση της διάθεσης. Η διάθεση μπορεί να περιγραφεί ως η εσωτερική συναισθηματική εμπειρία ενός ατόμου.

Στο DMDD, η διαταραχή της διάθεσης είναι ορατή στους άλλους ως θυμός και ευερεθιστότητα. Τα βασικά συμπτώματα του DMDD που το ξεχωρίζουν από άλλες ψυχιατρικές καταστάσεις περιλαμβάνουν:

Σοβαρές εκρήξεις θυμού: Αυτά μπορεί να έχουν τη μορφή λεκτικών εκρήξεων (φωνές, κραυγές) ή εκρήξεις συμπεριφοράς (σωματική επιθετικότητα προς ανθρώπους ή πράγματα).

Εκρήξεις θυμού που δεν είναι φυσιολογικές για την ηλικία του παιδιού: Δεν είναι ασυνήθιστο τα νήπια να έχουν κατάρρευση ή τα μεγαλύτερα παιδιά να φωνάζουν όταν δεν τα καταφέρνουν. Στο DMDD, οι εκρήξεις δεν είναι αυτό που θα περιμένατε για το αναπτυξιακό επίπεδο ενός παιδιού όσον αφορά το πόσο συχνά συμβαίνουν και πόσο άσχημα είναι τα επεισόδια. Για παράδειγμα, δεν θα περιμένατε από ένα 11χρονο παιδί να καταστρέφει τακτικά περιουσία όταν είναι θυμωμένο.

Τα ξεσπάσματα συμβαίνουν περίπου τρεις ή περισσότερες φορές την εβδομάδα: Αυτός δεν είναι ένας αυστηρός κανόνας. Για παράδειγμα, ένα παιδί δεν θα αποκλειστεί για διάγνωση εάν έχει δύο εκρήξεις την εβδομάδα, αλλά συνήθως έχει περισσότερες από δύο.

Ευερέθιστη και θυμωμένη διάθεση μεταξύ εκρήξεων: Ακόμη και όταν το παιδί δεν βρίσκεται σε ένα εκρηκτικό επεισόδιο, οι φροντιστές θα δουν μια διαταραχή στη διάθεση για το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας, σχεδόν κάθε μέρα. Οι γονείς μπορεί τακτικά να αισθάνονται ότι «περπατούν πάνω σε τσόφλια αυγών» για να αποφύγουν ένα επεισόδιο.

Οι εκρήξεις εμφανίζονται σε πολλαπλές ρυθμίσεις: Το DMDD μπορεί να μην είναι η σωστή διάγνωση εάν ένα παιδί έχει ξεσπάσματα μόνο σε ορισμένες περιπτώσεις, όπως με έναν γονέα ή έναν συγκεκριμένο φροντιστή. Για τη διάγνωση, τα συμπτώματα θα πρέπει να υπάρχουν σε τουλάχιστον δύο περιβάλλοντα, όπως στο σπίτι, στο σχολείο ή με συνομηλίκους.

Εκτός από τα παραπάνω συμπτώματα, η διάγνωση απαιτεί:

• Η διαταραχή της διάθεσης είναι παρούσα τις περισσότερες φορές εδώ και ένα χρόνο.
• Το παιδί είναι από 6 έως 17 ετών. Η διάγνωση δεν γίνεται πριν ή μετά από αυτό το ηλικιακό εύρος.
• Τα συμπτώματα ήταν παρόντα πριν από την ηλικία των 10 ετών.

Τέλος, ένα παιδί θα διαγνωστεί με DMDD μόνο εάν οι εκρήξεις δεν οφείλονται σε άλλη πάθηση, όπως διαταραχή του φάσματος του αυτισμού, μια αναπτυξιακή αναπηρία ή τα αποτελέσματα της κατάχρησης ουσιών.

DMDD εναντίον διπολικής διαταραχής

Το DMDD εισήχθη ως διάγνωση για να αντιμετωπίσει αυτό που οι ψυχίατροι και οι ψυχολόγοι πίστευαν ότι ήταν η υπερδιάγνωση της παιδιατρικής διπολικής διαταραχής. Το βασικό χαρακτηριστικό των διπολικών διαταραχών είναι η παρουσία μανιακών ή υπομανιακών επεισοδίων.

Ένα μανιακό επεισόδιο ορίζεται ως μια περίοδος αυξημένης, επεκτατικής ή ευερέθιστης διάθεσης. Επιπλέον, ένα άτομο έχει επίσης μια αύξηση της στοχευμένης δραστηριότητας ή ενέργειας. Τα υπομανιακά επεισόδια είναι λιγότερο σοβαρές εκδοχές μανιακών επεισοδίων. Ένα άτομο με διπολική διαταραχή δεν βιώνει πάντα μανιακά επεισόδια. Δεν αποτελούν φυσιολογικό μέρος της καθημερινής τους λειτουργίας.

Η DMDD και οι διπολικές διαταραχές μπορεί και οι δύο να οδηγήσουν σε ευερεθιστότητα. Τα παιδιά με DMDD τείνουν να είναι επίμονα ευερέθιστα και θυμωμένα, ακόμα και όταν δεν υπάρχουν ολοφάνερες εκρήξεις. Τα μανιακά επεισόδια τείνουν να έρχονται και να παρέρχονται. Μπορείτε να αναρωτηθείτε εάν το παιδί σας είναι επίμονα σε κακή διάθεση ή αν η διάθεσή του φαίνεται να είναι ασυνήθιστη. Εάν είναι επίμονο, μπορεί να έχουν DMDD. Εάν δεν είναι συνηθισμένο, ο γιατρός τους μπορεί να εξετάσει τη διάγνωση διπολικής διαταραχής.

Επιπλέον, το βασικό χαρακτηριστικό του DMDD είναι η ευερεθιστότητα, ενώ η μανία μπορεί επίσης να περιλαμβάνει:

• ευφορία ή ακραίο θετικό συναίσθημα
• ακραίος ενθουσιασμός
• αϋπνία
• στοχευμένη συμπεριφορά

Η διαφοροποίηση του DMDD και του διπολικού δεν είναι πάντα απλή και πρέπει να γίνεται από έναν επαγγελματία. Μιλήστε με το γιατρό του παιδιού σας εάν υποψιάζεστε κάποια από αυτές τις καταστάσεις.

Παράγοντες κινδύνου DMDD

Ενας μελέτη από περισσότερα από 3.200 παιδιά ηλικίας μεταξύ 2 και 17 ετών διαπίστωσαν ότι μεταξύ 0,8 και 3,3 τοις εκατό των παιδιών πληρούν τα κριτήρια για DMDD. Η DMDD μπορεί να είναι πιο συχνή στα παιδιά παρά στους εφήβους.

Συγκεκριμένοι παράγοντες κινδύνου για αυτή τη διαταραχή βρίσκονται ακόμη υπό διερεύνηση. Παιδιά με DMDD μπορεί να έχει ευπάθειες ιδιοσυγκρασίας και σε νεαρή ηλικία μπορεί να ήταν πιο επιρρεπείς σε:

• δύσκολη συμπεριφορά
• κατήφεια
• ευερέθιστο
• άγχος

Μπορεί να πληρούσαν προηγουμένως διαγνωστικά κριτήρια για:

• αντιθετική προκλητική διαταραχή
• Διαταραχή ελλειμματικής προσοχής υπερκινητικότητας
• μείζονα κατάθλιψη
• μια αγχώδης διαταραχή

Η ύπαρξη ενός μέλους της οικογένειας με ψυχιατρική πάθηση μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο. Τα αρσενικά παιδιά είναι πιο πιθανό να παρουσιάσουν DMDD. Επίσης, τα παιδιά με DMDD είναι πιο πιθανό να εμφανίσουν:

• οικογενειακή σύγκρουση
• κοινωνικές δυσκολίες
• σχολικές αναστολές
• ζουν σε συνθήκες οικονομικής πίεσης

Αναζητώντας βοήθεια

Εάν ανησυχείτε ότι το παιδί σας ή ένα αγαπημένο σας πρόσωπο μπορεί να αντιμετωπίζει αυτήν την κατάσταση, θα πρέπει να λάβετε μια επαγγελματική αξιολόγηση. Η επικοινωνία με τον οικογενειακό σας γιατρό μπορεί να είναι το πρώτο βήμα. Μπορούν να σας παραπέμψουν σε έναν ειδικό, όπως έναν ψυχίατρο ή ψυχολόγο. Ο ειδικός μπορεί να πραγματοποιήσει επίσημη αξιολόγηση. Οι αξιολογήσεις μπορούν να πραγματοποιηθούν σε νοσοκομείο, εξειδικευμένη κλινική ή ιδιωτικό γραφείο. Μπορεί να γίνει ακόμα και στο σχολείο από σχολικό ψυχολόγο.

Διάγνωση DMDD

Το DMDD διαγιγνώσκεται από γιατρό, ψυχολόγο ή νοσοκόμο. Η διάγνωση γίνεται μόνο μετά από αξιολόγηση. Η αξιολόγηση πρέπει να περιλαμβάνει συνέντευξη με φροντιστές και παρατήρηση ή συνάντηση με το παιδί. Τυποποιημένα ερωτηματολόγια, επισκέψεις στο σχολείο και συνεντεύξεις με δασκάλους ή άλλους φροντιστές μπορεί να αποτελούν μέρος της αξιολόγησης.

Θεραπεία DMDD

Η βοήθεια των παιδιών με DMDD μπορεί να περιλαμβάνει ψυχοθεραπεία ή παρεμβάσεις συμπεριφοράς, φαρμακευτική αγωγή ή συνδυασμό και των δύο. Θα πρέπει πρώτα να διερευνηθούν οι μη φαρμακευτικές θεραπείες. Οι θεραπείες δεν είναι απαραίτητα συγκεκριμένες για το DMDD. Υπάρχει μια ποικιλία προσεγγίσεων που χρησιμοποιούνται συνήθως για διάφορες δυσκολίες ψυχικής υγείας στα παιδιά.

Ψυχοθεραπεία και συμπεριφορικές παρεμβάσεις

Κατά τη διάρκεια της ψυχοθεραπείας, γονείς και παιδιά συναντώνται με έναν θεραπευτή κάθε εβδομάδα για να εργαστούν στην ανάπτυξη καλύτερων τρόπων σχέσης μεταξύ τους. Μεταξύ των μεγαλύτερων παιδιών, η ατομική θεραπεία, όπως η γνωσιακή συμπεριφορική θεραπεία, μπορεί να βοηθήσει τα παιδιά να μάθουν να σκέφτονται πιο αποτελεσματικά και να ανταποκρίνονται σε καταστάσεις που τα αναστατώνουν. Επιπλέον, υπάρχουν προσεγγίσεις που εστιάζουν στην ενδυνάμωση των γονέων να αναπτύξουν τις πιο αποτελεσματικές στρατηγικές γονικής μέριμνας.

φαρμακευτική αγωγή

Μια ποικιλία φαρμάκων χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία συναισθηματικών και συμπεριφορικών προβλημάτων στα παιδιά. Αυτά πρέπει να συζητηθούν με ψυχίατρο. Τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται συνήθως περιλαμβάνουν αντικαταθλιπτικά, διεγερτικά και άτυπα αντιψυχωσικά.

Ένα σημαντικό στοιχείο για τη θεραπεία

Οι πιο αποτελεσματικές παρεμβάσεις για όλα τα συναισθηματικά και συμπεριφορικά προβλήματα στα παιδιά αφορούν γονείς και άλλους φροντιστές. Επειδή το DMDD επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο τα παιδιά αλληλεπιδρούν με μέλη της οικογένειας, συνομηλίκους και άλλους ενήλικες, είναι σημαντικό να ληφθούν υπόψη αυτοί οι παράγοντες στη θεραπεία.

Outlook για DMDD

Αν αφεθεί χωρίς θεραπεία, το DMDD μπορεί να εξελιχθεί σε αγχώδεις διαταραχές ή σε μη διπολική ή μονοπολική κατάθλιψη στα τέλη της εφηβείας και στην ενήλικη ζωή. Όπως συμβαίνει με όλες τις καταστάσεις ψυχικής υγείας στην παιδική ηλικία, τα καλύτερα αποτελέσματα προκύπτουν όταν η αξιολόγηση και η παρέμβαση γίνονται όσο το δυνατόν νωρίτερα. Εάν ανησυχείτε ότι το παιδί σας μπορεί να έχει DMDD ή παρόμοια πάθηση, μη διστάσετε να επικοινωνήσετε αμέσως με έναν επαγγελματία.