Η Anonymous Nurse είναι μια στήλη που γράφτηκε από νοσοκόμες σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες με κάτι να πουν. Εάν είστε νοσοκόμα και θέλετε να γράψετε για την εργασία στο αμερικανικό σύστημα υγειονομικής περίθαλψης, επικοινωνήστε στο alane@healthline.com.
Κάθομαι στο σταθμό των νοσοκόμων και κλείνω τα έγγραφα για τη βάρδια μου. Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι πόσο υπέροχο θα νιώσω να κοιμηθώ ολόκληρο το βράδυ. Είμαι στην τέταρτη, 12ωρη νυχτερινή μου βάρδια στη σειρά, και είμαι τόσο κουρασμένη που μετά βίας κρατάω τα μάτια μου ανοιχτά.
Τότε είναι που χτυπάει το τηλέφωνο.
Ξέρω ότι είναι το γραφείο προσωπικού και σκέφτομαι να προσποιούμαι ότι δεν το άκουσα, αλλά το σηκώνω ούτως ή άλλως.
Μου είπαν ότι η μονάδα μου έχει πέσει δύο νοσοκόμες για τη νυχτερινή βάρδια και προσφέρεται ένα διπλό μπόνους εάν μπορώ «απλώς» να δουλέψω μια επιπλέον βάρδια οκτώ ωρών.
Σκέφτομαι από μέσα μου, θα μείνω σταθερός, απλά πες όχι. Χρειάζομαι τόσο πολύ αυτή τη μέρα. Το σώμα μου με ουρλιάζει, παρακαλώντας με να πάρω το ρεπό.
Μετά είναι η οικογένειά μου. Τα παιδιά μου με χρειάζονται στο σπίτι και θα ήταν ωραίο να βλέπουν τη μαμά τους για περισσότερες από 12 ώρες. Εκτός από αυτό, ένας πλήρης ύπνος μπορεί απλώς να με κάνει να φαίνομαι λιγότερο εξαντλημένος.
Αλλά μετά, το μυαλό μου στρέφεται στους συναδέλφους μου. Ξέρω πώς είναι να εργάζεσαι με μικρό προσωπικό, να έχεις έναν ασθενή τόσο βαρύ που το κεφάλι σου γυρίζει καθώς προσπαθείς να ανταποκριθείς σε όλες τις ανάγκες του και μετά μερικές.
Και τώρα σκέφτομαι τους ασθενείς μου. Τι είδους φροντίδα θα λάβουν εάν κάθε νοσοκόμα είναι τόσο υπερφορτωμένη; Θα όλες τις ανάγκες τους Πραγματικά να συναντηθεί;
Η ενοχή εμφανίζεται αμέσως γιατί, αν δεν βοηθήσω τους συναδέλφους μου, ποιος θα το κάνει; Εξάλλου, είναι μόνο οκτώ ώρες, σκέφτομαι τον εαυτό μου και τα παιδιά μου δεν θα ξέρουν καν ότι θα φύγω αν πάω σπίτι τώρα (7 π.μ.) και ξεκινήσω τη βάρδια στις 11 μ.μ.
Το στόμα μου ανοίγει και βγαίνουν λέξεις προτού προλάβω να τους σταματήσω, «Βεβαίως, είμαι στην ευχάριστη θέση να βοηθήσω. Θα καλύψω απόψε.”
Το μετανιώνω αμέσως. Είμαι ήδη εξαντλημένος και γιατί δεν μπορώ να πω ποτέ όχι; Ο αληθινός λόγος είναι ότι γνωρίζω πώς είναι να εργάζομαι χωρίς προσωπικό και νιώθω ότι είναι καθήκον μου να βοηθήσω τους συναδέλφους μου και να προστατεύσω τους ασθενείς μας — ακόμα και με δικά μου έξοδα.
Μόνο η πρόσληψη του ελάχιστου αριθμού νοσοκόμων μας επιβαρύνει
Κατά τη διάρκεια των έξι χρόνων μου ως εγγεγραμμένη νοσοκόμα (RN), αυτό το σενάριο έχει διαδραματιστεί περισσότερες φορές από ό,τι θέλω να παραδεχτώ. Σχεδόν σε κάθε νοσοκομείο και εγκατάσταση που έχω εργαστεί, υπήρξε «έλλειψη νοσοκόμων». Και ο λόγος συχνά έγκειται στο γεγονός ότι τα νοσοκομεία στελεχώνουν σύμφωνα με τον ελάχιστο αριθμό νοσηλευτών που χρειάζονται για την κάλυψη της μονάδας — αντί του μέγιστου — προκειμένου να μειωθεί το κόστος.
Για πάρα πολύ καιρό, αυτές οι ασκήσεις μείωσης του κόστους έχουν γίνει ένας οργανωτικός πόρος που έχει ακραίες επιπτώσεις για νοσηλευτές και ασθενείς.
Στις περισσότερες πολιτείες, συνιστώνται νοσοκόμα σε ασθενή
αναλογίες. Ωστόσο, αυτές είναι κατευθυντήριες γραμμές περισσότερο από εντολές. Επί του παρόντος, Καλιφόρνια
είναι το μόνο κράτος που ορίζει ότι ένα απαιτούμενο ελάχιστο
Οι αναλογίες νοσηλευτή-ασθενούς πρέπει να διατηρούνται ανά πάσα στιγμή ανά μονάδα. Μερικές πολιτείες, όπως η Νεβάδα, το Τέξας, το Οχάιο,
Το Κονέκτικατ, το Ιλινόις, η Ουάσιγκτον και το Όρεγκον, έχουν αναθέσει στα νοσοκομεία να διαθέτουν επιτροπές στελέχωσης υπεύθυνες για την καθοδήγηση των νοσηλευτών
αναλογίες και πολιτικές στελέχωσης. Επιπλέον, Νέα Υόρκη, Νιου Τζέρσεϊ, Βερμόντ Ρόουντ
Το Island και το Illinois έχουν νομοθετήσει τη δημόσια αποκάλυψη για τις αναλογίες προσωπικού.
Μόνο η στελέχωση μιας μονάδας με τον ελάχιστο αριθμό νοσηλευτών μπορεί να προκαλέσει πολλά προβλήματα στα νοσοκομεία και τις εγκαταστάσεις. Όταν, για παράδειγμα, μια νοσοκόμα καλεί άρρωστο ή έχει μια οικογενειακή έκτακτη ανάγκη, οι νοσοκόμες που βρίσκονται σε ετοιμότητα καταλήγουν να φροντίζουν πάρα πολλούς ασθενείς. Ή μια ήδη εξαντλημένη νοσοκόμα που δούλεψε τις τελευταίες τρεις ή τέσσερις νύχτες ωθείται να δουλέψει περισσότερες υπερωρίες.
Επιπλέον, ενώ ένας ελάχιστος αριθμός νοσηλευτών μπορεί να καλύπτει τον αριθμό των ασθενών σε μια μονάδα, αυτή η αναλογία δεν λαμβάνει υπόψη τις ποικίλες ανάγκες κάθε ασθενή ή της οικογένειάς του.
Και αυτές οι ανησυχίες μπορεί να έχουν σοβαρές συνέπειες τόσο για τους νοσηλευτές όσο και για τους ασθενείς.
Αυτό το στέλεχος μας κάνει να «καίουμε» το επάγγελμα
Η αύξηση της αναλογίας νοσηλευτών-ασθενών και των ωρών ήδη εξαντλημένων νοσηλευτών μας βάζει υπερβολικό σωματικό, συναισθηματικό και προσωπικό άγχος.
Το κυριολεκτικό τράβηγμα και στροφή ασθενών μόνοι μας ή η ενασχόληση με έναν βίαιο ασθενή, σε συνδυασμό με το ότι είμαστε πολύ απασχολημένοι για να κάνουμε ένα διάλειμμα για φαγητό ή να χρησιμοποιήσουμε το μπάνιο, μας επιβαρύνει σωματικά.
Εν τω μεταξύ, το συναισθηματικό άγχος αυτής της δουλειάς είναι απερίγραπτο. Οι περισσότεροι από εμάς επιλέξαμε αυτό το επάγγελμα επειδή έχουμε ενσυναίσθηση — αλλά δεν μπορούμε απλά να ελέγξουμε τα συναισθήματά μας στην πόρτα. Η φροντίδα των ασθενών σε κρίσιμη ή τελική φάση και η παροχή υποστήριξης στα μέλη της οικογένειας καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδικασίας, είναι συναισθηματικά εξουθενωτική.
Όταν δούλευα με ασθενείς με τραύματα, προκαλούσα τόσο σωματικό και συναισθηματικό στρες που δεν είχα τίποτα να δώσω μέχρι να επιστρέψω στο σπίτι στην οικογένειά μου. Δεν είχα επίσης καμία ενέργεια για να ασκηθώ, να γράψω ημερολόγιο ή να διαβάσω ένα βιβλίο – όλα αυτά που είναι τόσο σημαντικά για τη φροντίδα του εαυτού μου.
Μετά από δύο χρόνια πήρα την απόφαση να αλλάξω ειδικότητα για να δώσω στον άντρα και τα παιδιά μου περισσότερο από τον εαυτό μου στο σπίτι.
Αυτό το συνεχές άγχος κάνει τους νοσηλευτές να «καούν» από το επάγγελμα. Και αυτό μπορεί να οδηγήσει σε πρόωρη συνταξιοδότηση ή να τους οδηγήσει να αναζητήσουν νέες ευκαιρίες σταδιοδρομίας εκτός του κλάδου τους.
Η έκθεση Nursing: Supply and Demand έως το 2020 διαπίστωσε ότι έως το 2020, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα δημιουργήσουν 1,6 εκατομμύρια θέσεις εργασίας για νοσηλευτές. Ωστόσο, προβλέπει επίσης ότι το νοσηλευτικό εργατικό δυναμικό θα αντιμετωπίσει έλλειμμα περίπου 200.000 επαγγελματιών μέχρι το 2020.
Εν τω μεταξύ, μια μελέτη του 2014 διαπίστωσε ότι το 17,5 τοις εκατό των νέων RN εγκαταλείπουν την πρώτη τους εργασία νοσηλευτικής μέσα στο πρώτο έτος, ενώ 1 στους 3 εγκαταλείπουν το επάγγελμα μέσα στα πρώτα δύο χρόνια.
Αυτή η έλλειψη νοσηλευτικής, σε συνδυασμό με τον ανησυχητικό ρυθμό με τον οποίο οι νοσηλευτές εγκαταλείπουν το επάγγελμα, δεν φαίνεται καλό για το μέλλον της νοσηλευτικής. Όλοι μας έχουν πει για αυτήν την επερχόμενη έλλειψη νοσηλευτικών εδώ και πολλά χρόνια. Ωστόσο, τώρα βλέπουμε πραγματικά τα αποτελέσματα.
Όταν οι νοσηλευτές τεντώνονται στα άκρα, οι ασθενείς υποφέρουν
Μια καμένη, εξαντλημένη νοσοκόμα μπορεί επίσης να έχει σοβαρές επιπτώσεις για τους ασθενείς. Όταν μια νοσηλευτική μονάδα είναι υποστελεχωμένη, εμείς ως νοσηλευτές έχουμε περισσότερες πιθανότητες να παρέχουμε μη βέλτιστη φροντίδα (αν και σίγουρα όχι από επιλογή).
Το σύνδρομο εξουθένωσης νοσηλευτών προκαλείται από συναισθηματική εξάντληση που οδηγεί σε αποπροσωποποίηση – αίσθημα αποσύνδεσης από το σώμα και τις σκέψεις σας – και μείωση των προσωπικών επιτευγμάτων στην εργασία.
Η αποπροσωποποίηση ειδικότερα αποτελεί απειλή για τη φροντίδα των ασθενών, καθώς μπορεί να οδηγήσει σε κακές αλληλεπιδράσεις με τους ασθενείς. Επιπλέον, μια καμένη νοσοκόμα δεν έχει την ίδια προσοχή στη λεπτομέρεια και την ίδια επαγρύπνηση που θα είχε συνήθως.
Και αυτό το έχω δει ξανά και ξανά.
Εάν οι νοσηλευτές είναι δυσαρεστημένοι και υποφέρουν από επαγγελματική εξουθένωση, η απόδοσή τους θα μειωθεί και το ίδιο και η υγεία των ασθενών τους.
Αυτό δεν είναι νέο φαινόμενο. Έρευνα που χρονολογείται από
- μόλυνση
- καρδιακό επεισόδιο
- νοσοκομειακή πνευμονία
- θάνατος
Επιπλέον, οι νοσηλευτές, ειδικά εκείνοι που βρίσκονται σε αυτήν την καριέρα για πολλά χρόνια, αποσπώνται συναισθηματικά, απογοητεύονται και συχνά δυσκολεύονται να βρουν ενσυναίσθηση για τους ασθενείς τους.
Η βελτίωση των πρακτικών στελέχωσης είναι ένας τρόπος για να αποφευχθεί η εξουθένωση των νοσηλευτών
Εάν οι οργανισμοί θέλουν να διατηρήσουν τους νοσηλευτές τους και να διασφαλίσουν ότι είναι ιδιαίτερα αξιόπιστοι, τότε πρέπει να διατηρήσουν ασφαλείς τις αναλογίες νοσηλευτών προς ασθενή και να βελτιώσουν τις πρακτικές στελέχωσης. Επίσης, η διακοπή των υποχρεωτικών υπερωριών μπορεί επίσης να βοηθήσει τους νοσηλευτές όχι μόνο να καούν, αλλά και να εγκαταλείψουν εντελώς το επάγγελμα.
Όσο για εμάς τους νοσηλευτές, το να αφήσουμε τη διοίκηση του ανώτερου επιπέδου να ακούσει από εμάς που παρέχουμε άμεση φροντίδα ασθενών μπορεί να τους βοηθήσει να κατανοήσουν πόσο σοβαρά μας επηρεάζει η ανεπαρκής στελέχωση και τους κινδύνους που εγκυμονεί για τους ασθενείς μας.
Επειδή βρισκόμαστε στην πρώτη γραμμή της φροντίδας ασθενών, έχουμε την καλύτερη εικόνα για την παροχή φροντίδας και τη ροή ασθενών. Και αυτό σημαίνει ότι έχουμε επίσης την ευκαιρία να βοηθήσουμε να διατηρήσουμε τους εαυτούς μας και τους συναδέλφους μας στο επάγγελμά μας και να αποτρέψουμε την εξουθένωση της νοσηλευτικής.
Discussion about this post