Το 2009 διαγνώστηκα με ενδομητρίωση. Βίωνα εξουθενωτικές περιόδους και άντεχα πόνους όλο τον μήνα. Δύο χειρουργικές επεμβάσεις σε διάστημα έξι μηνών αποκάλυψαν ότι είχα μια εξαιρετικά επιθετική περίπτωση. Σε ηλικία μόλις 26 ετών, ο γιατρός μου με ενημέρωσε ότι στο πολύ κοντινό μου μέλλον επρόκειτο να κάνω υστερεκτομή.
Ιατρικά, έκανα ό,τι μπορούσε να γίνει. Πήρα ένα φάρμακο που έκανε τα μαλλιά μου να πέφτουν και μου προκαλούσε ναυτία σχεδόν κάθε μέρα. Υποτίθεται ότι θα με έβαζε σε προσωρινή εμμηνόπαυση και ελπίζω να μου αγόραζε λίγο χρόνο για να πάρω αποφάσεις για το τι θα κάνω στη συνέχεια. Συμβουλευόμουν έναν ειδικό γονιμότητας σχετικά με τις δυνατότητες επιδίωξης εξωσωματικής γονιμοποίησης πριν να είναι πολύ αργά. Και έβλεπα έναν βελονιστή με την ελπίδα να ανακουφίσω κάποια από τα άλλα συμπτώματά μου.
Μου άρεσε ο βελονισμός, έστω και μόνο επειδή ήταν το μόνο πράγμα που έκανα που στην πραγματικότητα με έκανε να νιώθω ότι μπορεί να έχω κάποιο έλεγχο. Ο βελονιστής μου ήταν καταπληκτικός, διδάσκοντάς μου λίγα περισσότερα για το σώμα μου σε κάθε συνεδρία.
Μετά ήρθε η μέρα που μου είπε ότι ήθελε να δοκιμάσει κάτι νέο. Τότε ήταν που βίωσα για πρώτη φορά το cupping. Και δεν ήταν τόσο σέξι όσο ο Michael Phelps ή η Gwyneth Paltrow, επιτρέψτε μου να σας πω.
Είναι αυτό θεραπεία ή βασανιστήριο;
Η προηγούμενη μέθοδος βασανιστηρίων του βελονιστή μου ήταν πάντα στα αυτιά μου. Σας λέω, υπάρχουν ορισμένα σημεία γύρω από το αυτί σας που θα εκτοξευτούν σε ολόκληρη τη σπονδυλική σας στήλη όταν κάποιος τοποθετήσει μια βελόνα μέσα τους. Όταν έψαχνε για τα αυτιά μου ή τα δάχτυλα των ποδιών μου, πάντα ήξερα ότι έπρεπε να αναπνεύσω βαθιά για να μην πηδήξω από το τραπέζι.
Αλλά ορκίστηκε ότι τα αυτιά μου ήταν συνδεδεμένα με τις ωοθήκες μου, οπότε την άφηνα να με κολλάει κάθε φορά.
Αυτή η μέρα όμως ήταν διαφορετική. Αφού δούλεψα για λίγο τα αυτιά, τα δάχτυλα των ποδιών και τα βλέφαρά μου (ναι, τα βλέφαρά μου), ο βελονιστής μου είπε να αναποδογυρίσω στο στομάχι μου. «Θα προσπαθήσουμε να σε κουκουλώσουμε», ανακοίνωσε.
Μη έχοντας ιδέα για τι μιλούσε, αναγκάστηκα αμέσως να καταπνίξω ένα γέλιο. (Κάνω λάθος ή υπάρχει απλώς κάτι που ακούγεται λίγο βρώμικο σε αυτό;)
Άρχισε να βγάζει μερικά λάδια για μασάζ και άλλα καλούδια. Πραγματικά ενθουσιάστηκα. Για ένα λεπτό εκεί, σκέφτηκα ότι επρόκειτο να κάνω ένα σοβαρό μασάζ, το είδος για το οποίο ζει μια κοπέλα που είναι σε συνεχή κατάσταση πόνου. Όταν άρχισε να στάζει τα λάδια στην πλάτη μου και να τα τρίβει, ήμουν σίγουρος ότι αυτό θα ήταν το καλύτερο ραντεβού μου μέχρι σήμερα.
Τότε, την άκουσα να λέει, «Εντάξει, αυτό μπορεί να πονέσει λίγο». Δευτερόλεπτα αργότερα, ένιωσα τη ζωή να μου ρουφάει.
Μακάρι να κάνω πλάκα, αλλά δεν κάνω. Είχε τοποθετήσει ένα φλιτζάνι στην πλάτη μου και το ένιωσα αμέσως να προσπαθεί να ρουφήξει κάθε εκατοστό δέρματος που είχα μέσα του. Ξέρεις όταν είσαι παιδί και ρουφάς ένα φλιτζάνι στο στόμα σου και ρουφάει κάπως εκεί; Ναι, δεν ήταν κάτι τέτοιο.
Πραγματικά και αληθινά μου ρούφηξε την ανάσα.
Όταν ξαναβρήκα την ψυχραιμία μου τέσσερα φλιτζάνια, τελικά τη ρώτησα πώς στο καλό τα έκανε να τα τραβάει τόσο σφιχτά. Εκείνη γέλασε και απάντησε: «Φωτιά».
Αντίο, ένταση
Οπότε βασικά, χωρίς να το καταλάβω, άναβαν και σπίρτα πάνω από την πλάτη μου. Αργότερα έμαθα ότι τα χρησιμοποιούσε για να ρουφήξει όλο το οξυγόνο από τα φλιτζάνια πριν τα τοποθετήσει γρήγορα στην πλάτη μου. Αυτή η έλλειψη οξυγόνου ήταν αυτό που προκάλεσε στη συνέχεια τη σφράγιση.
Τουλάχιστον, έτσι νομίζω ότι λειτούργησε. Ειλικρινά δεν μπορούσα να δώσω αρκετή προσοχή για να το καταλάβω. Η ζωτική μου δύναμη είχε εξαντληθεί — αυτό δυσκολεύει τη συγκέντρωση.
Η όλη δοκιμασία δεν κράτησε περισσότερο από πέντε λεπτά. Και μόλις συνήθισα το σοκ από την τοποθέτηση κάθε κούπας, συνειδητοποίησα ότι δεν ήταν τόσο κακό. Δεν ήταν καν οδυνηρό, πραγματικά. Δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω. Ήταν απλώς ένα πολύ περίεργο, έντονο συναίσθημα.
Αλλά μπορώ να πω με βεβαιότητα, όταν τράβηξε αυτά τα φλιτζάνια από πάνω μου, όλη η ένταση που είχε δημιουργηθεί στην πλάτη μου για μήνες είχε φύγει.
Έφυγε τελείως.
Και θυμήθηκα γιατί αγαπούσα τόσο πολύ τον βελονιστή μου.
Με έτριψε πάλι με λάδια και μου είπε να μην κάνω ντους μέχρι το πρωί. Με συμβούλεψε επίσης να κρατάω την πλάτη μου καλυμμένη, λέγοντας κάτι για το ότι όλοι οι πόροι μου είναι ανοιχτοί και χρειάζονται προστασία. Μύριζα σαν εργοστάσιο ευκαλύπτων και ήξερα ότι θα έπρεπε να πλύνω ό,τι άγγιζα τις επόμενες 24 ώρες. Αλλά δεν με ένοιαζε.
Η πλάτη μου ήταν καταπληκτική!
Μετά σηκώθηκα και το είδα στον καθρέφτη.
Ακόμη και όταν αισθάνθηκα την ένταση αυτών των φλιτζανιών, δεν περίμενα ποτέ να δω τις δύο σειρές χίκι που σχηματίζονταν ήδη στην πλάτη μου. Συνειδητοποίησα πολύ γρήγορα ότι δεν θα φορούσα εξώπλατα φορέματα σύντομα, αν και δίνω στην Jennifer Aniston σημαντικά στηρίγματα για να έχει αρκετή αυτοπεποίθηση για να κατέβει στο κόκκινο χαλί με σημάδια από βεντούζες στην πλάτη της.
Πώς έγινα κάπνισμα
Για μέρες μετά το βασανιστικό ραντεβού μου, πονούσα. Αλλά ήταν μια καλή πληγή. Το είδος που παίρνετε μετά από μια έντονη προπόνηση ή μασάζ.
Και έτσι, ήμουν προσήλυτη. Τα επόμενα χρόνια, άφησα τον βελονιστή μου να με κουκουλώσει μερικές φορές. Εξακολουθώ να μην μπορώ να πω εάν επηρέασε ή όχι τη γενική μου υγεία (οι κύκλοι εξωσωματικής γονιμοποίησης απέτυχαν και μόνο όταν έκανα επιθετική χειρουργική επέμβαση με έναν από τους κορυφαίους ειδικούς της ενδομητρίωσης στη χώρα, βρήκα πραγματικά ανακούφιση). Μπορώ όμως να πω ότι η βεντούζα και ο βελονισμός ήταν και οι δύο μεγάλοι παράγοντες για τη διατήρηση της υγείας και της ευεξίας μου κατά τη διάρκεια των ετών που μάχομαι με μια χρόνια πάθηση.
Μπορεί να μην με θεράπευσαν, αλλά αυτές οι θεραπείες με βοήθησαν να διαχειριστώ τα συμπτώματά μου και να νιώσω προληπτικός στη φροντίδα μου.
Επιπλέον, αυτά τα σήματα ήταν σαν τιμητικές κονκάρδες για μένα. Ήταν η φυσική απόδειξη ότι έκανα ό,τι περνούσε από το χέρι μου για να είμαι καλά.
Και τουλάχιστον σε αυτό, υπήρχε κάτι για να βρεις δύναμη.
Discussion about this post