Τον Αύγουστο του 1989, βρήκα ένα εξόγκωμα στο δεξί μου στήθος ενώ έκανα ντους. Ήμουν 41. Ο σύντροφός μου Εντ και εγώ μόλις είχαμε αγοράσει ένα σπίτι μαζί. Είχαμε ραντεβού για περίπου έξι χρόνια και τα παιδιά μας είχαν σχεδόν μεγαλώσει. Αυτό δεν ήταν στα σχέδιά μας.
Μέσα σε λίγες μέρες, είδα τον OB-GYN μου. Ένιωσε το εξόγκωμα και μου είπε ότι το επόμενο βήμα ήταν να κλείσω ραντεβού με έναν χειρουργό για βιοψία. Μου έδωσε το όνομα της χειρουργικής ομάδας που συνέστησε και με συμβούλεψε να τηλεφωνήσω αμέσως και να κλείσω το πρώτο διαθέσιμο ραντεβού.
Δύο εβδομάδες αργότερα, πήγα στο νοσοκομείο για τη διαδικασία, συνοδευόμενη από τη μητέρα μου. Δεν γνωρίζαμε για καρκίνο του μαστού στην οικογένειά μας. Ήμουν βέβαιος ότι ήταν ένας ψευδής συναγερμός.
Όμως, ενώ το εξόγκωμα δεν ήταν τίποτα, οι εξετάσεις απεικόνισης βοήθησαν τον γιατρό μου να διαπιστώσει ότι οι ύποπτες περιοχές κάτω από το εξόγκωμα ήταν καρκινικές. Αμέσως μετά, έκανα μαστεκτομή.
Ενάντια σε τρεις ογκολογικές συστάσεις, επέλεξα να μην κάνω καμία χημειοθεραπεία. Πίστευα ότι η επέμβαση ήταν αρκετά δραστική. Το έπιασαν νωρίς και ήθελα απλώς να συνεχίσω τη ζωή μου.
Τότε ήταν διαφορετικές οι εποχές. Έβαλα όλη μου την πίστη στους γιατρούς μου. Δεν είχαμε πρόσβαση στο διαδίκτυο, επομένως δεν μπορούσα να αναζητήσω πληροφορίες στο Google.
Αυτό ήταν πριν από 30 χρόνια. Η εισαγωγή της τεχνολογίας και ο «Δρ. Η Google έχει αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι έχουν πρόσβαση σε πληροφορίες σχετικά με καταστάσεις υγείας και θεραπείες. Δείτε πώς επηρέασε το ταξίδι μου με τον καρκίνο του μαστού.
Επτά χρόνια μετά
Μετά τη μαστεκτομή μου, ανάρρωσα καλά. Ο Εντ και εγώ παντρευτήκαμε επτά μήνες μετά την εγχείρησή μου και η ζωή ήταν καλή. Αλλά ένα πρωί του 1996, παρατήρησα ένα αρκετά μεγάλο εξόγκωμα πάνω από τη δεξιά κλείδα μου.
Επισκέφθηκα τον γιατρό πρωτοβάθμιας φροντίδας μου και έλαβα βιοψία με βελόνα με χειρουργό την ίδια εβδομάδα. Καρκινικά κύτταρα. Σε αυτό το σημείο, σίγουρα αμφέβαλα για την απόφασή μου το 1989 να μην προχωρήσω στη χημειοθεραπεία.
Δεν έκανα καμία έρευνα με την πρώτη και τη δεύτερη διάγνωση. Αντίθετα, βασιζόμουν στους γιατρούς μου για τις απόψεις, τις συστάσεις και τις πληροφορίες τους.
Ένιωσα άνετα να ακολουθήσω το παράδειγμά τους. Δεν ξέρω αν ήταν η εποχή που μεγάλωσα ή ο τρόπος που μεγάλωσα, αλλά τους εμπιστεύομαι απόλυτα.
Πήραμε τον πρώτο μας υπολογιστή στο σπίτι το 1998, ωστόσο έλαβα όλες τις πληροφορίες που ένιωθα ότι χρειαζόμουν από τον ογκολόγο μου. Ήμουν τυχερός που είχα καλή σχέση μαζί της.
Θυμάμαι τη συζήτηση όπου μου είπε ότι ο καρκίνος μου είχε κάνει μετάσταση. Συνέστησε επιθετική χημειοθεραπεία και ορμονοθεραπεία. Ένιωσα ότι ήμουν σε καλά χέρια.
Συμπλήρωσα έξι μήνες χημειοθεραπεία και 10 χρόνια ορμονοθεραπεία. Στην πορεία, άρχισα να κάνω έρευνα, αλλά ένιωθα ότι τα πήγαινα καλά στις θεραπείες μου και ποτέ δεν αμφισβήτησα τη δέσμευσή μου να τις πάρω.
Fast-Forward για το 2018
Τον Μάρτιο του 2018, μια βιοψία έδειξε ότι ο καρκίνος του μαστού μου είχε κάνει μετάσταση στα οστά και στους πνεύμονές μου. Αυτή τη φορά, η ενασχόληση με τη διάγνωσή μου ένιωσα μοναξιά.
Εξακολουθώ να έχω την ίδια νοοτροπία όσον αφορά την εύρεση πληροφοριών και έχω μια ιατρική ομάδα την οποία εμπιστεύομαι. Χρειαζόμουν όμως κάτι άλλο.
Παρόλο που δεν είχα συμμετάσχει ποτέ σε μια ομάδα υποστήριξης για τον καρκίνο του μαστού, ένιωθα λίγο εκτός ελέγχου και σκέφτηκα ότι θα προσπαθούσα να βρω κάτι τοπικό για να πάω προσωπικά.
Δεν βρήκα κάτι τοπικό, αλλά βρήκα την εφαρμογή Breast Cancer Healthline (BCH) όταν έψαξα στο διαδίκτυο για υποστήριξη σταδίου IV.
Στην αρχή, ήμουν απρόθυμος να κάνω περισσότερα από το να «ακούω» στην εφαρμογή. Είμαι πιο ανήσυχος και πάντα φοβάμαι μήπως πω κάτι λάθος. Δεν πίστευα ότι οι επιζώντες του καρκίνου για πρώτη φορά θα ήθελαν να ακούσουν από κάποιον που τον αντιμετωπίζει για 30 χρόνια – οι πολλαπλές υποτροπές μου είναι ο μεγαλύτερος φόβος τους.
Αλλά σύντομα βρέθηκα να βάζω τα δάχτυλα των ποδιών μου στο νερό. Οι απαντήσεις που έλαβα με έκαναν να νιώθω ασφαλής να μιλήσω. Εκτός από το να βοηθήσω τον εαυτό μου, συνειδητοποίησα ότι ίσως μπορούσα να βοηθήσω και κάποιον άλλο.
Έχω απαντήσει σε ερωτήσεις και έχω μιλήσει σε άλλους για θεραπείες, παρενέργειες, φόβους, συναισθήματα και συμπτώματα.
Είναι μια εντελώς διαφορετική εμπειρία να διαβάζεις και να μοιράζεσαι με τόσους άλλους που περνούν από τις ίδιες καταστάσεις. Έχω βρει ελπίδα μέσα από τόσες πολλές ιστορίες. Η κουβέντα μπορεί μερικές μέρες να με βγάλει από ένα πραγματικό «φανκ».
Δεν νιώθω πια την ανάγκη να είμαι superwoman και να κρατάω όλα μου τα συναισθήματα μέσα μου. Πολλοί άλλοι καταλαβαίνουν ακριβώς πώς νιώθω.
Μπορείτε να κατεβάσετε δωρεάν την εφαρμογή Breast Cancer Healthline σε Android ή iPhone.
Το Διαδίκτυο μπορεί να είναι δύσκολο. Υπάρχουν τόσες πολλές πληροφορίες εκεί έξω που μπορεί να είναι θετικές και αρνητικές. Τώρα γνωρίζουμε πολλά περισσότερα για τις συνθήκες και τις θεραπείες μας. Ξέρουμε τι ερωτήσεις να κάνουμε. Τώρα πρέπει να είμαστε υπέρμαχοι της υγειονομικής περίθαλψης του εαυτού μας.
Στο παρελθόν, βασιζόμουν στην οικογένειά μου, τους φίλους και την ιατρική μου ομάδα για υποστήριξη. Είχα επίσης την τάση να το κάνω μόνος, να το σκληρύνω και να υποφέρω στη σιωπή. Αλλά δεν χρειάζεται να το κάνω πια. Το να μιλάς με αγνώστους μέσω της εφαρμογής, που αισθάνονται γρήγορα φίλοι, κάνει αυτή την εμπειρία να μην είναι τόσο μοναχική.
Εάν αντιμετωπίζετε διάγνωση ή φόβο για καρκίνο του μαστού, ελπίζω να έχετε ένα ασφαλές μέρος για να μοιραστείτε τα συναισθήματά σας και μια ιατρική ομάδα που εμπιστεύεστε.
Η Chris Shuey είναι συνταξιούχος και ζει στο San Francisco Bay Area με τον σύζυγό της Ed. Λατρεύει τη ζωή ενώ περνά χρόνο με τα εγγόνια της.
Discussion about this post