Πιο δυνατοί μαζί: Όταν η αυτοφροντίδα γίνεται κοινοτική φροντίδα

Χρειαζόμαστε και κοινότητα

Η κοινοτική φροντίδα αναγνωρίζει ότι δεν έχουμε όλοι ίση πρόσβαση σε χρόνο και χρήμα, που είναι οι κύριοι πόροι που απαιτούνται για τη φροντίδα.

Μας υπενθυμίζει ότι ως ανθρώπινα όντα είμαστε αλληλεξαρτώμενοι.

Το τρίτο επίπεδο της Ιεραρχίας των Αναγκών του Maslow είναι «η αίσθηση του ανήκειν και της αγάπης». Έχουμε μια ψυχολογική ανάγκη για στενές σχέσεις και, για πολλούς από εμάς, βασιζόμαστε σε αυτές τις σχέσεις για να καλύψουμε τις φυσιολογικές μας ανάγκες.

Εάν είστε σε θέση να εξασκήσετε την αυτοφροντίδα, αυτό είναι υπέροχο. Απλά μην ξεχνάτε τους ανθρώπους γύρω σας. Ανεξάρτητα από το πόσο προνομιούχοι είμαστε, χρειαζόμαστε ακόμα ανθρώπινη σύνδεση. Χρειαζόμαστε ακόμα να δίνουμε και να παίρνουμε αγάπη.

Ακολουθούν έξι τρόποι για να μετατοπίσετε τη σκέψη σας στη φροντίδα της κοινότητας, λαμβάνοντας υπόψη τις ανάγκες των μελών της οικογένειάς σας, των φίλων, των συναδέλφων σας, των γειτόνων, των μελών της ομάδας και άλλων με τους οποίους αλληλεπιδράτε σε τακτική βάση.

Check-in τακτικά

Σε πολλούς πολιτισμούς, είναι κανόνας να ανοίγετε συνομιλίες και ακόμη και συναλλαγές με το «Πώς είσαι;» Είναι μια ερώτηση που τίθεται γρήγορα και αυτόματα, συχνά χωρίς να περιμένει απάντηση.

Αντί να ρωτάτε τους ανθρώπους πώς τα πάνε, δηλώστε ξεκάθαρα ότι κάνετε check in μαζί τους.

Ένας τρόπος για να το κάνετε αυτό είναι λέγοντας: «Γεια, ήθελα να επικοινωνήσω μαζί σας. Πως αισθάνεσαι?”

Εάν γνωρίζετε ότι το άτομο είναι ιδιαίτερα καταβεβλημένο ή ότι περνάει δύσκολες στιγμές, μπορεί να θέλετε να είστε συγκεκριμένοι.

Μπορείτε να πείτε: «Γεια, ξέρω ότι δουλεύεις από το σπίτι και φροντίζεις τη γιαγιά σου. Πώς τα καταφέρνεις;»

Μπορείτε επίσης να ρωτήσετε τους ανθρώπους εάν βρίσκουν χρόνο να κάνουν κάτι άλλο εκτός από τη δουλειά. Εάν δεν μπορείτε να βοηθήσετε, μπορείτε να δείξετε ηθική υποστήριξη. Εάν μπορείτε να βοηθήσετε, μπορείτε να κάνετε μια προσφορά.

Ενσυναίσθηση

Μερικές φορές βιώνουμε παρόμοιες καταστάσεις. Ενώ η κοινωνικοοικονομική κατάσταση και τα δημογραφικά στοιχεία αλλάζουν τον τρόπο με τον οποίο πλοηγούμαστε σε αυτές τις συνθήκες, υπάρχουν καθολικά στοιχεία σε κάθε πρόκληση.

Το να δουλεύεις με τον ίδιο δύσκολο συνάδελφο, να μην έχεις βοήθεια με τη φροντίδα των παιδιών ή να είσαι σε καραντίνα είναι όλα απογοητευτικά ζητήματα που μπορεί να μην μπορέσεις να αλλάξεις — αλλά μπορείς να το συζητήσεις.

Η ενσυναίσθηση δεν είναι το ίδιο με το να ασχολείσαι με ένα θέμα και δεν είναι να νιώθεις άσχημα για κάποιον.

Ενσυναίσθηση είναι η κατανόηση και η αίσθηση αυτού που νιώθει κάποιος άλλος. Είναι ένας τρόπος για να επικυρώσετε τις σκέψεις και τα συναισθήματά κάποιου και να τον ενημερώσετε ότι τον βλέπουν.

Μέρος της ύπαρξης σε μια κοινότητα είναι να αναγνωρίζουμε τις δυσκολίες όσο γιορτάζουμε τα επιτεύγματα. Αυτό καθιστά εντάξει να βιώνεις τόσο τα σκαμπανεβάσματα όσο και τα κάτω του να είσαι άνθρωπος.

Κάντε μια συγκεκριμένη προσφορά

Μπορούμε συχνά να αντιληφθούμε όταν οι άλλοι άνθρωποι περνούν δύσκολες στιγμές. Όταν είμαστε σε θέση, στους περισσότερους από εμάς αρέσει να βοηθάμε.

Ένα από τα ελαττώματα της αυτοφροντίδας είναι ότι είναι δύσκολο να εντοπίσεις τι χρειάζεσαι όταν το χρειάζεσαι περισσότερο.

Όταν κάποιος λέει, «Επιτρέψτε μου να ξέρω πώς μπορώ να βοηθήσω», το καταλαβαίνουμε ως μια ευγενική χειρονομία. Παρόλα αυτά, συχνά τελειώνει εκεί επειδή είμαστε επιβαρυμένοι με τη διαδικασία αυτοαξιολόγησης και οικοδόμησης λύσεων.

Ένα μέρος της κοινοτικής φροντίδας είναι η αξιολόγηση του τι μπορεί να χρειαστούν οι άλλοι, η προσφορά για παροχή και η παρακολούθηση πότε η προσφορά γίνει αποδεκτή.

Αντί να λέτε αόριστα σε κάποιον ότι είστε πρόθυμοι να βοηθήσετε, προβλέψτε τις ανάγκες του και κάντε μια προσφορά.

Ρωτήστε εάν μπορείτε να παραδώσετε ένα γεύμα στην οικογένειά τους, να κάνετε τα ψώνια τους, να διορθώσετε το νεροχύτη που έχει διαρροή, να συντάξετε το email που δυσκολεύονται να στείλουν ή να δημιουργήσετε μια λίστα αναπαραγωγής με μουσική που να αισθάνεται καλά.

Εάν κάνετε check-in τακτικά ή έχετε αφιερώσει χρόνο με ενσυναίσθηση, θα ξέρετε τι να κάνετε.

Δώστε προτεραιότητα στην ξεκούραση

Είναι εύκολο να δοξάσεις την πολυάσχολη δουλειά και να γιορτάσεις τα επιτεύγματα, αλλά αυτό συχνά οδηγεί σε ανισορροπία.

Πρέπει να είμαστε σε θέση να εξισορροπούμε την εργασία με την υπόλοιπη ζωή μας και να μην χρησιμοποιούμε την εργασία ως περισπασμό ή διαφυγή από τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε.

Μερικά άτομα με άγχος μπορεί να στρέψουν την προσοχή τους στη δουλειά, να προσπαθήσουν να αυξήσουν την παραγωγικότητα και να αναζητήσουν μια υψηλότερη αίσθηση αυτοεκτίμησης μέσα από ατελείωτες λίστες υποχρεώσεων.

Αλλά οι κοινότητες μπορούν να βοηθήσουν να δοθεί προτεραιότητα στην ευημερία.

Η παραγωγικότητα, είτε στην εργασία, είτε στον εθελοντισμό είτε στο σπίτι, συχνά εκτιμάται περισσότερο από την υγεία και την ευημερία. Κοινοποιούμε ακούσια ότι η παραγωγικότητα είναι καλύτερη από και σε ανταγωνισμό με την ανάπαυση.

Οι άνθρωποι χρειάζονται άδεια για να πάρουν άδεια. Αυτή η άδεια προέρχεται από την κοινότητά τους.

Εάν γνωρίζετε ότι κάποιος εργάζεται 60 ώρες την εβδομάδα και εμφανίζεται εθελοντής για 10 ώρες, υπενθυμίστε του ότι η ανάπαυση δεν είναι μόνο δυνατή — αλλά απαραίτητη.

Εκτιμήστε τη δέσμευσή τους, αλλά δώστε προτεραιότητα στην ευημερία τους. Απλώς μπορείτε να βοηθήσετε στην πρόληψη της εξουθένωσης.

Οι εργοδότες μπορούν να ενθαρρύνουν το προσωπικό να χρησιμοποιεί προσωπικό ρεπό, να προσφέρει ημέρες ψυχικής υγείας και να εφαρμόζει ημέρες ανάπαυσης σε όλη την εταιρεία.

Πάρτε ένα σύνθημα από το Astraea Lesbian Foundation for Justice. Ως απάντηση στον αντίκτυπο του COVID-19, προκάλεσαν μια παύση 15 ημερών σε όλο τον οργανισμό. Ομοίως, το Ταμείο Ισότητας έκανε δύο μήνες ανάπαυσης.

Κοινωνικοποιήστε, στην πραγματικότητα

Με τόσα πολλά που συμβαίνουν στον κόσμο, ξεχνάμε να χαλαρώνουμε και να απολαμβάνουμε ο ένας την παρέα του άλλου. Αυτό είναι διαφορετικό από το check-in, την ενσυναίσθηση ή την παροχή υπηρεσιών ο ένας για τον άλλον.

Είναι σημαντικό να έχετε χρόνο μαζί χωρίς σκέψεις και συζητήσεις για πράγματα που δεν πάνε καλά.

Παρακολουθήστε υπέροχες ταινίες, ρίξτε μια ματιά στο νέο εστιατόριο στη γειτονιά, χορογραφήστε έναν χορό με την πιο πρόσφατη επιτυχία του hip hop, παίξτε ένα τρελό παιχνίδι Taboo ή κάντε ένα μάθημα μαζί. Πολλά από αυτά μπορούν να γίνουν και εικονικά.

Κάντε κάτι για να μην παρακολουθείτε ή να μιλάτε για ειδήσεις. Μπορεί να διαπιστώσετε ότι το αυτο-μασάζ είναι ακριβώς αυτό που χρειάζεστε για να καταπολεμήσετε την πείνα με το άγγιγμα.

Χρησιμοποιήστε αυτό το χρόνο για να είστε μαζί ως μια κοινότητα που δεν συνδέεται μόνο με τους αγώνες που μοιράζεστε, αλλά από την κοινή σας ανθρωπιά. Η ίδια η σύνδεση είναι αρκετός λόγος.

Παρεμβαίνω

Ανεβείτε όταν είστε μάρτυρες παρενόχλησης ή διακρίσεων. Εάν το έχετε, χρησιμοποιήστε το προνόμιό σας για να υπερασπιστείτε αυτούς που δεν το έχουν.

Αν δείτε ένα λευκό άτομο να προσπαθεί να αγγίξει τα μαλλιά ενός μαύρου, σταματήστε τον. Δηλώστε σταθερά ότι είναι ρατσιστική συμπεριφορά και ζητήστε τους να ζητήσουν συγγνώμη και να τα πάνε καλύτερα. Στη συνέχεια, επικοινωνήστε με το αδικημένο άτομο για να δείτε πώς αισθάνεται και αν χρειάζεται περαιτέρω υποστήριξη.

Μετά από μια μικροεπιθετικότητα, κάποιοι μπορεί να θέλουν υποστήριξη για την κλιμάκωση, ίσως να αναφέρουν στο ανθρώπινο δυναμικό εάν αυτό συμβεί στην εργασία.

Η παρέμβασή σας σας βάζει ανάμεσα στο άτομο που παραβιάζεται και στον δράστη, κάτι που μπορεί να εκτονώσει αμέσως την κατάσταση.

Η πίεση αφαιρείται από το άτομο που θα έπρεπε να αποφασίσει πώς να αντιδράσει τη δεδομένη στιγμή, και εκτρέπει την προσοχή του δράστη σε εσάς.

Η ελάφρυνση του βάρους που φέρουν οι άλλοι άνθρωποι και το να μιλάτε για να μην χρειάζεται είναι ένα σημαντικό μέρος της κοινοτικής φροντίδας.

Είμαστε υπεύθυνοι ο ένας για τον άλλον

Ακόμη και όταν γινόμαστε πιο συντονισμένοι με τις ανάγκες των ανθρώπων στις κοινότητές μας και προσπαθούμε να ανταποκριθούμε σε αυτές, η αυτοφροντίδα θα συνεχίσει να είναι απαραίτητη.

Θα πρέπει ακόμα να καθαρίζουμε, να ταΐζουμε και να ντυθούμε, να κάνουμε ραντεβού με τον οδοντίατρο, να οργανώνουμε τα ντουλάπια της κουζίνας μας, να βλέπουμε θεραπευτές, να πίνουμε νερό και να προσπαθούμε να κινούμε περισσότερο το σώμα μας.

Κάνοντας αυτά τα πράγματα μαζί και ο ένας για τον άλλον δημιουργεί την αίσθηση του ανήκειν και χτίζει την οικειότητα που είναι μία από τις βασικές μας ανάγκες.

Μας υπενθυμίζει ότι δεν έπρεπε να περπατήσουμε μόνοι μας σε αυτά τα μονοπάτια, αλλά να μάθουμε και να νοιαζόμαστε ο ένας από τον άλλο καθώς βρίσκουμε καλύτερους τρόπους να ζούμε μαζί.

Οι προκλήσεις θα συνεχίσουν να έρχονται, αλλά οι κοινότητές μας έχουν τους πόρους για να τα καταφέρουμε.

Η Alicia A. Wallace είναι μια queer μαύρη φεμινίστρια, υπερασπιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των γυναικών και συγγραφέας. Είναι παθιασμένη με την κοινωνική δικαιοσύνη και την οικοδόμηση της κοινότητας. Της αρέσει να μαγειρεύει, να ψήνει, να ασχολείται με την κηπουρική, να ταξιδεύει και να μιλάει σε όλους και σε κανέναν ταυτόχρονα. Κελάδημα.