Δρεπανωτά πόδια: Τι είναι και τι μπορούν να κάνουν οι χορευτές για αυτά

Τι ακριβώς είναι τα δρεπανόποδα;

Τα δρεπανωμένα πόδια δεν αποτελούν κατάσταση υγείας. Το δρεπάνι είναι μια συμπεριφορά – μια θέση του ποδιού που μπορεί να οδηγήσει σε αστάθεια στον αστράγαλο, τενοντίτιδα και τραυματισμό.

Όταν το πόδι ενός χορευτή είναι δρεπάνι, τα δάχτυλα των ποδιών λυγίζουν προς τα μέσα και η φτέρνα πέφτει πίσω. Αυτή η θέση παραμορφώνει τη συνεχή οπτική γραμμή που τρέχει κατευθείαν στην κνήμη του χορευτή και μέσα από το πόδι.

Από την οπτική του χορού

Ο ιστορικός χορού Cyril Beaumont περιέγραψε τη σωστή θέση του ποδιού στο αριστούργημα του «The Cecchetti Method of Classical Ballet: Theory and Technique».

Ο Beaumont είπε ότι το πόδι του χορευτή θα πρέπει «να εκτείνεται όσο το δυνατόν περισσότερο, με το πέλμα να πιέζεται καλά προς τα έξω και το πουέντ να πιέζεται καλά προς τα κάτω». Είναι «σοβαρό λάθος» όταν ο χορευτής «πιέζει το πόδι προς τα μέσα αντί προς τα έξω» έτσι ώστε «το σημείο να είναι μπροστά και η φτέρνα προς τα πίσω».

Ορισμένοι δάσκαλοι χορού επεκτείνουν τον κλασικό ορισμό του Cecchetti. Η Sarah Arnold, δασκάλα μπαλέτου με 30 χρόνια εμπειρία στον κόσμο του χορού, εξηγεί ότι τα πόδια μπορούν να δρεπανούν είτε προς τα μέσα είτε προς τα έξω.

«Το δρεπάνωμα του ποδιού προς τα μέσα είναι πιο συνηθισμένο», λέει. «Όταν μιλάω με νεότερους χορευτές, το ονομάζω «μπανάνα».

Το δρεπανάκι μπορεί να συμβεί σχεδόν σε κάθε χορευτική κίνηση ή θέση: relevé, retiré, élevé, glissade, jeté — το πείτε. Κάθε φορά που ένας χορευτής δείχνει το πόδι του στη ράβδο, στον αέρα ή στο έδαφος, μπορεί να δρεπανωθεί προς τα μέσα ή προς τα έξω.

Ο Arnold δημιούργησε τη σειρά YouTube #EndSickledFeet για να βοηθήσει τους χορευτές να εκπαιδεύσουν το πρόβλημα. Λέει ότι η σωστή εμφάνιση του ποδιού δεν ξεκινά με τα γόνατα ή τους αστραγάλους. Η σωστή θέση του ποδιού ξεκινά από την πίσω πλευρά.

«Η λεκάνη είναι υπεύθυνη για τη συμμετοχή», επισημαίνει. «Όταν ένας χορευτής δεν έχει αρκετή δύναμη για να διατηρήσει την προσέλευση από το ισχίο ή όταν ένας δάσκαλος χορού απαιτεί ένα υπερβολικά λοξότμητο πόδι, τότε μπορείτε να δημιουργήσετε μυϊκή μνήμη σε μια θέση που οδηγεί σε τραυματισμό. Αντίθετα, στρίψτε έξω από το ισχίο και εμφανίστε τη φτέρνα προς τα εμπρός.»

Από ιατρική άποψη

Ο ιατρικός όρος για το δρεπάνι με τα δάχτυλα των ποδιών είναι υπτιασμός. Ο Δρ Jason Bariteau, επίκουρος καθηγητής ορθοπεδικής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Emory, εξηγεί ότι σε ύπτια θέση, οι περονιαίοι τένοντες που βρίσκονται στον εξωτερικό αστράγαλο τεντώνονται, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε πόνο, αδυναμία και τραυματισμό.

Ο Bariteau, ο οποίος έχει δουλέψει με φυσιοθεραπευτές και χορευτές στο Μπαλέτο της Ατλάντα, λέει ότι ορισμένοι χορευτές μπορεί φυσικά να έχουν την τάση να δρεπάνουν τα πόδια τους.

«Αυτή είναι μια από αυτές τις καταστάσεις με κοτόπουλο και αυγό», λέει. «Μερικές φορές η χρόνια αστάθεια του αστραγάλου οδηγεί σε δρεπάνωμα, και μερικές φορές το δρεπάνι οδηγεί σε περονιαίους τένοντες που είναι τεντωμένοι και όχι τόσο ισχυροί. Τότε παθαίνεις αυτή τη χρόνια αστάθεια στον αστράγαλο».

Γιατί οι χορευτές μπαλέτου δρεπάνουν τα πόδια τους;

«Όλα εξαρτώνται από την προπόνηση», λέει ο Arnold. Η προπόνηση χτίζει δύναμη, εμβαθύνει την κατανόηση της τεχνικής από τον χορευτή και αναπτύσσει την επίγνωση του σώματος. Η προπόνηση χορού είναι ιδιαίτερα σημαντική για την κατανόηση και την πρόληψη του δρεπανιού.

Ιδιοδεκτικότητα

Οι νεότεροι χορευτές μπορεί να μην έχουν ανεπτυγμένη επίγνωση του τρόπου με τον οποίο είναι προσανατολισμένα ή τοποθετημένα τα πόδια τους – μια δεξιότητα που ονομάζεται ιδιοδεκτικότητα. Χωρίς αυτή την έντονη επίγνωση, οι χορευτές μπορεί να μην αισθάνονται ακόμη πότε εκτελούν λάθος μια κίνηση.

Με την κατάλληλη εκπαίδευση, οι χορευτές μπορούν να ακονίσουν την ικανότητά τους να αισθάνονται όταν τα άκρα τους δεν είναι σωστά τοποθετημένα. Ερευνα έχει δείξει ότι οι επαγγελματίες χορευτές μπαλέτου έχουν μια καλά ανεπτυγμένη επίγνωση της θέσης των αρθρώσεων του αστραγάλου, του γονάτου και του ισχίου τους που τους επιτρέπει να κινούνται αποτελεσματικά.

Δύναμη

Το δρεπανάκι μπορεί να συμβεί όταν ένας χορευτής δεν είναι ακόμα αρκετά δυνατός για να κρατήσει το πόδι στη σωστή θέση με συνέπεια.

Με το χρόνο και την προπόνηση, ένας χορευτής μπορεί να χτίσει δυνατούς μύες γλουτών, ποδιών, αστραγάλων και ποδιών, έτσι ώστε το δρεπάνι να είναι λιγότερο πρόβλημα. Σε σπουδέςεπαγγελματίες χορευτές που πέρασαν χρόνια αναπτύσσοντας δύναμη και δεξιότητες δρεπάνιζαν τα πόδια τους πολύ λιγότερο συχνά κατά τη διάρκεια άλματος από αθλητές που είχαν ελάχιστη ή καθόλου προπόνηση χορού.

Αντοχή

Σπουδές Δείξτε ότι όταν οι χορευτές είναι κουρασμένοι – από επαναλαμβανόμενα άλματα, για παράδειγμα – είναι πιο πιθανό η εμβιομηχανική του αστραγάλου να αλλάξει με τρόπους που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε τραυματισμούς.

Για να χτίσουν την αντοχή και να αποτρέψουν τραυματισμούς στο κάτω μέρος του σώματος, οι χορευτές θα πρέπει επίσης να επικεντρωθούν στην ανάπτυξη της σταθερότητας του πυρήνα τους, έρευνα δείχνει.

Μπορείτε να αποτρέψετε τα δρεπανωμένα πόδια;

Ενώ ορισμένοι χορευτές έχουν δύσκαμπτα πόδια ή πόδια που τείνουν να δρεπάνουν φυσικά, η έγκαιρη παρέμβαση και η σωστή εκπαίδευση μπορούν να κάνουν μεγάλη διαφορά. Να τι προτείνουν οι ειδικοί.

Συνεργαστείτε με έναν φυσιοθεραπευτή

Όταν ένας προπονητής, ένας δάσκαλος μπαλέτου ή ένας γονέας παρατηρεί ότι τα πόδια ενός χορευτή είναι δρεπάνια, ο Bariteau συνιστά να βρει έναν φυσιοθεραπευτή που έχει εμπειρία στη θεραπεία χορευτών.

«Για τους νεαρούς χορευτές, ένας φυσιοθεραπευτής που εργάζεται με χορευτές θα βρει ανεπαίσθητα ευρήματα, θα εντοπίσει το πρόβλημα έγκαιρα και θα βοηθήσει στη διόρθωση των συνηθειών», λέει. «Αυτή η έγκαιρη παρέμβαση μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη του στρες στον αστράγαλο, το οποίο είναι κρίσιμο για την πρόληψη της παθολογίας».

Η αξία της χορευτικής θεραπείας

Σπουδές δείχνουν ότι όταν οι χορευτές μπαλέτου έχουν πρόσβαση σε παρόχους υγειονομικής περίθαλψης που κατανοούν τις απαιτήσεις του χορού, τα ποσοστά τραυματισμών μειώνονται απότομα — αλλά έως και το 80 τοις εκατό των πανεπιστημιακών χορευτών ανέφεραν ότι οι πάροχοι υγειονομικής περίθαλψης τους δεν καταλάβαιναν καθόλου τους χορευτές. Όταν ήρθαν αντιμέτωποι με έναν τραυματισμό που σχετίζεται με τον χορό, πολλοί συμβούλευαν τους χορευτές «απλώς να σταματήσουν να χορεύουν».

Λάβετε προσωπική οδηγία

Ο Άρνολντ απηχεί την ανάγκη για παρέμβαση ένας προς έναν. «Εάν λαμβάνετε συνεχώς την ίδια διόρθωση στην τάξη ή τραυματίζεστε με τον ίδιο τρόπο, χρειάζεστε εξατομικευμένες οδηγίες από έναν δάσκαλο μπαλέτου ή φυσιοθεραπευτή», λέει.

Αν και τα μεμονωμένα μαθήματα μπαλέτου μπορεί να είναι δαπανηρά, ένα ή δύο μεμονωμένα μαθήματα μπορεί να είναι αρκετά για να επισημάνουν το πρόβλημα και να μάθουν ασκήσεις για τη διόρθωσή του.

Για την ανάπτυξη της ιδιοδεκτικότητας, ο Arnold συνιστά τα ακόλουθα στους χορευτές:

1. Καθίστε στο πάτωμα με τα πόδια τεντωμένα μπροστά.
2. Κλείστε τα μάτια σας, λυγίστε τα πόδια σας και μετά σηκώστε αργά τα δάχτυλα των ποδιών.
3. Ενώ τα δάχτυλα των ποδιών είναι ακόμα μυτερά, ανοίξτε τα μάτια σας και παρατηρήστε πώς δείχνουν τα πόδια.

Πολλές φορές, οι χορευτές δρεπάνουν ή βγαίνουν από τους αστραγάλους. Η επανάληψη της άσκησης μπορεί να βοηθήσει τους χορευτές να συνειδητοποιήσουν πώς είναι η σωστή στάση.

Να είστε προσεκτικοί με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης

Μια ακόμη προειδοποίηση: Προσέξτε τις τάσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

«Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, υπάρχει μια φιλοδοξία να κάνουμε τα άκρα», προειδοποιεί ο Arnold. «Αυτό δεν είναι καλό». Όταν οι χορευτές στοχεύουν να αντιγράψουν ακραίες κινήσεις και θέσεις – όπως η πρόσφατη τάση που ονομάζεται “oversplits”, – μπορεί να συμβούν τραυματισμοί.

«Η αντιγραφή δεν είναι εκπαίδευση», λέει ο Arnold. «Δεν μπορείς να μάθεις έτσι».

Η κατώτατη γραμμή

Το Sickling είναι ένας όρος μπαλέτου που σημαίνει ότι ένας χορευτής καμπυλώνει το πόδι σε μια κατεύθυνση που δεν ευνοείται καλλιτεχνικά και μπορεί να είναι δυνητικά επιζήμια για το πόδι και τον αστράγαλο.

Το δρεπάνι μπορεί να οδηγήσει σε αδυναμία στους τένοντες του αστραγάλου και χρόνια αστάθεια του αστραγάλου, καθιστώντας τους πιο ευάλωτους σε τραυματισμούς όπως τενοντίτιδα, διαστρέμματα και κατάγματα.

Για να διορθώσουν το δρεπάνι, οι χορευτές πρέπει να αναπτύξουν τόσο σωματική δύναμη όσο και πιο προηγμένη επίγνωση του τρόπου με τον οποίο κινούνται. Η εκπαίδευση με τον κατάλληλο δάσκαλο χορού ή η συνεργασία με έναν φυσιοθεραπευτή που ειδικεύεται στη θεραπεία χορευτών μπορεί να είναι απαραίτητη για τη διόρθωση των δρεπανημένων ποδιών προτού προκαλέσουν τραυματισμό.

Εάν είστε χορευτής αφοσιωμένος στην ομορφιά των γραμμών του μπαλέτου, η φροντίδα του σώματός σας είναι το κλειδί — και αυτό περιλαμβάνει να κρατάτε τα πόδια σας δυνατά.