Τι είναι ο ιός BK;

Ιός BK
Μικρογραφία που δείχνει ένα μολυσμένο από πολυοϊό κελί – μεγάλο (μπλε) κελί κάτω από το κέντρο-αριστερά. Δείγμα κυτταρολογίας ούρων.
Ειδικότητα	Μολυσματική ασθένεια

ο Ιός BK είναι μέλος της οικογένειας πολυϊών. Η μόλυνση με τον ιό BK είναι ευρέως διαδεδομένη, αλλά σημαντικές συνέπειες της λοίμωξης είναι ασυνήθιστες, με εξαίρεση τον ανοσοκατεσταλμένο και τον ανοσοκατασταλμένο. Ο ιός BK είναι συντομογραφία του πρώτου ασθενούς από τον οποίο απομονώθηκε ο ιός το 1971 (ο ασθενής ήταν τότε 29 ετών).

Συμπτώματα μόλυνσης από ιό BK

Ο ιός BK σπάνια προκαλεί ασθένεια, αλλά συνήθως σχετίζεται με ασθενείς που είχαν υποστεί μεταμόσχευση νεφρού. Πολλοί άνθρωποι που έχουν μολυνθεί με αυτόν τον ιό είναι ασυμπτωματικοί. Εάν εμφανιστούν συμπτώματα, τείνουν να είναι ήπια: αναπνευστική λοίμωξη ή πυρετός. Αυτά είναι συμπτώματα πρωτογενών λοιμώξεων από ΒΚ. Αν και χωρίς κλινικά συμπτώματα, έχουν εντοπιστεί ίχνη του ιού ΒΚ σε δείγματα από γυναίκες που έχουν προσβληθεί από αυθόρμητη έκτρωση. Αντισώματα ορού κατά του ιού BK έχουν επίσης βρεθεί σε γυναίκες που έχουν προσβληθεί από την άμβλωση καθώς και σε γυναίκες που υπέστησαν εθελοντική διακοπή της εγκυμοσύνης.

Ο ιός στη συνέχεια διαδίδεται στους νεφρούς και στον ουροποιητικό σωλήνα όπου επιμένει για τη ζωή του ατόμου. Πιστεύεται ότι έως και το 80% του πληθυσμού περιέχει μια λανθάνουσα μορφή αυτού του ιού, η οποία παραμένει λανθάνουσα έως ότου το σώμα υποστεί κάποια μορφή ανοσοκαταστολής. Συνήθως, αυτό συμβαίνει στη μεταμόσχευση νεφρού ή σε μεταμόσχευση πολλών οργάνων. Η παρουσίαση σε αυτά τα ανοσοκατεσταλμένα άτομα είναι πολύ πιο σοβαρή. Οι κλινικές εκδηλώσεις περιλαμβάνουν νεφρική δυσλειτουργία (παρατηρείται σταδιακή αύξηση της κρεατινίνης στον ορό) και μια ανώμαλη ούρηση που αποκαλύπτει νεφρικά σωληνοειδή κύτταρα και φλεγμονώδη κύτταρα.

Αιτία

Μετάδοση ιού

Οι γιατροί δεν γνωρίζουν πώς μεταδίδεται αυτός ο ιός. Αλλά οι γιατροί γνωρίζουν ότι ο ιός μεταδίδεται από άτομο σε άτομο και όχι από ζωική πηγή. Έχει προταθεί ότι αυτός ο ιός μπορεί να μεταδοθεί μέσω αναπνευστικών υγρών ή ούρων, καθώς τα μολυσμένα άτομα εκκρίνουν περιοδικά τον ιό στα ούρα. Μια έρευνα για 400 υγιείς αιμοδότες αναφέρθηκε ότι έδειξε ότι το 82% ήταν θετικό για IgG έναντι του ιού BK.

Παράγοντες κινδύνου

Σε ορισμένους ασθενείς με μεταμόσχευση νεφρού, η απαραίτητη χρήση ανοσοκατασταλτικών φαρμάκων έχει την παρενέργεια του να επιτρέπει στον ιό να αντιγράφεται μέσα στο μόσχευμα, μια ασθένεια που ονομάζεται νεφροπάθεια Β.
Από το 1-10% των ασθενών με μεταμόσχευση νεφρού προχωρά σε νεφροπάθεια που σχετίζεται με τον ιό ΒΚ (BKVAN) και έως και το 80% αυτών των ασθενών χάνουν τα μοσχεύματα τους. Η έναρξη της νεφρίτιδας μπορεί να εμφανιστεί το νωρίτερο αρκετές ημέρες μετά τη μεταμόσχευση έως και 5 χρόνια.

Συνδέεται επίσης με τη στένωση του ουρητήρα και τη διάμεση νεφρίτιδα. Σε λήπτες μοσχεύματος μυελού των οστών είναι αξιοσημείωτο ως αιτία αιμορραγικής κυστίτιδας.

Φόρτωση βιιμίας BK> 185.000 αντίγραφα / ml τη στιγμή της πρώτης θετικής διάγνωσης BKV – να είναι ο ισχυρότερος προγνωστικός παράγοντας για το BKVAN (97% ειδικότητα και 75% ευαισθησία). Επιπλέον, το μέγιστο ιικό φορτίο BKV στο αίμα που έφτασε τα 223.000 αντίγραφα / ml ανά πάσα στιγμή βρέθηκε να είναι προγνωστικό για το BKVAN (91% ειδικότητα και 88% ευαισθησία).

Διάγνωση μόλυνσης από ιό BK

Αυτός ο ιός μπορεί να διαγνωστεί με μια εξέταση αίματος BKV ή μια εξέταση ούρων για τα δολώματα, εκτός από τη διεξαγωγή βιοψίας στα νεφρά. Οι τεχνικές PCR εκτελούνται συχνά για τον εντοπισμό του ιού.

Θεραπεία της λοίμωξης από τον ιό BK

Ο ακρογωνιαίος λίθος της θεραπείας είναι η μείωση της ανοσοκαταστολής. Μια πρόσφατη αύξηση του BKVAN συσχετίζεται με τη χρήση ισχυρών ανοσοκατασταλτικών φαρμάκων, όπως η τακρόλιμους και η μυκοφαινολάτη μοφετίλ (MMF). Μελέτες δεν έχουν δείξει συσχέτιση μεταξύ του BKVAN και ενός μεμονωμένου ανοσοκατασταλτικού παράγοντα αλλά μάλλον του συνολικού ανοσοκατασταλτικού φορτίου.

• Δεν υπάρχουν οδηγίες ή επίπεδα φαρμάκων και δόσεις για σωστή μείωση των ανοσοκατασταλτικών στο BKVAN
• Οι πιο συνηθισμένες μέθοδοι:

1. Απόσυρση MMF ή tacrolimus
2. Αντικατάσταση της τακρόλιμους από κυκλοσπορίνη
3. Συνολική μείωση του ανοσοκατασταλτικού φορτίου
4. Μερικά επίπεδα κατώτερης κυκλοσπορίνης αναφέρθηκαν να μειωθούν στα 100-150 ng / ml και τα επίπεδα τακρόλιμους μειώθηκαν στα 3-5 ng / ml

• Η αναδρομική ανάλυση 67 ασθενών κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η επιβίωση μοσχεύματος ήταν παρόμοια μεταξύ της μείωσης και της διακοπής των παραγόντων.
• Μελέτη ενός κέντρου έδειξε ότι τα νεφρικά αλλομοσχεύματα διατηρήθηκαν σε 8/8 άτομα τα οποία υποβλήθηκαν σε διαχείριση με μείωση της ανοσοκαταστολής, ενώ η απώλεια μοσχεύματος εμφανίστηκε σε 8/12 ασθενείς που έλαβαν θεραπεία με αύξηση της θεραπείας για την οποία θεωρήθηκε απόρριψη οργάνων.

Άλλες θεραπευτικές επιλογές περιλαμβάνουν Leflunomide, Cidofovir, IVIG και τις φθοροκινολόνες. Η λεφλουνομίδη, ένας αναστολέας σύνθεσης πυριμιδίνης είναι πλέον γενικά αποδεκτός ως η δεύτερη θεραπευτική επιλογή πίσω από τη μείωση της ανοσοκαταστολής.

Λεφλουνομίδη στο BKVAN

Η λογική πίσω από τη χρήση λεφλουνομίδης στο BKVAN προέρχεται από τις συνδυασμένες ανοσοκατασταλτικές και αντιιικές ιδιότητές της. Δύο μελέτες αποτελούμενες από 26 και 17 ασθενείς που ανέπτυξαν BKVAN σε σχήμα τριών φαρμάκων τακρόλιμους, MMF και στεροειδή αντικατέστησαν το MMF τους με λεφλουνομίδη 20-60 mg ημερησίως. 84% και 88% των ασθενών είχαν αντίστοιχα κάθαρση ή προοδευτική μείωση του ιικού φορτίου και σταθεροποίηση ή βελτίωση της λειτουργίας του μοσχεύματος. Σε μια μελέτη που διεξήχθη από τους Teschner et al. το 2009, 12/13 ασθενείς που είχαν ανταλλαγή MMF με λεφλουνομίδη εκκαθάρισαν τον ιό κατά 109 ημέρες. Σε μια σειρά περιπτώσεων, υπήρξε βελτίωση ή σταθεροποίηση σε 23/26 ασθενείς με BKVAN μετά τη μετάβαση του MMF σε λεφλουνομίδη.

Δεν υπάρχουν οδηγίες δοσολογίας για τη λεφλουνομίδη στο BKVAN. Η μεταβλητότητα από ασθενή σε ασθενή έχει καταστήσει εξαιρετικά δύσκολη τη δοσολογία και την παρακολούθηση της λεφλουνομίδης.

• Μελέτη 26 και 17 ασθενών δόθηκε μεταξύ 20 mg / ημέρα και 60 mg / ημέρα με χαμηλά επίπεδα 50-100 μg / ml. Η αποτυχία παρατηρήθηκε σε ασθενείς με επίπεδα λεφλουνομίδης στο πλάσμα <40 μg / ml.
• Μία μελέτη 21 ασθενών διαπίστωσε ότι τα χαμηλά επίπεδα (<40 μg / ml) και τα υψηλά επίπεδα (> 40 μg / ml) είχαν παρόμοια αποτελέσματα στο ρυθμό κάθαρσης του ιού. Εκείνοι με υψηλότερα επίπεδα είχαν περισσότερες ανεπιθύμητες ενέργειες (αιματολογικές, ηπατικές).
• Στη μελέτη των Teschner et al., Οι δοσολογίες και η συγκέντρωση φαρμάκων δεν έδειξαν συσχέτιση με ουσιαστική διακύμανση από άτομο σε άτομο.
• Στη μελέτη Teschner, οι χαμηλές συγκεντρώσεις φαρμάκων συσχετίστηκαν με μείωση του ιικού φορτίου. Αυτό καθιστά δύσκολο να προσδιοριστεί εάν η μείωση του ιικού φορτίου ή η προσθήκη λεφλουνομίδης ήταν η αιτία της κάθαρσης του ιού.

Άλλες επιλογές θεραπείας

• Αντιβιοτικά κινολόνης: Η σιπροφλοξασίνη (Cipro) φάνηκε να μειώνει σημαντικά τα ιικά φορτία, αλλά δεν υπάρχουν δεδομένα σχετικά με την επιβίωση και την απώλεια μοσχεύματος.
• Η ενδοφλέβια ανοσοσφαιρίνη (IVIG) έχει χρήση στη θεραπεία της λοίμωξης και της απόρριψης αλλομοσχεύματος – δύσκολο να διακριθεί
• Το Cidofovir έχει περιορισμένα δεδομένα και είναι εξαιρετικά νεφροτοξικό.

Ιστορία

Ο ιός BK απομονώθηκε για πρώτη φορά το 1971 από τα ούρα ενός ασθενούς νεφρικής μεταμόσχευσης, αρχικά BK Ο ιός BK είναι παρόμοιος με έναν άλλο ιό που ονομάζεται ιός JC (JCV), καθώς τα γονιδιώματά τους έχουν ομοιότητα αλληλουχίας 75%. Και οι δύο αυτοί ιοί μπορούν να ταυτοποιηθούν και να διαφοροποιηθούν ο ένας από τον άλλο πραγματοποιώντας ορολογικές δοκιμές χρησιμοποιώντας ειδικά αντισώματα ή χρησιμοποιώντας μια προσέγγιση γονότυπου με βάση PCR.