Ιστορικό Υπερφαγικής Διαταραχής: Χρονοδιάγραμμα

Τι είναι η Διαταραχή Υπερφαγίας;

Η διαταραχή υπερφαγίας (BED) είναι η πιο κοινή διατροφική διαταραχή στις Ηνωμένες Πολιτείες και διαγιγνώσκεται σε όλες τις ηλικιακές ομάδες. Είναι πιο διαδεδομένο, ωστόσο, μεταξύ των εφήβων και των ενηλίκων. Τα άτομα με BED τρώνε ασυνήθιστα μεγάλες ποσότητες φαγητού σε σύντομο χρονικό διάστημα και αισθάνονται απώλεια ελέγχου και ενοχής για αυτά τα επεισόδια υπερφαγίας.

Στατιστικά Υπερφαγίας: Γνωρίστε τα γεγονότα »

Οι ερευνητές εκτιμούν ότι έως και το 60 τοις εκατό των ανθρώπων που παλεύουν με το BED είναι γυναίκες. Η αιτία της διαταραχής είναι άγνωστη, αλλά υπάρχουν πιθανοί κοινωνικοί, βιολογικοί και ψυχολογικοί παράγοντες. Χωρίς βοήθεια, οι μακροπρόθεσμες συνέπειες της υπερφαγίας περιλαμβάνουν:

• αύξηση βάρους
• υψηλή πίεση του αίματος
• καρδιακή ασθένεια
• Διαβήτης
• άλλες ασθένειες που σχετίζονται με την παχυσαρκία

Συνεχίστε να διαβάζετε για να μάθετε περισσότερα για το ιστορικό αυτής της διατροφικής διαταραχής.

1959: Πρώτη αναφορά στο Binge Eating

Το BED σημειώθηκε για πρώτη φορά το 1959 από τον ψυχίατρο Albert Stunkard. Στην εργασία του με τίτλο «Μοτίβα διατροφής και παχυσαρκία», ο Stunkard περιγράφει ένα διατροφικό μοτίβο που χαρακτηρίζεται από την κατανάλωση μεγάλων ποσοτήτων φαγητού σε ακανόνιστα διαστήματα. Παρατήρησε ότι ορισμένα από αυτά τα επεισόδια συνδέονταν με το βραδινό φαγητό.

Ο όρος υπερφαγία τελικά έπιασε. Χρησιμοποιήθηκε για να περιγράψει επεισόδια φαγητού που δεν συνδέονταν με τον ύπνο ή τις ολονύχτιες ώρες.

1987: Το DSM της APA

Η Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία (APA) ανέφερε την υπερφαγία στο Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM) το 1987. Εκείνη την εποχή, η πάθηση καταγράφηκε στα κριτήρια και τα χαρακτηριστικά της βουλιμίας. Η βουλιμία είναι μια διατροφική διαταραχή που παίρνει έναν κύκλο υπερφαγίας και κάθαρσης.

Η συμπερίληψη στο DSM είναι σημαντική επειδή αυξάνει την επίγνωση της νόσου και δίνει νομιμότητα στις ψυχικές διαταραχές. Πριν συμπεριληφθούν στο DSM, ήταν δύσκολο για τους ανθρώπους να λάβουν κατάλληλη θεραπεία για την υπερφαγία. Η ασφαλιστική κάλυψη υγείας για τη θεραπεία της διαταραχής ήταν επίσης περιορισμένη.

1994: Σύνδεσμος με τον ΕΔΝΟΣ

Το 1994, η APA κατέγραψε την υπερφαγία στο DSM-4. Σε αυτό το σημείο, ωστόσο, δεν ήταν ακόμα γνωστή ως η δική της διαταραχή. Αντίθετα, η υπερφαγία συμπεριλήφθηκε σε ένα παράρτημα ως χαρακτηριστικό της «διατροφικής διαταραχής που δεν προσδιορίζεται διαφορετικά» ή του EDNOS.

2008: The BEDA Forms

Το BED συνέχισε να κερδίζει περισσότερη προσοχή. Μέχρι το 2008, ιδρύθηκε ένας μη κερδοσκοπικός οργανισμός με την επωνυμία Σύνδεσμος Υπερφαγικής Διαταραχής (BEDA). Η αποστολή αυτής της ομάδας αφορά τη βοήθεια, την υποστήριξη και την υπεράσπιση της κοινότητας του BED. Η BEDA διοργανώνει διάφορες εκδηλώσεις καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους και ένα ετήσιο συνέδριο. Το BEDA φιλοξενεί επίσης μια εβδομάδα ευαισθητοποίησης για το στίγμα βάρους και υποστηρίζει την έρευνα BED.

2013: Πλήρης Αναγνώριση στο DSM

Το 2013, η APA κυκλοφόρησε μια αναθεωρημένη έκδοση του DSM. Αυτή τη φορά, το DSM-5 δήλωσε το BED ως δική του διαταραχή. Αυτό είναι σημαντικό γιατί τελικά επέτρεψε στους ανθρώπους να λάβουν θεραπεία στο πλαίσιο των ασφαλιστικών τους προγραμμάτων. Πρόσθεσε επίσης νομιμότητα στη διαταραχή.

Η νέα ταξινόμηση περιελάμβανε τα ακόλουθα κριτήρια:

• επαναλαμβανόμενα επεισόδια υπερφαγίας
• συσχέτιση με το να τρώτε μόνοι, να καταναλώνετε γρήγορα τρόφιμα ή να αισθάνεστε ενοχές και ντροπή
• αισθήματα αγωνίας που σχετίζονται με διατροφικές συμπεριφορές
• συχνότητα υπερφαγίας τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα για τρεις ή περισσότερους μήνες
• απουσία περιοριστικών ή καθαριστικών συμπεριφορών (συνήθης με την ανορεξία ή τη βουλιμία)

Ιανουάριος 2015: Παρουσιάστηκε η φαρμακευτική θεραπεία

Τον Ιανουάριο του 2015, το ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΤΡΟΦΙΜΩΝ ΚΑΙ ΦΑΡΜΑΚΩΝ ενέκρινε τη χρήση της διμεσυλικής λιδεξαμφεταμίνης (Vyvanse) για τη θεραπεία του BED. Η αποτελεσματικότητα και η ασφάλεια αυτού του φαρμάκου εξετάστηκαν σε μια μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Εφημερίδα της Αμερικανικής Ιατρικής Ένωσης. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι όσοι έλαβαν 50 έως 70 χιλιοστόγραμμα διμεσυλικής λιδεξαμφεταμίνης ανέφεραν λιγότερη ή ακόμη και πλήρη διακοπή της υπερφαγίας. Ανέφεραν επίσης μόνο μερικές παρενέργειες.

Πού Είμαστε σήμερα

Με το BED να αναγνωρίζεται πλέον ως διατροφική διαταραχή, γίνεται περισσότερη έρευνα τόσο για τη θεραπεία όσο και για τις θεραπευτικές επιλογές που βασίζονται σε φάρμακα. Μία από τις πιο αποτελεσματικές θεραπείες για τις διατροφικές διαταραχές είναι η γνωσιακή συμπεριφορική θεραπεία. Αυτή η μέθοδος εξακολουθεί να είναι η πιο δημοφιλής προσέγγιση τόσο για ενδονοσοκομειακή όσο και για εξωτερική θεραπεία.

Εάν εσείς ή κάποιος που γνωρίζετε παλεύει με το BED, υπάρχει ελπίδα. Μιλήστε με το γιατρό σας σήμερα για να ξεκινήσετε την πορεία σας προς την ανάκαμψη.