Δεν μπορώ να είμαι σίγουρη ότι θυμάμαι την πρώτη μου ημικρανία, αλλά θυμάμαι ότι έκλεισα τα μάτια μου, καθώς η μαμά μου με έσπρωχνε στο καρότσι μου. Τα φώτα του δρόμου χωρίζονταν σε μεγάλες ουρές και πονούσαν το μικρό μου κεφάλι.
Όποιος έχει βιώσει ποτέ ημικρανία ξέρει ότι κάθε κρίση είναι μοναδική. Μερικές φορές μια ημικρανία σε αφήνει εντελώς ανίκανο. Άλλες φορές, μπορείτε να αντιμετωπίσετε τον πόνο εάν λάβετε φάρμακα και προληπτικά μέτρα αρκετά νωρίς.
Οι ημικρανίες δεν τους αρέσει να μοιράζονται τα φώτα της δημοσιότητας. Όταν επισκέπτονται, απαιτούν την αμέριστη προσοχή σας – σε ένα σκοτεινό, δροσερό δωμάτιο – και μερικές φορές αυτό σημαίνει ότι η πραγματική σας ζωή πρέπει να τεθεί σε αναμονή.
Καθορίζοντας τις ημικρανίες μου
Το Αμερικανικό Ίδρυμα Ημικρανίας ορίζει τις ημικρανίες ως μια «ασθένεια που προκαλεί αναπηρία» που επηρεάζει 36 εκατομμύρια Αμερικανούς. Η ημικρανία είναι πολύ περισσότερο (τόσο πολύ περισσότερο) από έναν κανονικό πονοκέφαλο και τα άτομα που αντιμετωπίζουν ημικρανίες αντιμετωπίζουν την πάθηση με διάφορους τρόπους.
Οι επιθέσεις μου σήμαιναν ότι έχασα το σχολείο αρκετά τακτικά ως παιδί. Υπήρχαν πολλές περιπτώσεις που ένιωσα τα ενδεικτικά σημάδια μιας επικείμενης ημικρανίας και συνειδητοποίησα ότι τα σχέδιά μου επρόκειτο να εκτροχιαστούν. Όταν ήμουν περίπου 8 χρονών, πέρασα μια ολόκληρη μέρα διακοπών στη Γαλλία κολλημένος στο δωμάτιο του ξενοδοχείου με τραβηγμένες τις κουρτίνες, ακούγοντας συναρπαστικές κραυγές από την πισίνα κάτω καθώς έπαιζαν άλλα παιδιά.
Σε μια άλλη περίπτωση, προς το τέλος του γυμνασίου, έπρεπε να αναβάλω μια εξέταση επειδή δεν μπορούσα να κρατήσω το κεφάλι μου μακριά από το θρανίο για να γράψω το όνομά μου.
Συμπτωματικά, και ο άντρας μου υποφέρει από πόνους ημικρανίας. Όμως έχουμε πολύ διαφορετικά συμπτώματα. Βιώνω διαταραχές στην όρασή μου και έντονο πόνο στα μάτια και το κεφάλι μου. Ο πόνος του συζύγου μου επικεντρώνεται στο πίσω μέρος του κεφαλιού και του λαιμού του, και μια επίθεση γι ‘αυτόν σχεδόν πάντα οδηγεί σε εμετό.
Αλλά εκτός από τα σοβαρά και εξουθενωτικά σωματικά συμπτώματα, οι ημικρανίες επηρεάζουν ανθρώπους όπως εμένα και τον σύζυγό μου με άλλους, ίσως λιγότερο απτές τρόπους.
Η ζωή διεκόπη
Έχω ζήσει με ημικρανίες από παιδί, οπότε έχω συνηθίσει να διακόπτουν την κοινωνική και επαγγελματική μου ζωή.
Βρίσκω μια επίθεση και η επόμενη περίοδος ανάρρωσης μπορεί εύκολα να διαρκέσει αρκετές ημέρες ή μια εβδομάδα. Αυτό παρουσιάζει μια σειρά προβλημάτων εάν συμβεί μια επίθεση στη δουλειά, στις διακοπές ή σε μια ειδική περίσταση. Για παράδειγμα, μια πρόσφατη επίθεση είδε τον σύζυγό μου να σπαταλά ένα υπερβολικό δείπνο με αστακό όταν μια ημικρανία εμφανίστηκε από το πουθενά και τον έκανε να αισθάνεται ναυτία.
Η εμπειρία μιας ημικρανίας στην εργασία μπορεί να είναι ιδιαίτερα αγχωτική και ακόμη και τρομακτική. Ως πρώην δάσκαλος, χρειάστηκε συχνά να παρηγορηθώ σε ένα ήσυχο σημείο στην τάξη, ενώ ένας συνάδελφος μου κανόνισε μια βόλτα για το σπίτι.
Με διαφορά, η πιο καταστροφική επίδραση που είχαν οι ημικρανίες στην οικογένειά μου ήταν όταν ο σύζυγός μου έχασε τη γέννηση του μωρού μας λόγω ενός εξουθενωτικού επεισοδίου. Άρχισε να αισθάνεται αδιαθεσία την ώρα που άρχιζα να τοκετά. Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι ήμουν απασχολημένος με τη δική μου διαχείριση του πόνου, αλλά μπορούσα να αισθανθώ τα αναμφισβήτητα σημάδια ανάπτυξης ημικρανίας. Ήξερα αμέσως πού πήγαινε αυτό. Τον είχα παρακολουθήσει να υποφέρει αρκετά στο παρελθόν για να ξέρω ότι η σκηνή στην οποία βρισκόταν δεν ήταν ανακτήσιμη.
Κατέβαινε, γρήγορα, και θα έχανε τη μεγάλη αποκάλυψη. Τα συμπτώματά του εξελίσσονταν γρήγορα από πόνο και δυσφορία σε ναυτία και έμετο. Μου αποσπούσε την προσοχή και είχα μια πολύ σημαντική δουλειά να κάνω.
Ημικρανίες και το μέλλον
Ευτυχώς, οι ημικρανίες μου έχουν αρχίσει να μειώνονται καθώς γερνάω. Από τότε που έγινα μαμά πριν από τρία χρόνια, είχα μόνο λίγες επιθέσεις. Εγκατέλειψα και τον αρουραίο αγώνα και άρχισα να δουλεύω από το σπίτι. Ίσως ένας πιο αργός ρυθμός ζωής και η μείωση του στρες με βοήθησαν να αποφύγω να προκαλέσω τις ημικρανίες μου.
Όποιος κι αν είναι ο λόγος, χαίρομαι που μπορώ να δέχομαι περισσότερες προσκλήσεις και να απολαμβάνω όλα όσα έχει να προσφέρει μια πλήρης και ζωντανή κοινωνική ζωή. Από εδώ και πέρα είμαι αυτός που κάνει το πάρτι. Και ημικρανία: Δεν είσαι καλεσμένος!
Εάν οι ημικρανίες επηρεάζουν την ποιότητα της ζωής σας και σας κλέβουν ακόμη και πολύτιμες ειδικές περιστάσεις, δεν είστε μόνοι. Μπορείτε να λάβετε μέτρα για την πρόληψη των ημικρανιών και υπάρχει διαθέσιμη βοήθεια για τη στιγμή που θα εμφανιστούν. Οι ημικρανίες μπορεί να διαταράξουν εντελώς τη ζωή σας, αλλά δεν χρειάζεται.
Η Fiona Tapp είναι ανεξάρτητη συγγραφέας και εκπαιδευτικός. Η δουλειά της έχει παρουσιαστεί στις The Washington Post, HuffPost, New York Post, The Week, SheKnows και άλλες. Είναι ειδικός στον τομέα της παιδαγωγικής, καθηγήτρια 13 ετών και κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου στην εκπαίδευση. Γράφει για μια ποικιλία θεμάτων, όπως η ανατροφή των παιδιών, η εκπαίδευση και τα ταξίδια. Η Fiona είναι Βρετανίδα στο εξωτερικό και όταν δεν γράφει, απολαμβάνει τις καταιγίδες και να φτιάχνει αμάξια με το μικρό παιδί της. Μπορείτε να μάθετε περισσότερα στο Fionatapp.com ή να την τιτιβάρετε @fionatappdotcom.
Discussion about this post