Εργασία και παράδοση

Ο τοκετός έχει ξεκινήσει ή έρχεται σύντομα εάν εμφανίσετε συμπτώματα όπως:

• αυξημένη πίεση στη μήτρα
• αλλαγή των επιπέδων ενέργειας
• αιματηρή έκκριση βλέννας

Ο πραγματικός τοκετός πιθανότατα έφτασε όταν οι συσπάσεις γίνονται τακτικές και επώδυνες.

Πολλές γυναίκες εμφανίζουν ακανόνιστες συσπάσεις κάποια στιγμή μετά τις 20 εβδομάδες εγκυμοσύνης. Γνωστές ως συσπάσεις Braxton Hicks, είναι συνήθως ανώδυνες. Το πολύ, είναι άβολα και είναι ακανόνιστα.

Οι συσπάσεις του Braxton Hicks μπορεί μερικές φορές να προκληθούν από μια αύξηση της δραστηριότητας είτε της μητέρας είτε του μωρού ή από μια γεμάτη κύστη. Κανείς δεν κατανοεί πλήρως τον ρόλο που παίζουν οι συσπάσεις Braxton Hicks στην εγκυμοσύνη.

Μπορεί να προάγουν τη ροή του αίματος, να βοηθήσουν στη διατήρηση της υγείας της μήτρας κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης ή να προετοιμάσουν τη μήτρα για τον τοκετό.

Οι συσπάσεις Braxton Hicks δεν προκαλούν διαστολή του τραχήλου της μήτρας. Οι επώδυνες ή τακτικές συσπάσεις δεν είναι πιθανό να είναι Braxton Hicks. Αντίθετα, είναι το είδος των συσπάσεων που θα πρέπει να σας οδηγήσουν να καλέσετε το γιατρό σας.

Ο τοκετός και ο τοκετός χωρίζονται σε τρία στάδια. Το πρώτο στάδιο του τοκετού ενσωματώνει την έναρξη του τοκετού μέσω της πλήρους διαστολής του τραχήλου της μήτρας. Αυτό το στάδιο υποδιαιρείται περαιτέρω σε τρία στάδια.

Πρώιμος τοκετός

Αυτή είναι συνήθως η μεγαλύτερη και λιγότερο έντονη φάση του τοκετού. Ο πρώιμος τοκετός ονομάζεται επίσης λανθάνουσα φάση του τοκετού. Αυτή η περίοδος περιλαμβάνει την λέπτυνση του τραχήλου της μήτρας και τη διάταση του τραχήλου της μήτρας στα 3-4 cm. Μπορεί να συμβεί σε αρκετές ημέρες, εβδομάδες ή λίγες μόνο ώρες.

Οι συσπάσεις ποικίλλουν κατά τη διάρκεια αυτής της φάσης και μπορεί να κυμαίνονται από ήπιες έως έντονες, που εμφανίζονται σε τακτά ή ακανόνιστα διαστήματα. Άλλα συμπτώματα κατά τη διάρκεια αυτής της φάσης μπορεί να περιλαμβάνουν οσφυαλγία, κράμπες και αιματηρή έκκριση βλέννας.

Οι περισσότερες γυναίκες θα είναι έτοιμες να πάνε στο νοσοκομείο στο τέλος του πρώιμου τοκετού. Ωστόσο, πολλές γυναίκες θα φτάσουν στο νοσοκομείο ή στο κέντρο τοκετού όταν είναι ακόμα σε πρώιμο τοκετό.

Ενεργητική εργασία

Η επόμενη φάση του πρώτου σταδίου του τοκετού συμβαίνει καθώς ο τράχηλος διαστέλλεται από 3-4 cm σε 7 cm. Οι συσπάσεις γίνονται ισχυρότερες και άλλα συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν πόνο στην πλάτη και αίμα.

Μεταβατική εργασία

Αυτή είναι η πιο έντονη φάση του τοκετού με απότομη αύξηση των συσπάσεων. Γίνονται δυνατά και εμφανίζονται περίπου δύο έως τρία λεπτά μεταξύ τους και κατά μέσο όρο 60 έως 90 δευτερόλεπτα. Τα τελευταία 3 cm διαστολής συνήθως συμβαίνουν σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα.

Διανομή

Κατά το δεύτερο στάδιο, ο τράχηλος της μήτρας διαστέλλεται πλήρως. Μερικές γυναίκες μπορεί να αισθάνονται την ανάγκη να πιέσουν αμέσως ή αμέσως μετά τη διαστολή τους. Το μωρό μπορεί να είναι ακόμα ψηλά στη λεκάνη για άλλες γυναίκες.

Μπορεί να χρειαστεί λίγος χρόνος για να κατέβει το μωρό με τις συσπάσεις, ώστε να είναι αρκετά χαμηλά ώστε η μητέρα να αρχίσει να σπρώχνει.

Οι γυναίκες που δεν κάνουν επισκληρίδιο συνήθως έχουν μια συντριπτική επιθυμία να πιέσουν ή έχουν σημαντική ορθική πίεση όταν το μωρό είναι αρκετά χαμηλά στη λεκάνη.

Οι γυναίκες με επισκληρίδιο μπορεί να εξακολουθούν να έχουν μια ώθηση για ώθηση και μπορεί να αισθάνονται πίεση του ορθού, αν και συνήθως όχι τόσο έντονη. Το κάψιμο ή το τσούξιμο στον κόλπο καθώς στέφεται το κεφάλι του μωρού είναι επίσης συχνό.

Είναι σημαντικό να προσπαθείτε να παραμένετε χαλαροί και να ξεκουράζεστε μεταξύ των συσπάσεων. Αυτό είναι όταν ο προπονητής εργασίας ή η ντούλα σας μπορεί να είναι πολύ χρήσιμος.

Παράδοση του πλακούντα

Ο πλακούντας θα παραδοθεί μετά τη γέννηση του μωρού. Οι ήπιες συσπάσεις θα βοηθήσουν στον διαχωρισμό του πλακούντα από το τοίχωμα της μήτρας και θα τον μετακινήσουν προς τα κάτω προς τον κόλπο. Η ραφή για την επιδιόρθωση μιας ρήξης ή χειρουργική τομή (επισιοτομή) θα συμβεί μετά την παράδοση του πλακούντα.

Η σύγχρονη ιατρική μπορεί να προσφέρει μια ποικιλία επιλογών για τη διαχείριση του πόνου και των επιπλοκών που μπορεί να εμφανιστούν κατά τον τοκετό και τον τοκετό. Μερικά από τα διαθέσιμα φάρμακα περιλαμβάνουν τα ακόλουθα.

Ναρκωτικά

Τα ναρκωτικά φάρμακα χρησιμοποιούνται συχνά για την ανακούφιση από τον πόνο κατά τη διάρκεια του τοκετού. Η χρήση περιορίζεται στα πρώιμα στάδια, επειδή τείνουν να προκαλούν υπερβολική μητρική, εμβρυϊκή και νεογνική καταστολή.

Τα ναρκωτικά χορηγούνται γενικά σε γυναίκες που τοκετεύουν με ενδομυϊκή ένεση ή μέσω ενδοφλέβιας γραμμής. Ορισμένα κέντρα προσφέρουν χορήγηση ελεγχόμενη από τον ασθενή. Αυτό σημαίνει ότι μπορείτε να επιλέξετε πότε θα λάβετε το φάρμακο.

Μερικά από τα πιο κοινά ναρκωτικά περιλαμβάνουν:

• μορφίνη
• μεπεριδίνη
• φαιντανύλη
• βουτορφανόλη
• ναλβουφίνη

Οξείδιο του αζώτου

Τα εισπνεόμενα αναλγητικά φάρμακα χρησιμοποιούνται μερικές φορές κατά τη διάρκεια του τοκετού. Το υποξείδιο του αζώτου, που συχνά ονομάζεται αέριο γέλιου, χρησιμοποιείται πιο συχνά. Μπορεί να προσφέρει επαρκή ανακούφιση από τον πόνο σε ορισμένες γυναίκες όταν χρησιμοποιείται κατά διαστήματα, ιδιαίτερα στα αρχικά στάδια του τοκετού.

Επισκληρίδιο

Η πιο κοινή μέθοδος ανακούφισης από τον πόνο κατά τη διάρκεια του τοκετού και του τοκετού είναι ο επισκληρίδιος αποκλεισμός. Χρησιμοποιείται για την παροχή αναισθησίας κατά τον τοκετό και τον τοκετό και κατά τη διάρκεια μιας καισαρικής τομής (καισαρική τομή).

Η ανακούφιση από τον πόνο προκύπτει από την ένεση ενός αναισθητικού φαρμάκου στον επισκληρίδιο χώρο, που βρίσκεται ακριβώς έξω από την επένδυση των καλυμμάτων του νωτιαίου μυελού. Το φάρμακο εμποδίζει τη μετάδοση των αισθήσεων πόνου μέσω των νεύρων που διέρχονται από αυτό το τμήμα του επισκληρίδιου χώρου πριν συνδεθούν με τον νωτιαίο μυελό.

Η χρήση συνδυασμένων σπονδυλικών-επισκληριδίων ή βάδισης επισκληρίδιος έχει αποκτήσει δημοτικότητα τα τελευταία χρόνια. Αυτό περιλαμβάνει τη διέλευση μιας πολύ μικρής βελόνας με μολύβι μέσα από την επισκληρίδιο βελόνα πριν από την τοποθέτηση του επισκληρίδιου αναισθητικού.

Η μικρότερη βελόνα προωθείται στον χώρο κοντά στο νωτιαίο μυελό και μια μικρή δόση είτε ναρκωτικού είτε τοπικού αναισθητικού εγχέεται στον χώρο.

Αυτό επηρεάζει μόνο την αισθητηριακή λειτουργία, η οποία σας επιτρέπει να περπατάτε και να κινείστε κατά τη διάρκεια του τοκετού. Αυτή η τεχνική χρησιμοποιείται συνήθως κατά τα αρχικά στάδια του τοκετού.

Υπάρχουν πολλές επιλογές για γυναίκες που αναζητούν μια μη ιατρική ανακούφιση από τον πόνο για τον τοκετό και τον τοκετό. Επικεντρώνονται στη μείωση της αντίληψης του πόνου χωρίς τη χρήση φαρμάκων. Μερικά από αυτά περιλαμβάνουν:

• αναπνοή με σχέδια
• Lamaze
• υδροθεραπεία
• διαδερμική ηλεκτρική διέγερση νεύρων (TENS)
• ύπνωση
• βελονισμός
• μασάζ

Ο τοκετός μπορεί να προκληθεί τεχνητά με διάφορους τρόπους. Η επιλεγμένη μέθοδος θα εξαρτηθεί από διάφορους παράγοντες, όπως:

• πόσο έτοιμος είναι ο τράχηλός σας για τοκετό
• είτε αυτό είναι το πρώτο σας μωρό
• πόσο μακριά είστε στην εγκυμοσύνη
• εάν οι μεμβράνες σας έχουν σπάσει
• ο λόγος της επαγωγής

Μερικοί λόγοι για τους οποίους ο γιατρός σας μπορεί να συστήσει την επαγωγή είναι:

• όταν η εγκυμοσύνη έχει περάσει στην εβδομάδα 42
• εάν το νερό της μητέρας σπάσει και ο τοκετός δεν αρχίσει αμέσως μετά
• εάν υπάρχουν επιπλοκές με τη μητέρα ή το μωρό.

Η πρόκληση τοκετού συνήθως δεν συνιστάται όταν μια γυναίκα έχει προηγηθεί καισαρική τομή ή εάν το μωρό είναι ζιβάγκο (από κάτω προς τα κάτω).

Ένα ορμονικό φάρμακο που ονομάζεται προσταγλανδίνη, ένα φάρμακο που ονομάζεται μισοπροστόλη ή μια συσκευή μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να μαλακώσει και να ανοίξει τον τράχηλο εάν είναι μακρύς και δεν έχει μαλακώσει ή αρχίσει να διαστέλλεται.

Η απογύμνωση των μεμβρανών μπορεί να προκαλέσει τοκετό σε ορισμένες γυναίκες. Αυτή είναι μια διαδικασία κατά την οποία ο γιατρός σας ελέγχει τον τράχηλό σας. Θα εισάγουν χειροκίνητα ένα δάχτυλο μεταξύ των μεμβρανών του αμνιακού σάκου και του τοιχώματος της μήτρας.

Οι φυσικές προσταγλανδίνες απελευθερώνονται με το διαχωρισμό ή την απογύμνωση του κάτω μέρους των μεμβρανών από το τοίχωμα της μήτρας. Αυτό μπορεί να μαλακώσει τον τράχηλο και να προκαλέσει συσπάσεις.

Η απογύμνωση των μεμβρανών μπορεί να επιτευχθεί μόνο εάν ο τράχηλος της μήτρας έχει διευρυνθεί αρκετά ώστε να επιτρέψει στον γιατρό σας να εισάγει το δάχτυλό του και να εκτελέσει τη διαδικασία.

Φάρμακα όπως η ωκυτοκίνη ή η μισοπροστόλη μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την πρόκληση τοκετού. Η ωκυτοκίνη χορηγείται ενδοφλεβίως. Η μισοπροστόλη είναι ένα δισκίο που τοποθετείται στον κόλπο.

Ο γιατρός σας παρακολουθεί τακτικά τη θέση του μωρού σας κατά τις προγεννητικές επισκέψεις. Τα περισσότερα μωρά μετατρέπονται σε στάση με το κεφάλι προς τα κάτω μεταξύ της εβδομάδας 32 και της εβδομάδας 36. Μερικά δεν γυρίζουν καθόλου, και άλλα μετατρέπονται σε στάση με τα πόδια ή από κάτω.

Οι περισσότεροι γιατροί θα προσπαθήσουν να μετατρέψουν ένα έμβρυο με βράκα σε θέση με το κεφάλι προς τα κάτω χρησιμοποιώντας την εξωτερική κεφαλική έκδοση (ECV).

Κατά τη διάρκεια ενός ECV, ένας γιατρός θα προσπαθήσει να μετατοπίσει απαλά το έμβρυο εφαρμόζοντας τα χέρια του στην κοιλιά της μητέρας, χρησιμοποιώντας έναν υπέρηχο ως καθοδήγηση. Το μωρό θα παρακολουθείται κατά τη διάρκεια της διαδικασίας. Τα ECV είναι συχνά επιτυχημένα και μπορούν να μειώσουν την πιθανότητα τοκετού με καισαρική τομή.

Ο εθνικός μέσος όρος γεννήσεων με καισαρική τομή έχει αυξηθεί δραματικά τις τελευταίες δεκαετίες. Σύμφωνα με τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων, περίπου το 32 τοις εκατό των μητέρων στις Ηνωμένες Πολιτείες γεννούν με αυτή τη μέθοδο, γνωστή και ως τοκετό με καισαρική τομή.

Η καισαρική τομή είναι συχνά η ασφαλέστερη και ταχύτερη επιλογή τοκετού σε δύσκολους τοκετούς ή όταν εμφανίζονται επιπλοκές.

Η καισαρική θεωρείται σοβαρή χειρουργική επέμβαση. Το μωρό γεννιέται μέσω μιας τομής στο κοιλιακό τοίχωμα και στη μήτρα και όχι στον κόλπο. Στη μητέρα θα χορηγηθεί αναισθητικό πριν από την επέμβαση για να μουδιάσει την περιοχή από την κοιλιά έως κάτω από τη μέση.

Η τομή είναι σχεδόν πάντα οριζόντια, κατά μήκος του κάτω τμήματος του κοιλιακού τοιχώματος. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η τομή μπορεί να είναι κάθετη από τη μέση μέχρι κάτω από τον αφαλό.

Η τομή στη μήτρα είναι επίσης οριζόντια, εκτός από ορισμένες περίπλοκες περιπτώσεις. Μια κάθετη τομή στη μήτρα ονομάζεται κλασική καισαρική τομή. Αυτό αφήνει τον μυ της μήτρας λιγότερο ικανό να ανεχθεί τις συσπάσεις σε μια μελλοντική εγκυμοσύνη.

Το στόμα και η μύτη του μωρού θα αναρροφηθούν μετά τον τοκετό για να μπορέσουν να πάρουν την πρώτη τους αναπνοή και θα γεννηθεί ο πλακούντας.

Οι περισσότερες γυναίκες δεν θα ξέρουν αν θα κάνουν καισαρική τομή μέχρι να ξεκινήσει ο τοκετός. Οι καισαρικές τομές μπορεί να προγραμματιστούν εκ των προτέρων εάν υπάρχουν επιπλοκές με τη μητέρα ή το μωρό. Άλλοι λόγοι που μπορεί να χρειαστεί καισαρική τομή περιλαμβάνουν:

• προηγούμενη καισαρική τομή με κλασική, κάθετη τομή
• ασθένεια του εμβρύου ή εκ γενετής ελάττωμα
• η μητέρα έχει διαβήτη και το μωρό υπολογίζεται ότι ζυγίζει πάνω από 4.500 γρ
• προδρομικός πλακούντας

• HIV λοίμωξη στη μητέρα και υψηλό ιικό φορτίο

• βράκα ή εγκάρσια εμβρυϊκή θέση

Κάποτε πίστευαν ότι αν έχετε κάνει καισαρική τομή, θα πρέπει πάντα να την κάνετε για να γεννήσετε μελλοντικά μωρά. Σήμερα, οι επαναλαμβανόμενες καισαρικές τομές δεν είναι πάντα απαραίτητες. Ο κολπικός τοκετός μετά από καισαρική τομή (VBAC) μπορεί να είναι μια ασφαλής επιλογή για πολλούς.

Οι γυναίκες που έχουν υποβληθεί σε χαμηλή εγκάρσια τομή της μήτρας (οριζόντια) από καισαρική τομή θα έχουν καλές πιθανότητες να γεννήσουν ένα μωρό κολπικά.

Οι γυναίκες που έχουν κάνει μια κλασική κάθετη τομή δεν πρέπει να επιτρέπεται να επιχειρήσουν VBAC. Μια κάθετη τομή αυξάνει τον κίνδυνο ρήξης της μήτρας κατά τη διάρκεια ενός κολπικού τοκετού.

Είναι σημαντικό να συζητήσετε τις προηγούμενες εγκυμοσύνες και το ιατρικό ιστορικό σας με το γιατρό σας, ώστε να μπορέσει να αξιολογήσει εάν το VBAC είναι μια επιλογή για εσάς.

Υπάρχουν στιγμές προς το τέλος του σταδίου ώθησης όπου μια γυναίκα μπορεί να χρειαστεί λίγη επιπλέον βοήθεια για να γεννήσει το μωρό της. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί συσκευή εξαγωγής κενού ή λαβίδα για να βοηθήσει στην παράδοση.

Η επισιοτομή είναι μια τομή προς τα κάτω στη βάση του κόλπου και του περινεϊκού μυός για να αυξηθεί το άνοιγμα για να βγει το μωρό. Κάποτε πίστευαν ότι κάθε γυναίκα χρειαζόταν μια επισιοτομή για να γεννήσει ένα μωρό.

Οι επισιοτομές γίνονται τώρα συνήθως μόνο εάν το μωρό είναι ταλαιπωρημένο και χρειάζεται βοήθεια να βγει γρήγορα. Γίνονται επίσης εάν το κεφάλι του μωρού γεννήσει αλλά οι ώμοι κολλήσουν (δυστοκία).

Μια επισιοτομή μπορεί επίσης να πραγματοποιηθεί εάν μια γυναίκα πιέζει για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα και δεν μπορεί να σπρώξει το μωρό πέρα ​​από το πολύ κάτω μέρος του κολπικού ανοίγματος.

Οι επισιοτομές γενικά αποφεύγονται αν είναι δυνατόν, αλλά το δέρμα και μερικές φορές οι μύες μπορεί να σχιστούν. Οι ρήξεις του δέρματος είναι λιγότερο επώδυνες και επουλώνονται γρηγορότερα από μια επισιοτομή.