Χρόνια σκωληκοειδίτιδα: συμπτώματα, διάγνωση και θεραπεία

Η χρόνια σκωληκοειδίτιδας είναι μια λιγότερο γνωστή μορφή φλεγμονής Appendiceal. Δεν ακολουθεί το τυπικό οξύ μοτίβο. Αντί να προκαλούν ξαφνικά και έντονα συμπτώματα, η χρόνια σκωληκοειδίτιδα συχνά σκαρφαλώνει αργά, προκαλώντας ήπια αλλά επίμονη δυσφορία ή επαναλαμβανόμενα κοιλιακά ζητήματα με την πάροδο του χρόνου. Λόγω της άτυπης παρουσίασής του, οι γιατροί μπορεί να παραβλέψουν τη χρόνια σκωληκοειδίτιδα ή να την διαγνώσουν εσφαλμένα ως μια άλλη πεπτική διαταραχή. Η αναγνώριση των συμπτωμάτων της χρόνιας σκωληκοειδίτιδας είναι σημαντική για την έγκαιρη θεραπεία και την πρόληψη επιπλοκών όπως διάτρηση, σχηματισμό αποστήματος ή χρόνια λοίμωξη.

Τι είναι η χρόνια σκωληκοειδίτιδα;

Η χρόνια σκωληκοειδίτιδα, μερικές φορές αναφέρεται ως αδρανής σκωληκοειδίτιδα, είναι μια προϋπόθεση στην οποία το προσάρτημα γίνεται φλεγμονώδες αλλά δεν προκαλεί τα οξεία, σοβαρά συμπτώματα που παρατηρούνται στην τυπική σκωληκοειδίτιδα. Αυτή η φλεγμονή μπορεί να διαρκέσει για εβδομάδες, μήνες ή και χρόνια, επιπλέοντας διαλείπουσα.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, ένα άτομο μπορεί να είχε μια ήπια σκωληκοειδίτιδα που υποβλήθηκε εν μέρει σε θεραπεία με αντιβιοτικά ή την ανοσοαπόκριση του σώματος. Αλλά αντί να φύγουν εντελώς, η φλεγμονή εισέρχεται στη συνέχεια σε μια χαμηλή φάση, που χτυπάει. Σε άλλες περιπτώσεις, μικρές μπλοκαρίσματα ή επαναλαμβανόμενες μικρές λοιμώξεις μπορεί να κρατήσουν ερεθισμό του προσαρτήματος χωρίς να προκαλούν πλήρη οξεία σκωληκοειδίτιδα.

Συμπτώματα χρόνιας σκωληκοειδίτιδας

Η χρόνια σκωληκοειδίτιδα μπορεί να παρουσιάσει λεπτή. Τα συμπτώματα είναι συχνά ασαφή ή λανθασμένα για άλλα γαστρεντερικά προβλήματα, όπως το σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου, η δυσκοιλιότητα ή οι γυναικολογικές συνθήκες στις γυναίκες. Παρακάτω είναι τα πιο συχνά αναφερόμενα συμπτώματα της χρόνιας σκωληκοειδίτιδας.

1. Χρόνια ή διαλείπουσα κάτω δεξιά κοιλιακό πόνο

Το προσάρτημα βρίσκεται στο κάτω δεξί τεταρτημόριο της κοιλιάς, κοντά στη διασταύρωση των μικρών και μεγάλων εντέρων. Στη χρόνια σκωληκοειδίτιδα, η συνεχιζόμενη φλεγμονή χαμηλού επιπέδου ερεθίζει γύρω από τους ιστούς και προκαλεί τοπική δυσφορία. Σε αντίθεση με τον έντονο πόνο της οξείας σκωληκοειδίτιδας, αυτός ο πόνος έρχεται συνήθως και πηγαίνει και μπορεί να επιδεινωθεί με σωματική δραστηριότητα, φαγητό ή αφόδευση.

• Μπορεί να αισθάνεστε ένας θαμπός πόνος και όχι ένας αιχμηρός πόνος.
• Ο πόνος μπορεί να ακτινοβολεί στην πλάτη ή τη λεκάνη.
• Ο πόνος μπορεί να επιμείνει για εβδομάδες ή μήνες πριν από την αναζήτηση ιατρικής φροντίδας.

2. Φούστα και αίσθηση πληρότητας

Η χρόνια φλεγμονή μπορεί να προκαλέσει μερική απόφραξη του εντερικού αυλού κοντά στο σέκο, οδηγώντας σε επιβράδυνση της κίνησης των περιεχομένων του εντέρου. Αυτή η καθυστερημένη διαμετακόμιση προκαλεί συσσώρευση αερίου και φούσκωμα.

• Αυτό το φούσκωμα μπορεί να επιδεινωθεί μετά τα γεύματα.
• Αυτό το σύμπτωμα μπορεί να μπερδεύεται με τη δυσανεξία σε τρόφιμα ή το σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου.
• Η μακροπρόθεσμη φούσκωμα χωρίς διαιτητικό σύνδεσμο θα πρέπει να προκαλέσει ανησυχία.

3. Ναυή ή απώλεια όρεξης

Τα φλεγμονώδη σήματα από το προσάρτημα ενεργοποιούν το νεύρο του πνεύμονα, το οποίο συνδέει το γαστρεντερικό σύστημα με το εγκεφαλικό επεισόδιο. Αυτή η αλληλεπίδραση μπορεί να προκαλέσει ναυτία ή πρόωρη κορεσμό, κάνοντάς σας να αισθάνεστε γεμάτοι αφού τρώτε μια μικρή ποσότητα φαγητού.

• Η ναυτία μπορεί να συμβεί χωρίς έμετο.
• Η όρεξη μπορεί να κυμαίνεται καθημερινά.
• Αυτά τα συμπτώματα είναι συνήθως ήπια αλλά επίμονα.

4. Μεταβολές στη συνήθεια αφαίρεσης (δυσκοιλιότητα ή διάρροια)

Το φλεγμονώδη προσάρτημα μπορεί να παρεμβαίνει στην περισταλτική – τη ρυθμική συστολή των εντέρων που μετακινεί τα απόβλητα μέσω του πεπτικού σωλήνα. Ανάλογα με την ατομική απόκριση, αυτή η διαταραχή μπορεί είτε να επιβραδύνει είτε να επιταχύνει τη διαμετακόμιση, προκαλώντας δυσκοιλιότητα ή διάρροια.

• Αυτές οι αλλαγές συχνά δεν ανταποκρίνονται καλά σε φάρμακα χωρίς συνταγή.
• Μπορεί να εναλλάσσεστε μεταξύ δυσκοιλιότητας και διάρροιας.
• Αυτό το σύμπτωμα μπορεί να είναι παρόμοιο με το σύμπτωμα άλλων γαστρεντερικών καταστάσεων, απαιτώντας προσεκτική αξιολόγηση.

5. Πυρετός χαμηλού βαθμού (περιστασιακά)

Η επίμονη φλεγμονή χαμηλής ποιότητας ενεργοποιεί το ανοσοποιητικό σύστημα για την απελευθέρωση των πυρογενών-χημικών που δρουν στον υποθάλαμο για να αυξήσουν τη θερμοκρασία του σώματος. Σε αντίθεση με τον πυρετό στην οξεία σκωληκοειδίτιδα, ο πυρετός σε χρόνια σκωληκοειδίτιδα είναι ήπιος και συχνά περνά απαρατήρητος.

• Μπορεί να μην αισθάνεστε πάντα “άρρωστοι”, αλλά μπορεί να παρατηρήσετε κόπωση ή κακουχία.
• Πρέπει να διερευνηθούν οι επαναλαμβανόμενοι, ανεξήγητοι πυρετοί χαμηλής ποιότητας.

6. Ευαισθησία στην κάτω δεξιά κοιλιά

Η χρόνια φλεγμονή μπορεί να ευαισθητοποιήσει τα νεύρα και τους ιστούς γύρω από το προσάρτημα, καθιστώντας τα πιο αντιδραστικά στην πίεση ή την αφή. Η επικάλυψη του δεξιού κατώτερου τεταρτημορίου μπορεί να προκαλέσει δυσφορία ακόμη και όταν ο πόνος δεν υπάρχει διαφορετικά. Μπορεί να παρατηρήσετε πόνο όταν φοράτε σφιχτά ρούχα ή ξαπλωμένα στο πλευρό σας.

Διάγνωση χρόνιας σκωληκοειδίτιδας

Η διάγνωση της χρόνιας σκωληκοειδίτιδας μπορεί να είναι προκλητική. Οι γιατροί πρέπει να αποκλείσουν πιο συνηθισμένες συνθήκες πριν φτάσουν σε διάγνωση. Επειδή τα συμπτώματα της χρόνιας σκωληκοειδίτιδας είναι λεπτές, το ιατρικό ιστορικό σας γίνεται πολύ σημαντικά.

1. Ανασκόπηση ιατρικού ιστορικού και φυσικές εξετάσεις

Ο γιατρός σας θα ρωτήσει για:

• Τη διάρκεια και το πρότυπο του κοιλιακού σας πόνου
• Οποιαδήποτε αλλαγή στη συνήθεια αφόδυσης
• Προηγούμενα επεισόδια κοιλιακού πόνου ή διαγνωσμένης σκωληκοειδίτιδας

Κατά τη διάρκεια μιας φυσικής εξέτασης, ο γιατρός μπορεί να ελέγξει την ευαισθησία στην κάτω δεξιά κοιλιά, τον πόνο ή τα σημάδια της φλεγμονής.

2. Μελέτες απεικόνισης

Υπερηχογράφημα: Το υπερηχογράφημα είναι συχνά η πρώτη δοκιμή απεικόνισης που εκτελείται. Ο υπερηχογράφος μπορεί να αποκαλύψει ένα παχύρρευστο, φλεγμονώδες προσάρτημα ή υγρό γύρω από αυτό. Το υπερηχογράφημα είναι λιγότερο ακριβές σε ενήλικες ή παχύσαρκους άτομα.

CT SCAN (Υπολογιστική τομογραφία): Η σάρωση CT είναι πιο ευαίσθητη και ειδική από την υπερηχογράφημα. Η CT σάρωση μπορεί να ανιχνεύσει ένα διευρυμένο προσάρτημα, γύρω από τη φλεγμονή ή το απόστημα. Η CT σάρωση μπορεί επίσης να βοηθήσει στην αποκλεισμό των όγκων, της εκκολπωματίτιδας ή της νόσου του Crohn.

MRI (απεικόνιση μαγνητικού συντονισμού): Η μαγνητική τομογραφία εκτελείται όταν η CT Scan δεν είναι καλή επιλογή (π.χ. σε έγκυες γυναίκες). Η μαγνητική τομογραφία είναι επίσης αποτελεσματική στην ανίχνευση της φλεγμονής και της συσσώρευσης υγρών.

3. Εργαστηριακές εξετάσεις

Ενώ τα αποτελέσματα των εξετάσεων αίματος είναι συχνά φυσιολογικά σε χρόνια σκωληκοειδίτιδα, οι γιατροί μπορούν να βρουν:

• Ήπια αυξημένος αριθμός λευκών αιμοσφαιρίων κατά τη διάρκεια της φλεγμονής
• Αυξημένη C-αντιδραστική πρωτεΐνη (CRP)-Ένας δείκτης φλεγμονής

4. Διαγνωστική λαπαροσκόπηση

Εάν άλλες δοκιμές είναι ασαφείς και τα συμπτώματα παραμένουν, ο γιατρός σας μπορεί να συστήσει μια ελάχιστα επεμβατική χειρουργική επέμβαση. Χρησιμοποιώντας μια μικρή κάμερα που εισάγεται μέσω μιας μικρής κοιλιακής τομής, ο χειρουργός μπορεί να επιθεωρήσει άμεσα το προσάρτημα. Εάν ο χειρουργός επιβεβαιώσει τη φλεγμονή, ο χειρουργός μπορεί να αφαιρέσει το προσάρτημα κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας.

Θεραπεία της χρόνιας σκωληκοειδίτιδας

1. Σφεκτομή (χειρουργική αφαίρεση)

Η χειρουργική επέμβαση είναι ο σίγουρος τρόπος για την πλήρη θεραπεία της χρόνιας σκωληκοειδίτιδας και την πρόληψη μελλοντικών προβλημάτων. Αυτές είναι χειρουργικές επιλογές:

• Λαπαροσκοπική σκωληκοτεκτομή: Αυτή είναι η προτιμώμενη μέθοδος. Η λαπαροσκοπική σκωληκοτεκτομή εκτελείται με μικρές τομές και επιτρέπει στον ασθενή να ανακτήσει ταχύτερα. Αυτή η μέθοδος μειώνει επίσης τον κίνδυνο μελλοντικών επιπλοκών.
• Ανοίξτε το AcpenDectomy: Αυτή η μέθοδος εκτελείται εάν υπάρχουν επιπλοκές όπως απόστημα ή ουλές. Η ανοικτή σκωληκοεκτομή μπορεί να είναι απαραίτητη σε σπάνιες περιπτώσεις μη φυσιολογικής ανατομίας.

Η σκωληκοτεκτομή εξαλείφει τον κίνδυνο υποτροπιάζουσας σκωληκοειδίτιδας, επιλύει ασαφή, χρόνια συμπτώματα και αποτρέπει τη ρήξη ή τον σχηματισμό απόστημα.

2. Χρησιμοποιώντας φάρμακα (περιορισμένος ρόλος)

Σε σπάνιες περιπτώσεις, οι γιατροί μπορούν να εξετάσουν το ενδεχόμενο να χρησιμοποιήσουν αντιβιοτικά ή συντηρητική θεραπεία, ειδικά εάν η χειρουργική επέμβαση αντενδείκνυται. Ωστόσο, αυτή η προσέγγιση έχει κίνδυνο υποτροπής.

• Τα αντιβιοτικά μπορούν να μειώσουν προσωρινά τη φλεγμονή, αλλά δεν θεραπεύουν την ασθένεια.
• Τα συμπτώματα συχνά επιστρέφουν μετά τη διακοπή της λήψης αντιβιοτικών.

3. Παρακολούθηση και ανάκαμψη

Μετά τη χειρουργική επέμβαση:

• Οι περισσότεροι άνθρωποι ανακάμπτουν μέσα σε 1 έως 2 εβδομάδες.
• Τα επίμονα συμπτώματα συνήθως επιλύονται.
• Θα πρέπει να παρακολουθείτε για σημάδια μόλυνσης από χειρουργικές τοποθεσίες, όπως ερυθρότητα, πρήξιμο ή πυρετό.