ΣΦΑΙΡΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ
Τι είναι το μηνιγγίωμα;
Τα μηνιγγιώματα είναι όγκοι που βρίσκονται δίπλα στον εγκέφαλο. Προέρχονται από τις μήνιγγες, οι οποίες είναι στρώματα ιστού που καλύπτουν τον εγκέφαλο και το νωτιαίο μυελό, πιο συχνά τα αραχνοειδή κύτταρα. Τείνουν να αναπτύσσονται αργά και προς τα μέσα. Συχνά θα έχουν μεγαλώσει αρκετά πριν διαγνωστούν. Αν και είναι συνήθως καλοήθεις (όχι καρκίνος), μπορούν να μεγαλώσουν αρκετά ώστε να είναι απειλητικές για τη ζωή. Οι όγκοι που είναι καρκινικοί ονομάζονται κακοήθεις. Μερικοί ασθενείς μπορεί να έχουν περισσότερα από ένα μηνιγγίωμα. Τα μηνιγγιώματα αποτελούν περίπου το ένα τρίτο όλων των πρωτοπαθών όγκων του εγκεφάλου. Υπάρχουν τρεις τύποι μηνιγγίωμα ανά βαθμό:
- Βαθμού Ι, (καλοήθη μηνιγγίωμα), που αναπτύσσεται αργά
- Βαθμού ΙΙ (άτυπο μηνιγγίωμα), το οποίο αναπτύσσεται πιο γρήγορα
- Βαθμού III (αναπλαστικό/κακοήθη μηνιγγίωμα), το οποίο αναπτύσσεται και εξαπλώνεται γρήγορα
Αυτοί οι τύποι όγκων ονομάζονται επίσης με ονόματα που δείχνουν πού βρίσκονται και με τους τύπους κυττάρων που εμφανίζονται στο μικροσκόπιο.
Πού εντοπίζονται συχνότερα τα μηνιγγιώματα;
Οι περισσότεροι από αυτούς τους όγκους βρίσκονται στην εξωτερική επιφάνεια του εγκεφάλου. Συχνά, βρίσκονται στην κορυφή του εγκεφάλου. Μερικές φορές, μπορεί να αναπτυχθούν στη βάση του κρανίου.
Συμπτώματα και Αιτίες
Ποια είναι τα αίτια των μηνιγγιωμάτων;
Έρευνες έχουν δείξει ότι το 40%-80% όλων των μηνιγγιωμάτων έχουν μια ανωμαλία στο χρωμόσωμα 22, το οποίο εμπλέκεται στην καταστολή της ανάπτυξης των όγκων. Αυτό μπορεί να συμβεί αυθόρμητα ή μέρος ενός οικογενειακού ιστορικού νευροϊνωμάτωσης τύπου 2 ή καρκίνου του μαστού. Η προηγούμενη ακτινοβολία στο κεφάλι είναι ένας άλλος παράγοντας κινδύνου. Υπάρχει συσχέτιση μεταξύ ορμονών και μηνιγγιωμάτων.
Ποια είναι τα σημεία και τα συμπτώματα των μηνιγγιωμάτων;
Τα πιο κοινά σημάδια είναι πονοκέφαλοι και αδυναμία στο χέρι ή το πόδι. Ορισμένα συμπτώματα σχετίζονται ειδικά με την περιοχή του εγκεφάλου που έχει το μηνιγγίωμα.
Άλλα συμπτώματα περιλαμβάνουν:
- Σύγχυση
- Υπνηλία
- Προβλήματα όρασης και/ή ακοής
- Αλλαγές προσωπικότητας
- Ναυτία και έμετος
- Συσπάσεις και επιληπτικές κρίσεις
- Μούδιασμα ή πόνος στο πρόσωπο
Διάγνωση και Δοκιμές
Πώς γίνεται η διάγνωση των μηνιγγιωμάτων;
Η διάγνωση των μηνιγγιωμάτων μπορεί να είναι δύσκολη λόγω του αργού ρυθμού με τον οποίο αναπτύσσονται. Συχνά, τα συμπτώματα αποδίδονται στη γήρανση. Απαιτούνται διεξοδικές νευρολογικές εξετάσεις, η διάγνωση γίνεται τις περισσότερες φορές με ακτινολογικές εξετάσεις. Άλλες εξετάσεις, όπως τεστ ακοής και όρασης, μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να προσδιοριστεί πώς ένα μηνιγγίωμα επηρεάζει τον εγκέφαλο.
Ποιες εξετάσεις χρησιμοποιούνται για τη διάγνωση μηνιγγιωμάτων;
Η αξονική τομογραφία (αξονική τομογραφία) και η μαγνητική τομογραφία (MRI) χρησιμοποιούνται συχνά στη διάγνωση. Μια πλήρης διάγνωση μπορεί να απαιτεί βιοψία, ωστόσο, μερικές φορές η διάγνωση μπορεί να γίνει μόνο με αξονική τομογραφία ή μαγνητική τομογραφία. Σε σπάνιες περιπτώσεις, μπορεί να χρησιμοποιηθεί εγκεφαλική αγγειογραφία για να προσδιοριστεί η πηγή αίματος στον όγκο ή πώς ο όγκος επηρεάζει τη ροή του αίματος στον εγκέφαλο.
Διαχείριση και Θεραπεία
Πώς αντιμετωπίζονται και αντιμετωπίζονται τα μηνιγγιώματα;
Η ακτινοχειρουργική και η χειρουργική επέμβαση είναι οι πιο κοινές αρχικές θεραπείες. Όταν χρησιμοποιείται πρώτα η χειρουργική επέμβαση, η ακτινοβολία (είτε ακτινοχειρουργική είτε καθημερινές θεραπείες) προορίζεται για υποτροπιάζοντες όγκους ή ορισμένους όγκους που δεν μπορούν να αφαιρεθούν πλήρως με χειρουργική επέμβαση Οι αναπλαστικοί/κακοήθεις όγκοι θα αντιμετωπιστούν με ακτινοθεραπεία. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η καλύτερη διαχείριση είναι απλώς η στενή παρατήρηση. Η χημειοθεραπεία χρησιμοποιείται μόνο σπάνια και είναι συνήθως για κακοήθεις ή άτυπους τύπους μηνιγγιωμάτων ή μηνιγγίωμα βαθμού 1 όταν έχουν αποτύχει πριν από τη χειρουργική επέμβαση και ή την ακτινοβολία. Κορτικοστεροειδή και/ή αντιεπιληπτικά φάρμακα μπορούν να χρησιμοποιηθούν προ και μετεγχειρητικά.
Πότε πρέπει κάποιος με μηνιγγίωμα να επικοινωνήσει με τον πάροχο υγειονομικής περίθαλψης;
Ένας ασθενής που παρατηρεί νέα και διαφορετικά συμπτώματα θα πρέπει να αναφέρει αμέσως τις αλλαγές στον πάροχο του/της.
Πρόληψη
Ποιος κινδυνεύει να αναπτύξει μηνιγγίωμα;
Το μηνιγγίωμα μπορεί να επηρεάσει οποιονδήποτε. Οι γυναίκες ευθύνονται για τα δύο τρίτα όλων των μηνιγγιωμάτων. Ωστόσο, τα κακοήθη μηνιγγιώματα εντοπίζονται συχνότερα στους άνδρες. Επίσης, απαντώνται συχνότερα σε ενήλικες μεταξύ 30 και 70 ετών. Αυτοί οι όγκοι βρίσκονται πιο συχνά στην Αφρική παρά στην Ευρώπη ή τη Βόρεια Αμερική. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, υπάρχουν περίπου δύο περιπτώσεις συμπτωματικών μηνιγγιωμάτων ανά 100.000 άτομα ετησίως.
Προοπτική / Πρόγνωση
Ποια είναι η πρόγνωση για κάποιον με μηνιγγίωμα;
Τα καλύτερα αποτελέσματα συνδέονται με χειρουργική αφαίρεση ολόκληρου του όγκου ή ακτινοχειρουργική. Όσο νεότερος είναι ο ασθενής τη στιγμή της διάγνωσης, τόσο καλύτερη είναι η μακροπρόθεσμη πρόγνωση. Το Κεντρικό Μητρώο Όγκων Εγκεφάλου των Ηνωμένων Πολιτειών αναφέρει ένα ποσοστό δεκαετούς σχετικής επιβίωσης 57,4% για ασθενείς με κακοήθη μηνιγγιώματα. Για τα άτομα με μη κακοήθη μηνιγγίωμα, το ποσοστό 10ετούς σχετικής επιβίωσης είναι 81,4%. Τα ποσοστά μπορεί να διαφέρουν ανάλογα με τη θέση των μηνιγγιωμάτων. (Όσον αφορά τον καρκίνο, το ποσοστό 10ετούς επιβίωσης είναι το ποσοστό των ανθρώπων που είναι ακόμα ζωντανοί 10 χρόνια μετά τη διάγνωση.)
Πόροι
Επισκεφτείτε τον Οδηγό μας για όγκους εγκεφάλου για να μάθετε περισσότερα σχετικά με τους διαφορετικούς τύπους όγκων εγκεφάλου και τις επιλογές θεραπείας από ειδικούς της Cleveland Clinic.
Discussion about this post