Τρόμος εναντίον Δυσκινησίας: Ένας ειδικός εξηγεί

1. Ποια είναι η κύρια διαφορά μεταξύ τρόμου και δυσκινησίας;

Ο τρόμος που παρατηρείται στη νόσο του Πάρκινσον είναι ένα από τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της πάθησης. Είναι ένα από τα κινητικά συμπτώματα της νόσου του Πάρκινσον που δείχνει βελτίωση με φαρμακευτική αγωγή.

Από την άλλη πλευρά, η δυσκινησία τείνει να εμφανίζεται αργότερα στην πορεία της νόσου ως μακροχρόνια παρενέργεια των φαρμάκων που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία της νόσου του Πάρκινσον. Μερικές φορές μπορεί να είναι λίγο δύσκολο να πούμε εάν οι μη φυσιολογικές κινήσεις είναι τρόμος ή δυσκινησία.

Τρόμος ηρεμίας του Πάρκινσον

Συνήθως, με τη νόσο του Πάρκινσον, το άτομο έχει επιδεινώσει τον τρόμο ενώ τα χέρια είναι σε ηρεμία ή υποστηρίζονται από το σώμα ενάντια στη βαρύτητα, η οποία στη συνέχεια βελτιώνεται όταν τα χέρια βρίσκονται σε κίνηση.

2. Υπάρχουν προφανείς τρόποι διαφοροποίησης του τρόμου από τη δυσκινησία;

Η κύρια διαφορά είναι ότι ο τρόμος είναι ρυθμικός στην κίνησή του, ιδιαίτερα γύρω από τη μία άρθρωση. Η δυσκινησία δεν είναι μόνο ακούσια, αλλά είναι επίσης συνήθως διαταραγμένη.

Ο τρόμος που σχετίζεται με τη νόσο του Πάρκινσον συνήθως καταστέλλεται με κίνηση και δραστηριότητα, ενώ η δυσκινησία δεν είναι.

3. Ποια είναι τα χαρακτηριστικά της δυσκινησίας που προκαλείται από φάρμακα;

Εμφανίζονται με παρατεταμένη φαρμακευτική αγωγή για τη νόσο του Πάρκινσον, ιδιαίτερα τη λεβοντόπα (Sinemet, Duopa).

Όσο περισσότερο καιρό ένα άτομο είχε την πάθηση και όσο περισσότερο έπαιρνε φάρμακα (ιδιαίτερα σε υψηλές δόσεις), τόσο μεγαλύτερος ο κίνδυνος ανάπτυξης δυσκινησίας που προκαλείται από φάρμακα.

τρόμος Πάρκινσον

Το άγχος, ο ενθουσιασμός και ο βαθμός χαλάρωσης επηρεάζουν τη σοβαρότητα του τρόμου του Πάρκινσον.

Δείτε το παρακάτω βίντεο για ένα παράδειγμα τρόμου ηρεμίας.

YouTube.com

4. Γιατί ορισμένα φάρμακα για τη νόσο του Πάρκινσον προκαλούν δυσκινησία;

Δεν είναι πλήρως κατανοητό γιατί τα φάρμακα για τη νόσο του Πάρκινσον προκαλούν δυσκινησία.

Υπό κανονικές συνθήκες [for someone who doesn’t have the condition], υπάρχει συνεχής διέγερση με ντοπαμίνη. Στη νόσο του Πάρκινσον, το σήμα ντοπαμίνης λείπει.

Ωστόσο, τα φάρμακα που έχουν σχεδιαστεί για να αντικαταστήσουν το σήμα ντοπαμίνης έχουν ως αποτέλεσμα τεχνητούς «παλμούς» ντοπαμίνης. Πιστεύεται ότι οι παλμοί προς τα πάνω και προς τα κάτω του σήματος ντοπαμίνης είναι υπεύθυνοι για τη δυσκινησία που προκαλείται από φάρμακα.

5. Πώς μπορώ να διαχειριστώ ή να σταματήσω τη δυσκινησία που προκαλείται από φάρμακα;

Η διαχείριση της δυσκινησίας που προκαλείται από φάρμακα μπορεί να είναι δύσκολη. Μια αποτελεσματική μέθοδος είναι η μείωση της δόσης του φαρμάκου, ιδιαίτερα της λεβοντόπα. Ωστόσο, αυτό μπορεί να προκαλέσει την επανεμφάνιση ορισμένων από τα κινητικά συμπτώματα που σχετίζονται με τη νόσο του Πάρκινσον.

Τα νεότερα σκευάσματα και οι μέθοδοι χορήγησης φαρμάκων παρέχουν πιο παρατεταμένη απελευθέρωση του φαρμάκου και συμβάλλουν στη μείωση των συμπτωμάτων της δυσκινησίας. Τα σκευάσματα παρατεταμένης απελευθέρωσης και οι άμεσες εντερικές εγχύσεις είναι παραδείγματα τέτοιων μεθόδων.

Νεότερες γενιές φαρμάκων που δεν περιέχουν λεβοντόπα, όπως η σαφιναμίδη (Xadago), ένας αναστολέας της μονοαμινοξειδάσης Β, και η οπικαπόνη (Ungenteel), ένας αναστολέας της κατεχόλης-Ο-μεθυλτρανσφεράσης, έχουν επίσης δείξει πολλά υποσχόμενα στη μείωση της δυσκινησίας.

Η χειρουργική επέμβαση για τη νόσο του Πάρκινσον, όπως η εν τω βάθει διέγερση του εγκεφάλου (DBS), έχει επίσης ως αποτέλεσμα τη μείωση των συμπτωμάτων της δυσκινησίας. Αυτό μπορεί να οφείλεται στο ότι το DBS συχνά βοηθά στη μείωση της ποσότητας φαρμάκων που απαιτείται για τη νόσο του Πάρκινσον.

Δυσκινησία που προκαλείται από το Πάρκινσον

Με παρατεταμένη χρήση φαρμάκων για τη νόσο του Πάρκινσον, όπως η λεβοντόπα, ένα άτομο μπορεί να αναπτύξει επιδεινούμενες κινητικές διαταραχές, ακόμα κι αν το φάρμακο είχε βοηθήσει αυτά τα συμπτώματα στην αρχή της νόσου.

6. Ποιες είναι οι περαιτέρω επιπλοκές της δυσκινησίας;

Όπως και με άλλα συμπτώματα της νόσου του Πάρκινσον, η δυσκινησία μπορεί να εμποδίσει τις καθημερινές δραστηριότητες όπως το φαγητό και το ποτό.

Ωστόσο, η ίδια η δυσκινησία δεν είναι σημάδι υποκείμενου κινδύνου. Αντανακλά την εξέλιξη της νόσου.

Ο μεγαλύτερος παράγοντας κινδύνου για την ανάπτυξη δυσκινησίας που προκαλείται από φάρμακα είναι το πόσο καιρό ένα άτομο έχει Πάρκινσον.

Όταν εμφανίζεται δυσκινησία, θα μπορούσε επίσης να σημαίνει ότι το άτομο είναι πιθανό να ανταποκρίνεται λιγότερο στα συνήθη φάρμακα για την πάθηση. Μπορεί να σημαίνει ότι ο γιατρός τους μπορεί να χρειαστεί να προσαρμόσει το δοσολογικό του πρόγραμμα ή τη σύνθεση των φαρμάκων.

Ο Δρ Seunggu Jude Han είναι επίκουρος καθηγητής νευρολογικής χειρουργικής στο Πανεπιστήμιο Υγείας και Επιστημών του Όρεγκον στο Πόρτλαντ του Όρεγκον. Είναι στο ιατρικό επιθεωρητικό προσωπικό της Healthline από το 2016 και έχει αναθεωρήσει πάνω από 200 άρθρα.