Τι είναι η λεϊσμανίαση;
Η λεϊσμανίαση είναι μια παρασιτική ασθένεια που προκαλείται από το Λεϊσμανία παράσιτο. Αυτό το παράσιτο ζει συνήθως σε μολυσμένες μύγες άμμου. Μπορείτε να προσβληθείτε από λεϊσμανίαση από ένα δάγκωμα μολυσμένης μύγας άμμου.
Οι μύγες άμμου που μεταφέρουν το παράσιτο συνήθως κατοικούν σε τροπικά και υποτροπικά περιβάλλοντα. Θανατηφόρες επιδημίες έχουν συμβεί σε περιοχές της Ασίας, της Ανατολικής Αφρικής και της Νότιας Αμερικής.
Οι προσβεβλημένες περιοχές είναι συχνά απομακρυσμένες και ασταθείς, με περιορισμένους πόρους για τη θεραπεία αυτής της νόσου. Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα ονομάζουν λεϊσμανίαση μία από τις πιο επικίνδυνες παραμελημένες τροπικές ασθένειες. Ο οργανισμός αναφέρει επίσης ότι αυτή η ασθένεια είναι δεύτερη μετά την ελονοσία σε παρασιτικά αίτια θανάτου.
Διαβάστε περισσότερα: Παρασιτικές λοιμώξεις »
Ποιοι είναι οι τύποι λεϊσμανίασης;
Η λεϊσμανίαση εμφανίζεται σε τρεις μορφές: δερματική, σπλαχνική και βλεννοδερματική. Διαφορετικά είδη του Λεϊσμανία παράσιτο συνδέονται με κάθε μορφή. Οι ειδικοί πιστεύουν ότι υπάρχουν περίπου 20 Λεϊσμανία είδη που μπορούν να μεταδώσουν την ασθένεια στον άνθρωπο.
Δερματική λεϊσμανίαση
Η δερματική λεϊσμανίαση προκαλεί έλκη στο δέρμα σας. Είναι η πιο κοινή μορφή λεϊσμανίασης. Η θεραπεία μπορεί να μην είναι πάντα απαραίτητη ανάλογα με το άτομο, αλλά μπορεί να επιταχύνει την επούλωση και να αποτρέψει επιπλοκές.
Βλεννοδερματική λεϊσμανίαση
Μια σπάνια μορφή της νόσου, η βλεννοδερμική λεϊσμανίαση προκαλείται από τη δερματική μορφή του παρασίτου και μπορεί να εμφανιστεί αρκετούς μήνες μετά την επούλωση των ελκών του δέρματος.
Με αυτόν τον τύπο λεϊσμανίασης, τα παράσιτα εξαπλώνονται στη μύτη, το λαιμό και το στόμα σας. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε μερική ή πλήρη καταστροφή των βλεννογόνων σε αυτές τις περιοχές.
Παρόλο που η βλεννοδερμική λεϊσμανίαση συνήθως θεωρείται υποσύνολο της δερματικής λεϊσμανίασης, είναι πιο σοβαρή. Δεν θεραπεύεται από μόνο του και απαιτεί πάντα θεραπεία.
Σπλαχνική λεϊσμανίαση
Η σπλαχνική λεϊσμανίαση είναι μερικές φορές γνωστή ως συστηματική λεϊσμανίαση ή kala azar.
Εμφανίζεται συνήθως δύο έως οκτώ μήνες μετά το δάγκωμα από μύγα άμμου. Βλάπτει τα εσωτερικά όργανα, όπως τη σπλήνα και το συκώτι σας. Επηρεάζει επίσης τον μυελό των οστών σας, καθώς και το ανοσοποιητικό σας σύστημα μέσω βλάβης σε αυτά τα όργανα.
Η κατάσταση είναι σχεδόν πάντα θανατηφόρα εάν δεν αντιμετωπιστεί.
Τι προκαλεί λεϊσμανίαση;
Η λεϊσμανίαση οφείλεται σε πρωτόζωα παράσιτα από το Λεϊσμανία είδος. Παθαίνετε λεϊσμανίαση από το δάγκωμα από μολυσμένη μύγα άμμου.
Το παράσιτο ζει και πολλαπλασιάζεται μέσα στη θηλυκή μύγα άμμου. Αυτό το έντομο είναι πιο ενεργό σε υγρά περιβάλλοντα κατά τους θερμότερους μήνες και τη νύχτα, από το σούρουπο έως την αυγή. Τα κατοικίδια ζώα, όπως τα σκυλιά, μπορούν να χρησιμεύσουν ως δεξαμενές για το παράσιτο. Η μετάδοση μπορεί να γίνει από ζώο σε μύγα άμμου σε άνθρωπο.
Οι άνθρωποι μπορούν επίσης να μεταδώσουν το παράσιτο μεταξύ τους μέσω μετάγγισης αίματος ή κοινών βελόνων. Σε ορισμένα μέρη του κόσμου, η μετάδοση μπορεί επίσης να συμβεί από άνθρωπο σε άμμο σε άνθρωπο.
Ποιοι κινδυνεύουν από λεϊσμανίαση;
Γεωγραφία
Η ασθένεια εντοπίζεται παντού στον κόσμο εκτός από την Αυστραλία και την Ανταρκτική. Ωστόσο, περίπου το 95 τοις εκατό των δερματικών περιπτώσεων εμφανίζονται σε:
- η Αμερική
- Κεντρική Ασία
- τη λεκάνη της Μεσογείου
- η Μέση Ανατολή
Το 2015 τελείωσε
- Βραζιλία
- Αιθιοπία
- Ινδία
- Κενύα
- Σομαλία
- Νότιο Σουδάν
- Σουδάν
Εάν ζείτε ή ταξιδεύετε σε τροπικές ή υποτροπικές περιοχές αυτών των χωρών και περιοχών, διατρέχετε πολύ μεγαλύτερο κίνδυνο να προσβληθείτε από τη νόσο. Οι περιβαλλοντικοί και κλιματικοί παράγοντες επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό την εξάπλωση της νόσου.
Κοινωνικοοικονομικές συνθήκες
Σύμφωνα με την
- υποσιτισμός
- πείνα
- έλλειψη οικονομικών πόρων
- μεγάλες μεταναστεύσεις ανθρώπων που προκαλούνται από την αστικοποίηση, καταστάσεις έκτακτης ανάγκης, πόλεμο, περιβαλλοντικές αλλαγές και κλιματική αλλαγή
Άλλες λοιμώξεις
Τα άτομα που έχουν εξασθενήσει το ανοσοποιητικό σύστημα διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο αυτής της κατάστασης.
Ο HIV μπορεί να επηρεάσει τη μετάδοση λεϊσμανίασης και να αυξήσει τον κίνδυνο σπλαχνικής λεϊσμανίασης. Ο HIV και η λεϊσμανίαση επηρεάζουν παρόμοια κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος.
Τα άτομα που έχουν μολυνθεί από τον ιό HIV είναι επίσης συχνά μολυσμένα με λεϊσμανίαση. Σε περιοχές της Αιθιοπίας, υπολογίζεται ότι τόσοι
Μάθετε περισσότερα: Όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε για τον HIV και το AIDS »
Ποια είναι τα συμπτώματα της λεϊσμανίασης;
Οι άνθρωποι μπορούν να μεταφέρουν κάποια είδη Λεϊσμανία για μεγάλα χρονικά διαστήματα χωρίς να αρρωστήσει. Τα συμπτώματα εξαρτώνται από τη μορφή της νόσου.
Δερματική λεϊσμανίαση
Το κύριο σύμπτωμα αυτής της κατάστασης είναι τα ανώδυνα δερματικά έλκη. Τα δερματικά συμπτώματα μπορεί να εμφανιστούν λίγες εβδομάδες μετά το δάγκωμα από μολυσμένη μύγα άμμου. Ωστόσο, μερικές φορές τα συμπτώματα δεν εμφανίζονται για μήνες ή χρόνια.
Βλεννοδερματική λεϊσμανίαση
Σε άτομα με βλεννοδερματική μορφή της νόσου, τα συμπτώματα εμφανίζονται συνήθως ένα έως πέντε χρόνια μετά τις δερματικές βλάβες. Πρόκειται κυρίως για έλκη στο στόμα και τη μύτη ή στα χείλη τους.
Άλλα συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν:
- καταρροή ή βουλωμένη μύτη
- ρινορραγίες
- δυσκολία αναπνοής
Σπλαχνική λεϊσμανίαση
Τα συμπτώματα συχνά δεν εμφανίζονται για μήνες μετά το δάγκωμα με αυτόν τον τύπο λεϊσμανίασης. Οι περισσότερες περιπτώσεις είναι εμφανείς δύο έως έξι μήνες μετά την εμφάνιση της λοίμωξης. Τα κοινά σημεία και συμπτώματα περιλαμβάνουν:
- απώλεια βάρους
- αδυναμία
-
πυρετός που διαρκεί εβδομάδες ή μήνες
- διευρυμένη σπλήνα
- διευρυμένο συκώτι
- μειωμένη παραγωγή κυττάρων αίματος
- Αιμορραγία
- άλλες λοιμώξεις
- διογκωμένοι λεμφαδένες
Πώς διαγιγνώσκεται η λεϊσμανίαση;
Είναι σημαντικό να ενημερώσετε το γιατρό σας εάν ζείτε ή επισκεφθήκατε ένα μέρος όπου η λεϊσμανίαση είναι συχνή. Με αυτόν τον τρόπο ο γιατρός σας θα ξέρει να σας εξετάσει για το παράσιτο. Εάν έχετε λεϊσμανίαση, ο γιατρός σας θα χρησιμοποιήσει άλλες εξετάσεις για να καθορίσει ποια είδη Λεϊσμανία είναι η αιτία.
Διάγνωση δερματικής λεϊσμανίασης
Ο γιατρός σας μπορεί να πάρει μια μικρή ποσότητα δέρματος για βιοψία, ξύνοντας ένα από τα έλκη. Συχνά θα αναζητήσουν το DNA ή το γενετικό υλικό του παρασίτου. Μπορούν να χρησιμοποιήσουν μια ποικιλία μεθόδων για τον εντοπισμό των ειδών των παρασίτων που προκαλούν τη μόλυνση.
Διάγνωση σπλαχνικής λεϊσμανίασης
Πολλές φορές, οι άνθρωποι δεν θυμούνται ένα δάγκωμα από μια μύγα άμμου. Αυτό μπορεί να καταστήσει την κατάσταση δύσκολη στη διάγνωση.
Ένα ιστορικό διαμονής ή ταξιδιού σε μια περιοχή λεϊσμανίασης είναι χρήσιμο. Ο γιατρός σας μπορεί πρώτα να πραγματοποιήσει μια φυσική εξέταση για να αναζητήσει διευρυμένη σπλήνα ή συκώτι. Στη συνέχεια, μπορούν να κάνουν βιοψία μυελού των οστών ή να πάρουν δείγμα αίματος για εξέταση.
Μια ποικιλία εξειδικευμένων εξετάσεων βοηθούν στη διάγνωση. Ειδικοί χημικοί λεκέδες μυελού των οστών μπορούν να βοηθήσουν στην αναγνώριση των ανοσοκυττάρων που έχουν μολυνθεί από το παράσιτο.
Ποιες είναι οι θεραπείες για τη λεϊσμανίαση;
Αντιπαρασιτικά φάρμακα, όπως η αμφοτερικίνη Β (Ambisome), θεραπεύουν αυτήν την κατάσταση. Ο γιατρός σας μπορεί να συστήσει άλλες θεραπείες με βάση τον τύπο της λεϊσμανίασης που έχετε.
Δερματική λεϊσμανίαση
Τα δερματικά έλκη συχνά επουλώνονται χωρίς θεραπεία. Ωστόσο, η θεραπεία μπορεί να επιταχύνει την επούλωση, να μειώσει τις ουλές και να μειώσει τον κίνδυνο περαιτέρω ασθένειας. Τυχόν έλκη του δέρματος που προκαλούν παραμόρφωση μπορεί να απαιτούν πλαστική χειρουργική.
Βλεννοδερματική λεϊσμανίαση
Αυτές οι βλάβες δεν επουλώνονται φυσικά. Πάντα απαιτούν θεραπεία. Η λιποσωμική αμφοτερικίνη Β και η παρομομυκίνη μπορούν να θεραπεύσουν τη βλεννοδερμική λεϊσμανίαση.
Σπλαχνική λεϊσμανίαση
Η σπλαχνική νόσος απαιτεί πάντα θεραπεία. Διατίθενται αρκετά φάρμακα. Τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται συνήθως περιλαμβάνουν το stibogluconate νατρίου (Pentostam), την αμφοτερικίνη Β, την παρομομυκίνη και τη μιλτεφοσίνη (Impavido).
Ποιες είναι οι πιθανές επιπλοκές της λεϊσμανίασης;
Οι επιπλοκές της δερματικής λεϊσμανίασης μπορεί να περιλαμβάνουν:
- Αιμορραγία
- άλλες λοιμώξεις λόγω εξασθενημένου ανοσοποιητικού συστήματος, το οποίο μπορεί να είναι απειλητικό για τη ζωή
- παραμόρφωση
Η σπλαχνική λεϊσμανίαση είναι συχνά θανατηφόρα λόγω των επιπτώσεων που έχει τόσο στα εσωτερικά όργανα όσο και στο ανοσοποιητικό σας σύστημα. Εάν έχετε HIV ή AIDS, διατρέχετε μεγαλύτερο κίνδυνο να πάρετε αυτήν την ασθένεια. Η ύπαρξη HIV ή AIDS μπορεί επίσης να περιπλέξει την πορεία της λεϊσμανίασης, καθώς και τη θεραπεία.
Πώς μπορώ να προλάβω τη λεϊσμανίαση;
Δεν υπάρχει εμβόλιο ή προφυλακτικό φάρμακο. Ο μόνος τρόπος για να αποτρέψετε τη λεϊσμανίαση είναι να αποφύγετε το δάγκωμα από μύγα άμμου.
Ακολουθήστε αυτά τα βήματα για να αποφύγετε το δάγκωμα από μια μύγα άμμου:
- Φορέστε ρούχα που καλύπτουν όσο το δυνατόν περισσότερο δέρμα. Συνιστώνται μακρύ παντελόνι, πουκάμισα με μακριά μανίκια, τοποθετημένα σε παντελόνια και ψηλές κάλτσες.
- Χρησιμοποιήστε εντομοαπωθητικό σε οποιοδήποτε εκτεθειμένο δέρμα και στις άκρες του παντελονιού και των μανικιών σας. Τα πιο αποτελεσματικά εντομοαπωθητικά περιέχουν DEET.
- Spεκάστε εσωτερικούς χώρους ύπνου με εντομοκτόνο.
- Κοιμηθείτε στους ψηλότερους ορόφους ενός κτιρίου. Τα έντομα είναι φτωχά ιπτάμενα.
- Αποφύγετε την ύπαιθρο μεταξύ του σούρουπου και της αυγής. Αυτό συμβαίνει όταν οι μύγες άμμου είναι πιο δραστήριες.
- Χρησιμοποιήστε οθόνες και κλιματισμό σε εσωτερικούς χώρους, όταν είναι δυνατόν. Η χρήση ανεμιστήρων μπορεί να κάνει πιο δύσκολη την πτήση των εντόμων.
- Χρησιμοποιήστε ένα δίχτυ κρεβατιού τοποθετημένο στο στρώμα σας. Οι μύγες άμμου είναι πολύ μικρότερες από τα κουνούπια, οπότε χρειάζεστε ένα καλά πλεγμένο δίχτυ. Spεκάστε το δίχτυ με εντομοκτόνο που περιέχει πυρεθροειδή αν είναι δυνατόν.
Αγοράστε δίχτυα, εντομοκτόνα και απωθητικά πριν ταξιδέψετε σε περιοχές υψηλού κινδύνου.
Ποια είναι η μακροπρόθεσμη προοπτική;
Οι πληγές μπορεί να οδηγήσουν σε μόνιμες ουλές και παραμόρφωση. Η θεραπεία μπορεί να μειώσει τη σοβαρότητά τους.
Η φαρμακευτική αγωγή μπορεί να θεραπεύσει την ασθένεια. Ωστόσο, η θεραπεία είναι πιο αποτελεσματική όταν ξεκινά πριν εμφανιστεί εκτεταμένη βλάβη στο ανοσοποιητικό σας σύστημα.
Η σπλαχνική λεϊσμανίαση είναι συχνά θανατηφόρα μέσα σε δύο χρόνια εάν δεν αντιμετωπιστεί σωστά.
Discussion about this post