Κατανόηση του Συνδρόμου Διογένη

Συμπτώματα

Το σύνδρομο του Διογένη ενίοτε διαγιγνώσκεται σε άτομα μέσης ηλικίας. Συνήθως όμως εμφανίζεται σε άτομα άνω των 60 ετών. Τα συμπτώματα συνήθως εμφανίζονται με την πάροδο του χρόνου.

Τα πρώιμα συμπτώματα συχνά περιλαμβάνουν απόσυρση από κοινωνικές καταστάσεις και αποφυγή άλλων. Οι άνθρωποι μπορεί επίσης να αρχίσουν να εμφανίζουν κακή κρίση, αλλαγές στην προσωπικότητα και ακατάλληλες συμπεριφορές.

Μπορείτε να έχετε αυτήν την πάθηση για μεγάλο χρονικό διάστημα πριν διαγνωστεί. Αυτό οφείλεται εν μέρει στην έντονη απομόνωση που είναι σύμπτωμα του συνδρόμου Διογένη.

Τα προειδοποιητικά συμπτώματα σε ένα αδιάγνωστο άτομο μπορεί να περιλαμβάνουν:

• δερματικά εξανθήματα που προκαλούνται από κακή υγιεινή, ψύλλους ή ψείρες
• μπερδεμένα, απεριποίητα μαλλιά
• κατάφυτα νύχια των ποδιών και των χεριών
• μυρωδιά σώματος
• απεριποίητη εμφάνιση
• ανεξήγητους τραυματισμούς
• υποσιτισμός
• αφυδάτωση

Το σπίτι του ατόμου πιθανότατα θα εμφανίσει επίσης σημάδια παραμέλησης και σήψης. Μερικά παραδείγματα περιλαμβάνουν:

• προσβολή τρωκτικών
• συντριπτικές ποσότητες σκουπιδιών μέσα και γύρω από το σπίτι
• μια έντονη, δυσάρεστη μυρωδιά

Ένα άτομο που διαγιγνώσκεται με σύνδρομο Διογένη εμφανίζει τυπικά μερικά, ή όλα, από αυτά τα συμπτώματα:

• ακραία αυτοπαραμέληση
• βρώμικο περιβάλλον
• υπερβολική συσσώρευση
• άρνηση για την κατάστασή τους
• καμία αμηχανία ή ντροπή για το περιβάλλον τους ή έλλειψη καθαριότητας
• άρνηση υποστήριξης ή βοήθειας

Παράγοντες κινδύνου

Το να έχετε έναν ή περισσότερους παράγοντες κινδύνου για αυτήν την κατάσταση δεν σημαίνει ότι θα εμφανιστεί. Συχνά, ένα συγκεκριμένο περιστατικό γίνεται έναυσμα για την εμφάνιση συμπτωμάτων. Αυτό μπορεί να είναι κάτι σαν θάνατος συζύγου ή άλλου στενού συγγενή, συνταξιοδότηση ή διαζύγιο. Οι ιατρικές καταστάσεις μπορεί επίσης να πυροδοτήσουν την έναρξη των συμπτωμάτων. Αυτά μπορεί να περιλαμβάνουν:

• Εγκεφαλικό
• απώλεια κινητικότητας λόγω αρθρίτιδας ή σπασμένων οστών
• συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια
• άνοια
• προβλήματα όρασης
• αυξανόμενη αδυναμία
• κατάθλιψη

Άλλοι παράγοντες κινδύνου περιλαμβάνουν:

• απώλεια ενός αξιόπιστου συντρόφου ή φροντιστή
• ιστορικό ψυχικής ασθένειας
• ιστορικό κατάχρησης ουσιών
• ιστορικό κατάχρησης
• χαρακτηριστικά του χαρακτήρα, όπως το να είσαι εσωστρεφής
• χαρακτηριστικά της προσωπικότητας, όπως η καχυποψία, η μη φιλικότητα ή η συνολική απομάκρυνση από τους άλλους

Διάγνωση

Τα άτομα με σύνδρομο Διογένη σπάνια απευθύνονται σε βοήθεια. Συχνά διαγιγνώσκονται αφού ένα μέλος της οικογένειας ζητήσει βοήθεια εκ μέρους του ατόμου. Η διάγνωση μπορεί επίσης να έρθει ως αποτέλεσμα παραπόνων από γείτονες. Το σύνδρομο Διογένη δεν ταξινομείται ως ασθένεια. Πολλές άλλες διαγνώσεις περιλαμβάνουν επίσης αυτά τα συμπτώματα. Αυτά μπορεί να περιλαμβάνουν:

• καταναγκαστική αποθησαύριση
• σχιζοφρένεια
• άνοια

Υπάρχουν δύο τύποι συνδρόμου Διογένη. Αυτοί είναι:

Πρωτοπαθές σύνδρομο Διογένη: Αυτή η διάγνωση δίνεται όταν δεν έχει διαγνωστεί επιπλέον ψυχική ασθένεια.

Δευτεροπαθές σύνδρομο Διογένη: Αυτή η διάγνωση δίνεται όταν μια επιπλέον ψυχική ασθένεια αποτελεί μέρος της συνολικής διάγνωσης.

Κάθε ομάδα αντιστοιχεί περίπου 50 τοις εκατό όλων των διαγνωσμένων περιπτώσεων.

Για να κάνει μια διάγνωση, ένας γιατρός θα αναζητήσει ενδείξεις στο συμπεριφορικό και κοινωνικό ιστορικό του ατόμου. Ένας κοινωνικός λειτουργός μπορεί να είναι σε θέση να βοηθήσει σε αυτό. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα εάν το άτομο έχει ιστορικό καταγγελιών εναντίον του από γείτονες ή άλλους.

Μια φυσική εξέταση και εξετάσεις απεικόνισης εγκεφάλου, όπως μαγνητική τομογραφία ή σάρωση PET, θα βοηθήσουν τον γιατρό να εντοπίσει οποιαδήποτε υποκείμενη αιτία που μπορεί να θεραπεύεται.

Θεραπεία

Το σύνδρομο Διογένη μπορεί να είναι δύσκολο να αντιμετωπιστεί σε μερικούς ανθρώπους, αλλά η συνεχής φροντίδα είναι σημαντική. Τα άτομα με τη διαταραχή μπορεί να διατρέχουν κίνδυνο για απειλητική για τη ζωή ασθένεια ή τραυματισμό εάν δεν αντιμετωπιστούν. Η κατάστασή τους μπορεί επίσης να προκαλέσει περιβαλλοντικούς κινδύνους στους γύρω τους.

Ένας γιατρός θα αναζητήσει τους υποκείμενους παράγοντες για να βοηθήσει στον προσδιορισμό της καλύτερης θεραπείας. Ο προσδιορισμός της ικανότητας του ατόμου είναι ένα σημαντικό πρώτο βήμα. Εάν το άτομο είναι σε θέση να λάβει μέρος στη θεραπεία του, μπορεί να βοηθήσουν συμπεριφορικές θεραπείες όπως αυτές που χρησιμοποιούνται για την καταναγκαστική συσσώρευση.

Οι θεραπείες μπορεί να περιλαμβάνουν φάρμακα που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία του άγχους, της ιδεοψυχαναγκαστικής διαταραχής (OCD), της κατάθλιψης ή της ψύχωσης.

Οι ομάδες υποστήριξης ή άλλοι τύποι δικτύωσης υποστήριξης μπορούν επίσης να βοηθήσουν εάν το άτομο είναι πρόθυμο να συμμετάσχει σε αυτές.

Ένα άτομο με αυτή την πάθηση μπορεί να χρειαστεί να λάβει εσωτερική θεραπεία. Άλλες φορές, μπορεί απλώς να χρειαστεί να έρθει ένας φροντιστής στο σπίτι τους για να τους ελέγξει. Ο γιατρός τους θα αποφασίσει πώς θα συνεργαστεί με το άτομο και την οικογένειά του για να βοηθήσει στην κατάρτιση ενός σχεδίου θεραπείας.

Αποψη

Είναι πιθανό να αναρρώσετε από το σύνδρομο Διογένη. Η βοήθεια και η υποστήριξη άλλων είναι ένα σημαντικό μέρος ενός σχεδίου θεραπείας. Οι άνθρωποι που παραμένουν σε μη ασφαλείς συνθήκες δεν έχουν συνήθως καλές προοπτικές για μακροπρόθεσμη επιβίωση ή ποιότητα ζωής.

Φροντιστής

Η φροντίδα για κάποιον με αυτήν την πάθηση μπορεί να αισθάνεται συντριπτική. Το άτομο που ήξερες μπορεί να έχει εξαφανιστεί. Ίσως χρειαστεί να αναζητήσετε νομική ή ιατρική υποστήριξη εάν δεν είναι σε θέση να φροντίσουν τον εαυτό τους. Ή μπορεί να χρειαστεί να υπάρξει ακούσια δέσμευση. Αυτό συμβαίνει εάν δεν είναι σε θέση να λάβουν τις κατάλληλες αποφάσεις για λογαριασμό τους.

Διαβάστε περισσότερα: Ο αγώνας για να γίνω φροντιστής των γονιών μου »

Οι νόμοι περί ακούσιας δέσμευσης διαφέρουν από πολιτεία σε πολιτεία. Για να επιδιώξετε την ακούσια δέσμευση, θα χρειαστεί να αποδείξετε ότι το άτομο κινδυνεύει να βλάψει τον εαυτό του ή τους άλλους. Ενώ η κατάσταση μπορεί να είναι ξεκάθαρη για εσάς, μπορεί να είναι λιγότερο ξεκάθαρη στο δικαστήριο. Το να έχετε καλά αρχεία θα σας βοηθήσει να δικαιολογήσετε την ανάγκη να απομακρυνθεί το άτομο από το σπίτι του σε μια εγκατάσταση. Λάβετε υπόψη ότι η ακούσια δέσμευση δεν εγγυάται την ακούσια θεραπεία. Θα χρειαστεί να συνεχίσετε να συμμετέχετε στον καθορισμό της συνεχούς φροντίδας και των κατάλληλων θεραπειών.