Όταν ήμουν μικρή, η γιαγιά μου μου έλεγε ονειρεμένες ιστορίες για νεράιδες που ζούσαν στον κήπο της ή έφτιαχναν τα σπίτια τους σε μικροσκοπικά ανοίγματα σε ψηλές βελανιδιές. Το γκλίτερ ήταν μαγική σκόνη και τα φιλικά έντομα είχαν ονόματα και τρόπο ζωής. Λάτρευα τις ιστορίες της και λαχταρούσα να δημιουργήσω παρόμοιες, ένα πάθος που κουβαλούσα μαζί μου σε όλη μου την καριέρα.
Σε ένα πρόσφατο επεισόδιο του «Good Morning America», η ηθοποιός Kate Hudson μίλησε για την ικανότητα των παιδιών της στις τέχνες, συμπεριλαμβανομένου του τραγουδιού και της υποκριτικής. «Όταν έχεις παιδιά συνειδητοποιείς ότι υπάρχουν ορισμένα πράγματα που βρίσκονται στα γονίδιά τους», είπε ο Χάντσον. Η δήλωσή της με έκανε να περιεργαστώ τις ρίζες των δικών μου δημιουργικών φιλοδοξιών και αναρωτήθηκα: Μπορεί η δημιουργικότητα να κληρονομηθεί;
Οι καλλιτεχνικές σας δεξιότητες μπορεί να είναι τόσο κληρονομικές όσο το χρώμα των ματιών σας
Ο John Paul Garrison, PsyD, κλινικός και ιατροδικαστής ψυχολόγος στο Roswell της Τζόρτζια, λέει ότι η έρευνα πράγματι δείχνει ότι τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας και οι μεταβλητές συνδέονται με τη γενετική.
«Το να είσαι καλλιτεχνικός ή δημιουργικός συνδέεται με το χαρακτηριστικό της προσωπικότητας του να είσαι ανοιχτός σε εμπειρίες», λέει ο Garrison. «Κάποιες έρευνες δείχνουν ότι υπάρχουν νευροβιολογικά θεμέλια για δημιουργικά άτομα. Με βάση όλες τις διαθέσιμες πληροφορίες, είναι πολύ πιθανό η ικανότητα για δημιουργικότητα να διαμορφώνεται από γενετικές επιρροές –– είναι ένας περίπλοκος τρόπος να πούμε ότι η δημιουργικότητα και τα καλλιτεχνικά ενδιαφέροντα μπορούν σχεδόν σίγουρα να κληρονομηθούν».
Ο Garrison εξηγεί ότι η ιδέα ότι η δημιουργικότητα είναι γενετική είναι παρόμοια με την έρευνα γύρω από τις διαταραχές προσωπικότητας. Η επιστήμη κάποτε πίστευε ότι οι διαταραχές προσωπικότητας ήταν αποτέλεσμα περιβάλλοντος ή τραύματος. Αλλά τώρα η έρευνα δείχνει ότι η γενετική παίζει σημαντικό ρόλο στις διαταραχές. Σε μια μελέτη που δημοσιεύτηκε στο
«Ο κυρίαρχος λόγος για τον οποίο η φυσιολογική και η μη φυσιολογική προσωπικότητα συνδέονται μεταξύ τους είναι επειδή συνδέονται με τους ίδιους υποκείμενους γενετικούς μηχανισμούς», λέει ο Robert Krueger, PhD, ο οποίος συνέγραψε τη μελέτη, στο Monitor on Psychology.
Τα ευρήματα υποδεικνύουν λοιπόν την ιδέα ότι ενώ το περιβάλλον ––όπως ένα παιδί που μεγαλώνει με έκθεση στη μουσική–– μπορεί σίγουρα να επηρεάσει μια προσωπικότητα επιρρεπή στη δημιουργικότητα, συνδέεται περισσότερο με το αίμα που τρέχει στις φλέβες κάποιου. Αυτό σημαίνει ότι, ενώ μπορεί να είχα ερωτευτεί την ικανότητα της γιαγιάς μου στην αφήγηση, ίσως να μην είχα κάνει την καριέρα μου αν η δημιουργικότητα δεν υπήρχε ήδη στο γονίδιο μου.
Η εξήγηση της δημιουργικής βιολογίας, ωστόσο, δεν είναι απλή
Ο James T. Arnone, PhD, Επίκουρος Καθηγητής Βιολογίας στο Πανεπιστήμιο William Paterson στο Wayne, New Jersey, λέει ότι ο εντοπισμός των πραγματικών γονιδίων που καθορίζουν τη δημιουργικότητα είναι πολύπλοκος.
«Πάρτε τη μουσική δημιουργικότητα και το ταλέντο, για παράδειγμα», λέει ο Arnone. «Όποιος έχει παίξει ένα όργανο έχει ακούσει την παλιά καθομιλουμένη, «η πρακτική κάνει τέλεια». Αυτό είναι απολύτως αλήθεια, αλλά πρέπει να σκάψουμε λίγο πιο βαθιά».
Ο Arnone λέει ότι ορισμένα κληρονομήσιμα χαρακτηριστικά μπορεί να είναι αρκετά απλά. Αλλά άλλα – όπως η κληρονομικότητα του μουσικού ταλέντου – αποδεικνύονται μεγαλύτερη πρόκληση. Δείχνει σε
“Υπάρχει πολλή δουλειά που πρέπει να γίνει για να χαρακτηριστεί πλήρως και να κατανοηθεί πώς λειτουργούν όλα αυτά τα συστατικά μαζί, αλλά σε αυτή την περίπτωση, υπάρχει μια σαφής κληρονομική σχέση”, λέει ο Arnone.
Είναι κληρονομικό?
Η Beverly Solomon, 63, από το Τέξας, λέει ότι πάντα αναρωτιόταν για την επιστημονική απόδειξη πίσω από το δημιουργικό της ενδιαφέρον. Αλλά ποτέ δεν αμφιταλαντεύτηκε στις αρχές του. Η μητέρα του Solomon ήταν βραβευμένη σχεδιάστρια μόδας τη δεκαετία του 1950. Ο πατέρας της μητέρας της ζωγράφιζε πινακίδες κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και η μητέρα της του έδινε συχνά ένα χέρι βοήθειας.
«Η μητέρα μου με μεγάλωσε με τις τέχνες», λέει ο Solomon, ο οποίος τώρα είναι ιδιοκτήτης μιας διεθνούς εταιρείας τέχνης και σχεδιασμού. «Ως παιδί, με ενθάρρυνε να σχεδιάσω τα δικά μου ρούχα και θα τα φτιάχναμε μαζί».
Η μητέρα του Solomon την έγραψε στο θερινό σχολείο τέχνης στο Μουσείο Καλών Τεχνών του Χιούστον. Διάβαζε με ανυπομονησία κάθε περιοδικό μόδας που είχε στη διάθεσή της. Κάποτε, λέει, είπε ακόμη και ψέματα για την ηλικία της για να μπορέσει να εργαστεί στον χώρο της μόδας σε ένα πολυκατάστημα. Τελικά, η Solomon σημείωσε το πρώτο της διάλειμμα στις πωλήσεις και το μάρκετινγκ στην πολυτελή εταιρεία μόδας Diane von Furstenberg.
Τουλάχιστον στην περίπτωση του Solomon, το παλιό ρητό χτυπάει όντως κοντά στο σπίτι: Σαν μάνα, σαν κόρη.
Όπως ο Solomon, έτσι και εγώ αναρωτιέμαι πώς η δημιουργική μου καταγωγή θα επηρεάσει την πορεία της 2χρονης κόρης μου. Το να μεγάλωσα σε μια οικογένεια που ενθάρρυνε τις δημιουργικές μου προθέσεις σίγουρα είχε τον αντίκτυπό του στη δουλειά της ζωής μου. Ο σύζυγός μου είναι επαγγελματίας χορευτής και έγινε καθηγητής και χορογράφος. Έτσι, φαίνεται —τουλάχιστον— η κόρη μας θα έχει άφθονη έκθεση στις τέχνες.
Αλλά φαίνεται ότι, σύμφωνα με την επιστήμη, το περιβάλλον μας ήταν απλώς η φωλιά στην οποία θα αναπτυχθεί κάτι που ήταν ήδη έμφυτο. Και το ίδιο μπορεί να ισχύει και για την κόρη μου.
Η γραφή της Caroline Shannon-Karasik έχει παρουσιαστεί σε πολλές εκδόσεις, συμπεριλαμβανομένων των περιοδικών Good Housekeeping, Redbook, Prevention, VegNews και Kiwi, καθώς και σε SheKnows.com και EatClean.com. Αυτή τη στιγμή γράφει μια συλλογή από δοκίμια. Περισσότερα μπορείτε να βρείτε στο carolineshannon.com. Μπορείτε επίσης να την επισκεφτείτε Κελάδημα ή Ίνσταγκραμ.
Discussion about this post