Έχω βιώσει κρίσεις σοβαρής κατάθλιψης από όσο θυμάμαι τον εαυτό μου.
Κατά καιρούς, το να είμαι σε βαριά κατάθλιψη σήμαινε να βγαίνω έξω κάθε βράδυ, να μεθύσω όσο το δυνατόν περισσότερο και να κυνηγήσω κάτι (ή κάποιον) για να με αποσπάσει από το εσωτερικό κενό.
Άλλες φορές, περιλάμβανε το να μένω με τις πιτζάμες μου και να περνώ μέρες, μερικές φορές εβδομάδες, παρακολουθώντας εκπομπές στο Netflix από το κρεβάτι μου.
Αλλά ανεξάρτητα από το αν βρισκόμουν σε περίοδο ενεργητικής καταστροφής ή παθητικής χειμερίας νάρκη, ένα μέρος της κατάθλιψής μου παρέμενε σταθερό: το σπίτι μου έμοιαζε πάντα σαν ανεμοστρόβιλος να το είχε σκίσει.
Πώς το περιβάλλον σας αντανακλά την κατάσταση της ύπαρξής σας
Εάν είχατε ποτέ κατάθλιψη, πιθανότατα είστε πολύ εξοικειωμένοι με την ισχυρή ικανότητα της κατάθλιψης να σας αφαιρεί από όλη την ενέργεια και το κίνητρο. Απλώς η σκέψη του ντους μοιάζει σαν να χρειαζόταν προσπάθεια για έναν μαραθώνιο. Επομένως, δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι το σπίτι ενός ατόμου με σοβαρή κατάθλιψη δεν είναι συνήθως σε αστρική μορφή. Το δικό μου σίγουρα δεν ήταν εξαίρεση.
Για χρόνια, το περιβάλλον μου ήταν μια τέλεια αντανάκλαση της ψυχικής μου κατάστασης: χαοτικό, ανέμπνευστο, ανοργάνωτο και γεμάτο επαίσχυντα μυστικά. Θα φοβόμουν τη στιγμή που κάποιος ζητούσε να έρθει, γιατί ήξερα ότι αυτό σήμαινε ένα από τα δύο πράγματα: Μια φαινομενικά ανυπέρβλητη πρόκληση καθαρισμού ή ακύρωση σχεδίων για κάποιον που με ενδιαφέρει. Ο τελευταίος κέρδισε το 99 τοις εκατό των περιπτώσεων.
Μεγάλωσα με την ιδέα ότι η κατάθλιψη δεν ήταν μια νόμιμη ασθένεια όσο ήταν μια αδυναμία. Θα μπορούσε να διορθωθεί αν προσπαθούσα περισσότερο. Ντρεπόμουν τόσο πολύ που δεν μπορούσα να τραβήξω τον εαυτό μου από αυτό, θα έκανα ό,τι μπορούσα για να το κρύψω. Θα έκανα ψεύτικα χαμόγελα, ψεύτικα ενδιαφέροντα, ψεύτικο γέλιο και θα έλεγα συνέχεια στους φίλους και την οικογένειά μου για το πόσο χαρούμενος και σίγουρος ένιωθα. Στην πραγματικότητα, ένιωθα κρυφά απελπισία και μερικές φορές αυτοκτονούσα.
Δυστυχώς, η πρόσοψη για την οποία δούλευα καθημερινά θα κατέρρεε αν κάποιος έμπαινε στο διαμέρισμά μου. Έβλεπαν τα βρώμικα πιάτα να ξεχειλίζουν στο νεροχύτη, τα ρούχα σκορπισμένα τριγύρω, την αφθονία των άδειων μπουκαλιών κρασιού και τους σωρούς από σκουπίδια να συσσωρεύονται σε κάθε γωνιά. Έτσι, το απέφυγα. Θα έσπαγα σχέδια, θα έβγαζα δικαιολογίες και θα ζωγράφιζα τον εαυτό μου ως ένα βαθιά ιδιωτικό άτομο που απλώς προτιμούσε να μην έρχονται οι άνθρωποι, παρά το γεγονός ότι δεν χρειαζόμουν τίποτα περισσότερο από το να έρθουν οι άνθρωποι.
Η καθαριότητα είναι μια μορφή αυτοσεβασμού
Μετά από χρόνια αυτής της παράστασης που πιθανότατα δεν έπειθε κανέναν για τη σταθερότητά μου, άκουσα μια φράση που θα έβρισκα αργότερα ότι ήταν ο καταλύτης για μια σημαντική αλλαγή στη ζωή:
Η καθαριότητα είναι μια μορφή αυτοσεβασμού.
Αυτά τα λόγια άρχισαν να αλλάζουν την οπτική μου, κάνοντάς με να συνειδητοποιήσω ότι είχα παραμελήσει το περιβάλλον μου για τόσο καιρό, εν μέρει επειδή ένιωθα τελείως εξαντλημένος. Αλλά κυρίως, δεν έβλεπα το νόημα να το δώσω προτεραιότητα. Είχα αυξήσει τους ληξιπρόθεσμους λογαριασμούς, δυσκολευόμουν να φτάσω στη δουλειά μου τις περισσότερες μέρες και οι σχέσεις μου υπέφεραν σοβαρά από την έλλειψη φροντίδας και προσοχής. Έτσι, ο καθαρισμός του διαμερίσματός μου δεν φαινόταν ότι ανήκε στην κορυφή των υποχρεώσεών μου.
Αλλά το νόημα αυτής της απλής φράσης μου κόλλησε. Η καθαριότητα είναι μια μορφή αυτοσεβασμού. Και άρχισε να ηχεί όλο και πιο αληθινά στα μάτια του μυαλού μου. Καθώς κοίταξα γύρω από το διαμέρισμά μου, άρχισα να βλέπω το χάος για αυτό που πραγματικά ήταν: έλλειψη αυτοσεβασμού.
Ξεκινώντας από μικρό
Ενώ η διόρθωση των σχέσεων φαινόταν πολύ δύσκολη και η ολοκλήρωση στη δουλειά μου φαινόταν αδύνατη, το να αφιερώνω λίγο χρόνο στη φροντίδα του διαμερίσματός μου κάθε μέρα άρχισε να φαίνεται σαν κάτι απτό που μπορούσα να κάνω για να προωθήσω την ευημερία μου. Λοιπόν, αυτό έκανα.
Ξεκίνησα από μικρή, γνωρίζοντας ότι αν αναλάμβανα πάρα πολλά με τη μία, η παράλυση της κατάθλιψης θα κυριαρχούσε. Έτσι, δεσμεύτηκα να κάνω μόνο ένα ωραίο πράγμα για το διαμέρισμά μου κάθε μέρα. Πρώτα, μάζεψα όλα τα ρούχα μου και τα έβαλα σε ένα σωρό, και αυτό ήταν για την πρώτη μέρα. Την επόμενη μέρα, καθάρισα τα πιάτα. Και συνέχισα έτσι, κάνοντας λίγο περισσότερο κάθε μέρα. Στην πραγματικότητα ανακάλυψα ότι με κάθε νέα μέρα που ολοκληρώνω τα πράγματα, είχα λίγο περισσότερο κίνητρο να αναλάβω την επόμενη.
Με την πάροδο του χρόνου, αυτό το κίνητρο συσσωρεύτηκε στην ενέργεια που απαιτείται για να διατηρήσω ένα αρκετά καθαρό σπίτι που δεν ένιωθα πλέον ντροπή γι’ αυτό. Και ανακάλυψα ότι δεν ένιωθα και τόσο ντροπή για τον εαυτό μου.
Ο μακροπρόθεσμος αντίκτυπος
Δεν είχα ιδέα πόσο πολύ το χάος του σπιτιού μου επηρέαζε την ευημερία μου. Για πρώτη φορά εδώ και χρόνια, μπορούσα να ξυπνήσω και να μην αντιμετωπίσω αμέσως την κατάθλιψή μου με τη μορφή άδειων μπουκαλιών κρασιού και παλαιών κουτιών σε πακέτο. Αντίθετα, είδα έναν τακτοποιημένο χώρο. Αυτό αντανακλούσε την αίσθηση της δύναμης και των δυνατοτήτων μου.
Αυτή η μικρή ανακούφιση που έζησα ήταν αρκετή για να με εμπνεύσει να συνεχίσω. Μόλις το διαμέρισμά μου ήταν καθαρό, άρχισα να σκέφτομαι περισσότερο τη διακόσμησή του. Κρέμασα φωτογραφίες που με έκαναν να χαμογελάσω, άλλαξα το κάλυμμά μου από κάτι μονόχρωμο σε κάτι φωτεινό και πολύχρωμο και έβγαλα τις σκιές από τα παράθυρά μου για να μπει ο ήλιος για πρώτη φορά εδώ και χρόνια.
Ήταν λυτρωτικό. Και, όπως αποδεικνύεται, αυτή η απλή αλλαγή υποστηρίζεται από την επιστήμη. Μια μελέτη που δημοσιεύτηκε στο The Personality and Social Psychology Bulletin προτείνει ότι οι άνθρωποι που περιγράφουν τα σπίτια τους ως ακατάστατα ή ημιτελή παρουσιάζουν αύξηση της καταθλιπτικής διάθεσης κατά τη διάρκεια της ημέρας. Από την άλλη πλευρά, οι άνθρωποι που περιέγραψαν τα σπίτια τους ως τακτοποιημένα – το μαντέψατε – ένιωσαν την κατάθλιψή τους να μειώνεται.
Πάρε μακριά
Από τους αμέτρητους αγώνες που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι με αυτήν την πάθηση, η οργάνωση του σπιτιού σας είναι ένα από τα πιο απτά πράγματα που μπορείτε να αντιμετωπίσετε. Η επιστήμη μάλιστα προτείνει ότι μόλις το κάνετε, θα νιώσετε πιο δυνατοί και υγιείς.
Καταλαβαίνω απόλυτα ότι το να μετατρέψεις μια χαοτική καταστροφή σε ένα σπίτι για το οποίο νιώθεις καλά μπορεί να μοιάζει αδύνατο, ειδικά όταν βρίσκεσαι στη δίνη της κατάθλιψης. Αλλά να θυμάστε ότι δεν είναι αγώνας! Όπως είπα, ξεκίνησα απλά βάζοντας όλα τα ρούχα μου σε ένα σωρό. Ξεκίνα λοιπόν από μικρά και κάνε μόνο ό,τι μπορείς. Θα ακολουθήσει το κίνητρο.
Μάθετε περισσότερα: Κατάθλιψη »
Η Kelly είναι ανεξάρτητος συγγραφέας πλήρους απασχόλησης με έδρα το Ώστιν του Τέξας. Ένα χαρούμενο υβρίδιο geek και hippie, όταν δεν είναι φωλιασμένη στον καναπέ της με τρελή πεζογραφία με το κακότροπο Τσιουάουα της, μπορείτε να τη βρείτε να γλεντάει έξω για να κρατήσει υπό έλεγχο τη λογική της.
Discussion about this post