Στα παπούτσια τους: Κατανοώντας πώς είναι η διπολική διαταραχή

Διπολική μανία

Για τους ξένους που κοιτάζουν μέσα, η διπολική μανία έχει πολλές μορφές. Κατά τη διάρκεια αυτών των συναισθηματικών υψηλών, ο φίλος ή ο συγγενής σας μπορεί να γίνει γεμάτος ενέργεια και υπερβολικά ενθουσιασμένος με τη ζωή. Η μανία μπορεί να είναι ήπια, μέτρια ή σοβαρή, επομένως μπορεί να μην συνδέετε πάντα την ευτυχία και την αγαλλίασή τους με μια διαταραχή της διάθεσης. Μερικές φορές, το μόνο που βλέπετε είναι ένα διασκεδαστικό, αισιόδοξο και αισιόδοξο άτομο – η ζωή του πάρτι. Αλλά άλλες φορές, μπορεί να παρατηρήσετε ασταθείς συμπεριφορές με τη χαρούμενη διάθεσή τους.

Αυτό το άτομο μπορεί να γίνει πιο ομιλητικό, σε σημείο που οι άλλοι να μην μπορούν να πουν λέξη. Μπορεί επίσης να μιλάει γρήγορα ή να είναι παρορμητικό και να αποσπάται εύκολα η προσοχή. Αν και αυτό μπορεί να σας προκαλεί σύγχυση, μπορεί να είναι μια εξαιρετική στιγμή για άτομα που ζουν με διπολική διαταραχή.

Να πώς περιγράφει αυτός ο νεαρός τα επεισόδια μανίας του…

Το κομμάτι της μανίας είναι φοβερό. Έχω τόνους ενέργειας και δεν θέλω να σταματήσω.

Το καλύτερο μέρος της μανίας είναι ότι είμαι τόσο αισιόδοξος για τα πάντα. Θα μπορούσατε να τρακάρετε ένα αυτοκίνητο μέσα από το σπίτι μου και θα απαντούσα, “Τι ωραία στιγμή να χτίσεις κάτι νέο!” Είμαι ο πιο δημιουργικός μου κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας, επομένως κάνω όσο το δυνατόν περισσότερα για να το αξιοποιήσω. Καλλιτεχνικό ή εποικοδομητικό, είμαι έτοιμος για οτιδήποτε.

Διασκεδάζω πιο πολύ να τρέχω και να διασκεδάζω τους ανθρώπους, να τους κάνω να γελούν και να συμπεριφέρομαι σαν μεγάλος κλόουν. Παίρνω μεγάλη ικανοποίηση από τα γέλια και τα χαμόγελα που μπορώ να βγάλω από τους ανθρώπους. Με κάνει να νιώθω ανίκητος.

Κάθε πρωί ξυπνάω έτοιμος να πάω, ακόμα κι αν δεν κοιμήθηκα πολύ το προηγούμενο βράδυ. Δεν χρειάζομαι τόσο πολύ ύπνο, οπότε πηγαίνω και πηγαίνω και κάνω τόσα πολλά. Βλέπω όλους τους φίλους μου, χαίρομαι, ολοκληρώνω τα πάντα στη λίστα υποχρεώσεών μου και πολλά άλλα.

Και μιλάω. Είμαι παντού, κυριαρχώ σε κάθε συζήτηση. Μου είπαν ότι μιλάω πολύ γρήγορα και αλλάζω θέματα τόσο γρήγορα που είναι δύσκολο για τους άλλους να συμβαδίσουν μαζί μου. Μερικές φορές δεν μπορώ να συμβαδίσω με τον εαυτό μου.

Δυστυχώς, αυτό είναι όταν βγαίνω περισσότερο, ξοδεύω όλα μου τα χρήματα και πίνω πάρα πολύ. Έχω συμμετάσχει σε μερικές γροθιές κατά τη διάρκεια της μανίας μου, αλλά δεν είναι επειδή ήμουν πραγματικά θυμωμένος. Το να τσακωθείς σε ένα μπαρ με κάποιον διπλάσιο στο μέγεθός μου είναι συναρπαστικό. Ξέρω ότι είναι καταστροφικό, αλλά είναι η μεγαλύτερη μορφή ψυχαγωγίας επειδή είναι ωμή, σκληρή και εντελώς επικίνδυνη. Δεν έχω ακόμη πληγωθεί σοβαρά σε έναν από αυτούς τους αγώνες, οπότε συνεχίζω να κλιμακώνομαι κάθε φορά. Είναι σαν παιχνίδι για μένα.

Ένα πλεονέκτημα της μανίας είναι ότι η σεξουαλική μου ορμή πάει χαμένη. Λαχταρώ πολύ περισσότερο σεξ αυτή την περίοδο και μερικές φορές είναι λίγο πολύ για την κοπέλα μου.

Κατά τη διάρκεια της μανίας μου, νιώθω σαν θεός. Αισθάνομαι ότι μπορώ να κάνω τα πάντα, έτσι η αυτοαξία μου εκτοξεύεται στα ύψη. Δεν μπορώ να το εξηγήσω, αλλά όταν σβήσει η μανία δεν έχω τίποτα άλλο. Χωρίς τα ψηλά της μανίας, δεν θα μπορούσα να ανεχτώ τα χαμηλά της κατάθλιψης.

Διπολική κατάθλιψη

Η μανία δεν είναι το μόνο σύμπτωμα της διπολικής διαταραχής. Τα άτομα που ζουν με αυτή τη διαταραχή έχουν επίσης περιόδους κατάθλιψης και εναλλάσσονται μεταξύ ακραίων υψηλών και ακραίων χαμηλών. Μπορεί να είστε πολύ εξοικειωμένοι με αυτές τις ακρότητες και τις απρόβλεπτες διαθέσεις.

Ο συγγενής σας μπορεί να γελάει και να περνάει υπέροχα μια μέρα. Και μετά την επόμενη μέρα, αποσυνδέονται από την οικογένεια και απομονώνονται χωρίς προφανή λόγο. Μπορεί να έχουν λίγα να πουν, να εκνευρίζονται εύκολα ή να χάσουν το κίνητρο, κάτι που μπορεί να είναι μια δύσκολη στιγμή για όλους. Ο συγγενής σας μπορεί επίσης απλώς να επιστρέψει σε μια κανονική ποσότητα ενέργειας χωρίς συμπτώματα κατάθλιψης. Μπορούν να παραμείνουν έτσι μέχρι να συμβεί το επόμενο μανιακό επεισόδιο.

Να πώς αυτός ο νεαρός άνδρας περιγράφει τη διπολική κατάθλιψή του…

Όταν έχω κατάθλιψη, θέλω να μείνω μόνη μου. Δεν είναι ότι θέλω να είμαι μόνος μου. Θέλω να εξαφανιστούν όλοι. Δεν θέλω να πάω πουθενά, να δω κανέναν ή να κάνω οτιδήποτε. Είναι σαν ότι και να κάνω, οι άνθρωποι μου λένε ότι κάνω κάτι λάθος. Έτσι, ο πιο εύκολος τρόπος για να νιώσεις καλύτερα είναι να κρυφτείς.

Το να βλέπω όλους αυτούς τους ανθρώπους να συνεχίζουν, να ζουν την ευτυχισμένη μικρή τους ζωή είναι μια ενοχλητική υπενθύμιση της διπολικής μου διαταραχής και του πώς δεν θα έχω ποτέ αυτό το είδος σταθερότητας. Το χειρότερο είναι να ακούω όλους τους ανθρώπους που «διασκεδάζω» ενώ στη μανία μου να μιλάνε για το πόσο ήσυχος είμαι και ότι δεν διασκεδάζω. Προσπαθούν να με φτιάξουν τη διάθεση ή κάνουν κάτι για να με κάνουν να γελάσω; Όχι. Απλώς θέλουν τον κλόουν τους πίσω. Είναι ενοχλητικό.

Ό,τι κι αν είναι — δουλειά, παρέα με φίλους, άσκηση — δεν απολαμβάνω τα πράγματα γιατί με ενοχλούν οι παραμικρές λεπτομέρειες. Αν οι φίλοι με καλούν έξω, φαντάζομαι να περιμένω το λεωφορείο, να είμαι στριμωγμένος με θυμωμένους ανθρώπους, να περιμένω σε ουρές και όλα τα άλλα αρνητικά. Σκέφτομαι κάθε πιθανό μειονέκτημα κάτι, που με αφήνει να φοβάμαι την ιδέα να κάνω οτιδήποτε.

Μετατρέπομαι σε αυτόν τον γκρινιάρη γέρο. Σκεφτόμουν την αυτοκτονία και το έχω κάνει μια φορά στο παρελθόν.

Αλλά όσο περισσότερο καταλαβαίνω το πρόβλημα, τόσο περισσότερο γνωρίζω ότι η κατάθλιψη είναι προσωρινή και δεν σκέφτομαι πάντα καθαρά κατά τη διάρκεια της. Αυτή η αυτο-υπενθύμιση με βοηθά να μην κάνω οτιδήποτε ανόητο.

Όταν σκέφτομαι το μέλλον, δεν μου αρέσει αυτό που βλέπω. Μπορώ μόνο να οραματιστώ περισσότερα προβλήματα, ατελείωτη δουλειά και μια ατελείωτη σειρά απογοητεύσεων.

Να πώς περιγράφει αυτός ο νεαρός τη «μεσαία»…

Αυτό φαντάζομαι ότι είναι για όλους τους άλλους — ξέρετε, κανονικούς ανθρώπους. Ξυπνάω το πρωί και νιώθω καλά. Δεν φοβάμαι να συνεχίσω τη μέρα μου. Πηγαίνω στη δουλειά, τελειώνω τα πράγματα και έχω αρκετή ενέργεια όλη την ημέρα.

Μπορώ να κυλήσω με τις γροθιές που μου δίνει η μέση μέρα. Δεν φρικάρω με μικρά προβλήματα, απολαμβάνω τα μικρά πράγματα και δεν σιχαίνομαι το μέλλον.

Νιώθω φυσιολογική και έτσι βλέπω τον εαυτό μου. Δεν είμαι τρελός που τρέχει γύρω-γύρω ή μούφα, τεμπέλης γυμνοσάλιαγκας.

Ειλικρινά εύχομαι να μπορούσα να μείνω σε αυτή τη νοοτροπία όλη την ώρα, αλλά ξέρω ότι αυτό δεν θα συμβεί. Έχω αποδεχτεί ότι οι διαθέσεις μου θα αλλάξουν από μόνες τους, οπότε απολαμβάνω περισσότερο την ηρεμία όταν είναι εκεί.

Διπολική διαταραχή στα παιδιά

Λάβετε υπόψη ότι τα συμπτώματα της διπολικής διαταραχής στα παιδιά διαφέρουν από τα συμπτώματα στους ενήλικες. Τα συμπτώματα στα παιδιά μπορεί να περιλαμβάνουν:

• περιόδους των
  ανησυχία
• επίθεση
• ευερέθιστο
• ταλαιπωρία
  συγκεντρωτικός
• υπερκινητικότητα
• μια αλλαγή σε
  μοτίβο ύπνου

Αυτές οι συμπεριφορές δεν υποδηλώνουν πάντα διπολική διαταραχή, αλλά θα πρέπει να επισκεφτείτε έναν γιατρό εάν οι διαθέσεις του παιδιού σας γίνουν επεισοδιακές και συχνά μετατοπίζονται μεταξύ ευτυχίας και λύπης.

Αντιμετώπιση όταν ένα αγαπημένο πρόσωπο έχει διπολική διαταραχή

Η διπολική διαταραχή είναι απρόβλεπτη. Πάρτε το μια μέρα τη φορά. Η θεραπεία δεν γίνεται από τη μια μέρα στην άλλη και είναι απολύτως φυσιολογικό να ανησυχείτε για τον συγγενή σας κατά τη διάρκεια των μανιακών και καταθλιπτικών επεισοδίων τους. Μπορεί να φοβάστε ότι θα πάρουν απερίσκεπτες ή ανεύθυνες αποφάσεις και θα βλάψουν τον εαυτό τους σε ένα συναισθηματικό χαμηλό.

Η διπολική διαταραχή μπορεί να είναι μια δια βίου μάχη. Όσο περισσότερα μαθαίνετε για την πάθηση, τόσο πιο εύκολο θα είναι να προσφέρετε υποστήριξη. Τα άτομα με διπολική διαταραχή δεν μπορούν να ελέγξουν τα συναισθήματα ή τις διαθέσεις τους. Θυμηθείτε, η διπολική διαταραχή δεν είναι σημάδι αδυναμίας. Είναι ψυχική ασθένεια. Αποφύγετε τα αδιάκριτα ή αρνητικά σχόλια όπως “βγάλτε το απότομα” ή “πάρτε μια λαβή”.

Ενημερώστε τους ότι είστε εκεί για να βοηθήσετε με όποιον τρόπο μπορείτε. Η προσφορά πρακτικής βοήθειας μπορεί να μειώσει το επίπεδο άγχους τους και να βοηθήσει να διατηρήσουν τα συναισθήματά τους υπό έλεγχο. Για παράδειγμα, βοηθήστε γύρω από το σπίτι τους ή προσφερθείτε να ερευνήσετε τοπικές ομάδες υποστήριξης για αυτούς.

Η διπολική διαταραχή είναι μια πραγματική ασθένεια που μπορεί να έχει τεράστιο αντίκτυπο σε φίλους και αγαπημένα πρόσωπα. Η θεραπεία μπορεί να βοηθήσει στον έλεγχο των συμπτωμάτων. Αυτά περιλαμβάνουν σταθεροποιητές της διάθεσης, και για μερικούς ανθρώπους, αντικαταθλιπτικά, φάρμακα κατά του άγχους, άσκηση και διατροφή. Μερικοί άνθρωποι επωφελούνται επίσης από ομάδες συμβουλευτικής και υποστήριξης.

Εάν έχετε διπολική διαταραχή, μιλήστε με το γιατρό σας για να συζητήσετε ένα σχέδιο θεραπείας.