One and Done: Όταν οι γυναίκες είναι πολύ τραυματισμένες από τη γέννηση για να κάνουν περισσότερα παιδιά

Οι γυναίκες μοιράζονται τις αιτίες και τις λύσεις για το τραύμα κατά τη γέννηση

Οι ερευνητές ορίζουν το τραύμα «ως την αντίληψη του «πραγματικού ή απειλούμενου τραυματισμού ή θανάτου της μητέρας ή του μωρού της», αν και άλλοι υποστηρίζουν ότι θα έπρεπε στην πραγματικότητα να ορίζεται από τις γυναίκες που το βιώνουν.

Πέρυσι, μια μελέτη στην Ολλανδία προσπάθησε να ποσοτικοποιήσει αυτές τις εμπειρίες. Οι συγγραφείς ζήτησαν από περισσότερες από 2.000 γυναίκες που ανέφεραν ότι είχαν τραύμα κατά τη γέννηση να μοιραστούν τι πίστευαν ότι προκάλεσε ή συνέβαλε σε αυτό.

Οι απαντήσεις που έλαβαν τις μεγαλύτερες απαντήσεις ήταν η έλλειψη ή η απώλεια ελέγχου, ο φόβος για τη ζωή ή την υγεία του μωρού τους, ο έντονος σωματικός πόνος και η απουσία επικοινωνίας ή υποστήριξης.

Όταν ρωτήθηκαν τι θα μπορούσε να είχε γίνει για να αποφευχθεί το τραυματικό συμβάν, οι απαντήσεις που επιλέγονταν πιο συχνά περιλάμβαναν τους παρόχους που πρόσφεραν καλύτερες εξηγήσεις και άκουγαν πραγματικά τους ασθενείς τους.

«Το τραύμα είναι ο τρόπος με τον οποίο το σύστημά μας μεταβολίζει ένα γεγονός ή μια κατάσταση», εξήγησε η Kimberly Ann Johnson, υπέρμαχος της επιλόχειας φροντίδας. «Δεν είναι στην πραγματικότητα το ίδιο το γεγονός. Έτσι, από πολλές απόψεις δεν μπορούμε ποτέ να πούμε από έξω αν κάτι είναι τραυματικό ή όχι. Ακριβώς επειδή μια γυναίκα είχε την ιδανική εκδοχή του τοκετού – 10 ώρες τοκετού στο σπίτι, χωρίς δακρύρροια, ό,τι κι αν – δεν σημαίνει ότι στο σύστημά της, αυτό δεν καταγράφηκε ως τραυματικό».

Πολύ συχνά, οι γυναίκες που αντιμετωπίζουν τις συνέπειες μιας γέννας που πήγε -τουλάχιστον στα μάτια τους- τρομερά λάθος, διατρέχουν κίνδυνο κακής σωματικής και ψυχικής υγείας, συμπεριλαμβανομένου του μετατραυματικού στρες, του φόβου και της επιθυμίας να αποφύγουν ξανά την εγκυμοσύνη και τον τοκετό.

Η αποφυγή ενός άλλου τοκετού είναι σίγουρα αυτό που σκοπεύει να κάνει η Kseniya M.. Το 2015, ενώ βρισκόταν σε απόσταση τεσσάρων ωρών με το αυτοκίνητο από το σπίτι της στη Βόρεια Καρολίνα σε χαλαρές οικογενειακές διακοπές στην παραλία, τα νερά της έσπασαν. Ήταν μόλις 33 εβδομάδων.

Αν και οι γιατροί στο κοντινό νοσοκομείο ανησύχησαν ότι το κοριτσάκι χρειαζόταν ακόμα περισσότερο χρόνο για να αναπτυχθούν οι πνεύμονές του, διέταξαν επείγουσα καισαρική τομή όταν βρισκόταν σε κίνδυνο.

Αποδείχθηκε ότι η Kseniya είχε αποκόλληση πλακούντα – μια ασυνήθιστη αλλά σοβαρή επιπλοκή κατά την οποία ο πλακούντας διαχωρίζεται από το εσωτερικό τοίχωμα της μήτρας. «Μιλάμε με τη νοσοκόμα μετά και λέει, «Είσαι πραγματικά τυχερός… Θα μπορούσατε και οι δύο να έχετε πεθάνει», είπε στο Healthline.

«Αυτή ήταν η πρώτη στιγμή που με χτύπησε. Σκέφτηκα ότι αυτό ήταν κακό, αλλά δεν συνειδητοποίησα πόσο κακό θα μπορούσε να ήταν». Αργότερα, αφού βγήκε από το νοσοκομείο και έκανε σχέδια να πάει σε ένα σπίτι φιλοξενίας – το μωρό κατέληξε να μένει στη ΜΕΘ για περίπου ένα μήνα – η Kseniya είπε ότι ήταν συντετριμμένη από τη συνειδητοποίηση, «Μόλις έκανα ένα μωρό. Μόλις την άφησα στο νοσοκομείο».

Εκτός από το άγχος μετά τον τοκετό, «Υπήρχαν μέρες», είπε, «που ένιωθα σαν ένας γιγάντιος ελέφαντας να καθόταν στο στήθος μου. Εγώ [didn’t] θέλω να φύγω από το σπίτι γιατί εγώ [was] φοβάμαι ότι κάποιος θα κλέψει το παιδί μου».

Η Kseniya εξέφρασε την απογοήτευσή της για τον τρόπο που οι τακτικοί γιατροί της χειρίστηκαν τη φροντίδα της. Όταν έψαξε για απαντήσεις για το γιατί έπαθε αυτή την επιπλοκή και αν επηρεάστηκε η ικανότητά της να έχει μελλοντικά παιδιά, είπε ότι ένιωθε ότι την αγνοούσαν. Ως αποτέλεσμα, δεν είναι πλέον ασθενής σε αυτό το ιατρείο.

Η αίσθηση της απογοήτευσης από έναν γιατρό φαίνεται να είναι πολύ συνηθισμένη.

Σε ένα Μελέτη 2017 που διεξήχθη από μια ομάδα ερευνητών στην Αυστραλία, η πλειοψηφία των γυναικών που συμμετείχαν στην έρευνα (περίπου το 66 τοις εκατό) εντόπισε το τραύμα κατά τη γέννησή τους σε ενέργειες και αλληλεπιδράσεις που αφορούσαν τους παρόχους φροντίδας τους. Ένιωθαν ότι οι γιατροί τους έδωσαν προτεραιότητα στις δικές τους ατζέντες – όπως το να θέλουν να επιστρέψουν στο σπίτι – σε σχέση με τις ανάγκες τους, τους εξανάγκασαν ή τους έλεγαν ψέματα και τους απέρριψαν ή τους αγνόησαν εντελώς.

«Υπάρχουν ακόμη στιγμές που είμαι, θεέ μου, σταθήκαμε τυχεροί», είπε η Kseniya, περιγράφοντας την εμπειρία της γέννησής της ως «σίγουρα δραματική, σίγουρα φορολογική και σίγουρα όχι κάτι που θέλω να ξαναζήσω. Ξέρω ότι ήμασταν τυχεροί με αυτό αυτή τη φορά, αλλά δεν νομίζω ότι θα έχουμε ξανά τέτοια τύχη».

Αντιμετωπίζοντας την ανάγκη για φροντίδα τέταρτου τριμήνου

Οι ερευνητές έχουν αφιερώσει πολύ χρόνο στη διερεύνηση του τρόπου με τον οποίο οι γυναίκες αντιμετωπίζουν τόσο σωματικά όσο και ψυχικά μετά το τραύμα του τοκετού.

Μια μελέτη στην πραγματικότητα καθόρισε ότι «όλες οι πτυχές της υγείας των γυναικών τίθενται σε κίνδυνο λόγω τραυματικού τοκετού». Σε ορισμένες περιπτώσεις, αυτό το τραύμα θα μπορούσε να οδηγήσει σε θάνατο.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν τα χειρότερα ποσοστά μητρικής θνησιμότητας σε σύγκριση με άλλες ανεπτυγμένες χώρες και ανεβαίνει ακόμα. Επιπλέον, οι μαύρες γυναίκες είναι τρεις έως τέσσερις φορές πιο πιθανό από τους λευκούς ομολόγους τους να πεθάνουν κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης ή εντός ενός έτους από το τέλος της εγκυμοσύνης.

Πιθανώς πιο ενδεικτικό, μια πρόσφατη έρευνα NPR και ProPublica διαπίστωσε ότι για κάθε 1 γυναίκα που πεθαίνει κατά τη διάρκεια του τοκετού, 70 γυναίκες σχεδόν καλούπι.

Η ανάγκη αντιμετώπισης αυτών των στατιστικών είναι ο λόγος για τον οποίο το Αμερικανικό Κολλέγιο Μαιευτήρων και Γυναικολόγων (ACOG) δημοσίευσε πρόσφατα μια απαραίτητη ενημέρωση στις συστάσεις του για τη φροντίδα μετά τον τοκετό. Αντί για μία επίσκεψη, ο οργανισμός έχει καθορίσει ότι «η συνεχής φροντίδα … με υπηρεσίες και υποστήριξη προσαρμοσμένη στις ατομικές ανάγκες κάθε γυναίκας» είναι ο καλύτερος τρόπος για να προασπιστεί η υγεία των γυναικών και των μωρών τους.

Μια νεαρή μητέρα που θα μπορούσε να έχει επωφεληθεί από την αυξημένη προσοχή στη φροντίδα μετά τον τοκετό είναι η Allison Davila, μια πρώην κοινωνική λειτουργός που ζει στη Βόρεια Καρολίνα. Η 31χρονη και ο σύζυγός της χρειάστηκαν δύο χρόνια για να συλλάβουν το πρώτο τους παιδί.

Ενώ η ίδια η εγκυμοσύνη ήταν εύκολη, είπε στο Healthline, η εμπειρία της γέννησής της ήταν τόσο φρικτή που αποφάσισε να μην κάνει άλλα παιδιά.

Μετά από σχεδόν 48 ώρες ενεργού τοκετού, που περιελάμβανε τη φοβισμένη συνειδητοποίηση ότι ο καρδιακός παλμός του μωρού της ήταν ασταθής και σημαντική κολπική ρήξη λόγω της προσπάθειας να μην πιέσει καθώς οι νοσοκόμες εντόπισαν τον γιατρό της, ο γιος της γεννήθηκε με τον ομφάλιο λώρο του τυλιγμένο γύρω. ο λαιμός του.

«Ήταν μια ανησυχητική απόχρωση του μπλε», είπε η Νταβίλα. «Ήμουν τρομοκρατημένη στη σιωπή, μόλις ανέπνεα ενώ περίμενα να ακούσω το μωρό μου να κλαίει. Όταν το έκανε και τον έφεραν κοντά μου, το μόνο που μπορούσα να πω ήταν: «Γεια, είσαι εδώ. Τα καταφέραμε.’ Το μόνο που ένιωθα ήταν ανακούφιση που τελείωσε».

Η Davila σύντομα ανακάλυψε, ωστόσο, ότι η σωματική και ψυχική αγωνία του να γίνει μητέρα δεν είχε τελειώσει. Περίπου δύο μήνες αργότερα, εμφάνισε συμπτώματα που σχετίζονται με την επιλόχεια κατάθλιψη (PPD) — αν και δεν αναγνώρισε τι ήταν παρά πολύ αργότερα.

«Είχα στέρηση ύπνου και οι ικανότητές μου για την αντιμετώπιση ήταν ανύπαρκτες», είπε. «Ένιωθα υπερβολικά συγκλονισμένος σχεδόν όλη την ώρα. Ο γιος μου είχε κολικούς και παλινδρόμηση και ήταν συνεχώς δυσαρεστημένος. Ένιωθα τόσο ένοχη που πάλευα τόσο σκληρά να γίνω η μαμά του αφού προσπαθούσα να τον έχω για σχεδόν δύο χρόνια».

Ο γιος της είναι τώρα 3,5 ετών και πολλά από τα συμπτώματά της PPD έχουν εξαφανιστεί. «Ο σύζυγός μου και εγώ έχουμε μιλήσει μερικές φορές για την πιθανότητα να προσπαθήσουμε ξανά για ένα άλλο παιδί», είπε η Davila, «αλλά τελικά αποφάσισα ότι το σώμα και το μυαλό μου δεν είναι προετοιμασμένοι για μια άλλη εμπειρία όπως η πρώτη μου».

Η Kimberly Lawson είναι πρώην συντάκτρια εφημερίδων που έγινε ανεξάρτητη συγγραφέας με έδρα τη Γεωργία. Η γραφή της, η οποία καλύπτει θέματα που κυμαίνονται από την υγεία των γυναικών έως την κοινωνική δικαιοσύνη, έχει παρουσιαστεί στα περιοδικά O, Broadly, Rewire.News, The Week και άλλα. Όταν δεν πηγαίνει το μικρό της σε νέες περιπέτειες, γράφει ποίηση, κάνει γιόγκα και πειραματίζεται στην κουζίνα. Ακολούθησέ την Κελάδημα.