Λευχαιμία εναντίον λεμφώματος: Ποια είναι η διαφορά;

Συμπτώματα λευχαιμίας έναντι λεμφώματος

Η λευχαιμία είναι συνήθως μια αργή ασθένεια, επομένως μπορεί να μην παρατηρήσετε συμπτώματα αμέσως. Με την πάροδο του χρόνου, τα αποτελέσματα του πλεονάσματος λευκών αιμοσφαιρίων σε συνδυασμό με τη μείωση του αριθμού των ερυθρών αιμοσφαιρίων μπορεί να επηρεάσουν αρνητικά το σώμα.

Η λευχαιμία μπορεί να είναι είτε οξεία είτε χρόνια. Στην οξεία λευχαιμία, ο καρκίνος εξαπλώνεται γρήγορα. Η χρόνια λευχαιμία είναι πιο συχνή και αναπτύσσεται πιο αργά στα αρχικά στάδια. Υπάρχουν τέσσερις κύριοι τύποι λευχαιμίας, καθένας από τους οποίους ταξινομείται με βάση τον ρυθμό ανάπτυξης και την προέλευση των καρκινικών κυττάρων. Αυτά περιλαμβάνουν:

• οξεία μυελογενής λευχαιμία
• χρόνια μυελογενή λευχαιμία
• οξεία λεμφοκυτταρική λευχαιμία
• χρόνια λεμφοκυτταρική λευχαιμία

Το λέμφωμα επηρεάζει ειδικά τους λεμφαδένες. Ο τύπος του λεμφώματος βασίζεται στην προέλευση των καρκινικών κυττάρων. Ορισμένες περιπτώσεις ξεκινούν από το λεμφικό σύστημα, ενώ άλλες ξεκινούν από τα λευκά αιμοσφαίρια. Αυτοί οι καρκίνοι ονομάζονται επίσης λεμφώματα μη Hodgkin. Εμφανίζονται όταν τα Τ- ή Β-κύτταρα στα λευκά αιμοσφαίρια γίνονται ανώμαλα.

Διαβάστε περισσότερα: Συμπτώματα λευχαιμίας σε εικόνες: Εξανθήματα και μώλωπες»

Από την άλλη πλευρά, η νόσος Hodgkin είναι ένας καρκίνος που προέρχεται από έναν διευρυμένο λεμφαδένα. Στη συνέχεια εξαπλώνεται σε άλλους λεμφαδένες, και τελικά σε άλλα όργανα όπως οι πνεύμονες. Η νόσος Hodgkin δεν είναι τόσο συχνή όσο το μη-Hodgkin λέμφωμα.

Τα συμπτώματά σας θα εξαρτηθούν από το εάν έχετε λευχαιμία, νόσο Hodgkin ή μη-Hodgkin λέμφωμα.

Αιτίες

Τόσο η λευχαιμία όσο και το λέμφωμα προέρχονται από προβλήματα με τα λευκά αιμοσφαίρια σας.

Με τη λευχαιμία, ο μυελός των οστών σας παράγει πάρα πολλά λευκά αιμοσφαίρια που δεν πεθαίνουν φυσικά με τον τρόπο που πεθαίνουν τα φυσιολογικά γηρασμένα αιμοσφαίρια. Αντίθετα, συνεχίζουν να διαιρούνται και τελικά καταλαμβάνουν τα υγιή ερυθρά αιμοσφαίρια. Αυτό γίνεται προβληματικό επειδή το σώμα σας εξαρτάται από τα ερυθρά αιμοσφαίρια για τη φυσιολογική μεταφορά οξυγόνου και θρεπτικών συστατικών. Η λευχαιμία μπορεί ομοίως να ξεκινήσει στους λεμφαδένες.

Το λέμφωμα ξεκινά συχνά στους λεμφαδένες, οι οποίοι είναι οι μικροί ιστοί που βοηθούν το σώμα σας να καταπολεμήσει τη μόλυνση. Ορισμένοι τύποι λεμφώματος μπορεί επίσης να προκληθούν από την εξάπλωση μη φυσιολογικών λευκών αιμοσφαιρίων σε άλλα μέρη του σώματος.

Παράγοντες κινδύνου

Η λευχαιμία είναι ο συχνότερος παιδικός καρκίνος. Κατά προσέγγιση 2.700 παιδιά διαγιγνώσκονται στις Ηνωμένες Πολιτείες κάθε χρόνο. Η οξεία λευχαιμία ευθύνεται για τις περισσότερες περιπτώσεις λευχαιμίας στα παιδιά.

Μάθετε περισσότερα: Συνήθη συμπτώματα λευχαιμίας στα παιδιά »

Οι ενήλικες μπορεί επίσης να αναπτύξουν λευχαιμία. Η χρόνια λεμφοκυτταρική λευχαιμία είναι ο πιο κοινός τύπος χρόνιας λευχαιμίας μεταξύ των ενηλίκων. Μπορούν επίσης να αναπτύξουν οξεία λευχαιμία ή χρόνια μυελογενή λευχαιμία. Αν και υπάρχουν παράγοντες που μπορεί να αυξήσουν τον κίνδυνο εμφάνισης λευχαιμίας, μερικοί άνθρωποι αναπτύσσουν λευχαιμία όταν δεν έχουν παράγοντες κινδύνου και άλλα άτομα με γνωστούς παράγοντες κινδύνου δεν αναπτύσσουν ποτέ αυτόν τον καρκίνο. Οι παράγοντες κινδύνου μπορεί να περιλαμβάνουν:

• οικογενειακό ιστορικό λευχαιμίας
• έκθεση σε ορισμένες χημικές ουσίες
• κάπνισμα
• γενετικές διαταραχές
• προηγούμενη χημειοθεραπεία ή ακτινοθεραπεία

Το λέμφωμα Hodgkin είναι πιο κοινό σε άτομα ηλικίας μεταξύ 15 και 40 ετών και 55 ετών και άνω. Το λέμφωμα μη Hodgkin μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία. Του Το συνηθέστερο σε άτομα 60 ετών και άνω. Είναι επίσης σπάνιο σε παιδιά μικρότερα των τριών ετών. Πρόσθετοι παράγοντες κινδύνου περιλαμβάνουν:

Διάγνωση

Το πρώτο βήμα για τη διάγνωση της λευχαιμίας είναι μια εξέταση αίματος και μια εξέταση αιμοσφαιρίων. Εάν το τεστ δείξει ότι οι μετρήσεις για τους διαφορετικούς τύπους αιμοσφαιρίων είναι μη φυσιολογικές, ο γιατρός σας μπορεί να υποψιαστεί λευχαιμία. Ο γιατρός σας μπορεί επίσης να παραγγείλει βιοψία μυελού των οστών για να επιβεβαιώσει τη διάγνωση. Τα αρχικά αποτελέσματα μπορεί να είναι διαθέσιμα σε μόλις 24 ώρες. Μια λεπτομερής αναφορά, η οποία μπορεί να παρέχει στο γιατρό σας χρήσιμες πληροφορίες για το σχέδιο θεραπείας σας, μπορεί να διαρκέσει μερικές εβδομάδες.

Η βιοψία μυελού των οστών μπορεί να είναι λίγο άβολη, αλλά είναι μια σχετικά γρήγορη διαδικασία. Συνήθως διαρκεί περίπου 20 λεπτά και δεν απαιτεί παραμονή στο νοσοκομείο. Ο γιατρός σας πιθανότατα θα πάρει το δείγμα από το οστό του ισχίου σας. Θα χρησιμοποιήσουν ένα τοπικό αναισθητικό για να μουδιάσουν την περιοχή κατά τη διάρκεια της διαδικασίας. Μπορεί να έχετε έναν θαμπό πόνο στο ισχίο σας για μικρό χρονικό διάστημα μετά τη βιοψία.

Για τη διάγνωση του λεμφώματος, ο γιατρός σας θα χρειαστεί να λάβει δείγμα ή βιοψία από τον προσβεβλημένο ιστό. Μπορεί να είναι σε θέση να κάνουν τη διαδικασία χρησιμοποιώντας τοπικό αναισθητικό. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να χρειαστείτε γενική αναισθησία, πράγμα που σημαίνει ότι θα έχετε τις αισθήσεις σας κατά τη διάρκεια της διαδικασίας. Εάν έχετε λέμφωμα, ο γιατρός σας μπορεί επίσης να παραγγείλει βιοψία μυελού των οστών ή σάρωση σώματος για να σας βοηθήσει να προσδιορίσετε το στάδιο του καρκίνου σας.

Θεραπεία

Η θεραπεία για τη λευχαιμία βασίζεται στην κατάστασή σας κατά τη διάγνωση. Εάν ο καρκίνος κινείται αργά, ο γιατρός σας μπορεί να χρησιμοποιήσει μια προσέγγιση «προσεγμένης αναμονής». Αυτό είναι πιο κοινό για τη χρόνια λεμφοκυτταρική λευχαιμία που συχνά δεν προκαλεί συμπτώματα.

Εάν ο γιατρός σας αποφασίσει να προχωρήσει στη θεραπεία, θα επικεντρωθεί σε θεραπείες που εμποδίζουν τον σχηματισμό μη φυσιολογικών κυττάρων στο αίμα και στους λεμφαδένες. Αυτά μπορεί να περιλαμβάνουν:

• χημειοθεραπεία
• ακτινοθεραπεία
• μεταμοσχεύσεις βλαστοκυττάρων
• στοχευμένη θεραπεία ή φάρμακα που εμποδίζουν την περαιτέρω ανώμαλη ανάπτυξη των κυττάρων

Όπως η λευχαιμία, οι θεραπευτικές επιλογές για το λέμφωμα εξαρτώνται από την έκταση της διάγνωσης του καρκίνου. Για τη νόσο Hodgkin, τα καρκινικά κύτταρα αντιμετωπίζονται ευκολότερα εάν βρίσκονται ακόμα στους λεμφαδένες. Οι πιο κοινές θεραπείες για αυτόν τον τύπο λεμφώματος είναι η χημειοθεραπεία και η ακτινοθεραπεία.

Διαβάστε περισσότερα: Εναλλακτικές θεραπείες λεμφώματος »

Αυτές οι θεραπείες χρησιμοποιούνται επίσης για τη θεραπεία της νόσου non-Hodgkin. Ο γιατρός σας μπορεί επίσης να χρησιμοποιήσει άλλες θεραπείες παρόμοιες με αυτές που χρησιμοποιούνται για τη λευχαιμία. Για παράδειγμα, μπορούν να χρησιμοποιήσουν στοχευμένη θεραπεία για να αποτρέψουν άμεσα τα λευκά αιμοσφαίρια από το να γίνουν ανώμαλα.

Αποψη

Η λευχαιμία και το λέμφωμα αναπτύσσονται πιο αργά από άλλους καρκίνους. Ο καρκίνος είναι συνήθως πιο εύκολο να αντιμετωπιστεί εάν εντοπιστεί σε προηγούμενα στάδια. Η αργή ανάπτυξη της λευχαιμίας και του λεμφώματος αυξάνει την πιθανότητα να εντοπιστεί και να αντιμετωπιστεί νωρίτερα, γεγονός που μπορεί να βελτιώσει την προοπτική σας.

Σύμφωνα με την Εταιρεία Λευχαιμίας και Λεμφώματος, μεταξύ 2004 και 2010 υπήρχε ένα συνολικό ποσοστό πενταετούς επιβίωσης στο 60% περίπου των ατόμων με λευχαιμία, σχεδόν στο 88% των ατόμων με λέμφωμα.