Προσδιορισμός και θεραπεία της σιωπηλής παλινδρόμησης στα μωρά

Η σιωπηλή παλινδρόμηση, που ονομάζεται επίσης λαρυγγοφαρυγγική παλινδρόμηση (LPR), είναι ένας τύπος παλινδρόμησης κατά την οποία το περιεχόμενο του στομάχου ρέει προς τα πίσω στον λάρυγγα (το φωνητικό κουτί), στο πίσω μέρος του λαιμού και στις ρινικές οδούς.

Η λέξη «σιωπηλός» μπαίνει στο παιχνίδι επειδή η παλινδρόμηση δεν προκαλεί πάντα εξωτερικά συμπτώματα.

Το περιεχόμενο του στομάχου που έχει υποστεί παλινδρόμηση μπορεί να πέσει πίσω στο στομάχι αντί να αποβληθεί από το στόμα, κάτι που μπορεί να δυσκολέψει τον εντοπισμό του.

Είναι σύνηθες φαινόμενο τα μωρά ηλικίας λίγων εβδομάδων να έχουν παλινδρόμηση. Όταν η παλινδρόμηση επιμένει πέραν του ενός έτους ή εάν προκαλεί αρνητικές παρενέργειες στο παιδί σας, ο παιδίατρός του μπορεί να συστήσει θεραπεία.

Η παλινδρόμηση παρατηρείται σε περίπου ένας στους πέντε παιδιά. Ενώ η γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση (GERD) και η LPR μπορεί να υπάρχουν μαζί, τα συμπτώματα της σιωπηλής παλινδρόμησης διαφέρουν από άλλους τύπους παλινδρόμησης.

Στα μωρά και τα μικρά παιδιά, τα τυπικά σημεία περιλαμβάνουν:

• αναπνευστικά προβλήματα, όπως συριγμός, «θορυβώδης» αναπνοή ή παύσεις στην αναπνοή (άπνοια)
• φίμωση
• ρινική συμφόρηση
• χρόνιος βήχας
• χρόνιες παθήσεις του αναπνευστικού (όπως βρογχίτιδα) και λοιμώξεις του αυτιού
• δυσκολία στην αναπνοή (το παιδί σας μπορεί να αναπτύξει άσθμα)
• δυσκολία σίτισης
• φτύσιμο
• αποτυχία να ευδοκιμήσει, η οποία μπορεί να διαγνωστεί από γιατρό εάν το μωρό σας δεν μεγαλώνει και δεν παίρνει βάρος με τον αναμενόμενο ρυθμό για την ηλικία του

Τα μωρά με σιωπηλή παλινδρόμηση μπορεί να μην φτύνουν, γεγονός που μπορεί να δυσκολέψει τον εντοπισμό της αιτίας της αγωνίας τους.

Τα μεγαλύτερα παιδιά μπορεί να περιγράψουν κάτι που μοιάζει σαν ένα κομμάτι στο λαιμό τους και να παραπονιούνται για μια πικρή γεύση στο στόμα τους.

Μπορεί επίσης να παρατηρήσετε βραχνάδα στη φωνή του παιδιού σας.

Παλινδρόμηση έναντι γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης (GERD)

Το LPR είναι διαφορετικό από το GERD.

Η ΓΟΠΝ προκαλεί κυρίως ερεθισμό του οισοφάγου, ενώ η σιωπηλή παλινδρόμηση ερεθίζει το λαιμό, τη μύτη και το φωνητικό πλαίσιο.

Τα μωρά είναι επιρρεπή σε παλινδρόμηση – είτε πρόκειται για ΓΟΠ είτε για LPR – λόγω πολλών παραγόντων.

Τα μωρά έχουν υποανάπτυκτους μύες του οισοφαγικού σφιγκτήρα κατά τη γέννηση. Αυτοί είναι οι μύες σε κάθε άκρο του οισοφάγου που ανοίγουν και κλείνουν για να επιτρέψουν τη διέλευση υγρού και τροφής.

Καθώς μεγαλώνουν, οι μύες γίνονται πιο ώριμοι και συντονισμένοι, διατηρώντας το περιεχόμενο του στομάχου εκεί που ανήκει. Γι’ αυτό η παλινδρόμηση εμφανίζεται συχνότερα σε μικρότερα μωρά.

Τα μωρά περνούν επίσης πολύ χρόνο ανάσκελα, ειδικά πριν μάθουν να κυλούν, κάτι που μπορεί να συμβεί μεταξύ 4 και 6 μηνών.

Το να ξαπλώνεις ανάσκελα σημαίνει ότι τα μωρά δεν έχουν το πλεονέκτημα της βαρύτητας για να κρατήσουν την τροφή στο στομάχι. Ωστόσο, ακόμη και σε παιδιά με παλινδρόμηση, θα πρέπει πάντα να βάζετε το μωρό σας στο κρεβάτι ανάσκελα – όχι στο στομάχι τους – για να μειώσετε τον κίνδυνο ασφυξίας.

Η κυρίως υγρή διατροφή των μωρών μπορεί επίσης να συμβάλει στην παλινδρόμηση. Τα υγρά αναδεύονται ευκολότερα από τα στερεά τρόφιμα.

Το μωρό σας μπορεί επίσης να διατρέχει αυξημένο κίνδυνο παλινδρόμησης εάν:

• γεννιούνται με διαφραγματοκήλη
• έχουν μια νευρολογική διαταραχή, όπως η εγκεφαλική παράλυση
• έχουν οικογενειακό ιστορικό παλινδρόμησης

Τα περισσότερα μωρά μπορούν να ευδοκιμήσουν παρά τη σιωπηλή παλινδρόμηση. Αλλά αναζητήστε ιατρική βοήθεια εάν το παιδί σας έχει:

• δυσκολία στην αναπνοή (για παράδειγμα, ακούτε συριγμό, παρατηρείτε κοπιαστική αναπνοή ή τα χείλη του μωρού σας γίνονται μπλε)
• συχνός βήχας
• επίμονος πόνος στο αυτί (μπορεί να παρατηρήσετε ευερεθιστότητα και να τραβήξετε τα αυτιά σε ένα μωρό)
• δυσκολία σίτισης
• δυσκολία να πάρει βάρος ή έχει ανεξήγητη απώλεια βάρους

Υπάρχουν πολλά βήματα που μπορείτε να ακολουθήσετε για να μειώσετε την παλινδρόμηση στο παιδί σας.

Το πρώτο περιλαμβάνει την τροποποίηση της διατροφής σας εάν θηλάζετε. Αυτό μπορεί να βοηθήσει στη μείωση της έκθεσης του παιδιού σας σε ορισμένα τρόφιμα στα οποία μπορεί να είναι αλλεργικό.

Η Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής (AAP) συνιστά να αφαιρέσετε τα αυγά και το γάλα από τη διατροφή σας για δύο έως τέσσερις εβδομάδες για να δείτε εάν τα συμπτώματα της παλινδρόμησης βελτιώνονται.

Μπορείτε επίσης να σκεφτείτε να αφαιρέσετε όξινα τρόφιμα, όπως τα εσπεριδοειδή και τις ντομάτες.

Άλλες συμβουλές περιλαμβάνουν:

• Εάν το παιδί σας πίνει φόρμουλα, μεταβείτε σε μια φόρμουλα με βάση υδρολυμένη πρωτεΐνη ή αμινοξέα.
• Εάν είναι δυνατόν, κρατήστε το μωρό σας όρθιο για 30 λεπτά μετά το τάισμα.
• Ρέψτε το μωρό σας πολλές φορές κατά τη διάρκεια του ταΐσματος.
• Εάν ταΐζετε με μπιμπερό, κρατήστε το μπιμπερό σε γωνία που επιτρέπει στη θηλή να παραμένει γεμάτη γάλα. Αυτό θα βοηθήσει το μωρό σας να καταπίνει λιγότερο αέρα. Η κατάποση αέρα μπορεί να αυξήσει την εντερική πίεση και να οδηγήσει σε παλινδρόμηση.
• Δοκιμάστε διαφορετικές θηλές για να δείτε ποια δίνει στο μωρό σας την καλύτερη σφράγιση γύρω από το στόμα του.
• Δώστε στο μωρό σας μικρότερο όγκο τροφής, αλλά πιο συχνά. Για παράδειγμα, εάν ταΐζετε το μωρό σας 4 ουγγιές φόρμουλα ή μητρικό γάλα κάθε τέσσερις ώρες, προσπαθήστε να προσφέρετε 2 ουγγιές κάθε δύο ώρες.

Εάν απαιτείται θεραπεία, ο παιδίατρος του παιδιού σας μπορεί να συστήσει φάρμακα ΓΟΠΝ, όπως αναστολείς Η2 ή αναστολείς αντλίας πρωτονίων, για να βοηθήσουν στη μείωση της ποσότητας οξέος που παράγεται από το στομάχι.

Το AAP συνιστά επίσης τη χρήση προκινητικών παραγόντων.

Οι προκινητικοί παράγοντες είναι φάρμακα που βοηθούν στην αύξηση της κίνησης του λεπτού εντέρου, ώστε το περιεχόμενο του στομάχου να μπορεί να αδειάσει πιο γρήγορα. Αυτό εμποδίζει το φαγητό να καθίσει πολύ στο στομάχι.

Τα περισσότερα παιδιά θα ξεπεράσουν τη σιωπηλή παλινδρόμηση μέχρι να γίνουν ενός έτους.

Πολλά παιδιά, ειδικά εκείνα που λαμβάνουν έγκαιρα θεραπεία με κατ’ οίκον ή ιατρικές παρεμβάσεις, δεν έχουν μόνιμα αποτελέσματα. Αλλά εάν ο ευαίσθητος ιστός του λαιμού και της μύτης εκτίθεται συχνά σε οξύ του στομάχου, μπορεί να προκαλέσει κάποια μακροπρόθεσμα προβλήματα.

Μακροχρόνιες επιπλοκές για επίμονη, μη ελεγχόμενη παλινδρόμηση μπορεί να περιλαμβάνει επαναλαμβανόμενα αναπνευστικά προβλήματα όπως:

• πνευμονία
• χρόνια λαρυγγίτιδα
• συνεχής βήχας

Σπάνια, μπορεί να οδηγήσει σε καρκίνο του λάρυγγα.

Η παλινδρόμηση, συμπεριλαμβανομένης της σιωπηλής παλινδρόμησης, είναι εξαιρετικά συχνή στα μωρά. Στην πραγματικότητα, υπολογίζεται ότι έως και το 50 τοις εκατό των βρεφών εμφανίζουν παλινδρόμηση μέσα στους πρώτους τρεις μήνες της ζωής τους.

Τα περισσότερα μωρά και μικρά παιδιά ξεπερνούν την παλινδρόμηση χωρίς καμία μόνιμη βλάβη στον οισοφάγο ή το λαιμό τους.

Όταν οι διαταραχές της παλινδρόμησης είναι σοβαρές ή μακροχρόνιες, υπάρχει μια ποικιλία αποτελεσματικών θεραπειών για να οδηγήσετε το παιδί σας στον δρόμο προς μια υγιή πέψη.