ΣΦΑΙΡΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ
Τι είναι η νόσος Ménière;
Η νόσος του Ménière είναι μια διαταραχή του εσωτερικού αυτιού που μπορεί να επηρεάσει τόσο την ισορροπία όσο και την ακοή. Μπορεί να εμφανιστεί σε οποιοδήποτε αυτί, αν και συνήθως επηρεάζει μόνο το ένα αυτί. Η κατάσταση μπορεί να προκαλέσει σοβαρή ζάλη και ένα αίσθημα περιστροφής γνωστό ως ίλιγγος. Μπορεί επίσης να προκαλέσει απώλεια ακοής, την αίσθηση του κουδουνίσματος στα αυτιά (που ονομάζονται εμβοές) και ένα αίσθημα «πληρότητας» στο αυτί. Αυτές οι αισθήσεις μπορεί να συμβούν αυθόρμητα και μπορεί να διαρκέσουν από λεπτά έως ώρες.
Η νόσος του Ménière ονομάζεται επίσης ιδιοπαθής ενδολεμφικός ύδρωπος. Είναι μια από τις πιο κοινές αιτίες ζάλης.
Ποιος προσβάλλεται από τη νόσο του Ménière;
Οποιοσδήποτε μπορεί να νοσήσει από τη νόσο του Ménière, αλλά είναι πιο συχνή σε ενήλικες μεταξύ 40 και 60 ετών. Περίπου 615.000 άτομα στις Ηνωμένες Πολιτείες διαγιγνώσκονται επί του παρόντος με τη νόσο του Ménière και περίπου 45.500 περιπτώσεις διαγιγνώσκονται πρόσφατα κάθε χρόνο, σύμφωνα με το Εθνικό Ινστιτούτο Κώφωσης και Άλλων Διαταραχών Επικοινωνίας (NIDCD).
Τα άτομα με οικογενειακό ιστορικό της νόσου του Ménière διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο να αναπτύξουν αυτή την πάθηση, ωστόσο δεν γνωρίζουμε αν είναι πραγματικά μια κληρονομική πάθηση.
Συμπτώματα και Αιτίες
Ποια είναι τα αίτια της νόσου του Ménière;
Η ακριβής αιτία της νόσου του Ménière είναι άγνωστη στις περισσότερες περιπτώσεις. Τα όργανα ακοής και ισορροπίας λούζονται σε ένα υγρό που ονομάζεται ενδολέμφος. Αυτό το υγρό λειτουργεί διεγείροντας τους υποδοχείς όταν το σώμα κινείται ή όταν ο ήχος κινεί την ενδολέμφο. Όταν διεγείρονται οι υποδοχείς, στέλνονται σήματα στον εγκέφαλο σχετικά με τη θέση και την κίνηση του σώματος, καθώς και τους ήχους που υπάρχουν. Η νόσος του Ménière έχει ως αποτέλεσμα μη φυσιολογική ποσότητα υγρού (συχνά υπεραφθονία υγρών σε βαθμό ρήξης). Τα υψηλά επίπεδα ενδοολύμφου παρεμποδίζουν τα σήματα που στέλνουν οι υποδοχείς στον εγκέφαλο. Αυτό προκαλεί τα συμπτώματα της νόσου του Ménière. Σε ορισμένες περιπτώσεις η πίεση του υγρού είναι τόσο υψηλή που οι μεμβράνες σπάνε που μπορεί να προκαλέσουν σοβαρά επεισόδια ιλίγγου, καθώς και απώλεια ακοής. Όταν οι μεμβράνες επουλωθούν, ο ίλιγγος υποχωρεί και η ακοή μπορεί να επανέλθει στο φυσιολογικό. Με την πάροδο του χρόνου, η απώλεια ακοής μπορεί να γίνει μόνιμη και τα ξόρκια του ιλίγγου μπορεί να υποχωρήσουν, αλλά τα συμπτώματα της ανισορροπίας μπορεί να παραμείνουν.
Ποια είναι τα συμπτώματα της νόσου του Ménière;
Η νόσος του Ménière συχνά αναπτύσσεται γρήγορα, χωρίς κανένα προειδοποιητικό σημάδι. Από τη στιγμή που κάποιος έχει αναπτύξει τη νόσο του Ménière, υπάρχει μια αρκετά κοινή εξέλιξη των συμπτωμάτων: συνήθως τα άτομα θα βιώσουν πρώτα μια αίσθηση πίεσης στο αυτί και εμβοές με κάποια κυμαινόμενη απώλεια ακοής και σοβαρά επεισόδια ιλίγγου μετά από αυτό. Οι κρίσεις του Ménière μπορεί να ποικίλλουν σε σοβαρότητα και μπορεί να συμβούν περισσότερες από μία φορές την ημέρα ή λίγες μόνο φορές το χρόνο. Τα κύρια συμπτώματα περιλαμβάνουν:
- Αίσθημα ζάλης ή ιλίγγου, σαν να στριφογυρίζει ο κόσμος γύρω σου. Αυτό μπορεί να είναι τόσο ακραίο που μπορεί να μην μπορείτε να σταθείτε όρθιοι. Η ζάλη μπορεί να διαρκέσει από λίγα λεπτά έως μερικές ώρες και μπορεί να σας προκαλέσει έντονη ναυτία, έμετο και εφίδρωση.
- Αίσθημα πίεσης ή πληρότητας στο αυτί. Αυτό είναι συνήθως μόνο σε ένα αυτί.
- Παρακμή στην ικανότητά σας να ακούτε. Αυτό μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα ένα «μιγμένο» αποτέλεσμα. Η αδυναμία ακρόασης χαμηλών συχνοτήτων συνήθως χάνεται πρώτα, αν και οι υψηλότερες φωνές μπορεί να χαθούν τελικά επίσης. Η απώλεια ακοής μπορεί να ανακάμψει μεταξύ των κρίσεων, αλλά θα επιδεινωθεί μόνιμα με την πάροδο του χρόνου.
- Κουδούνισμα στο αυτί.
Άλλα συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν:
- Πονοκέφαλοι
- Κοιλιακός πόνος
- Ναυτία
- Διάρροια
- Ανεξέλεγκτες κινήσεις των ματιών
Θα πρέπει να δείτε το γιατρό σας εάν έχετε κάποιο από αυτά τα συμπτώματα.
Διάγνωση και Δοκιμές
Πώς γίνεται η διάγνωση της νόσου του Ménière;
Ο γιατρός σας θα ξεκινήσει την εξέτασή σας κάνοντας ερωτήσεις σχετικά με τις επιθέσεις σας. Αυτός ή αυτή θα ρωτήσει πόσο σοβαρή και πόσο καιρό ήταν κάθε επίθεση και πόσο καιρό συνολικά έχετε κρίσεις. Θα ερωτηθείτε επίσης για οποιαδήποτε αίσθηση απώλειας ακοής, κουδούνισμα στο αυτί ή αίσθημα πληρότητας στο αυτί σας.
Μετά τη λήψη του ιατρικού σας ιστορικού, ο γιατρός μπορεί να εκτελέσει μια σειρά εξετάσεων για να προσδιορίσει εάν πάσχετε από τη νόσο του Ménière. Ο γιατρός μπορεί να συστήσει μια εξέταση ακοής για να ελέγξει για τυχόν μόνιμη απώλεια ακοής. Μια δοκιμή που ονομάζεται θερμιδική διέγερση μπορεί να γίνει για να ελεγχθεί ένα αντανακλαστικό μεταξύ του συστήματος ισορροπίας του εσωτερικού αυτιού (αιθαίος) και των μυών των ματιών θερμαίνοντας ή ψύχοντας το υγρό του εσωτερικού αυτιού με ζεστό και δροσερό νερό. Άλλες αιθουσαίες εξετάσεις μπορεί επίσης να συστηθούν για την αξιολόγηση της αίσθησης ισορροπίας σας. Οι πρόσθετες εξετάσεις μπορεί να περιλαμβάνουν μαγνητική τομογραφία εγκεφάλου με αντίθεση για να αποκλειστούν όγκοι εγκεφάλου ή άλλες πιθανές αιτίες ζάλης και απώλειας ακοής.
Μόλις ο γιατρός σας λάβει τα αποτελέσματα αυτών των εξετάσεων, θα καθορίσει εάν τα συμπτώματά σας προκαλούνται από τη νόσο του Ménière.
Διαχείριση και Θεραπεία
Ποιες είναι οι θεραπευτικές επιλογές για τη νόσο του Ménière;
Η νόσος του Ménière συνήθως βελτιώνεται με την πάροδο του χρόνου. Είναι σημαντικό να θεραπεύσετε πρώτα τη ζάλη και τον ίλιγγο που μπορεί να προκληθούν από τη νόσο του Ménière, καθώς μπορεί να είναι σοβαρά και ακόμη και εξουθενωτικά. Η αντιμετώπιση αυτού του σημαντικού συμπτώματος μπορεί να βελτιώσει σημαντικά την ποιότητα ζωής ενός ατόμου.
Οι θεραπείες για αυτήν την πάθηση συνήθως ξεκινούν με μια δίαιτα χαμηλή σε αλάτι και ένα διουρητικό (χάπι νερού) μπορεί επίσης να συνιστάται για την ανακούφιση της πίεσης του υγρού στο εσωτερικό αυτί σας. Οι περισσότεροι ασθενείς διαπιστώνουν επίσης ότι η μείωση της πρόσληψης καφεΐνης, σοκολάτας και αλκοόλ μπορεί να μειώσει ή να εξαλείψει τα συμπτώματα. Η αποφυγή αγχωτικών καταστάσεων και η αρκετή ανάπαυση όταν είναι δυνατόν μπορεί επίσης να βοηθήσει στη μείωση των συμπτωμάτων. Επιπλέον, περιστασιακά φάρμακα κατά του ιλίγγου όπως η μεκλιζίνη, η διαζεπάμη, η γλυκοπυρρολάτη και η λοραζεπάμη χρησιμοποιούνται για την αναζωογόνηση της ζάλης όταν χρειάζεται (δηλ. κατά τη διάρκεια ενός επεισοδίου ιλίγγου). Μια ένεση ενός στεροειδούς γενταμυκίνης (ένα αντιβιοτικό) απευθείας στο αυτί είναι μια άλλη επιλογή θεραπείας.
Για ασυνήθιστα σοβαρές περιπτώσεις της νόσου του Ménière, μπορεί να συνιστάται χειρουργική επέμβαση. Οι χειρουργικές επιλογές περιλαμβάνουν ανακατεύθυνση ή ανακούφιση της πίεσης από το υγρό του εσωτερικού αυτιού. Σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να χρειαστεί να κοπεί το αιθουσαίο νεύρο για να βοηθήσει στον έλεγχο του ιλίγγου ή εάν η ακοή έχει ήδη υποστεί σοβαρή βλάβη αφαιρώντας απευθείας τους υποδοχείς του εσωτερικού αυτιού, ώστε να μην μπορούν να συνεχίσουν να προκαλούν τα ξόρκια. Ο γιατρός σας μπορεί να συστήσει το καλύτερο σχέδιο θεραπείας για εσάς.
Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, η νόσος του Ménière είναι ένας από τους πιο συνηθισμένους λόγους για ζάλη. Εάν εσείς ή ένα αγαπημένο σας πρόσωπο πάσχετε από αυτό το σύνδρομο, εκτός από το να μιλήσετε με έναν επαγγελματία υγείας, διατίθεται πρόσθετη υποστήριξη με τη μορφή ομάδων υποστήριξης, προβολέων ασθενών και άλλων υπηρεσιών για να συνδεθείτε με άλλους (Vestibular Disorders Association, www.vestibular.org ).
Discussion about this post