Αυτό το άρθρο περιέχει περιγραφές κατάχρησης που μπορεί να ενοχλήσουν ορισμένους. Εάν εσείς ή κάποιος που γνωρίζετε βιώνει ενδοοικογενειακή βία, είναι διαθέσιμη βοήθεια. Καλέστε την Εθνική Γραμμή Ενεργειακής Βίας 24/7 στο 800-799-SAFE για εμπιστευτική υποστήριξη.
Η Ashley-Lauren Elrod ήταν μόλις 6 ετών όταν κακοποιήθηκε σεξουαλικά από ένα μέλος της οικογένειάς της. Η κακοποίηση συνεχίστηκε μέχρι τα 10 της χρόνια.
Ο μόνος λόγος που έμαθε κανείς για την κακοποίηση, λέει, ήταν επειδή όταν ήταν στο γυμνάσιο, εμφανίστηκε και ένας άλλος επιζών.
Από εκεί, λέει η Elrod, κλήθηκε το Κέντρο Υποστήριξης Παιδιών του Σικάγο και η αστυνομία, υποβλήθηκαν κατηγορίες και ο θύτης της συνελήφθη και διώχθηκε ποινικά.
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η Έλροντ πάλεψε με την ψυχική της υγεία, αλλά «δεν είναι κανόνας για την κουλτούρα μου να αναζητώ έναν θεραπευτή ή κάποιον», λέει.
Έτσι, πήγε στο κολέγιο και επικεντρώθηκε στην προσπάθεια να χτίσει μια καριέρα στη βιομηχανία του θεάματος.
«Όλα, κατά κάποιο τρόπο, παρασύρθηκαν κάτω από το χαλί», λέει ο Elrod, «και θάφτηκαν κάτω από την τελειομανία μου, που ήταν αυτή η μάσκα που φορούσα τόσο καιρό».
Αλλά στο κολέγιο, αντιμετώπισε σεξουαλική παρενόχληση ενώ εργαζόταν ως stand-in ηθοποιός. «Οι χαλαροί παραγωγοί πιστεύουν ότι μπορούν απλώς να κάνουν ό,τι ήταν επειδή ήταν από πάνω σου», λέει ο Elrod.
Βίωνε εκ νέου θυματοποίηση ή επανειλημμένη έκθεση σε κακοποίηση.
Τελικά, έγινε τόσο συντριπτικό, λέει, «που κατά κάποιο τρόπο κατέρρευσα το 2013. Όλα κατέληξαν».
Η Elrod έλαβε επίσημα διάγνωση διαταραχής μετατραυματικού στρες (PTSD) και έκτοτε βρίσκεται σε θεραπεία.
Σήμερα, μελετά επίσης για να λάβει την πιστοποίηση της συμβουλευτικής ψυχικής υγείας για να βοηθήσει άλλους επιζώντες σεξουαλικής επίθεσης και είναι μέλος του συμβουλίου συμβούλων της οργάνωσης που βοήθησε να διωχθεί ο θύτης της.
Αλλά ο δρόμος για να φτάσετε εκεί δεν ήταν εύκολος.
Δεν έχει να κάνει με το survivor
Ανεξάρτητα από το πόσες φορές κάποιος βιώνει κακοποίηση, ποτέ δεν είναι δικό του λάθος.
Είναι ωραίο να πιστεύεις ότι ο κεραυνός δεν χτυπά ποτέ δύο φορές, αλλά αυτό απλά δεν είναι αλήθεια.
Η σεξουαλική επίθεση σε βάζει
Αν και υπάρχουν πολλές θεωρίες γύρω από το γιατί κάποιος μπορεί να βιώσει οικιακή ή σεξουαλική κακοποίηση περισσότερες από μία φορές, ένα πράγμα είναι ξεκάθαρο: Οι συνέπειες της εκ νέου θυματοποίησης μπορεί να είναι καταστροφικές.
Είναι αρκετά δύσκολο για τους επιζώντες βιασμού να γίνουν πιστευτοί μια φορά. Είναι ακόμα πιο δύσκολο να γίνει πιστευτό πολλές φορές.
«Δεν πιστεύουμε γενικά τους επιζώντες. Αμφιβάλλουμε πλήρως για την αξιοπιστία τους», λέει η Shana Maier, συγγραφέας και καθηγήτρια ποινικής δικαιοσύνης στο Πανεπιστήμιο Widener.
«Σπάνια γίνονται πιστευτοί την πρώτη φορά, οπότε νομίζω ότι όταν συμβαίνει για δεύτερη φορά, υπάρχει ένα εντελώς άλλο στρώμα κατηγοριών και ανάκρισης των θυμάτων», λέει ο Maier. «Νομίζω ότι αυτό δείχνει τις γενικές κοινωνικές συμπεριφορές».
Με άλλα λόγια, όταν κάποιος επιβιώνει από την ενδοοικογενειακή βία, τη σεξουαλική επίθεση ή τον βιασμό περισσότερες από μία φορές, οι άνθρωποι είναι πιο πιθανό να πιστεύουν ότι κάτι δεν πάει καλά με τον επιζώντα παρά με τον δράστη (που είναι ο ίδιος ο ορισμός της κατηγορίας του θύματος).
Οι άνθρωποι δυσκολεύονται να πιστέψουν ότι άσχημα πράγματα συμβαίνουν σε κανέναν, λέει ο Maier. Αντίθετα, τους αρέσει να πιστεύουν ότι τα άσχημα πράγματα συμβαίνουν μόνο αν κάποιος έκανε κάτι ή είχε κάποιο είδος ευπάθειας στην αρχή.
«Τα άτομα προσπαθούν να καταλάβουν ή να επισημάνουν τι έκανε ο επιζών διαφορετικά από αυτό που θα έκαναν, επειδή τους κάνει να αισθάνονται πιο ασφαλείς στον κόσμο», λέει ο Maier.
Στην πραγματικότητα, η αμφισβήτηση του επιζώντος ή του θύματος που κατηγορεί το θύμα χάνει το μεγαλύτερο ζήτημα.
Αντί να ρωτάτε γιατί κάποιος βιώνει κακοποίηση πολλές φορές, είναι πιο χρήσιμο να εξετάσετε γιατί ο θύτης είναι πιθανό να επαναλάβει αυτή τη συμπεριφορά περισσότερες από μία φορές.
«Υπάρχουν πολλές έρευνες που δείχνουν ότι οι κακοποιοί συχνά δεν κακοποιούν μόνο μία φορά», λέει ο Maier.
Το στίγμα παίζει βασικό ρόλο
Είναι απίστευτα δύσκολο να παρουσιάσεις την ιστορία της κατάχρησής σου.
Μερικοί άνθρωποι χρειάζονται χρόνο πριν βγουν μπροστά. Πρέπει να βρουν τη δύναμη μόνοι τους.
Αλλά όταν το κάνουν και δεν αντιμετωπίζονται με τίποτα άλλο εκτός από ερωτήσεις ή αμφιβολίες, τα κάνει όλα πιο δύσκολα.
“Σταμάτα να λες, “Γιατί δεν εμφανίστηκες νωρίτερα”, λέει ο Elrod.
«Δεν πειράζει. Δεν είσαι σε μια κατάσταση που να μπορείς να μου πεις πότε έπρεπε να βγω μπροστά ή όχι, γιατί δεν είσαι μέσα στο κεφάλι μου. Δεν είσαι μέσα στο σώμα μου. Δεν καταλαβαίνεις τι συνέβη… οπότε μην κρίνεις.
«Μερικοί άνθρωποι μπορεί να έχουν το θάρρος αμέσως μόλις συμβεί να πάνε να το πουν σε κάποιον, και αυτό είναι εκπληκτικό. Αλλά για πολλούς από εμάς, απλά δεν μπορούμε να το κάνουμε αυτό», λέει ο Elrod.
Αυτό ισχύει ιδιαίτερα εάν η κακοποίηση προήλθε από μέλος της οικογένειας ή συνέβη περισσότερες από μία φορές.
Είναι δύσκολο να το δεις να έρχεται
«Η πρώτη μου αποδοχή ή εξομάλυνση της κακοποίησης ξεκίνησε στην πραγματικότητα όταν ήμουν 5 ετών», λέει ο Jamie Wright. «Είχα μια πολύ δύσκολη παιδική ηλικία που μαστιζόταν από πολλά τραύματα. Με κακοποίησαν, είδα ότι η μητέρα μου βίωσε ενδοοικογενειακή βία».
Όταν η Ράιτ συνάντησε τον άλλον της, ο οποίος κατέληξε να κακοποιείται σωματικά, δεν παρατήρησε αμέσως τις κόκκινες σημαίες. «Δεν ήξερα πώς να αναγνωρίσω τη συναισθηματική κακοποίηση», εξηγεί.
Ήταν ένα ρομαντικό ανεμοστρόβιλο. Γνωρίστηκαν τον Αύγουστο και αρραβωνιάστηκαν τον Σεπτέμβριο. Έγινε βίαιος τον Δεκέμβριο όταν την άρπαξε από το λαιμό και την ταρακούνησε.
Τον Απρίλιο του 2020, κατέληξε να τηλεφωνήσει στο 911 και να καταφύγει σε ένα καταφύγιο γυναικών αφού τη χτύπησε τόσο δυνατά με ένα φορητό υπολογιστή που της έριξε μερικά δόντια.
Κοιτάζοντας πίσω, ο Ράιτ συνειδητοποίησε ότι είχε αρχίσει να γίνεται συναισθηματικά καταχρηστικός ήδη από τα τέλη Σεπτεμβρίου και τον Οκτώβριο. Απλώς δεν το είδε αμέσως.
Και αυτό δεν είναι ασυνήθιστο.
Πολλοί άνθρωποι που υφίστανται συναισθηματική κακοποίηση δεν το βλέπουν αμέσως. Μπορεί να ξεκινήσει πολύ διακριτικά.
«Δεν είχα τα εργαλεία για να καταλάβω ότι όταν με φώναζε εκτός του ονόματός μου ή όταν με έκανε να νιώθω ότι ήμουν το άτομο, ήταν λάθος επειδή ήμουν απλώς αυτό που ήμουν, ότι ήταν συναισθηματική κακοποίηση», λέει ο Ράιτ.
«Μόνο στο σημείο που μου λύγισε τα δόντια έμαθα αυτά τα εργαλεία».
Επιπλέον, η συναισθηματική κακοποίηση μπορεί συχνά να οδηγήσει σε συναισθήματα άγχους, ενοχής και χαμηλής αυτοεκτίμησης, τα οποία, με τη σειρά τους, σας κάνουν πιο πιθανό να ομαλοποιήσετε την κακοποίηση στο μέλλον και λιγότερο πιθανό να αναζητήσετε βοήθεια.
Η Ράιτ λέει ότι ο θύτης της κακοποίησε σωματικά δύο φορές πριν από το περιστατικό που την οδήγησε τελικά να φύγει.
Αλλά και τις δύο φορές, η κακοποίηση συνέβη όταν ήταν σε ταξίδια και δεν ήξερε κανέναν κοντά. «Φοβόμουν να καλέσω την αστυνομία γιατί βρισκόμουν έξω από τη ζώνη άνεσής μου», λέει.
Είναι επίσης δύσκολο να τερματίσετε μια σχέση. Πολλοί επιζώντες έχουν αγαπήσει κάποια στιγμή τον θύτη τους, και ενώ μπορεί να θέλουν να τελειώσει η κακοποίηση, μπορεί να δυσκολεύονται να απομακρυνθούν από αυτό το άτομο.
Μπορεί να έχει εκτεταμένες, μακροπρόθεσμες επιπτώσεις
Όταν οι άνθρωποι δεν ακούν τους επιζώντες, είναι λιγότερο πιθανό να εμφανιστούν άλλοι.
Καθιστά επίσης λιγότερο πιθανό ότι οι επιζώντες θα αναζητήσουν το είδος της υποστήριξης ψυχικής υγείας που χρειάζονται. Αυτό μπορεί να έχει σοβαρές συνέπειες.
Σύμφωνα με το RAINN:
- Το 94 τοις εκατό των γυναικών που βιάζονται εμφανίζουν συμπτώματα PTSD κατά τη διάρκεια 2 εβδομάδων μετά τον βιασμό
- Το 30 τοις εκατό των γυναικών που βιάζονται εξακολουθούν να εμφανίζουν συμπτώματα PTSD 9 μήνες αργότερα
- Το 33 τοις εκατό των γυναικών που έχουν υποστεί βιασμό έχουν σκεφτεί την αυτοκτονία
- Το 13 τοις εκατό των γυναικών που έχουν υποστεί βιασμό έχουν κάνει απόπειρα αυτοκτονίας
Αυτό το επίπεδο τραύματος – ειδικά όταν αφεθεί χωρίς θεραπεία – μπορεί να βλάψει όχι μόνο την υγεία σας αλλά και την καριέρα και τις σχέσεις σας.
Κάποιοι μεγαλύτεροι
Η θεραπεία με πληροφόρηση για το τραύμα είναι το κλειδί
«Η συνάντηση με έναν θεραπευτή ή ψυχίατρο επιτρέπει στους επιζώντες τραύματος να αντιμετωπίσουν τους φόβους τους σταδιακά και με ασφάλεια», λέει η Leela Magavi, περιφερειακή ιατρική διευθύντρια για την Κοινοτική Ψυχιατρική.
«Ο καθένας θεραπεύεται από το τραύμα με διαφορετικό τρόπο και ένας ψυχίατρος ή θεραπευτής μπορεί να βοηθήσει στην καθοδήγηση της διαδικασίας επούλωσης με ρυθμό που αισθάνεται άνετα», λέει.
Η θεραπεία μπορεί επίσης να βοηθήσει τους επιζώντες να αποφύγουν καταστροφικά πρότυπα.
«Ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα που έχουμε είναι μια εσωτερική φωνή», λέει η Catherine McKinley, αναπληρώτρια καθηγήτρια στη Σχολή Κοινωνικής Εργασίας του Πανεπιστημίου Tulane.
«Οι εμπειρίες βίας ή κακομεταχείρισης μπορούν να φιμώσουν αυτή τη φωνή, αλλά μπορούμε να την καλλιεργήσουμε και να τη θεραπεύσουμε. Με τον καιρό, μπορούμε και πάλι να ακούσουμε την εσωτερική μας φωνή όταν μας λέει ότι αυτή η κατάσταση δεν είναι καλή για εμάς», λέει.
«Όταν ένα άτομο αισθάνεται πιο δυνατό, είναι λιγότερο πιθανό να αποδεχτεί την κακή συμπεριφορά από άλλους και να συνάψει ή να παραμείνει σε σχέσεις όπου παρατηρεί κόκκινες σημαίες», λέει ο McKinley.
Η βοήθεια είναι διαθέσιμη 24/7
Η Εθνική Γραμμή για την Ενδοοικογενειακή Βία (800-799-7233) είναι εμπιστευτική και διαθέσιμη όλες τις ώρες.
Η Εθνική Γραμμή Σεξουαλικής Επίθεσης (800-656-HOPE) είναι επίσης δωρεάν και εμπιστευτική. Μπορείτε επίσης να συνομιλήσετε στο διαδίκτυο.
Η Simone M. Scully είναι μια συγγραφέας που της αρέσει να γράφει για όλα τα πράγματα για την υγεία και την επιστήμη. Βρείτε τη Simone στον ιστότοπό της, στο Facebook και Κελάδημα.
Discussion about this post