Ως δια βίου ροκ-εν-ρολ μάγκας και προμηθευτής επιτηδευμένων λογοτεχνικών πλαισίων, το ποτό και τα πολλά εξαρτήματά του ήρθαν μαζί με την επικράτεια. Από νωρίς, έβρισκα τη ζωντάνια — και μερικές φορές ακόμη και το κέφι — της ζωής του πάρτι εξαιρετικά δελεαστική.
Αλλά περισσότερο από αυτό, υπήρχε αυτή η αισθητική που έπρεπε να υποστηριχθεί: ο μεθυσμένος συγγραφέας. Χέμινγουεϊ με δέρμα και αλυσίδες με ηλεκτρική κιθάρα, αν βλέπεις τι λέω.
Ήταν δροσερό, και η όλη εικόνα τροφοδοτήθηκε από το ποτό και μια εκλεκτική, αν και ασυνεπής, αδελφότητα ψυχεδελικών, άνω, περιστασιακά κάτω, και απολύτως πάντα κάνναβης.
Για λίγο – ένα εκπληκτικά μεγάλο χρονικό διάστημα, στην πραγματικότητα – όλα αυτά ήταν λίγο πολύ ωραία. Υπήρχαν συγκινήσεις και συμφορές, σίγουρα, αλλά είναι δύσκολο να πούμε ότι συνέβη κάτι πραγματικά τρομερό. Πολλές κλήσεις, ίσως. Είναι δύσκολο να ξέρεις ποτέ τι ήταν και τι δεν ήταν μια στενή κλήση. Αλλά έπινα πολύ — πολύ, πολύ — κάθε μέρα για τουλάχιστον μια δεκαετία ή περισσότερο.
Θυμάμαι μια φορά όταν μερικοί φίλοι και εγώ κάναμε μια έρευνα για τα ναρκωτικά που ρωτούσε πόσες φορές είχατε μπλακ άουτ στη ζωή σας: 0 φορές, 1 έως 2 φορές ή 3 ή περισσότερες φορές. Θεωρήσαμε ότι η κλίμακα ήταν ξεκαρδιστική. Οι αναμνήσεις μας για οτιδήποτε συνέβη ποτέ μετά τα μεσάνυχτα ήταν πολύ ύποπτες.
Στη συνέχεια, όταν ήμουν στις αρχές των 30 μου, η καριέρα μου έγινε ξαφνικά ένα ζωηρό πράγμα που απαιτούσε την προσοχή μου και ένα εμπόδιο με κρατούσε πίσω: τα καθημερινά hangover κατέστρεφαν το γράψιμό μου.
Για πολύ καιρό, το ποτό φαινόταν να βοηθά στη δουλειά μου, αλλά ξαφνικά έγινε το μεγαλύτερο εμπόδιο μου.
Ήξερα ότι έπρεπε να κάνω κάτι για αυτό, αλλά δεν μπορούσα να κόψω τη συνήθεια. Το να πίνεις έμοιαζε λιγότερο με καταναγκασμό παρά σαν γεγονός της ζωής, όπως το να αναπνέεις ή να μισείς τον Μπόνο. Υπάρχουν μερικά πράγματα που απλώς κάνεις και δεν είσαι καν σίγουρος γιατί.
Δυσκολεύτηκα να μειώσω τον ρυθμό του ποτού μου για αρκετό καιρό, αλλά όταν μετακόμισα στο εξωτερικό και μακριά από όλους όσους γνώριζα, μου έδωσε τον χώρο που χρειαζόμουν για να το πραγματοποιήσω.
Κατά τη διάρκεια της πανδημίας, δεν έχω πιει σχεδόν καθόλου. Ίσως μερικά ποτά το μήνα. Νομίζω ότι, δίνοντας στο αλκοόλ μια ευρεία κουκέτα για αρκετά χρόνια, δημιούργησα την απαραίτητη απόσταση για να το επισκέπτομαι από καιρό σε καιρό σε πιο υγιεινή βάση. Με βοηθάει και το ότι πλέον έχω την ανοχή ενός 14χρονου.
Πώς ορίζετε τη νηφαλιότητα;
Νομίζω ότι νηφαλιότητα σημαίνει να έχεις ξεκάθαρες ιδέες για το γιατί θα έπαιρνες ή δεν θα έπαιρνες ένα ποτό ή ναρκωτικό, να κατανοήσεις πώς θα ενεργούσες υπό την επήρεια αυτού και μετά να λάβεις σοφές αποφάσεις ανάλογα.
Για μερικούς ανθρώπους, αυτό μπορεί να σημαίνει πλήρη αποχή. Υπάρχουν άλλοι που έχουν υγιείς σχέσεις με τις ουσίες της επιλογής τους και η χρήση τους είναι εντελώς συνειδητή ή νηφάλια.
Για μένα, το να είμαι νηφάλιος σημαίνει ότι κάνω συνειδητές επιλογές για το πότε και γιατί πίνω. Για παράδειγμα, ξέρω ότι μπορώ να χρησιμοποιήσω αλκοόλ για να γιορτάσω μια χαρούμενη περίσταση, αλλά αναγνωρίζω ότι η επαναλαμβανόμενη ή η αυτοθεραπεία δεν οδηγεί σε επιθυμητές συνέπειες.
Ποιο είναι το μεγαλύτερο πράγμα που έχετε μάθει για τον εαυτό σας στην ανάκαμψη;
Αυτό που με εξέπληξε περισσότερο ήταν ότι μπορώ να γράφω και να δημιουργώ τέχνη νηφάλια. Συνειδητοποίησα ότι, από πολλές απόψεις, η τέχνη μου είναι πολύ καλύτερη από πριν — πιο συνεπής, συγκεντρωμένη και στοχαστική.
Όταν άρχισα να σκέφτομαι να επιβραδύνω το ποτό μου, είχα την εντύπωση ότι ήταν αναπόσπαστο κομμάτι του δημιουργικού τρόπου ζωής και της ψυχής μου, και φοβόμουν ότι θα γίνω βαρετός και χωρίς έμπνευση.
Αυτό, έμαθα αργότερα, είναι μια εξαιρετικά κοινή ανησυχία μεταξύ των καλλιτεχνών που αναρρώνουν. Αλλά δεν είναι αλήθεια. Αυτό είναι το διψασμένο μέρος του εγκεφάλου σου που ψιθυρίζει ψέματα.
Υπήρχε κάποιο στοιχείο ανάκαμψης που ήταν πιο δύσκολο από όσο περίμενες;
Δεν υπήρξε ποτέ μια στιγμή που πίστευα ότι θα ήταν εύκολο, και δεν ήταν ποτέ.
Έχω μια κακή ιστορία με τον έλεγχο των παρορμήσεων και όταν ταξιδεύετε σε όλο τον κόσμο, συναντάτε πολλές συναρπαστικές παρορμήσεις. Στην κουλτούρα μας, αυτές οι παρορμήσεις φαίνεται να περιλαμβάνουν σχεδόν πάντα το ποτό. Αυτό λοιπόν ήταν εξαιρετικά προκλητικό. Αλλά το περίμενα.
Matt (40): 2 χρόνια στην ανάκαμψη
Rachel (32): 2 χρόνια σε ανάκαμψη
Catherine (39): 4 χρόνια σε ανάκαμψη
Ποιο είναι το πιο ασυνήθιστο πράγμα που έχετε δοκιμάσει στο ταξίδι ανάρρωσης;
Αντισυμβατικό… από πού να ξεκινήσω; Ο τρόπος ζωής μου είναι εξαρχής εξαιρετικά αντισυμβατικός.
Η παραλαβή και η μετακίνηση σε όλο τον κόσμο βοήθησε. Είναι δύσκολο να είσαι μεθυσμένος στην Τυνησία — όχι αδύνατο, αλλά δύσκολο, ή τουλάχιστον πιο δύσκολο. Και είναι εύκολο να μείνετε μακριά από το ποτό όταν βρίσκεστε στην Μπανγκόκ, δεν γνωρίζετε κανέναν και ξοδεύετε όλο τον ελεύθερο χρόνο σας περπατώντας στα βουδιστικά βατράχια — ή όταν κάνετε οτιδήποτε.
Το θέμα είναι ότι το ταξίδι σου δίνει την απόσταση που χρειάζεσαι από τις συνήθεις επιρροές και τους πειρασμούς σου.
Έχω χρησιμοποιήσει επίσης ψυχεδελικά σε θεραπευτική ιδιότητα, και αυτό σίγουρα βοήθησε. Μου επέτρεψε να φτάσω – ή τουλάχιστον να πλησιάσω – τη ρίζα αυτού που με έκανε να αυτοθεραπεύσω. Και μου έμαθε εναλλακτικές τακτικές ζωής που έχουν καλύτερα αποτελέσματα.
Τι μπορεί πραγματικά να πει κανείς για το πώς βοηθούν τα ψυχεδελικά; Για μένα, πραγματικά αναποδογυρίζουν και ταρακουνούν το ol’ Etch A Sketch του μυαλού.
Υπήρχε κάποιο στοιχείο ανάκαμψης που αποδείχτηκε ευκολότερο από όσο περίμενες;
Το γεγονός ότι κατάφερα να ξαναεμπλακώ με το αλκοόλ σε υγιή βάση με εξέπληξε. Για πολύ καιρό, πίστευα ότι δεν θα μπορούσα να πιω ένα ποτό χωρίς να πιω άλλα 26. Και για πολύ καιρό, αυτό ήταν αλήθεια.
Αλλά αφού του έδωσα μια καλή απόσταση, με έκπληξη διαπίστωσα ότι μπορώ να πίνω μερικά ποτά ξανά και ξανά χωρίς η σπείρα να ανακυκλώνεται ξανά. Νομίζω ότι με βοηθάει το ότι έκανα πολλή δουλειά με τον εαυτό μου πέρα από το ποτό μου, καθώς ξυπνούσα. Έτσι τώρα, όταν πίνω, βρίσκομαι σε έναν πιο υγιεινό, μη φαρμακευτικό χώρο για αυτό, ψυχολογικά μιλώντας.
Ποια είναι η λιγότερο χρήσιμη συμβουλή που έχετε λάβει σχετικά με την αποκατάσταση;
Υπάρχει αυτή η κοινή παρανόηση ότι πρέπει πάντα να είναι όλα ή τίποτα. Αυτό απλά δεν ισχύει για όλους. Οι άνθρωποι εμπίπτουν σε ένα ευρύ φάσμα όσον αφορά τη σχέση τους με το αλκοόλ, τα ναρκωτικά και τη νηφαλιότητα.
Και για μερικούς ανθρώπους, τα μισά βήματα είναι καλύτερα από τα καθόλου βήματα. Είναι κάτι πολύ προσωπικό και οι πουριτανοί ευαγγελιστές δεν μιλούν για όλους.
Αν μπορούσατε να πείτε στον εαυτό σας πριν από την αποκατάσταση ένα πράγμα, ποιο θα ήταν αυτό;
Δεν πιστεύω απαραίτητα ότι υπάρχει κάτι που θα «έλεγα» στον εαυτό μου πριν την ανάκαμψη. Αυτός ο τύπος δεν θα άκουγε και, στην πραγματικότητα, πιθανότατα θα ενθάρρυνε το αντίθετο από το επιθυμητό αποτέλεσμα. Και δεν έχω πολλές τύψεις.
Ξέρω τι θα ήθελα να είχα ακούσει: Δεν χρειάζεται να σε τσακώνουν για να είσαι δημιουργικός και χάνεις πολλές όμορφες ευκαιρίες όταν είσαι χαμένος όλη την ώρα.
Ο Nick Hilden είναι συγγραφέας πολιτισμού και lifestyle του οποίου η δουλειά έχει εμφανιστεί στα Daily Beast, Scientific American, Salon, Los Angeles Times, Men’s Health, Thrillist και πολλά άλλα. Μπορείτε να δείτε τη δουλειά του στο www.NickHilden.com και μπορείτε να παρακολουθήσετε τα ταξίδια του και να λαμβάνετε ενημερώσεις μέσω Instagram (@nick.hilden) ή Twitter (@nickhilden).
Discussion about this post