Στη σελίδα μου στο Instagram, είμαι ατρόμητος και ειλικρινής για την ψωρίασή μου. Αλλά μου πήρε πολύ χρόνο για να νιώσω έτσι. Για να καταλάβετε πώς έμαθα να αγαπώ το σώμα μου με την ψωρίαση και να μην το κρύβω, θα πρέπει να σας επιστρέψω στην αρχή της ιστορίας μου.
Η ψωρίαση με έκανε να νιώθω απομονωμένη όταν μεγάλωνα. Άρχισα να έχω συμπτώματα σε ηλικία τεσσάρων ετών. Οι γονείς μου με πήγαιναν από γιατρό σε γιατρό, αλλά δεν κατάφεραν να κάνουν διάγνωση. Τους είπαν ότι είχα μύκητες, δακτυλίτιδα και πολλές άλλες παθήσεις. Η ψωρίαση δεν ήταν τόσο συχνή εκείνη την εποχή και ήταν πολύ δύσκολο να γίνει διάγνωση.
Μου χορηγήθηκε μια ποικιλία τοπικών στεροειδών και βιολογικών για τη θεραπεία των συμπτωμάτων μου. Κάποια λειτούργησαν για λίγο, αλλά ανέπτυξα κάποιες ευαισθησίες που δεν είχα πριν ξεκινήσω να τα παίρνω.
Ήμουν τόσο μικρός όταν ξεκίνησαν τα συμπτώματα της ψωρίασης που δεν μπορούσα να εκφράσω τα συναισθήματά μου με λόγια. Θα έκλαιγα χωρίς να μπορώ να πω τι με στενοχωρούσε. Το δέρμα μου ήταν αφόρητα ευαίσθητο. Οι ετικέτες των ρούχων ήταν σαν γυαλόχαρτο. Η ελαστική ζώνη στα εσώρουχα θα μου προκαλούσε εξανθήματα. Τις περισσότερες φορές, φορώντας ρούχα ένιωθα σαν να με σέρνουν ζωύφια.
Όταν πήγα στην πέμπτη δημοτικού, είχα πολύ θυμό. Ένιωσα μόνος. Ένιωσα ότι οι άνθρωποι που υποτίθεται ότι ήταν εκεί για μένα με είχαν απογοητεύσει. Ένιωσα ότι κανείς δεν καταλάβαινε τι περνούσα.
Έκρυψα την ψωρίασή μου από άλλους. Ήμουν πολύ προσεκτικός και δεν μίλησα για την ιστορία μου για την ψωρίαση. Ποτέ δεν επέτρεψα στον εαυτό μου να είμαι ευάλωτος με τους ανθρώπους για όσα περνούσα. Ένιωθα σαν ξένος.
Όταν ήμουν στο γυμνάσιο, έμαθα για τα μέσα ενημέρωσης. Και, συνειδητοποίησα ότι δεν είδα ποτέ κάποιον που να μου μοιάζει σε ταινίες, στην τηλεόραση ή σε περιοδικά. Αυτό είχε βαθιά επίδραση πάνω μου. Με έκανε να νιώσω ότι όλα όσα περνούσα δεν ήταν αληθινά. Σαν να μην υπήρχε η ψωρίασή μου, και ήταν όλα στο κεφάλι μου.
Ήξερα ότι έπρεπε να κάνω κάτι. Ήμουν μόνος και έτοιμη για έναν καλύτερο τρόπο ζωής. Δεν ήθελα να κρύβομαι άλλο. Ξεκίνησα μια σελίδα στο Instagram γιατί θα μου επέτρεπε να μοιραστώ την ιστορία μου με πολλά άτομα ταυτόχρονα. Αν είχα κάτι που ήθελα να πω, θα μπορούσα να το πω. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μου έδωσαν την ευκαιρία να ξεκινήσω μια συζήτηση για την ψωρίαση σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα. Τουλάχιστον, θα μπορούσα να βοηθήσω ένα άτομο να αισθάνεται λιγότερο μόνος με αυτό που περνάει.
Η κοινότητα των οπαδών μου άρχισε να μεγαλώνει. Συνειδητοποίησα ότι βοηθούσε τόσους πολλούς ανθρώπους να μιλήσουν για τις εμπειρίες τους από την ψωρίαση. Άρχισα να δείχνω τον εαυτό μου σε ένα πιο ευάλωτο φως. Άρχισα να δημοσιεύω φωτογραφίες που έδειχναν το δέρμα μου με ψωρίαση. Σταμάτησα να κρύβω το σώμα του μαγιό μου. Δεν είχα ποτέ τη δύναμη να το κάνω πριν.
Το ταξίδι προς την αγάπη του εαυτού και την αποδοχή είναι διαφορετικό για τον καθένα. Χάρη στη νέα κοινότητα που είχα, δεν ένιωθα ότι έπρεπε να κρυφτώ πια. Δεν ντρέπομαι που έχω ψωρίαση.
Δεν νομίζω ότι θα μπορούσα ποτέ να επιστρέψω στη σιωπή για την κατάστασή μου. Για μένα, είναι σημαντικό να συνεχίσω να υποστηρίζω την ψωρίαση, ώστε κανείς να μην αισθάνεται ποτέ μόνος. Ας ελπίσουμε ότι η ιστορία μου μπορεί να έχει απήχηση στους άλλους και να τους βοηθήσει να αγαπήσουν το σώμα τους με ψωρίαση.
Η Ciena Rae είναι ηθοποιός, συγγραφέας και υπέρμαχος της ψωρίασης, η δουλειά της οποίας έγινε ευρέως αναγνωρισμένη στο διαδίκτυο αφού η σελίδα της στο Instagram εμφανίστηκε στο HelloGiggles. Άρχισε για πρώτη φορά να δημοσιεύει για το δέρμα της στο κολέγιο, όπου ειδικεύτηκε στην τέχνη και την τεχνολογία. Έφτιαξε ένα χαρτοφυλάκιο πειραματικής μουσικής, κινηματογράφου, ποίησης και performance. Σήμερα εργάζεται ως ηθοποιός, επιρροή, συγγραφέας και παθιασμένη ντοκιμαντέρ. Αυτήν τη στιγμή κάνει παραγωγή μιας σειράς ντοκιμαντέρ που στοχεύει να ρίξει φως στο τι σημαίνει να ζεις με μια χρόνια ασθένεια.
Discussion about this post