Τι πρέπει να γνωρίζετε για το βυθισμένο στήθος

Τι είναι το βυθισμένο στήθος;

Το Pectus excavatum είναι ένας λατινικός όρος που σημαίνει “κούφιο στήθος”. Τα άτομα με αυτή τη συγγενή πάθηση έχουν ένα ευδιάκριτα βυθισμένο στήθος. Ένα κοίλο στέρνο, ή στέρνο, μπορεί να υπάρχει κατά τη γέννηση.

Μπορεί επίσης να αναπτυχθεί αργότερα, συνήθως κατά την εφηβεία.

Άλλα κοινά ονόματα για αυτήν την κατάσταση περιλαμβάνουν:

• τσαγκάρικο στήθος
• στήθος χοάνης
• βυθισμένο στήθος

Εικόνες βυθισμένου στήθους

Τι προκαλεί το βυθισμένο στήθος;

Το Pectus excavatum είναι η πιο κοινή ανωμαλία του θωρακικού τοιχώματος στα παιδιά, σύμφωνα με ένα άρθρο του 2016 που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Pediatric Annals. Το περιοδικό αναφέρει επίσης ότι το ένα τρίτο των παιδιών με βυθισμένο στήθος έχουν ένα μέλος της οικογένειας με την πάθηση.

Ωστόσο, ένα συγκεκριμένο γονίδιο που προκαλεί βύθισμα στο στήθος δεν έχει ανακαλυφθεί. Οι γιατροί γνωρίζουν ότι το βυθισμένο στήθος οφείλεται σε αναπτυξιακό πρόβλημα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.

Συνήθως περίπου 35 ημέρες μετά την περίοδο κύησης, τα πλευρά αρχίζουν να συγχωνεύονται με το στέρνο. Σε άτομα με βυθισμένο στήθος, το στήθος τους δεν συγχωνεύεται όπως αναμένεται και αναπτύσσουν μια βυθισμένη εμφάνιση στο στήθος.

Οι άνδρες βιώνουν βυθισμένο στήθος σε πολύ υψηλότερο ποσοστό από τις γυναίκες.

Σύμφωνα με ένα πρόσφατο άρθρο στο περιοδικό Annals of Cardiothoracic Surgery, οι άνδρες έχουν τέσσερις φορές περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν βύθισμα στο στήθος από τις γυναίκες. Όταν οι γυναίκες έχουν βυθισμένο στήθος, αυτό τείνει να είναι πιο έντονο, αναφέρει το άρθρο του περιοδικού.

Σε σοβαρές περιπτώσεις, η κατάσταση μπορεί να επηρεάσει τον τρόπο λειτουργίας της καρδιάς και των πνευμόνων. Σε ήπιες περιπτώσεις, το βυθισμένο στήθος μπορεί να προκαλέσει προβλήματα αυτοεικόνας. Μερικοί άνθρωποι με αυτή την πάθηση μπορεί να αποφεύγουν δραστηριότητες όπως το κολύμπι που δυσκολεύουν το απόκρυψη της πάθησης.

Συμπτώματα βυθισμένου στήθους

Οι γιατροί μπορούν συνήθως να κοιτάξουν το θωρακικό τοίχωμα και να δουν ότι είναι βυθισμένο αντί να είναι ίσιο ή ελαφρώς στρογγυλεμένο προς τα έξω.

Εκτός από τη φυσική εμφάνιση ενός ατόμου, το βυθισμένο στήθος μπορεί να προκαλέσει άλλα συμπτώματα στο σώμα επειδή τα οστά του θώρακα πιέζουν τα κοντινά όργανα, όπως η καρδιά και οι πνεύμονες. Μερικά άτομα με αυτή την πάθηση μπορεί να εμφανίσουν τα ακόλουθα:

• μη φυσιολογικούς καρδιακούς ρυθμούς
• κακή ικανότητα άσκησης
• δυσκολία στην αναπνοή
• ανεξήγητη κόπωση

Ένας γιατρός μπορεί να λάβει μετρήσεις του βυθισμένου στήθους ενός ατόμου και να το παρακολουθήσει με την πάροδο του χρόνου για να προσδιορίσει εάν επιδεινώνεται.

Άτομα με σοβαρή εκσκαφή πήκτου μπορεί να εμφανίσουν δύσπνοια και πόνο στο στήθος. Η χειρουργική επέμβαση μπορεί να είναι απαραίτητη για την ανακούφιση της ενόχλησης και την πρόληψη καρδιακών και αναπνευστικών ανωμαλιών.

Η ακτινογραφία θώρακος ή η αξονική τομογραφία χρησιμοποιούνται για τη δημιουργία εικόνων των εσωτερικών δομών του θώρακα. Αυτές οι σαρώσεις βοηθούν στη μέτρηση της σοβαρότητας της καμπυλότητας. Ο δείκτης Haller είναι μια τυποποιημένη μέτρηση που χρησιμοποιείται για τον υπολογισμό της σοβαρότητας της πάθησης.

Ο δείκτης Haller υπολογίζεται διαιρώντας το πλάτος του θώρακα με την απόσταση από το στέρνο έως τη σπονδυλική στήλη. Ένας κανονικός δείκτης είναι περίπου 2,5. Ένας δείκτης μεγαλύτερος από 3,25 θεωρείται αρκετά σοβαρός ώστε να απαιτείται χειρουργική διόρθωση.

Εάν η καμπυλότητα είναι ήπια, γενικά δεν απαιτεί θεραπεία.

Βυθισμένο στήθος σε μωρά

Σύμφωνα με ένα άρθρο του 2016, το βυθισμένο στήθος εμφανίζεται σε περίπου 1 στις 400 γεννήσεις. Το περιοδικό σημειώνει επίσης ότι περίπου το 2,6 τοις εκατό των παιδιών ηλικίας 7 έως 14 ετών έχουν την πάθηση.

Τις περισσότερες φορές, ένας γιατρός μπορεί να πει εάν ένα παιδί έχει βυθιστεί στο στήθος κατά τη γέννηση. Μερικά παιδιά δεν αντιλαμβάνονται ότι έχουν την πάθηση έως ότου εμφανίσουν μια έκρηξη ανάπτυξης στην εφηβεία.

Τα συμπτώματα του βυθισμένου στήθους σε ένα μωρό περιλαμβάνουν:

• μεγάλη, στρογγυλεμένη κοιλιά
• ώμους που έμοιαζαν ελαφρώς στρογγυλεμένοι
• ελαφρώς κεκλιμένες ή στραμμένες προς τα κάτω νευρώσεις

Μερικά παιδιά με εκσκαφές πήκτου έχουν επίσης άλλες ιατρικές παθήσεις ή ανωμαλίες των οστών. Τα παραδείγματα περιλαμβάνουν:

• σκολίωση
• σύνδρομο Marfan
• σύνδρομο Πολωνίας
• Σύνδρομο Loeys-Dietz

Βυθισμένο στήθος σε ενήλικες

Οι γιατροί θεωρούν ότι το βυθισμένο στήθος είναι μια προοδευτική κατάσταση.

Αυτό σημαίνει ότι καθώς ένα άτομο μεγαλώνει, το βάθος στο οποίο το στήθος του φαίνεται βυθισμένο μπορεί να αυξηθεί. Ενώ ένας σημαντικός αριθμός ατόμων με βυθισμένο στήθος υποβάλλονται σε χειρουργική επέμβαση για την αποκατάσταση της πάθησης στη νεαρή ενήλικη ζωή, είναι πιθανό ένας ενήλικας να μπορεί επίσης να επωφεληθεί από τη χειρουργική επέμβαση.

Συνήθως, η χειρουργική επέμβαση δεν συνιστάται εκτός εάν ένας ενήλικας έχει συμπτώματα, όπως δύσπνοια ή καρδιακά προβλήματα. Εάν έχουν αυτά τα συμπτώματα, μπορούν να μιλήσουν με το γιατρό τους για πιθανά βήματα θεραπείας.

Πώς να διορθώσετε το βυθισμένο στήθος

Οι θεραπείες βυθισμένου στήθους εξαρτώνται από το πόσο σοβαρή είναι η θωρακική σπηλιά ενός ατόμου. Εάν ένα άτομο έχει αναπνευστικά ή καρδιακά προβλήματα, ο γιατρός του πιθανότατα θα συστήσει χειρουργική επέμβαση. Άλλες θεραπείες περιλαμβάνουν ασκήσεις για τη βελτίωση της αναπνοής και της στάσης του σώματος.

Μερικοί άνθρωποι μπορεί επίσης να ωφεληθούν από τη θεραπεία με κουδούνι κενού.

Αυτός ο τύπος θεραπείας περιλαμβάνει ένα άτομο που χρησιμοποιεί μια ειδική αντλία που εφαρμόζεται στο θωρακικό τοίχωμα για οπουδήποτε από 30 λεπτά έως αρκετές ώρες. Η αντλία δημιουργεί αρνητική πίεση στο στήθος που μπορεί να ανυψώσει το τοίχωμα του θώρακα για να μειώσει τη συχνότητα βύθισης του θώρακα.

Ένα από τα πλεονεκτήματα της θεραπείας με καμπάνα κενού είναι ότι ένα άτομο σχεδόν κάθε ηλικίας μπορεί να το χρησιμοποιήσει. Ωστόσο, δεν θα διορθώσει πιο σοβαρές περιπτώσεις ενός βαθιά βυθισμένου στήθους.

Μερικοί άνθρωποι δεν μπορούν να το χρησιμοποιήσουν, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που έχουν:

• καρδιακά προβλήματα
• αιμορραγικές διαταραχές
• μυοσκελετικές διαταραχές

Ανάπτυξη θεραπειών

Οι γιατροί αξιολογούν μια νέα τεχνική που ονομάζεται διαδικασία μαγνητικής μίνι μετακίνησης. Αυτή η πειραματική διαδικασία περιλαμβάνει την εμφύτευση ενός ισχυρού μαγνήτη μέσα στο θωρακικό τοίχωμα. Ένας δεύτερος μαγνήτης είναι προσαρτημένος στο εξωτερικό του στήθους.

Οι μαγνήτες παράγουν αρκετή δύναμη για να αναδιαμορφώσουν σταδιακά το στέρνο και τις νευρώσεις, ωθώντας τα προς τα έξω. Ο εξωτερικός μαγνήτης φοριέται ως στήριγμα για προκαθορισμένο αριθμό ωρών την ημέρα.

Ασκήσεις βυθισμένου στήθους

Ορισμένες ασκήσεις, όπως οι ασκήσεις βαθιάς αναπνοής και εκείνες που έχουν σχεδιαστεί για τη βελτίωση της στάσης του σώματος, μπορεί να βοηθήσουν άτομα με ήπια έως μέτρια βύθιση στο στήθος που δεν θέλουν να υποβληθούν σε χειρουργική επέμβαση. Αυτές οι προσεγγίσεις μπορούν να βοηθήσουν στη μείωση των συμπτωμάτων τους.

Παραδείγματα ασκήσεων για βυθισμένο στήθος περιλαμβάνουν:

• Διευρύνσεις στήθους. Σταθείτε όσο πιο ίσια γίνεται, τραβώντας τους ώμους προς τα πίσω. Πάρτε μια πλήρη, βαθιά αναπνοή και κρατήστε την για 10 δευτερόλεπτα. Εκπνεύστε και επαναλάβετε 20 φορές.
• Ανόρθωση πλάτης. Από όρθια θέση, συμπλέξτε τα δάχτυλά σας πίσω από το κεφάλι σας. Τραβήξτε τους αγκώνες λίγο πιο πίσω για να ανοίξει περισσότερο το στήθος. Λυγίστε ελαφρώς προς τα εμπρός στους γοφούς, εστιάζοντας στην ευθεία στάση. Κρατήστε τη θέση για έως και 3 δευτερόλεπτα και μετά επαναλάβετε έως και 25 φορές.

Η συχνή σωματική δραστηριότητα, συμπεριλαμβανομένου του αθλητισμού, μπορεί επίσης να βοηθήσει. Η διατήρηση της καλής φόρμας μπορεί να βοηθήσει ένα άτομο να ενισχύσει την καρδιά και τους πνεύμονές του, ώστε τα συμπτώματά του να είναι λιγότερο αισθητά.

Εγχείρηση βυθισμένου στήθους

Μερικοί άνθρωποι μπορεί να επιλέξουν να υποβληθούν σε χειρουργική επέμβαση για αισθητικούς σκοπούς για να τους βοηθήσουν να αισθάνονται λιγότερο συνειδητοποιημένοι για το στήθος τους. Άλλοι μπορεί να έχουν επιπλοκές στην υγεία από βυθισμένο στήθος, όπως καρδιακά ή αναπνευστικά προβλήματα. Η χειρουργική επέμβαση μπορεί συχνά να βελτιώσει τα συμπτώματά τους.

Όποτε είναι δυνατόν, οι γιατροί συνήθως συνιστούν να περιμένουμε μέχρι να περάσει ο έφηβος την πρώτη του μεγάλη παιδιατρική ανάπτυξη, η οποία μπορεί να συμβεί μεταξύ 10 και 15 ετών.

Σύμφωνα με πρόσφατο άρθρο, ο μέσος όρος ηλικίας ενός ατόμου για να υποβληθεί σε εγχείριση βυθισμένου στήθους είναι τα 13,5 έτη.

Η χειρουργική επέμβαση μπορεί να είναι επεμβατική ή ελάχιστα επεμβατική και μπορεί να περιλαμβάνει τις ακόλουθες διαδικασίες.

Η διαδικασία Ravitch

Η διαδικασία Ravitch είναι μια επεμβατική χειρουργική τεχνική που πρωτοπαρουσιάστηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1940. Η τεχνική περιλαμβάνει το άνοιγμα της θωρακικής κοιλότητας με μια ευρεία οριζόντια τομή. Μικρά τμήματα του χόνδρου των πλευρών αφαιρούνται και το στέρνο ισοπεδώνεται.

Μπορούν να εμφυτευθούν αντηρίδες ή μεταλλικές ράβδοι για να συγκρατήσουν τον αλλοιωμένο χόνδρο και τα οστά στη θέση τους. Οι αποχετεύσεις τοποθετούνται και στις δύο πλευρές της τομής και η τομή ράβεται ξανά μεταξύ τους. Οι αντηρίδες μπορούν να αφαιρεθούν αλλά προορίζονται να παραμείνουν στη θέση τους επ’ αόριστον.

Οι επιπλοκές είναι συνήθως ελάχιστες και η παραμονή στο νοσοκομείο λιγότερο από μία εβδομάδα είναι συχνή.

Η διαδικασία Nuss

Η διαδικασία Nuss αναπτύχθηκε τη δεκαετία του 1980. Είναι μια ελάχιστα επεμβατική διαδικασία.

Περιλαμβάνει δύο μικρές τομές και στις δύο πλευρές του στήθους, λίγο πιο κάτω από το επίπεδο των θηλών. Μια τρίτη μικρή τομή επιτρέπει στους χειρουργούς να εισάγουν μια μινιατούρα κάμερα, η οποία χρησιμοποιείται για να καθοδηγήσει την εισαγωγή μιας ελαφρώς καμπυλωμένης μεταλλικής ράβδου.

Η ράβδος περιστρέφεται ώστε να καμπυλώνει προς τα έξω μόλις τοποθετηθεί κάτω από τα οστά και τους χόνδρους του άνω θώρακα. Αυτό αναγκάζει το στέρνο προς τα έξω.

Μια δεύτερη ράβδος μπορεί να προσαρτηθεί κάθετα στην πρώτη για να διατηρείται η καμπύλη ράβδος στη θέση της. Χρησιμοποιούνται βελονιές για το κλείσιμο των τομών και τοποθετούνται προσωρινές παροχετεύσεις στα σημεία της τομής ή κοντά. Αυτή η τεχνική δεν απαιτεί κοπή ή αφαίρεση χόνδρου ή οστού.

Οι μεταλλικές ράβδοι συνήθως αφαιρούνται κατά τη διάρκεια μιας διαδικασίας εξωτερικών ασθενών περίπου 2 χρόνια μετά την αρχική χειρουργική επέμβαση σε νεαρά άτομα. Μέχρι τότε, η διόρθωση αναμένεται να είναι μόνιμη. Οι ράβδοι δεν μπορούν να αφαιρεθούν για 3 έως 5 χρόνια ή μπορεί να μείνουν μόνιμα στη θέση τους σε ενήλικες.

Η διαδικασία θα λειτουργήσει καλύτερα σε παιδιά των οποίων τα οστά και οι χόνδροι εξακολουθούν να αναπτύσσονται.

Επιπλοκές χειρουργικής εκσκαφής πηκτού

Η χειρουργική διόρθωση έχει εξαιρετικό ποσοστό επιτυχίας. Ωστόσο, οποιαδήποτε χειρουργική επέμβαση ενέχει κινδύνους, όπως:

• πόνος

• υπεζωκοτική συλλογή ή συσσώρευση υγρού στους ιστούς που επενδύουν τους πνεύμονες

• πνευμοθώρακα ή ένα κατεστραμμένο τμήμα του πνεύμονα

• τον κίνδυνο μόλυνσης
• την πιθανότητα η διόρθωση να είναι λιγότερο αποτελεσματική από το αναμενόμενο

Ο πιο σοβαρός και ασυνήθιστος κίνδυνος με τη διαδικασία Nuss είναι ο άμεσος τραυματισμός στην καρδιά. Οι ουλές είναι αναπόφευκτες αλλά είναι αρκετά ελάχιστες με τη διαδικασία Nuss.

Υπάρχει κίνδυνος θωρακικής δυστροφίας με τη διαδικασία Ravitch, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε πιο σοβαρά αναπνευστικά προβλήματα. Για να μειωθεί αυτός ο κίνδυνος, η χειρουργική επέμβαση συνήθως καθυστερεί μέχρι την ηλικία των 8 ετών.

Οι επιπλοκές είναι ασυνήθιστες με οποιαδήποτε χειρουργική επέμβαση, αλλά η σοβαρότητα και η συχνότητα των επιπλοκών σε παιδιά και ενήλικες είναι περίπου η ίδια για τους τύπους.

Σύμφωνα με μια ανάλυση μελετών του 2016 που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Annals of Cardiothoracic Surgery που επικεντρώθηκαν τόσο σε διαδικασίες σε παιδιά όσο και σε ενήλικες, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι υπάρχουν ελαφρώς λιγότερες επιπλοκές που προκύπτουν από τη διαδικασία Ravitch σε ενήλικες.

Βυθισμένο στήθος μετά από επέμβαση γυναικομαστίας

Η γυναικομαστία είναι μια ιατρική κατάσταση που προκαλεί ανάπτυξη του μαστού στους άνδρες. Μερικοί άντρες μπορεί να επιλέξουν να κάνουν χειρουργική επέμβαση για να μειώσουν την εμφάνιση του στήθους τους που μοιάζει με στήθος.

Μερικές φορές, όταν ένα άτομο κάνει αυτή τη χειρουργική επέμβαση, μπορεί να ανακαλύψει ότι έχει βυθισμένο στήθος, για το οποίο προηγουμένως δεν γνώριζε.

Τόσο η γυναικομαστία όσο και το βυθισμένο στήθος μπορεί να γίνουν πιο αισθητά κατά την εφηβεία. Η χειρουργική επέμβαση για τη διόρθωση της γυναικομαστίας δεν προκαλεί απαραίτητα βύθισμα στο στήθος, αλλά μπορεί να κάνει το βυθισμένο στήθος πιο αισθητό.

Μετά τη χειρουργική επέμβαση, ένα άτομο μπορεί να μιλήσει με το γιατρό του για το εάν χρειάζεται θεραπεία για το βυθισμένο στήθος.

Το βυθισμένο στήθος είναι η πιο κοινή ανωμαλία του θωρακικού τοιχώματος.

Εάν η κατάσταση προκαλεί συμπτώματα, ο γιατρός σας μπορεί να συστήσει χειρουργική διόρθωση. Η χειρουργική επέμβαση για την αποκατάσταση ενός βυθισμένου στήθους προσφέρει συνήθως πολύ θετικά αποτελέσματα. Ο γιατρός σας μπορεί να αξιολογήσει τη σοβαρότητα της κατάστασής σας και να σας βοηθήσει να αποφασίσετε εάν η χειρουργική επέμβαση είναι κατάλληλη για εσάς.